Ik zou niet de eerste keer ingrijpen, maar toch wel als het aanhoud.. Nou ik hier mijn zoontje ook zo'n lieverd.. (maar wel met streken, vooral binnenshuis, maar tegen andere kinderen is hij poeslief, soms iets te). Zijn vriendje is zo'n dondersteentje (maar in zijn hart ook een lieverd), en vorige jaar hadden die twee wel moeite met elkaar. Als ouders ook besloten dat het voor beide een leermoment was. De ene moest duidelijk leren om beter voor zichzelf op te komen. De ander moest ook leren om naar anderen te luisteren en niet altijd zijn zin door te drijven.. Dus in overleg met de ouder aangepakt, en nu is het goed. Al moest mijn zoontje daarvoor wel het jochie eens een flinke duw geven toen het vriendje 'alweer' over hem heen walste (letterlijk)..
Ik zou hier ook helemaal geen probleem mee hebben. Kinderen mogen zelf aangeven waar hun grens ligt, en er zijn genoeg kindjes die deze grens pas begrijpen als ze fysiek geduwd oid worden. Mijn zoontje heeft 2 beste vriendjes, met 1 speelt ie heel fysiek. Ze rollen stoeiend over de grond, en springen echt op elkaar, vechten met een zwaard enz. Tweede vriendje wil daar echt werkelijk niks van weten, dus zoonlief moet elke keer even aan herrinerd worden dat ie niet mag klimmen op dat jongetje.
Dat jochie heeft nu ook geleerd dat niet alle kinderen het fijn vinden om zo te spelen. Zijn moeder gebruikt nu soms ook mijn zoontje als voorbeeld als hij ruw is met een ander kindje. Dat hij even iets meer moet spelen als met mijn jochie. En dat is ook prima voor het vriendje. Alleen onbewust speelt hij sneller ruw.. En ik gebruik haar zoontje als voorbeeld als er eens een kindje ruwer speelt en hij bij mij komt piepen.. Ik wil best helpen, maar eerst zelf proberen..
Over het algemeen laat ik ze lekker even morrelen onderling en kijken of ze het op kunnen lossen. Maar als je "dat wil ik niet" blijft horen grijp ik wel in door even naar ze toe te gaan en duidelijk uit te leggen dat het ene kindje het niet wil en dat het de bedoeling is dat de andere dan ophoud. (hier is het trouwens Stop hou op en volgens mij wordt dat op veel meer scholen toegepast) Mijn zoon leren we nu Stop hou op te zeggen en als diegene dan niet ophoud gewoon weg te lopen en te gaan spelen met kindjes die wel naar hem luisteren. Op die manier neemt hij het "pest"podium weg van de "pester" Maar hij is al 6 dus dan gaat het al wat anders werken dan bij een 4 jarige.
@Kache: Ik heb heel sterk het idee dat je deze vraag stelt naar aanleiding van een voorval dat jij als onprettig hebt ervaren. Kun je er meer over vertellen? Ik vind het moeilikk er zo op afstand een menng over te geven. Het ligt denk ik maar net aan het totale plaatje: welke kindjes zijn het, hoe gaan ze normaalgesproken met elkaar om (als ze al vaker samegespeeld hebben.) Sowieso houd ik het dan wel even van een afstandje in de gaten. Maar ik vind het niet nodig om er gelijk bovenop te springen. Ze moeten het zelf ook leren oplossen. Het ene kind zal moeten leren op een goede manier voor zichzelf op te komen en de ander moet leren om andermans grenzen te respecteren. En dat is nu eenmaal een leerproces waarbij ze vaak moeten oefenen. Ze moeten dit soort dingen zelf met vallen en opstaan leren. Natuurlijk is het goed om regelmatog even te bespreken wat er gebeurt, of de oplossing die ze kozen goed werkte enzovoorts. Maar laat ze soms ook zelf 'experimenteren' en leren door fouten te maken.
Ik zou kijken wat er aan de hand is en of mijn kind luistert. Gebeurt dat niet dan grijp ik in: X zegt dat hij het niet leuk vindt, dus dan moet je ook stoppen. Gebeurt het weer dan een stevige waarschuwing. Gebeurt het weer dan mag ze even op bang zitten. Nu is M superbraaf dus ik heb het zo nooit meegemaakt. De kans is groter dat zij slachtoffer is. Maar ook in dat geval zou ik ingrijpen als de ouder zelf niets doet. Op precies dezelfde manier als hierboven, behalve dat ik bij de derde keer de ouder aanspreek.
Ik vind dat ook een kind heel goed moet begrijpen dat 'nee, nee, ik wil dat niet' een bepaalde betekenis heeft: namelijk dat het kind dat niet wilt. Lijkt me een hele wijze les voor de rest van je leven ... Kijk, natuurlijk is het anders als het gaat over een spel dat een wending krijgt waar mijn dochter het niet mee eens is en er zo een ruzie ontstaat: dat mag ze idd zelf oplossen. Dus inderdaad, het hangt af van de situatie.
Ik kijk waarom ze ruzie hebben en hoe ze het oplossen. Als het niet lukt dan grijp ik in. Ik noem nooit namen maar zeg gewoon in het algemeen dat ze lief samen moeten spelen!
Ik kijk het ook even aan. Mijn zoon moet leren dat niet iedereen het altijd even leuk vind wat hij doet of wil en andersom. Dit gaat gepaard met het nodige nee en ik wil het niet antwoorden en ook geduw. Al ( probeer) ik mijn zoontje wel te leren dat praten beter is dan gelijk daden toe te passen ( zie onderschrift). Voor veel kinderen is hij te intensief qua spel en communicatie hier kan hij nog in zekere zin niks aan doen, maar dan nog moet hij dit leren. Hoor ik dat zoonlief fysiek te ruw is tegen een kindje grijp ik wel in want dat wil ik echt niet hebben en andersom ook niet. Heb ik het wel over echt slaan, schoppen ect ect. Met stoeien waarschuw ik wel altijd van jongens dit word straks huilen bij een van jullie en hoef hij niet te komen miepen.
Klopt helemaal. Maar was nieuwsgierig naar jullie onbevangen reacties, zeg maar... De aanleiding is... tja, eigenlijk een lang verhaal, met ook een voorgeschiedenis, maar het komt er op neer dat mijn zoontje 'slachtoffer' was van zijn 5-jarige neefje en dus luid en duidelijk aangaf dat hij het niet wilde, maar mijn schoonzusje/zwager geen reactie gaven. En dat ik toen, omdat neefje bleef doorgaan en mijn zoontje overstuur begon te raken, ingegrepen heb en neefje aangesproken heb en 'oplossing' heb afgesproken. En dat is zeker niet de eerste keer, dat ik (voor mijn gevoel) mijn kinderen in bescherming moet nemen tegen neefje, die erg vervelend kan zijn, zijn eigen ding doordrijft zonder oog voor een ander en voor geen meter luistert, zelfs niet naar volwassenen. Ik vroeg me af of het nu echt zo vreemd was dat ik eigenlijk vind dat schoonzusje/zwager hun kind tot de orde zouden moeten roepen. Maar dat gebeurt niet . (en dat zouden we natuurlijk bespreekbaar moeten maken, maar dat is weer het volgende lastige hoofdstuk ... Schoonzusje staat er niet zo voor open en heeft een nogal heel andere visie op opvoeding, zeg maar...)
@kache: oh deed ik laatst ook hoor Stiefbroer ziet zelden dat z'n dochter echt wel een eh... Pinnig meisje is. Als hij het ziet zegt ie soms wel wat..... Maar dat laat ie meestal over aan z'n vriendin die het geen enkel probleem vind als haar dochter onaardig of gemeen doet tegen de mijne. Als ze er al wat van zegt... Is het in dusdanige vorm dat het niet aan haar dochter ligt maar dat de ander gewoon loopt te drammen. (Grrrrrr) Ik doe altijd m'n best om er neutraal op te reageren... Maar ook dochterlief heeft met d'r 5jr best door hoe het precies zit en speelt liever met d'r andere nichtje.