Hoi allen, vanavond was ik met manlief in gesprek en vroeg mij of hij er niet bij hoeft te zijn, of niet iemand anders erbij kan zijn.. Gaf aan er enorm tegenop te zien.... Arme hij! Wat moet ik dan wel niet straks Is dit een normale reactie van mannen? Omdat het nu dichtbij komt, anders zit hij alleen maar te ''klagen'' wanneer het komt etc.... Of als ik een steekje heb is het gelijk ''Oh komt ie nu??''
Mijn man is wel zenuwachtig, maar zou het voor geen goud willen missen. Vind het eigenlijk ook wel makkelijk als hij omgaat hij bang is er niet bij zou zijn. Kan me voorstellen dat hij achteraf daar ook spijt van zou hebben. Er ken zijn emoties, maar voor jullie beide zou ik wel verlangen dat hij er bij zou zijn.
Haha, herkenbaar. Mijnn man valt al bijna flauw bij woorden als ziekenhuis of bloedverlies het liefst zou ik wel in het ziekenhuis bevallen, ook omdat ik niet zo goed weet wie ik er dan bij wil hebben, ipv m'n man. M'n ouders leven niet meer en m'n beste vriendinnen wonen alle buiten mijn stad.... Wie zouden jullie vragen als je man er niet bij is?
Hier verwachtte ik dat mn vriend het ook niet zo trekken. Dat ie flauw zou vallen of iets. hadden al gezegd dat ie maar achter me etc moest gaan zitten en mn hand alleen hoefde vast te houden haha. Maar hij heeft t super gedaan. Hele bevalling erbij geweest. Heeft het van bovenaf alles gezien. Hij heeft het hoofdje etc eruit zien komen. Later zelfs de placenta gezien. Dit hadden we beiden niet verwacht. Mannen blijken ook een soort hormoon aan te maken tijdens de bevalling. Wel is hij regelmatig naar buiten geweest voor een sigaretje. Even een luchtje scheppen. Ik zou zeggen het te proberen. Je bent ws al op de verloskamer als je weeen hebt. Dus het is een heel traject. Hij kan natuurlijk in het begin bij je blijven en proberen dit zolang mogelijk vol te houden. Ws door de hormonen en eventuele adrenaline etc zal hij best blijven. Vind dat hij t wel even moet proberen. Je hebt nl ook tijdens de weeen, wat ook erg lang kan duren de steun van je man nodig.
Poohbear, mijn vriend had dit ook maar zie bovenstaand verhaal. Ik had mijn moeder achter de hand maar niet nodig gehad.
Zou proberen te bespreken waar hij zo tegenop ziet. Wellicht kun je dan iets afspreken, dat hij bij je hoofd staat oid. Of dat hij er wel is maar ook iemand anders voor als hij het toch niet trekt. Tja ik vind het zelf niet dat we mannen maar moeten verplichten er bij te zijn, tuurlijk liefste wel, maar als je je dan de hele tijd zorgen over je man moet maken werkt dat ook niet ontspannend
Mijn man heeft ook naast mijn hoofd gestaan hoor en niet tussen mijn benen staan turen . Mijn moeder is er sowieso bij, die was er met Zoë ook en ik heb veel aan haar gehad.
Min man vind ziekenhuis en verschrikkelijk en valt bijna flauw met allerlei medisch gedoe, maar bevallingen heeft hij 3x super doorstaan. Blijkbaar komen er ook bij mannen hormonen oid vrij, waardoor ze hun vrouwtje op zo n moment bij staan en beschermen.
Hier gaat mn man ook mee maar vind het volgens mij wel eng want hij zegt dat hij alleen maar naast het bed blijft staan/zitten. Daarom gaat mn moeder ook mee haha. Mss reageerd hij wel heel anders als we daar zijn want hij zegt nu vaak genoeg was het maar al zo ver en kwam ze maar... Hun weten natuurlijk ook niet wat op ze afkomt net zoals ons....
Zoals het er nu voorstaat neem ik alleen vl mee. Hoef verder niemand aan mijn bed eigenlijk. Maar goed, wie weet bedenk ik me nog, heb nog even de tijd hè.
Nee ik vind het zowiezo moeilijk om me bloot te geven Het liefste wil k dat in de verloskamer donder is haha Nee mn schoonmoeder hoeft er echt niet bij te zijn hihi. Als er wat is ofzo dan krijgt mn moeder me altijd rustig, vandaar dat ik wil dat ze mee gaat of als mn man het eens niet goed word hihi je weet maar nooit
Manlief zei ook dat hij er erg nuchter onder zou zijn. Ik wist zeker dat hij zou gaan huilen. Als ik dat zei lachte hij mij weer uit maar ja hoor: dik gehuild! En hij was enorm blij dat hij er bij was, wilde dit ook het allerliefst.
Ja is toch iets bijzonders he, is toch van jullie 2.... Ik weet ook zeker dat mijn man gaat huilen haha net zoals mn moeder en ik ook natuurlijk
een man hoort gewoon bij de bevalling te zijn hoor hij krijgt spijt als hij het mist dat weet ik zeker.maar het is het onzekere en ze weten niet wat ze kunnen verwachten.maar bespreek dit met je vk dan kan zij je man ook steunen daar is zij ook voor.succes met de latste lootjes
@Vvlinder: Daar had ik ook last van maar toen ik moest bevallen kon het me allemaal niks meer schelen. Zelfs de borst geven waar mensen bij waren. Mijn man heeft al het gruwelijke gezien van mijn bevalling. Was echt geen pretje. Heb het zelf later op foto's terug gezien. Maar nu is hij weer bij me. Ik had de wens dat hij de baby aanpakt als het eruit komt, maar dat vindt hij te ver gaan haha. Zelfs navelstreng knippen doet hij niet. Toch bang dat de baby dat voelt. Wij hebben ervoor gekozen het samen te doen. Ik wilde eerst ook mijn moeder en schoonmoeder erbij maar ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Het schijnt ook dat de eerste uurtjes belangrijk zijn voor de baby en dus laat iedereen ons alleen na de geboorte (mits er complicaties zijn natuurlijk).
Hmmm dat heeft mijn man blijkbaar niet meegekregen bij de bevallingen Hij was misselijk, duizelig, zweten en weet ik het wat allemaal tijdens de bevalling, voelde zich echt niet prettig helaas.... De zusters waren met natte washandjes aan het rondrennen, niet voor mij, maar voor mijn man Maar toch, ondanks alles, had hij de bevallingen absoluut voor geen goud willen missen zegt hij.
Ohhhh wat een zielige mannen ook! Ze zouden die horror maar eens moeten aanzien! Get over it Jij bent straks degene die het moet doen, dan is het minste wat hij kan doen, jou steunen.
Die van mij kijkt er ook niet naar uit, maarja, ik ook niet Het is gewoon iets waar je totaal geen beeld van kan vormen, als het de eerste keer is. Je bent allebei bang maar ik zou het echt niet tof vinden als hij van tevoren als zou zeggen: sorry, maar ik ga dat vast niet trekken, ik wil er niet bij zijn. Ik denk dat hij daar idd achteraf spijt van zou krijgen en bovendien: je hebt het kind samen gemaakt, dus haal je het er ook samen uit, om het zo maar te zeggen, haha!