Ik zit met een dilemma, dus misschien dat jullie me wat advies kunnen geven; Mijn schoonzusje en zwager hebben een meisje van 5 met autisme.(volgens deskundigen vrij comlex) Mijn zwager zelf heeft ook een vorm van autisme en mijn neefje van 2 heeft een voedselallergie. Nu is het mijn schoonzusje vorige week te veel geworden,(wat ook logisch was, het is allemaal erg pittig) en is mijn nichtje voor een maand naar een crisisopvang gegaan, en mijn schoonzusje is vorige week een paar daagjes bij mij geweest om even bij te komen, samen met mijn neefje. Ik vond het fijn om even voor haar te zorgen en we hebben veel gesprekken gehad. Nu mag mijn nichtje van zaterdagmorgen tot zondagmiddag (half 5 )naar huis, en daarna moet ze weer terug. Zo kan mijn schoonzusje op adem komen, en kan ze het straks weer wat beter aan. Maar nu mijn dilemma: Ik belde haar zondagavond om te vragen hoe het was geweest, nou, ze had mijn nichtje opgehaald en ze was meteen naar een bepaalde winkel geweest met mijn nichtje (en neefje!) en had een workshop dierverzorging voor kinderen gevolgd, daarna nog naar een andere winkel want mijn nichtje moest echt nog nieuwe sokken. Thuis hebben ze mijn nichtje alleen beneden gelaten om te gaan douchen en had ze een woedeaanval gekregen (????) Daarna waren ze aan het knutselen geweest voor traktaties. Zondag is ze meegeweest naar (een 2 uur durende )kerkdienst, en ze kreeg een snoepje omdat ze zo lief was geweest (bij een autistisch meisj?!?) Ze heeft een paar keer een woedeaanval gehad en was 's ochtends in paniek. en mijn s.zusje snapte niet hoe dat kon? Ik heb het idee dat ze haar erg overvraagd hebben, en dat ze beter meteen naar huis hadden kunnen gaan, haar lekker in de buurt van mamma laten, en niet te veel willen. Ik vind het heel zielig voor mijn nichtje Kan ik dit aan mijn s.zusje aan geven? of bemoei ik me dan weer met dingen,en kan ze het beter uit vechten als gezin. en zoja, hoe kan ik dit het beste tegen haar zeggen dat het niet kwetst?
Tja mijn ervaring is dat autistische kinderen heel veel hebben aan rust, regelmaat en vooral een overzichtelijke dagindeling. Ook is het belangrijk dat er van te voren wordt verteld hoe de dag of week eruit gaat zien. Mijn moeders beste vriendin heeft een zoontje (15 jaar inmiddels) met Asperger, hij is sociaal echt niet sterk.. Thuis ook veel woedeaanvallen gehad, vooral toen hij jonger was. Daar was het codewoord echt structuur. Maar je moet ook niet vergeten dat een kind bij jou heel anders is dan thuis. Thuis hebben ze een bepaalde 'rol' en dat patroon doorbreek je niet zomaar.
tja, het lijkt me dat het meisje helemaal overprikkeld is. Hebben ouders wel goed inzicht in ASS? En krijgen ze pedagogische ondersteuning? lijkt me wel gewenst namelijk, in zo'n heftige situatie! tja, hoe breng je dat. Misschien eens vragen of meisje niet te veel prikkels heeft gehad? (misschien "durft" je schoonzusje er niet goed de hele dag mee thuis te zitten?)
Ik ben dan geen mama van een autistisch kindje, maar heb er in mijn werk wel ervaring mee. Idd wat hier boven aangegeven is, rust en structuur is heel belangrijk. Veiligheid. Het vertrouwen dat een kind weet waar hij aan toe is. Maak een overzichtelijke dagplanning, desnoods met plaatjes. Dan weet het kind wat hij/zij gaat doen op welk moment van de dag. Het weekend was erg druk zo te lezen. Ik zou het houden bij 1 (buiten) activiteit per dag en de rest zo veel mogelijk rust in huis. Ook geen drukke activiteiten binnenshuis, kan teveel prikkels geven. Idd knutselen, boekje lezen, een filmpje kijken.... Maar aangezien ze net een maand in een crisisopvang heeft gezeten is het natuurlijk best moeilijk voor haar om terug in de thuissituatie te zijn. Zoiets is voor een 'normaal' kind al moeilijk laat staan voor een kindje met autisme.Ik kan wel begrijpen waarom ze woedeaanvallen heeft gekregen. Is niet niks voor een meisje van 5. Ik ken je schoonzusje niet dus weet niet hoe je het het beste over kan brengen. Misschien in een brief dat je je zorgen uitspreekt. Misschien voelt ze zich aangevallen als je het face op face tegen haar zegt. Succes in ieder geval
sorry ben niet helemaal duidelijk geweest. Dinsdagmiddag belde ik mijn s.zusje, en toen vertelde ze dat ze er doorheen zat. Zij heeft gezinsbeg. gebeld van het mkd waar mijn nichtje heen gaat en het meisje is woensdagochtend met spoed opgenomen in de crisisopvang. woensdagmiddag tot vrijdagochtend is mijn. s.zusje hier geweest. Zaterdagochtend mocht mijn nichtje op weekendverlof, en heeft ze naar mijn idee mijn nichtje erg overprikkeld, (zie eerste post en was ze erg verbaasd dat mijn nichtje zo reageerde. Ze is nu weer in de crisisopvang en volgend weekend mag ze weer op weekendverlof. het gaat mij puur om de invulling van dat "weekendverlof". Ze is maar heel even thuis, is onverwachts naar de crisisopvang gebracht (lijkt mij een erg onveilig gevoel) en heeft het weekend met zo veel prikkels gevuld. Maak ik me daar te druk om? Dagindeling heeft ze wel, picto's heeft ze ook.
Nee, daar maak je je niet te druk om, dat is gewoon echt helemaal niet OK, zo'n druk weekend, voor een kind met complexe autisme dat net zoiets ingrijpends heeft meegemaakt.... Dus ik denk dat het goed is om het met je schoonzusje te bespreken, alleen al vanuit het perspectief dat dit voor je schoonzusje natuurlijk ook geen doen is: je bent helemaal kapot en dan ga je je weekend zo invullen??? Kan dat ook de reden zijn dat je schoonzus sowieso zo eruit klapte van vermoeidheid? Dat dit tekenend is voor hoe het er normaal gaat? Maar voor je nichtje is dit dus echt niet OK, die heeft rust en regelmaat nodig, geen workshops dierenverzorging.
Waarschijnlijk voelt mama zich "schuldig' terwijl ze dat helemaal niet hoeft. En wil ze zo een fijn weekend hebben met de kinderen. Maar dit wordt door autistische kindjes echt niet ervaren als fijn! Sterker nog...dit is een nachtmerrie. Het kind valt van de eene verrassing in de andere. Telkens van de eene onverwachte onbekende plek naar de andere. Veel drukte om haar heen en het was al zo een rare week waarin ze misschien zelf wel denkt dat het haar schuld is (egocentrisch.. kinderen en speciaal dit soort kinderen denkt zo) Dan vind ik de 2 woede aanvallen nog mee vallen eigenlijk! (weet wel dat mijn oudste en die heeft "maar" PDD-NOS, vroeger veel heftiger zou hebben gereageerd!) Er is een breuk opgetreden in vertrouwen hoe onbedoeld ook en dat dient rustig aan weer opgebouwd te worden. Dat doe je niet door hele weekenden weg van huis te zijn maar JUIST de weekenden in de oude vertrouwde manier te laten verlopen. Dan is er iig nog de thuis plek die NIET verandert is en waar het kind houvast aan heeft. Ik zou dit als ik jou was rustig en open bespreken met de moeder. Niet wijzen, niet betweterig maar aangeven dat je je druk maakt dat het zo verkeerd gaat lopen met zowel kind als haar en hun band samen. Zij heeft jou afgelope tijd in vertrouwen genomen. Probeer dit even voort te zetten en op diezelfde manier dit gesprek te voeren. Succes!
Het moeilijke voor mij is, dat ik ook in de zorg werk, met mensen met autisme, maar dan dus als "professional" en hier is het natuurlijk familie, en ben ik geen "professional"maar gewoon familie. Maar ik zie dus wel van alles. Ik vond eigenlijk dat het best goed ging als ik haar verhaal hoorde, bij alles wat ze gedaan hadden, maar mijn schoonzusje was erg teleurgesteld dat het niet ging. Naar mijn idee heeft ze erg veel moeite met accepteren van de autisme (wat ik heel erg logisch vind!!!!)ze vraagt bijv. ook vaak of mijn nichtje lief wil zijn voor haar, dan krijgt ze een sticker oid. En dat kan mijn nichtje echt niet waarmaken! ik vind het zo moeilijk, omdat ik ook niet naast de deur woon. we bellen wel heel veel. en dan probeer ik haar zo goed mogelijk te helpen.
poeh wat moeilijk zeg.. Ik ben het eens met de anderen (heb een ingewikkeld tantezeggertje). Misschien zou je kunnen mailen van: Hee zus, Ik heb eens voor je opgezocht waar de woedeaanvallen vandaan kunnen komen en aangezien het weekendverlof vol zat met drukke dingen is dat het waarschijnlijk geweest, probeer eens een weekendverlof thuis te zijn.. misschien dan geen woede-aanvallen meer. succes liefs zusje.
halverwege je verhaal dacht ik al "Veel te druk" . Lijkt mij ook dat autistische kinderen ( sowieso de meeste kinderen ) baat hebben bij rust, ritme en regelmaat. Ik zou het wel in een goed gesprek aangeven aan je schoonzusje. Als ze haar dochtertje meer rust en ritme geeft zal je nichtje zelf ook rustiger worden lijkt mij.
er vallen me gewoon dingen op, ze hebben bijv. geen grote woonkamer, maar hebben veel grote meubels, een open buffetkast, met veel servies enz. en ze heel onvoordelig neergezet, er is dus weinig ruimte, om te bewegen, en juist mijn nichtje moet af en toe ontladen (ff rennen). Het kriebelt me, het liefst wil ik een weekje bij haar zijn en haar helpen, niet dat ik het beter weet, maar om het voor hun allemaal wat relaxter te maken. Mijn schoonzusje doet zo vreselijk haar best, ik heb zeker ook bewondering voor haar, maar ik denk dat het met een paar simpele dingen wat rustiger kan worden.Voor allebei!
ik ben moeder van 2 autistische kinderen en het eerste wat mijn dochter zou zeggen is doe es ff normaal! ik ben net thuis en dan moet ik alweer dit en dat en dat. mijn dochter gaat bijv in het weekend naar haar vader gaat prima niks aan de hand. ze hebben elk weekend min of meer dezelfde indeling en owee als er iets tussendoor komt. dat kan wel maar moet van te voren gemeld worden zodat ze eraan kunnen wennen. je kan best hebben dat als ik vrijdagavond bel om iets te vragen wat ik vergeten ben dat ze opneemt met wat moet je nu weer. (niet omdat het een onbeschoft kind is helemaal niet zelfs) maar omdat ik op dat moment een weekend schema in de war gooi. ja! met een simpel telefoontje. gebeurd zoiets een tweede of derde keer.(dat ligt er maar net aan hoe de dag verder opschool verlopen is.) dan kan je hebben dat ze finaal ontploft. in onze ogen om helemaal niks dus. wat jou schoonzusje en je nichtje nodig hebben zijn padtrainingen. die kun je intern krijgen maar ook bij een zogenaamde socialevaardigheidstraining. die werkt 2 kanten op. je nichtje leert (verstandelijk) omgaan met bepaalde gedragingen die we verwachten van mensen en je schoonzusje leert meer inzicht te krijgen in de beperkingen en hoe hun hersenen werken. ook kan je er fijn praten met mensen die in dezelfde positie zitten. heeft ze vanuit het mkd geen gesprekken voor haarzelf met een maatschappelijk werker? en werkt je schoonzusje al met een bord waarop de dagindeling staat?