Hallo allemaal, Ben al uren online. Ik zoek naar ervaringsverhalen van vrouwen die ervoor gekozen hebben hun bevalling in te leiden om niet medische redenen. Ik ben nu 36+4 zwanger. Mijn vader is terminaal ziek en de kans dat hij nog een maand of meer leeft is minimaal. Zowel lichamelijk als geestelijk zit hij er helemaal doorheen. Hij wil dat er een einde aan zijn lijden komt maar wil ook zijn kleinkind nog zien. In overleg met zijn arts ben ik gaan onderzoeken wat inleiden betekent. Vandaag de VK op bezoek gehad. Woensdag wordt het gesprek voortgezet. Ik zie er vreselijk tegenop als ik de ervaringsverhalen lees op de verschillende websites. Maar ik ben bang dat ik straks niet bij hem kan zijn op het moment dat hij zijn laatste adem uitblaast of wanneer hij zijn laatste rustplaats krijgt. Het kruist elkaar enorm. Wat ik wil is het planbaar maken. Geen lichte kost. Als iemand er iets zinnigs over kan zeggen dan hou ik me aanbevolen. Alvast bedankt.
Meid, wat vreselijk voor je dat deze twee dingen zo samen komen. Ben zelf ingeleid met 36 weken (wel op MI) maar zou er zo weer voor tekenen. Had een heftige, maar prima bevalling en in goed drie uurtjes had ik mijn dochter op mijn buik liggen. De goede verhalen hoor je meestal niet. De slechte blijven hangen. Volgens mij is hier ook een topic waar wordt gevraagd naar verhalen van bevallingen die zijn ingeleid en daar staan meer positieve verhalen op hoor. Heel veel succes en sterkte ermee meid.
Ik ben paar dagen voor de uitgerekende datum ingeleid. Ook op MI, en bij mij duurde het wel 12 uur met weeen storm erbij, maar is mij ook zeker goed bevallen. Heel veel succes en sterkte de komende tijd in ieder geval!
Hallo Jeetje zeg... dat is heel erg dubbel zo voor jullie. Ik ben met 38,6 weken ingeleid .. wel op medise indicatie. Ze dachten dat ze een groei achterstand had en dat ze te licht was. Achteraf bleek dit dus niet zo te zijn (ze woog 3510 gr) en was een inleiding niet nodig geweest. Bij mij begonnen ze met vliezen breken, ik wilde toen zelf eerst wachten om te kijken of de weeen zelf op gang kwamen.. het liefst gaven ze me in het ziekenhuis direct een infuus maar ik wilde dit liever niet. Gelukkig begonnen bij mij de weeen al gauw te komen en heb ik een hele snelle bevalling gehad zonder weeenopwekkers. Dus zo kan het ook gaan...
Jeetje meid wat een moeilijke periode voor je. Ik ben bij mijn eerste ingeleid en wordt nu volgende week weer ingeleid. Heb gisteren een folder van het ziekenhuis meegekregen en daar staat in dat er wordt gezegd dat niet bewezen is dat een bevalling die is ingeleid heftiger is. Dit is ook niet te meten, want je weet niet hoe de weeen hadden gevoeld als je niet ingeleid was toch? Ik heb uiteindelijk een ruggeprik gehad en dat was zo fijn, lees hier inderdaad nog veel meer positieve verhalen. sterkte de komende tijd
veel stertke de komende tijd ik ben bij de 1e natuurlijk bevallen, begon met gebroken vliezen en ruim 14 uu rlater was ik moeder. heftige weeen en ook weeenstorm. bleef op 9cm hangen en heb ruim 1 uur mijn persweeen moeten ophouden bij de 2e ben ik ingeleidt, zeer heftige weeen, weeenstorm, maar wel met iets meer dan 4 uur bevallen. ondankst dat de weeen heftigere waren kon ik ze dit keer wel beter opvangen. na 3x persen was onze zoon geboren. ben ingeleidt met 37wk omdat ik al sinds 32 wk liep met een scheurtje in de vliezen rondliep. ik zou zo weer mijn ingeleide bevalling overdoen. de natuurlijke bevalling vond ik echt een hel. Als het mogelijk is dat ze je willen/kunnen inleiden (ligt ook vaak aan hoe het kindje er aan toe is met bijv gewicht en aan de staat van de baarmoedermond want als die echt nog helemaal potdicht is duurt inleiden vaak dagen en dan is het een overweging waard om het misschien toch natuurlijk af te wachten omdat je anders lang in het ziekenhuis moet doorbrengen) succes
Dag, Ik ben 2 keer ingeleid met medische reden. Mijn schoonvader was ook terminaal ziek tijdens de 2e zwangerschap. Wij en artsen hadden de verwachting dat hij zeker nog een half jaar zou leven.. Helaas bleek dit niet de waarheid en is hij 3 weken voor de geboorte van onze dochter onverwachts overleden.. Mijn beide bevallingen zijn echt geen pretje geweest, maar had 1000% voor een ingeleidde bevalling gekozen als ik daarmee zeker zou weten dat mijn schoonvader zijn kleindochter nog had kunnen zien. Nu is t zo dat ik ben ingeleid met 38.1 weken en hij overleden is toen ik 35 weken zwanger was, dus dat had toen niet gekund (daarbij had ik toen nog niet genoeg medische gronden om wel in te leiden en was niet bekend dat mijn schoonvader het wel eens niet zou kunnen halen).. Ik merk dat zowel mijn man en ik het er moeilijk mee hebben dat zijn vader onze dochter nooit gezien heeft. Daarbij is hij in t zelfde ziekenhuis overleden als waar onze dochter 3 weken later geboren is... Sterkte iig en ik hoop dat hij jullie kindje nog mag leren kennen (hoe kort dan ook..helaas)
Jeetje, wat een roller coaster van emoties zal dat zijn, heel veel sterkte de komende tijd en je 'plan' kan ik me heel goed voorstellen. Ben 2 keer bevalling op dezelfde termijn (38.1), 1e keer na 15 uur weeen en 2 uur persen een vacuumbevalling met knip en de nodige hechtingen (ik kreeg geen persweeen). Pittige bevalling met ook behoorlijk wat herstel voor de kleine. Nu ingeleid met 38.1, ivm grootte van de 'kleine' en de voorgeschiedenis (zie onderschrift). Inleiding zou eitje worden ivm de 2cm ontsluiting die ik al een tijdje had. Het is een behoorlijk drama geworden, heftige weeen en toestanden zonder ontsluiting met uiteindelijk na 18 uur een keizersnede. Dat had echter niets met de inleiding te maken, maar puur met de ligging van de baby (sterrenkijker) in mijn buik. Daardoor kon ze niet indalen en daardoor kwam er niet veel ontsluiting. Dit had bij een natuurlijke bevalling ook voor problemen gezorgd. Ik heb wel vergelijk, maar mijn weeen waren zeker niet heftiger dat de eerste keer en de ontsluiting kwam veel minder snel, maar dat lag niet aan de inleiding. Ik ken eigenlijk alleen maar positieve verhalen: wel pittige weeen, maar toch vaak goed te doen (ook pijnbestrijding kun je van te voren aangeven/bespreken) en vrij snel (voor mijn idee dan) bevallen, vaak wel binnen de zes uur. Vaak is een gyn niet voor een inleiding als het niet kan (dichte baarmoedermond/geen ontsluiting) omdat dan de kans op een kunstverlossing (vacuum/ks) groter is. Ik heb ook via de natuurlijk weg een vacuum gehad en ik spreek voor mezelf, maar ik vind het herstel van de keizersnede peanuts vergeleken bij het herstel van de vacuum/persen voor piet snot/ 3 lagen hechtingen in de onderkantje :-D) Heel veel sterkte en ik hoop oprecht dat je je vader bij kan staan op de momenten die jij wenst.
Ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen!! Ik ben ook een week voor de uitgerekende datm ingeleid omdat mijn moeder op de dag dat ik uitgerekend was geopereerd zou worden aan kanker, en ik was ontzettend bang dat de operatie niet goed zou gaan en ze haar kleinzoon niet meer kon zien, en ik mijn kind niet aan haar had kunnen laten zien.. Het is dus wel mogelijk.. Heel veel sterkte en succes!!!
Ten eerste heel veel sterkte! Ik ben ook ingeleid op medische indicatie bij 37+0, maar heb echt een prima bevalling gehad. Het ging snel, had wel een weeenstorm (die goed te doen was met een pethidine-injectie), maar kijk er heel positief op terug. Ik zou het zo opnieuw doen!
Hey meis, ik ben ingeleid omdat ik langdurige gebroken vliezen had. Bij mij kwamen de weeen maar niet. Zelf vond ik het geen pretje,maar de baby moest er toch uit. Ik denk dat weinig geboortes fijn zullen zijn, op welke manier dan ook. Voor de volgende bevalling zou ik persoonlijk alleen beter vragen naar de pijnbestrijding.Welke mogelijkheden en wat er gebeurd met jou en de baby. Wil je heel veel sterkte wensen in de komende tijd !!
Als eerste wil ik je veel sterkte wensen! Helaas weet ik hoe het is als dood en leven zo dicht bij elkaar liggen. Toen ik 37,3 zwanger was is totaal onverwacht mijn moeder overleden. Ze was niet ziek en nog maar 47 jaar. Domme pech zullen we het maar op houden. Vanaf dat moment hoopte ik zo dat de baby zou blijven zitten tot in ieder geval na de crematie. Hij was wel ontzettend druk die week. De vk zei me dat hij of uit pure stress meteen zou komen, of zou blijven zitten tot het allemaal weer wat rustiger was. Gelukkig deed hij dat. Toen ik een aantal dagen na de crematie (precies 39 weken) weer naar de vk ging bleek mijn bloeddruk hoog (duh). Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis voor controle en moest daar een week later terug komen. Toen was mijn bloeddruk nog steeds hoog maar op zich ging het goed met de baby. Uiteindelijk werd besloten de volgende dag (40,1) in te leiden. Ik weet niet of inleiden erger, lastiger of vervelender is dan een gewone bevalling. Ik kreeg direct een weeënstorm en 6 uur later had ik mijn kind in mijn armen. Heftig was het zeker maar je bent er wel sneller vanaf en pijn doet het volgens mij toch. Mijn moeder heeft Sven dus net niet meer gezien.
Wat een verschrikkelijke situatie zeg!!! Wil je als eerste veel sterkte er mee wensen! ik zou het zelf alleen niet doen, als je kindje er nog niet klaar voor is om op de wereld te komen, zou ik het niet gaan forceren. En dat bedoel ik zowel medisch als psychisch. Een inleiding omdat er medische reden zijn is natuurlijk een heel ander verhaal, maar veel kindjes hebben die laatste paar weken in de baarmoeder echt nodig, soms zelfs tot 42 weken. Ik snap echt dat het heel moeilijk voor je is, maar ik vermoed dat je vader je kindje wel heel graag zou willen zien, maar niet zijn of jouw gezondheid in gevaar wil brengen? Dat hij zijn kleinkind niet kan zien opgroeien en jullie opa moeten missen zal toch het moeilijkste zijn, dat verandert niet als jullie het kindje nu al gaan halen. Als je vader komt te overlijden zal er heus wel een mogelijkheid zijn om afscheid van hem te nemen, denk dat je familie je daar wel in zal steunen. En ik weet natuurlijk niet hoe jij over dit soort dingen denkt, maar ik geloof wel dat er een manier is dat jouw vader na zijn overlijden jouw kindje nog kan zien, zonder dat hij zelf pijn heeft. En jouw kindje zal genoeg horen over opa wat jullie hem vertellen.
Wat een nare situatie.. Ik wil je als eerste veel sterkte wensen. Ik heb er geen ervaring mee, maar als ik de verhalen zo hoor en lees dan zou ik voor je eerste gevoel gaan. Je bent ondertussen 37 weken, overleg het met je vk. Veel succes!
Een ingeleide bevalling kan heftiger verlopen dan een "gewone" bevalling omdat het op gang word gebracht en je kleine dus niet zelf aangeeft dat het zover is. Als je lichaam er nog niet klaar voor is kan het ook heel lang duren en ontzettend moeizaam gaan. Ik ben ingeleid met 41 weken. De kleine wou niet komen, maar mijn lichaam was er wel al klaar voor. Mijn baarmoedermond was al verstreken en had al 2 cm ontsluiting. Mijn zoontje is in 8 uur geboren vanaf het breken van de vliezen tot aan de geboorte van de placenta. Al met al viel het mee. Doordat je vaak medicatie krijgt bij een inleiding om het op te wekken kun je een weeënstorm krijgen die niet weg te puffen valt. Meid laat je goed informeren, ik weet niet hoever je al bent, maar als ze je gaan inleiden en je bent er nog niet klaar voor kun je dagen bezig zijn. Al die tijd kun je dan ook niet bij je vader zijn. Denk er goed over na en ik wil je heel veel sterkte wensen in deze zeer moeilijke tijd. Je bent zo blij dat je een kleine verwacht en dat word nu overschaduwd door het dreigende verlies van je vader. Liefs Puck.
Heftige situstie zeg... Ik kan me er alles bij voorstellen dat je je kindje kennis wil laten maken met je vader. Ik vind het ook goed dat er een gesprek mogelijk is en ik hoop dat ze je kunnen en willen helpen. Ik ben zelf ingeleid omdat ik 2 weken overtijd was. Bij mij gaf mijn lichaam nog helemaal niks aan dus het was wel gekloot met hormoonveters enzo. Hierdoor heeft het vanaf het inbrengen van de eerste veter tot de geboorte 36 uur geduurd, waarvan ik er 18 echte heftige weeën heb gehad maar daarvan weer de laatste met een ruggenprik. Vond ik het heftig? Ja, een bevalling is altijd heftig. Maar dat is het dan ook wat mij betreft. Voordeel is wel dat als je openstaat voor pijnstilling, je toch al in het zh bent waar alles in principe voorhanden is. Heel, heel veel sterkte de aankomende tijd, het is niet niks om een kindje te krijgen zelfs al zit je in de meest gunstige omstandigheden...
Meis, ontzettend veel sterkte de komende tijd! Wat moet dat zwaar zijn om zulke dubbele emoties te ervaren. Ik wil toch even reageren omdat ik zag staan dat je met inleiden er sneller vanaf bent. Zoals iemand al zei (sorry, weet even niet meer wie ), moet je lichaam er wel klaar voor zijn. Ik ben met bijna 36 weken ingeleid dmv hormoonveters. 5 dagen lang zijn er bij mij hormoonveters ingebracht, waardoor ik ook 5 dagen met weeen heb gelopen, die uiteindelijk niks hebben gedaan bij mij. Uiteindelijk hebben ze na 5 dagen met veel pijn en moeite mijn vliezen kunnen breken om 07.00 uur 's morgens. Om 15.00 uur had ik 2 cm ontsluiting en om 15.30 uur is ze geboren. Beetje krankzinnige bevalling dus. Maar wat ik ermee wil zeggen is dat het best kan tegen vallen hoe lang een inleiding kan duren. Het hoeft bij jou natuurlijk niet zo te gaan. Dit was de 2e keer dat ik ingeleid werd en weer was ik in de veronderstelling dat ik 's middags mn kindje in mn armen zou hebben, maar helaas. Dat duurde nog even. Misschien kun je daar van te voren over na denken wat je wilt en navragen wat er mogelijk is mocht het inleiden niet vlot verlopen. Duidelijk aangeven wat je wilt en wat je verwacht mocht je worden ingeleid. Bij mijn zoontje ben ik naar huis gestuurd omdat het inleiden niet wilde; bij mijn dochtertje heb ik meteen aangegeven dat ik niet zonder kind naar huis ging. Dat soort dingen. Van mijn zoontje ben ik natuurlijk bevallen (daar wilde het inleiden totaal niet met 38 weken, met 41 weken is hij zelf gekomen) en met mijn dochtertje dus ingeleid. Als ik het over zou kunnen doen en een keuze zou hebben gehad, dan zou ik absoluut voor natuurlijk bevallen gaan. MAAR ik kan me jouw situatie niet voorstellen (natuurlijk wel enigszins, maar heb zelf nooit voor zo'n keuze gestaan). Heel veel sterkte meis!