Wie mag er straks bij de bevalling zijn?

Ik snap helemaal wat je bedoeld, ik zou ook heel graag mijn moeder er bij willen hebben. Maar mijn vriend wil dat totaal niet hebben. Hij zegt dat is echt een moment voor ons tweetjes, en als ik dan emotioneel wordt hoeft niet de hele wereld dat te zien. Hij vind het ook gewoon prettig om dat echt samen te doen. Dus nee hier alleen mijn vriend erbij, en verder niemand aan familie ofzo. Dus ik snap je vriend zijn reactie wel

 

wij waren dit al voor ik zwanger werd eens over eigenlijk alles wel...

bij de bvalling (ziekenhuis, poliklinisch)
hij en ik... en de mensen die mij bevallen (verloskundige verpleging weet ik t...)

ook over wat we met familie doen, we bellen ze als t geboren is (wanneer wij daar zo s zin in hebben dus als we nog 3 uur met ons frumpie willen genieten bellen we ze pas 3 uur erna)
en niemand wacht in t ziekenhuis. en ook familie spreekt met ons af wanneer ze welkom zijn

 

Tja ik heb dit probleem helemaal niet, ik heb tegen mijn vriend gezegd dat ik mijn moeder er ook graag bij wil hebben en hij leek bijna opgelucht haha. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je moeder erbij wil hebben. Maar waarom vind jouw vriend dan dat zijn moeder er ook bij mag zijn?

 

Dit doen wij net zo.

Helaas is mijn moeder iets meer dan een jaar geleden overleden, maar ook al had ze nog geleefd, dit wil ik alleen met mijn vriend doen. We hebben ook afgesproken dat we gaan bellen zodra ons kindje geboren is... en mochten we inderdaad nog een uur of twee voor onszelf willen hebben met ons krummeltje, bellen we daarna.

Ik wil sowieso niet teveel mensen rond het bed bij de bevalling. Heb al bij de kraamzorg aangegeven dat ik het niet erg vind om een stagiaire in de kraamweek erbij te hebben, maar bij de bevalling hoeft het voor mij niet. Er loopt nu ook een stagiaire mee in het team van verloskundigen... daar twijfel ik nog over.

 

mijn moeder staat hier standby voor als ik haar echt nodig blijk te hebben, zo niet dan doe ik het alleen met mijn man. (en natuurlijk het noodzakelijke medische personeel )

 

Als jullie elkaar nog niet zo heel lang kennen (van voor de zwangerschap) is het misschien juist wel heel prettig om dit met z'n tweeën te doen. Dan ben je op elkaar aangewezen, wordt de band nog hechter door zoiets samen mee te maken. Ja ik weet, wat is er meer hechtend dan een kindje krijgen... maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel... de ervaring zelf samen meemaken.

 

Wij hebben ook duidelijk afgesproken samen dat wij er samen bij zijn en verder niemand. Er wordt ook pas na de bevalling gebeld. Misschien wel pas als we thuis zijn. En idd op afspraak visite laten komen. Ik zie het al gebeuren dat de hele schoonfamilie er al is, terwijl er van mijn familie nog niemand is, omdat deze wat verder weg wonen. Dat zou ik niet zo leuk vinden.

 

Hier was er geen discussie over mogelijk. Ik doe het werk, ik beslis. Nooit van mijn leven zou ik mijn sm erbij willen hebben.

Eerste bevalling hebben we samen gedaan, tweede was mijn zusje er ook bij. Mijn man en zusje hebben wel een heel goede band anders had ik het toch niet gedaan.

 

Hier precies zo, dit is voor ons iets voor ons tweetjes samen.

 

Alleen mn man is erbij, met bepaalde regels . En de vk omdat dat nu eenmaal nodig is.

Toen ik met 20 weken beviel van dochtertje (wat lichamelijk natuurlijk veel minder ingrijpend is, geen kans op uitscheuren oid) heb ik dit alleen met man gedaan. Pas toen ze eruit was op de bel gedrukt voor verpleegster etc.

 

Bij ons was hier geen enkele discussie over.... Ik was degene die moest bevallen en het is mijn lijf... en ik begrijp heel goed dat je niet je schoonmoeder tussen je benen wil laten kijken... haha moet er niet aan denken.....
Ik wilde ook heel graag mijn moeder erbij en mijn man vond dit prima zo..... er moeten ook niet teveel mensen bij zijn..... maar ik was bang voor panieksituaties en mijn moeder kan me dan goed geruststellen........ Inderdaad zoals sommigen zeggen het is ook het kind van je man..., maar sorry hoor dames.... de bevalling vind ik toch echt een vrouwending....evenals dat ik nooit gezegd heb 'we' zijn zwanger...... Nee we verwachten misschien samen een kind, maar als vrouw ben je toch echt zwanger en degene die ervoor moet zorgen dat het kind er ook nog eens uit komt!!!

 

ik weet het zelf nog niet goed.
aan de ene kant vind ik dit iets voor mij en mijn man samen. maar aan de andere kant denk ik dat ik ook wel de steun en rust van mijn moeder bij me wil hebben.

gelukkig heb ik nog tijd genoeg om er een beslissing over te nemen

 

Ik wil er behave mijn man niemand bij hebben. Ik snap je man wel; als jullie elkaar kort kennen geldt voor hem dus ook dat hij nog niet zo vertrouwd met jouw moeder is. Een bevalling is een heftige en emotionele gebeurtenis en ik kan me goed voorstellen dat hij dat liever zonder zijn schoonmoeder doet (net als jij het liever zonder jou schoonmoeder doet ).

Overigens vind ik de post "ik doe het werk, dus ik bepaal" ook niet echt getuigen van dat je het samen doet. Ik vind wel dat je als bevallende vrouw mag bepalen wie je er níet bij wil hebben, maar ik vind dit voor de partner net zo goed gelden.

Mijn eerste bevalling verliep ontzettend hectisch, niet standaard, maar ik ben heel blij dat alleen mijn man erbij was, ik zou absoluut niet willen dat iemand anders (moeder, zus, vriendin) me zo had gezien en erbij was geweest.

 

@ MiekeLammetje: dit lijkt wel mijn verhaal!!!! Presies hetzelfde!!!!!! haha. Ik heb altijd geroepen dat ik mijn vriend erbij wil EN mijn moeder. Hij zegt dan; ja dan komt mijn moeder ook hoor. Nouuuu helllll nooooooo, moet ik niet hebben hoor haha. We hebben het er nu nog niet over gehad omdat het nog ver weg is maar ben benieuwd hoe hij er nu over denkt hihi.

 

Bij mijn dochter zouden in principe mijn vriend, moeder en schoonmoeder erbij zijn. Op het eind van de zwangerschap toch besloten om het samen met mijn vriend te doen, en mocht het nodig zijn kon ik altijd terug vallen op (schoon)moeder. Het is super gegaan en nog steeds heel blij me de beslissing. Het was echt ons moment en zo bijzonder om samen te delen. Nu heel pril zwanger van de tweede. Als alles goed gaat, gaan we dat zeker weer saampjes doen. Uiteraard was er wel een verloskundige en verpleegkundige bij.

 

Bij ons is het nog heel pril en we hebben het er ook nog niet over gehad. Maar als het aan mij ligt, zijn we met z'n tweeën. Hoewel ik een hele goede band heb met m'n moeder en haar eigenlijk altijd om raad vraag of bij haar m'n verhaal doe e.d., maar dit is echt iets van ons tweeën. M'n schoonmoeder zou ik er niet bij willen hebben. Niet dat ik niet met haar kan, maar gewoon, het idee ofzo..

 

Ik vind een bevalling echt iets van jullie samen. Voor mij stond (en staat) als een paal boven water dat ik alleen mijn man erbij wil hebben en voor de rest niemand (ja, het nodige zhpersoneel , met ks ontkom je daar niet aan ). Ik heb een hele hechte band met mijn moeder, maar wil beslist niet dat ze bij de bevalling was. Dat zou voor mij alleen een optie zijn als mijn man er niet bij kon zijn.

 

Ik vind de bevalling echt iets voor mijn man en mij en daar hoeft in mijn geval dus ook geen moeder of schoonmoeder bij te zijn. Mijn man is mijn steun en toeverlaat en als hij er is ben ik het meest op mijn gemak. Ik heb de allerliefste moeder van de wereld en een hele goede band met mn ouders maar ik vind dit echt iets voor ons samen. Maar goed iedereen heeft z'n eigen wensen en ideeën en dat mag natuurlijk ook. Het belangrijkste is dat jij je op je gemak voelt. Ook wij hebben afgesproken dat we eerst samen van het moment gaan genieten ook als dat betekend dat we eerst 3 uur lekker met zn 3en willen aan keutelen. Wij gaan onze ouders pas bellen als het ons uitkomt en wanneer wij er aan toe zijn want ze staan natuurlijk gelijk op de stoep als we ze bellen hahaha (en dat is begrijpelijk).
Hopelijk worden jullie het eens samen!