Hoi dames, Afgelopen dinsdagmorgen mocht ik het weer meemaken, de bevalling. Ik liep er al weken op te wachten eigenlijk, door voorweeen die maar niet doorzetten. Uiteindelijk zat ik op 5 cm zonder teken dat de bevalling zou beginnen. Uiteindelijk na tweede keer strippen werd ik s nachts om half 3 wakker van een echte wee. En direct brak de weeenstorm los. Om 3 uur stonden we in het ziekenhuis, om 5 uur moest ik persen en om 5.05 was ze er al. Het was veel heftiger dan mijn eerste (13 uur, badbevalling). Ik was bijna in paniek omdat ik moest persen zonder perswee. Die kwamen daarna goed op gang. Drie waren er nodig. Ik heb een enorme oerkreet geslaakt, mijn man had de tranen in zijn ogen en ik dacht continu: het gaat niet, het lukt me niet. Bij de eerste was het stil tot het einde Ik was weer even vergeten hoe heftig het eigenlijk is. Herkenbaar?
Jup Na alle 3 dacht ik: noooooit meer! Dat vergat ik 2x. Nu ben ik het eigenlijk alweer kwijt, maar leuk zal bevallen nooit worden vrees ik
Ondanks dat ik nu dolgraag wil bevallen. Weet ik zeker dat ik op het moment zelf denk waarom hihi. Wel hoop ik dat het deze keer wat sneller gaat en uit zichzelf op gang komt. Bij mijn zoontje namelijk ingeleid met 40 weken ivm groot geschat (was uiteindelijk ook 9 pond dus goede beslissing). Door de opwekkers vrij snel in weeen storm, toen ruggenprik ook zeker geen spijt van gehad en uiteindelijk 2 uur geperst omdat zl nog niet was ingedaald en een knip want zn hoofd was nogal groot (hoor het de verloskundige nog zeggen toen hij er uit was hihi). Duurde ongeveer 12 uur voor ik bevallen was. Dit kindje wordt gemiddeld geschat dus inleiden is pas rond 41 weken. Hopelijk begint het nu snel hihi
Gefeliciteerd! Ik herken het wel. Ik keek enorm uit naar de bevalling van de tweede maar toen het begon dacht ik; O Jezus, ja zoveel pijn deed het. Waarom wilde ik dit nog een keer? Uiteindelijk is mijn zoontje gehaald met een spoedkeizersnede na 14u weeën, dat kwam echt als een verlossing, was al lang blij dat ik niet hoefde te persen, had bij dochter 100 minuten geperst. Ik zei vlak daarna ook tegen iedereen; als ik ooit nog een keer zeg dat ik dit wil, hou me dan tegen En nu, zoontje is ruim 10 maand, begint het alweer te kriebelen. Heel erg. Vind het zelf fijn dat een eventuele derde een geplande keizersnede zal worden, dus het echte 'bevallen' hoef ik niet meer. Geniet van je kindje, mooie namen hebben je meiden!
Gefeliciteerd met je dochtertje. Mooie naam. Staat ook op mijn lijstje alleen man vind m niet zo. Eerste bevalling was hell.. Ik dacht kan niet erger en ik doe dit nooit meer. Ok toch nog maar een keer Ook weer een inleiding. Vanaf de eerste wee tot ze op mijn buik lag duurde maar twee uur en veertig minuten. Maar de weeenstorm, de snelheid, de heftigheid overviel mij zo dat ik er echt helemaal van in shock was. Mensen om me heen hadden echt zoiets van goh het kind is er nu toch uit en het duurde maar drie uurtjes. Maar voor mijn gevoel vond ik deze bevalling nog heftiger als de eerste keer. Nu zwanger van de derde en echt angst voor de bevalling. Dus herken je gevoel hier wel in. Hoop dat je het een plekje kan gevenog en van je kraamtijd en je dochtertje mag genieten.
Ik kan alleen maar beamen wat mvJulia zegt. Tweede hier in 1,5 uur en tuurlijk, blij dat het niet lang duurde maar het overvalt je dan zo... Heb het nog steeds niet helemaal verwerkt.Ik hoefde niet te persen, ze kwam vanzelf, moest daarentegen heel hard zuchten om een totaalruptuur te voorkomen, VK schreeuwde het uit. Bah, praat me er niet van Maarre, ben mega blij voor jouw
Oh ja heel herkenbaar. De eerste was 10 uur weeën, 3 uur persweeën en toch nog een spoed sectio. De tweede, 4 maanden geleden, 3,5 uur in totaal via de natuurlijke weg. Maar mennnnnn wat een pijn die ontsluitingsweeën. Ik dacht echt dat ik wat verkeerd deed met mijn ademhaling ofzo. Ik kwam ze niet teboven.
Bedankt voor de felicitaties meiden! Het is dus heel herkenbaar, als ik deze bevalling nu vergelijk met de vorige lijkt die eerste totaal geen pijn gedaan te hebben? Ik had onder het persen nergens last van, het duurde wat lang maar ik hing in mijn eigen wereldje. Nu ook een roepende vk, ik was de persweeen juist aan het wegzuchten, ik durfde gewoon niet! Uiteindelijk me helemaal overgegeven aan haar commandos haha. Maar ik vraag me echt af of ik dit ook zo ga vergeten als de eerste keer.
Gefeliciteerd! Hier ook zo! Bij de 1e kijk ik er positiever op terug dan bij de 2e. Eerste was geboren in 6 uur, maar was wel bij te houden en ik kon nog lopen etc... Helemaal niet zo heftig ook het persen duurde maar een paar minuten, maar wel rustig. De 2e is geboren in minder dan 3 uur, maar pffff. Ik kon alleen maar liggen met mijn ogen dicht en puffen. En ik voelde al heel snel persweeen en de vk maar roepen dat ik niet mee mocht persen, maar het ging niet... en ze was er ook zo. Dat was echt heftig en nu ben ik bijna 38 weken zwanger, dus ik mag bijna weer maar ik ben nu ook angstig terwijl ik er eerder naar uitkeek! Ik herken deze angst helemaal niet en vind het ook echt niet leuk. Ik hoop maar op een rustige bevalling....
Bevallen is gewoon heel heftig. Ik heb twee verschillende bevallingen gehad. Bij de eerste had ik een weeënstorm waarin ik alleen maar kon gillen. Toen ik eenmaal mocht persen voelde ik geen weeën meer. 45 min later is ze geboren. Vond de ontsluitingsweeën toen vreselijk, het persen niet. Duurde alleen lang. Bij deze bevalling deden de weeën ook vreselijk veel pijn, maar er zaten nu wel pauzes tussen waardoor is even de rust kon pakken om op adem te komen voor de volgende wee. Daardoor kon is ze veel beter opvangen. Maar het persen vond ik vreselijk. Het duurde maar 10 min. Maar wat deed het pijn en ik durfde idd ook niet te persen. Ik had goede begeleiding die mij er doorheen praatte en ik toch mee perste. Het duurde maar 10 min. Zoon is geboren met een handje naast zijn hoofd waardoor ik uitscheurde.
Hier bij de eerste ook een heftige bevalling, werd vacuum met vervolgens een knip die flink ging ontsteken. Bij de jongste werd ik ingeleid en was het ook heftig, ruggeprik gekregen en dat was érg fijn. Maar vervolgens verloor ik na de bevalling 2 liter bloed en moest ik met allerlei toeters en bellen naar de OK worden gesjeesd voor een curettage. Nu 7 weken na die laatste bevalling... verheug ik me op een derde keer. Haha Bizar hoor!
Gefeliciteerd!!!! Ja joh.... Ik heb bij Ediz meerdere malen geroepen: wie doet dit ook nog een tweede keer?? Ik doe dit nooit meer 😳. Haha ben nu ook wel 'banger' dan bij de andere twee. Ben echt niet vergeten hoe het voelt
Ik zie je topic nu pas. Gefeliciteerd!!! Ik herken het helemaal. Mijn bevalling lijkt wel wat op die van jou en ging ook in een mum van tijd van 0 tot 100. Het had niet veel gescheeld of ik was in de auto op weg naar het zk bevallen. Heel heftig, maar zo ontzettend top om weer zo'n kleine baby te mogen vasthouden . Geniet lekker van je baby!
Gefeliciteerd! Hier ook herkenbaar! Alleen vond ik het juist veel fijner dat deze bevalling veel sneller ging! Na de eerste was ik super bang voor een tweede bevalling. Nu na de tweede ben ik helemaal gerust gesteld dat het dus ook anders kan en durf ik zelfs een derde aan als het ons gegunt is!
Zo herkenbaar! Ik heb toevallig net mijn ervaring op dit forum gedeeld om me te helpen het een plaats te geven, maar wat vond ik het ontzettend heftig!
Een beetje herkenbaar ja.. Bij de eerste waren de opgewekte weeën gelijk zo heftig en slechte begeleiding waardoor ik binnen no time aan pijnbestrijding zat. Nu goede begeleiding en weeënstorm. Pas toen ik het niet meer trok en pijnstilling wilde was ik al toe aan persen Heeft alles bij elkaar nog geen 2.5 uur geduurd..
ik vond de 3de bevalling ook erg heftig vanaf dat de vliezen waren gebroken kwam ik ook in een weeenstorm terecht 3.00 uur in het ziekenhuis 4.19 is ze geboren en een perseweeen om u tegen te zeggen
Bedankt voor de felicitaties meiden! Ik begin nu ook de grappige momenten van de bevalling in te zien, die waren er toch ook!
Ik ben van de eerste bevallen in 2,5 uur. Iedereen zegt altijd jij hebt geen klagen in 2,5 uur. Maar ik vindt het erg heftig, 2,5uur lang aan een stuk weeen gehad, het ging zo razendsnel dat ik maar nauwelijks kon bevatten wat me gebeurd was (uiteraard dolbij natuurlijk dat terzijde) ik was net 37 weken en 3 dagen zwanger eigenlijk 37+2 en van een op andere moment ging ik bevallen zo ging het letterlijk. Ik wist niet wat me gebeurde.....moest even heel snel schakelen, dat was even moeilijk. Nu gaan we volgend jaar nadat we getrouwd zijn de cryo laten terugplaatsen en ik denk nu al steeds 'wat erin gaat moet er ook weer uit.....'