Dag dames, Voordat ik mijn verhaal doe, wil ik zeggen dat ik niet zit te wachten op commentaar, maar enkel hoe jullie erover denken... of zelf hebben ervaren... Ik zit namelijk al weken (vanaf week 30 ongeveer) met slapeloze nachten, en dan bedoel ik dus echt niet kunnen slapen met name om de rusteloze benen. Ik heb van alles al geprobeerd om er tegen te doen, maar het lijkt nu echt nog zelfs erger te worden. Mijn nachten worden dus steeds korter of eigenlijk zie ik de vogeltjes gewoon ontwaken! En als ik mazzel heb val ik alsnog rond half 6/6 uur in slaap tot een uur of 10/ half 11...toch nog even wat uurtjes gepakt op de een of andere manier. Het ziekenhuis/VK heeft mij vanaf week 34 Temazepam voorgeschreven. Eerst waren het twee tabletten welke ik dan in nood mocht gebruiken... poeh he, de eerste tablet werkte als een tierelier! Ik had maar liefst 12 uur geslapen achter elkaar en het leek ook even een doorbreking te zijn.... helaas was van korte duur (4 dagen) en ik begon weer van voor af aan.. ik had nog 1 tablet klaar liggen, maar vond het niets i.v.m de baby... uiteindelijk vorige week toch geslikt, maar wat denk je! Het hielp niet, zat om 4 uur nog op de bank beneden te koekeloeren en dochterlief zat te stuiteren in mijn buik. Afgelopen maandag bij de VK deze situatie uitgelegd en toen kwamen ze met een nachtje opname...ik zou dan een prik krijgen met twee verschillende medicaties en dan aan de monitor moeten voor zowel mij als de kleine... (dat zegt voor mij al genoeg dat het niet echt goed kan zijn voor de baby). Ik ben daar dus niet echt happy mee en vroeg of ik het nog eens met temazepam mocht proberen... dat was geen probleem. Ik heb weer twee tabletten mee gekregen.. je raadt het al...werkt gewoon niet! Weer dom zitten koekeloeren op de bank met een paar stuiterende benen... Nu ben ik weer 4 dagen verder en het blijft echt hetzelfde, ik zit er echt doorheen. Vorige nacht heeft mijn man gebeld naar het ZH dat het niet meer ging en ik mocht komen 2.30 uur om dus alsnog daar in te slapen. Via de telefoon legde ze het mij uit dat ik een prik zou krijgen en dan max 6uur zou slapen.... klinkt goed, maar iets hield mij tegen.. ik was lichtelijk in paniek en wilde echt, maar de angst dat er iets met mijn baby zou gebeuren was toch groter en heb het dus niet gedaan. Ik spuit mijn baby dan ook plat, en wat nou als ik prompt moet bevallen??? Kind kan absoluut niet meewerken omdat ze echt versuft is... ik voel mij dus echt emotioneel een giga wrak en weet het echt niet meer. Vandaag als klap op de vuurpijl rent mijn zoon ook nog bijna voor een auto waardoor ik helemaal van slag raak en echt heb zitten schreeuwen tegen hem... arm kind...oow wat was ik van slag daarom...uiteindelijk wel uitgepraat met hem en tienduizend keer sorry gezegd en dan zegt ie heel lief... mama ik weet toch dat je het zo niet bedoeld en geeft mij een dikke kus en een knuffel (Hij is 6 jaar he!) maar voelt ook aan dat mama er volledig doorheen zit. Ik zit echt te wachten op de bevalling, ze mag/moet er echt uit...dan is het voorbij! Ik weet dat echt zeker, want ik heb het ook gehad bij mijn zoon namelijk, maar niet zo extreem als nu... ik blijf maar piekeren op deze manier en begin langzaam aan ook bang te worden voor de bevalling, want ik ga dat toch niet trekken als ik amper energie nog over heb? Wat kan ik nog doen en zou een ziekenhuis dit een reden vinden om mogelijk bij 38 weken wel te strippen (mits het mogelijk is uiteraard) of wel in te leiden. Let wel, het laatste zit ik eigenlijk niet echt op te wachten, maar ik weet mij echt geen raad meer... Het ergste vind ik nog, dat ik mij een opgever voel... ik heb gevochten om deze zwangerschap te krijgen, het lukte allemaal niet en uiteindelijk is het spontaan gebeurd na 6 jaar...maar nu vervloek ik de zwangerschap alleen nog maar en wil het dus NOOIT meer... ik voel me echt slecht... en geloof mij, ik ben altijd zo positief en weet altijd wel ergens energie uit te halen....maar alles wat ik was/ben lijkt langzaam maar zeker te verdwijnen. Ik heb mijn man al gevraagd/gezegd om dit in de gaten te houden dat ik qua gedrag niet moet veranderen, want mocht hij dat merken hij wel direct in gaat grijpen i.v.m depressie ofzo... hij heeft dat beloofd en tot nu toe vind/vond hij mij altijd nog lekker vrolijk en knap dat ik het nog zo vol houdt, maar van binnen schreeuw ik het uit en jank ik het uit... Sorry, erg lang verhaal geworden.... ik moest het ook gewoon even kwijt... en ik hoop dat mijn bevalling deze week nog ergens spontaan gebeurt...ik ben immers de 37 weken voorbij en ze mag komen.... BRING IT ON Girl!! Want als ik denk over het feit dat het zelfs nog 4 weken kan duren val ik spontaan flauw denk ik.... Bedankt voor het lezen.......
Ik zou je zorgen voor de baby voorleggen aan het zkh en vragen of er alternatieven zijn. Die zijn er volgens mij wel. Ik had al weken voorweeën en zette voor de 30ex niet door. Ben toen ook 1 nacht 9pgenomen en kreeg geen prik, maar 2 slaappillen (geen temazepam, maar seresta (?!)... hoefde er niet voor aan de ctg en baby zou er niet suf van worden. Ik heb heerlijk geslapen en als verrassing hebben ze de volgende ochtend (in overleg uiteraard, maar was ook al 41+) de vliezen gebroken, waardoor de bevalling vanzelf op gang kwam. 4 uur later bevallen en voelde me kiplekker dankzij een goede nacht slaap (daarvoor ook maanden heeeeel beroerd geslapen, lavendelthee van Kneipp hielp hier enigszins. ). Succes.
Hè bah meis, wat naar! Slaaptekort is echt iets wat je wel serieus mag nemen hoor, en ik snap ook heel goed dat je er helemaal doorheen zit! Zoals de dame voor mij al schrijft, overleg eens met het zkh over ofwel andere medicatie om te slapen, ofwel wat ze al kunnen doen om de natuur een handje te helpen? Misschien heb je al wel een paar centimeter ontsluiting? Voel je in ieder geval niet schuldig over het feit dat je het zat bent! Dat is toch logisch? Ik hoop dat je over een paar weken dit topic nog eens terug vind, en er om kunt lachen terwijl je naar je mooie meisje in de wieg kijkt! Zet m op!
Jullie zijn lief ik ga het dinsdag ook bespreken hoe of wat, en dat ik mij eerder meer zorgen ga maken bij de gedachten van die slaapmiddelen dan dat ik er dan geruster op ben omdat mama even geslapen heeft... Ik ga eens googelen op die meds die je omschrijft mausi... thanks! En ja, ik denk ook wel dat ik er straks om kan lachen, maar nu pfff ...
ik herken het. slaap al weken niet meer , heb ook medicatie gekregen om te slapen. mij lukt het wel om smiddags even ene uurtje mee te pakken , en dan houd manlief de kids bezig. elk uurtje is er eentje denk ik maar. ook hier hebben we ruim 19maanden gedaan over deze zwangerschap. plus 4 vlinderkindjes. en ik ben het zo beu. ben moe , op en alles doet pijn. ik begrijp precies wat je voelt...
Update, vandaag hebben ze mij gestript...tot nu toe nog weinig actie...maar goed kan nog... Vrijdag weer terug wanneer ik nog niet bevallen ben en dan gaan ze kijken hoe of wat verder omdat ze ook inzien dat het niet langer meer gaat....
Hier zijn de nachten ook drama. Afgelopen nacht heb ik in het ziekenhuis geslapen met die prik waar jij het over hebt. Ik kan je zeggen: een aanrader!!! Zeker als je zo moe bent! Heb geslapen als een roosje en de baby heeft nergens last van gehad,van die prik. Aan de monitor gelegen voor de prik en vanmorgen en alles keurig in orde. Mocht je de beslissing nemen te gaan slapen op die prik hou er wel rekening mee dat je de dag er op nog flink moe kan zijn. Ik heb vandaag nog de hele middag geslapen,die spuit werkt nog wel even na. Maar kan je wel zeggen dat het goed doet. Je bent onwijs ontspannen en slaapt echt heerlijk.
Ik mag het niet meer omdat ze me gestript hebben gisteren... inmiddels de slijmprop ook verloren... vrijdag moet ik terugkomen als het nog niet heeft doorgezet en dan gaan ze of weer strippen of mogelijk zelfs inleiden.. Ze vonden overigens mijn keuze erg goed omdat ze er zelf ook niet erg fan van zijn en dat ik dus hoe stront eigenwijs ook het pertinent niet wilde ivm de baby... tuurlijk geven ze het niet zomaar, maar ben zelf wel erg blij dat ik het niet gedaan heb. Vannacht 'redelijk' geslapen van 4 tot 10 dus ook 6 uurtjes... hihi... jij kan er gelukkig weer even tegen aan meid, hou dat vast!!!
Jeetje meis wat vervelend om te lezen dat je zo slecht bent blijven slapen... Fijn dat de artsen je serieus nemen en er actie is ondernomen. Voor jou ook fijn denk ik? Ik begrijp heel goed dat je je ook schuldig kunt voelen. Ik herken het nl wel. Ik was, mede door de dikke buik en slecht slapen, heel erg klaar met de zwangerschap. Dit voelde ook dubbel omdat ik blij was dat het zo goed ging en ze zo lang hebben mogen zitten maar aan de andere kant was ik het super zat. Denk echt rat dit er bij hoort hoor en dat je je daar niet schuldig over hoeft t voelen. Heel veel sterkte iig en ik duim voor je !
Ik heb ook echt slaapproblemen gehad in mijn zwangerschap maar toen ik bevallen was had ik de eerste dagen zoveel adrenaline dat ik weer niet kon slapen. Na de kraamweek heb ik echt een klap gehad dus let goed op jezelf meid en loop niet te hard van stapel!
Mijn slapeloze nachten gaan beloond worden hoor vliezen zijn zojuist gebroken, dus de volgende slapeloze nachten zijn door een hongerig buikje van onze dochter.... zal wel pittig worden, want ik heb vanaf gisteren 7 uur ongeveer niet meer geslapen
Dag dames, even snel Even heel ego! Wij zijn trotse ouders geworden van Sophie (2980 gram, lengte onbekend maar inniminie want maatje 50 is nog te groot!) Zoals bekend, vliezen om 5.15 gebroken, vanaf 9 uur weeen pas... om 10.30 uur in het ZH, de arts kwam om 11.45 uur checken hoeveel cm ik had.. dit bleek 4 cm te zijn... ik zei, wil toch graag pijnstilling want de weeen zijn niet te houden hoor.... ruggenprik not done, dus werd een pompje.... ok verloskundige gaat even een ronde maken, verpleegkundige komt om 12 uur aan met het infuus...deze probeert ze erin te zetten zodat ik rond 12.10 uur toch wel met het pompje kan werken... ik zeg tegen haar.... ik weet het niet, maar volgens mij moet ik persen! Ze keek naar mij en zei...verrek zo ziet het er ook uit!! Zij de arts gauw gebeld... deze was er stipt 12.10 uur, mijn zus kwam net binnen zetten (moest 1,5 uur rijden om op tijd te zijn) zij nam het ook even van manlief over met name de handenknijperij van mij hahaha.... en de arts zegt... nou dame zo snel heb ik 6 cm nog niet zien vorderen vandaag... in maar liefst 20 min was ik volledig ontsloten..... en mocht dus persen! Ik zeg tegen haar, je bent niet goed..je maakt een geintje!!! nee zegt ze, voel maar... ik 1x persen...en daar kwam het koppie al...ikke voelen en verrek daar kwam ze al...ik dacht nog effe flink persen en dan is ze van mij e voila... daar was ons meisje! Kleine Sophie is in tha house binnen 3 uur! Mijn man heeft de bevalling gefilmd....erg fijn not hahaha....en wat denk je wat ik zeg...nou ik kan nog wel vier bevallingen aan....aiks dit gaat tegen mij gebruikt worden in de toekomst ben ik bang We gaan nu heerlijk rusten met zijn allen... Joaquin is een zeer trotse grote broer geworden... wat een mannetje.. ook echt een moment van ons zelf ervan gemaakt in het ziekenhuis..de eerste kennismaking was echt uniek voor ons! Dames, ik ben nu slapen i hope
Gefeliciteerd meis! Wat heerlijk dat jullie meisje er nu is. En een grote trotse broer, hoe gaaf! Geniet ervan en rust maar lekker uit van deze speedy bevalling. Veel geluk samen!
Ik krijg tot nu toe bij elke zwangerschap vanaf 30 weken steeds snachts voorweeen, niet echt superpijnlijk maar wel genoeg om niet te kunnen slapen, in bad ofzo zijn ze weg dus lag hele nachten in bad (waterrekening !! haha) Omdat ik ME heb ben ik wel ingeleid (omdat als ik te weinig slaap ik letterlijk ziek word, dus ontstekingen e.d.) maar voorwaarde was wel dat de kindjes groot genoeg waren (maar die waren allebei dik 8 pond met 38 weken dus geen probleem) bij de tweede liep ik al met 4-5 cm dus hebben ze alleen vliezen gebroken en de rest ging vanzelf....