Ik ben nu volgens mijn eigen berekening 7 weken zwanger en ik heb sinds een week al een enorme buik, hij lijkt met de dag groter te worden. Nu vind ik het niet storend, hij zit me niet in de weg, maar ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan richting de buitenwereld. We hebben besloten het alleen nog maar onze beide families te vertellen, de gezinnen. Maandag heb ik de eerste echo en daarna willen we het stap voor stap meer mensen die ons dichtbij staan gaan vertellen. Maar sommige mensen hoef ik het dus al niet eens meer te vertellen want vandaag hebben een collega en mijn tante er zo ongeveer rechtstreeks naar gevraagd. Mijn tante keek naar mijn buik, aaide er een keer over en zegt: Oooh ben jij zwanger? Je hebt zo'n dikke buik! Ik kon het gewoon niet ontkennen aangezien mijn hoofd knalrood werd en ik me geen houding wist te geven en dus weten zij het beide. Ik ben van mezelf slank, nooit een hele strakke buik, maar hij puilt nu wel echt uit, als ik mijzelf in reflectie van een winkelruit zie dan snap ik dat mensen het zien. Nu is het misschien nog niet zo heel erg dat mensen het weten/raden, maar mijn man vind dat dus wel. Hij wil het liefst nog wachten met vertellen tot na de 3 maanden om het grootste risico op miskramen voorbij te zijn, maar mijn bazen vermoeden ook al wat en ik zal er echt niet dunner op worden. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Gefeliciteerd met jezwangerschap! Misschien wat ruimzittende kleding dragen, zodat je het nog wat kunt verhullen?
Ik kreeg met 6 weken ook felicitaties ipv de vraag of ik zwanger was. Mensen die het vroegen was ik eerlijk, liegen of een excuus was echt geen optie met die buik.
Ik draag al de ruimste kleding die ik heb, mijn normale broeken pas ik al niet meer, ik trek nu broeken aan die ik in een ver verleden droeg toen ik wat steviger was. En draag losse shirts, maar ik heb geen hele wijde kleding dus echt verbergen is toch wel lastig. Doe er wel vaak een los en wijdvallend vest bij aan maar dan nog zie je het. Het is bijna net zoals bij jou Thea, ik denk dat ik het iets minder heb, maar door mijn holle rug lijkt het niet minder haha. Ik ben vooral zenuwachtig hoe ik zal reageren als mijn werkgever er rechtstreeks naar vraagt.
@dandelion, ik ken je probleem. Ben nu bijna 7 weken en ik werk in een winkel. Donderdag was er een klant die zei: goh, jij bent ook zwanger of niet.. Gelukkig hoorde mijn collega het niet, maar ik ben wel eerlijk geweest naar die klant.
Je hebt best kans dat je buik volgende week weer minder bol is. Tenminste bij mij fluctueerde het nogal die eerste drie maanden Ik snap dat je liever zelf het moment kiest, maar hé het is leuk en mooi nieuws, dus is het echt zo erg als het eerder dan gepland bekend wordt? Mocht het misgaan, dan is wat medeleven ook wel fijn en het is dan misschien ook wel prettig dat je gewoon transparant op je werk kunt zijn zonder je in allerlei gekke bochten te hoeven wringen om je afwezigheid te verklaren. En natuurlijk gefeliciteerd!!
Ik heb ook al een behoorlijk buikje. Met de 2e gaat het echt veel sneller dan met de eerste. Ik draag nu jurkjes. Zelfs al zwangerschapsjurkjes omdat ze vaak wat meer ruimte bij de buik hebben waardoor het minder opvalt. Zelf wil ik het, als het even kan, pas aan iedereen vertellen als ik tenminste de eerste echo heb met een kloppend hartje. Dat is met 8 weken. Ik denk dat ik het dan ook vrij snel vertel, omdat men het toch wel gaat zien. Dat scheelt mij een hoop gedoe. Sommige familieleden en vrienden weten het wel al, maar op mijn werk vind ik het prettiger om pas iets te zeggen op het moment dat "zeker" is dat de zwangerschap goed zit.
Zou net als jou ook knalrood worden als iemand dat aan mij vraagt. Zou het zelf moeilijk vinden om het zomaar aan iemand te vragen maar je hebt altijd mensen er bij die het op een of andere manier door hebben. Maar wel lastig want jij word voor het blok gezet. Tot 3 maanden wachten gaat wel moeilijk worden als het nu al zo hard gaat... Leuk tuniekje kopen voor als je aan het werk bent ofzo. Draag zelf altijd kleding van de didi en dat valt lekker ruim aangezien ik geen strakke kleding van mijzelf kan dragen. Ken het verder niet aangezien ik van mijzelf al een buik heb dus bij mij zou het vast nog lang duren voordat het opvalt
Gefeliciteerd! Als je een beetje kunt/wilt acteren roep je gewoon dat je last hebt van je darmen (die het waarschijnlijk ook zijn die de opgezwollen buik veroorzaken). Als je achteraf het nieuws bekend maakt zal je er heus niet op afgerekend worden dat je een klein beetje gejokt hebt
Ik ben graatmager en was ook al heel snel te zien. Heb het met 8 weken ook maar verteld, (na goede echo) Ja heel vroeg, maarja iedereen snapt ook wel dat het mis kan gaan . Als dat zo zou moeten lopen dan had ik daar ook geen geheim van gemaakt . Was wel fijn begrip van mijn collega's voor de misselijkheid Heb wel gezegd het graag binnen team te houden tot na 12 weken . Ook nog niet op internet gezet enzo .
Ik heb maandag mijn eerste echo en bij een kloppend hartje gaan werken het stap voor stap iedereen vertellen. Ik ben dan bijna 8 weken dus dat is dan maar zo. Ik ga wat kleding van m'n schoonzus lenen om het wat te kunnen verbergen. Het is ook mooi nieuws en ik vind het stiekem ook wel leuk dat mensen het weten en zien, maar ik heb al een miskraam gehad en het lijkt me zo moeilijk om alsnog tegen zoveel mensen te moeten zeggen dat het mis is. Dat is eigenlijk hetgeen wat ons tegenhoud om het nu al te vertellen.