hey zoals jullie kunnen zien ben ik nog maar net zwanger! mijn vriend en ik waren door t dolle heen met een posi test ! gister middag zijn we naar de zus van mijn vriend geweest (is afgelopen wo bevallen ) en we dachten we vertellen het . nou dat ging vlekke loos. ze vonden het helemaal geweldig ! dus toen naar zijn ouders ook geen probleem . ze lietten zelfs een traan ! toen heb ik savonds mijn moeder gebeld want we wonen een eind uit elkaar . ik moest t gewoon kwijt . nou dat was t er werd niet gevraagd hoe ik me voelde of niks alleen hoe laat ik de volgende dag moest beginnen met werken . ik vroeg ben je boos ? en kreeg geen antwoord . zij heeft me zus gebeld en die belde mij weer om te vragen of ik zwanger was . ikkon me tranen niet meer in houden, maar zij vond het ook harstike leuk en feliciteerde me . heb t er vanmiddag met me moeder over gehad en tis al wat gezakt. maar nu moet ik t tegen me stief vader gaan vertellen .DIT WORD EEN HEL! die is ouderwets en staat nooit achter mijn beslissingen . mijn vriend durft niet eens mee te gaan , en ik durf t eigenlijk dus ook niet te gaan vertellen !. dit alles komt eigenlijk om dat we nog niet zo lang met ellkaar mee gaan maar ken hem al wel langer en we weten allebij wat we willen . je neem niet zomaar een kind dat doe je niet. ben zeer verdriettig en kan er zo totaal niet van genieten ! is er miss iemand hier die dit ook zo ervaren heeft en me miss tips kan geven ? (sorry voor t lange verhaal )
Ik heb gelukkig deze ervaring niet meid, maar ik wil toch even reageren op je topic. VAN HARTE GEFELICITEERD met jullie zwangerschap! Ik hoop dat jullie er snel optimaal van durven/kunnen genieten. Houd je vast aan jullie eigen positieve gevoel en de positieve reacties van de mensen om jullie heen die belangrijk voor jullie zijn. De mensen die jullie vreugde niet kunnen delen, laat die alsjeblieft zoveel mogelijk linksliggen tot ze bijdraaien. Het is toch van de gekke dat jullie dit prachtige wonder niet zouden kunnen/mogen genieten? Heel veel succes meid met het vertellen van het bericht. Ga achter jullie beslissing staan en blijf bij jullie eigen gevoel. Het is JULLIE leven, JULLIE GELUK!
Mijn moeder schrok er in het begin ook van toen we het vertelde, maar nu vind ze het heel erg leuk! Ik vind het een beetje dom dat jij je zo laat beïnvloeden door je ouders. Je bent 25, oud genoeg om je eigen beslissingen te maken. En je stiefvader mag er in mijn ogen helemaal niet over zeuren. Ik zou me er niets van aan trekken. Als ze het niet leuk vinden is het hun probleem, niet het jouwe. Jij moet gewoon ervan genieten en niet stressen erover, is ook niet goed voor de baby sterkte -xxx-
hey meis vergeet niet dat je volwassen bent en hij kan het wel niet leuk vinden maar dat is aan hem jij en je vriend zijn er gelukkig mee en daar hoeft niemand zich mee te bemoeien geniet van je zwangerschap meis x!
Ik hoop datze snel bijdraaid, want dit is natuurlijk niet leuk. Het lijkt me vooral belangrijk (vind ik in iedergeval) dat mijn ouders er blij mee zijn (naast onszelf natuur;ijk) Ik kan je verder helaas niet helpen want ik heb er geen ervaring mee. Ik wil je heel erg felicteren en je sterkte wensen!
Je bent 25 jaar dus een volwassen vrouw en het is je stiefvader maar dus daar zou ik zelf ook niet veel waarde aan hecten. Als hij er tegen is ga je gelijk weer weg en weet je wat je aan hem hebt. Geniet van je zwangerschap en deel het met mensen die het je wel gunnen zou ik zeggen
Om te beginnen: gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik was ook een beetje zenuwachtig om mijn ouders te vertellen van mijn zwangerschap, ook al ben ik 31, zijn mijn vriend en ik al 6 jaar stabiel en gelukkig samen, hebben we een mooi huis en twee goede banen. De relatie met mijn ouders is een aantal jaren niet best geweest, ze keurden veel af wat ik deed, altijd kritiek. Wij wonen ook niet naast de deur, maar zijn wel speciaal naar ze toe gereden om het nieuws te vertellen. Over de telefoon is sowieso wat "anders" denk ik... Hun reactie was heel positief. Sindsdien lijkt het wel of de relatie met m'n ouders veranderd is... veel beter geworden, veel hechter. Laat je niet van de wijs brengen door je stiefvader. Ik vind eigenlijk dat je vriend wel mee zou kunnen gaan om jou te steunen! Ook al is het een beetje eng: neus omhoog, wees gelukkig, dan komt de rest vanzelf. En als een ander er niet blij mee is: jammer dan. Moet je daar je geluk door laten verpesten..? Geniet ervan! Liefs Monique
Helaas dezelfde ervaring hier. Iedereen was erg blij behalve mijn moeder. Ze reageerde alsof ik iets ergs vertelde. `O nee he! En wat doe je nu, ga je het houden?´ En dat terwijl we 9 mnd bezig geweest zijn om zwanger te raken. Dat wist zij niet, maar de manier waarop we het vertelde zei volgens mij genoeg. Dat we er heeeel erg blij mee zijn dus! Vroeg later ook aan haar waarom ze zo deed, maar zij vond haar reactie helemaal normaal en snapte niet waarom ze zo blij voor ons zou moeten zijn. (haar eigen woorden). Zeker in de situatie waarin jullie leven zei ze. Snapte daar helemaal niets van. We zijn nu 6,5 jr gelukkig samen, allebei een vaste baan, eigen huis. Dus wat is er mis dan? Maar hoop dat ze bij jou nog bijdraait. Misschien toch nog eens proberen een gesprek aan te knopen? Maar idd zoals de rest zegt, je bent 25 en hebt je eigen leven. Dus geniet van je zwangerschap en het belangrijkste is nu dat jullie met zijn drietjes gelukkig zijn. En natuurlijk nog gefeliciteerd! X Suzie
Oh ja.... Jammer genoeg weet ik er alles van! Nu ging het ook wel snel , we waren een half jaar samen (kende hem wel al langer) en woonde net 3 maanden samen, maar we wilden het heel graag en het was gelijk raak! Maar ik praatte al een tijd niet met me vader (stond nergens achter in het begin), mijn moeder sporadisch... Maar toen ik haar belde was ze helemaal blij! Gelukkig! Mijn vader daarintegen heeft er zo'n goede 9 maanden aan moeten wennen, maar in die 9 maanden is het wel allemaal op zijn pootjes terecht gekomen gelukkig! Nu is het prima, wij hebben ons gelukkig gezinnetje en mijn ouders hun ding... We laten elkaar lekker gaan en daar hebben we beide de meeste baat bij. Mijn schoonouders waren van het begin af aan super en dat hielp ook wel! Leef je eigen leven en trek je niet aan wat je ouders of andere zeggen. Als volwassen vrouw met eigen gezin bepaal je de dingen zelf! En dat is het belangrijkste wat ik ervan geleerd heb! Maarrreee Gefeliciteerd!
gefeliciteerd jammer dat je er zo tegen op ziet om het te vertellen maar het is jullie geluk hoor.. en als jullie er allebei achter staan en gelukkig met lekaar zijn. dan is het prima toch? kinderen neem je niet .. dat is een heel groot wonder..! laat je niet gek maken. en ga lekker genieten!
Tja, mijn vaders eerste reactie: zijn jullie er allebei wel blij mee? Ook niet helemaal wat ik had verwacht, maar ach... Ik weet nu eenmaal dat ie een beetje een botte boer kan zijn soms, dus ik trek me er verder niet te veel van aan. Wat dat betreft hou ik me dan maar vast aan de blijdschap van mijn moeder en schoonouders: mijn vader draait nog wel bij. En doet ie dat niet, nou ja, dan niet. Ook prima
Ik zou het ze gewoon vertellen en je niet druk maken. Wie zijn hun om te vertellen dat het dom is of nbiet goed! Zolang jullie er zelf maar achter saan is alles goed toch? Het is jullie keuze en niet die van hun!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat klote voor je dat je ouders zo reageren. Als je niet naar je stiefvader durft, misschien moet je dan gewoon niet gaan. Of bedenk van te voren "wat is het ergste wat er kan gebeuren". Dat is misschien dat je op je donder krijgt en dat hij gaat schreeuwen. Maar goed, hij kan natuurlijk niet blijven schreeuwen. Ik vraag me af waarom ze zo reageren. Zijn ze zo gelovig? Of zijn ze bezorgd? Of doen ze gewoon stom? Nou ja, in ieder geval ben je volwassen dus mag je je eigen keuzes maken. geniet er van!
bedankt allemaal voor jullie leive berichtjes . heb nog met mijn moeder gepraat en op zich is ze niet boos maar ze vind dat we het later hadden moetten doen ! mijn moeder heeft met me stiefvader gepraat dus dan hoeven mijn vriend en ik er iig niet heen om dit te vertellen . me moeder zei wel dat ie zo kwaad was ! maar dat ie wel bij trekt ! ik denk wel dat t gewoon bezorgdheid is omdat we natuurlijk nog niet zo'n lange rel hebben (wel een goeie) ze zijn bang dat ik dadelijk met me kind alleen op straat sta(snap t miss ook wel hoor ) maar mijn vriend en ik weten nu wel beter en over 10 jaar kan t ook mis lopen je heb nooit zekerheid tenslotte ! xxx
Als eerste van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Ouders zijn soms lastige wezens. Wat ik me ook wel afvraag, is waarom je ouders zo boos zijn. Zijn ze gelovig of iets anders. Je bent namelijk oud en wijs genoeg om deze beslissing te kunnen maken. Ik weet niet hoe lang jullie bij elkaar zijn, maar als het goed zit, zit het goed. Ik wil alleen maar meegeven dat je wel moet proberen te genieten. Ik heb veel ellende meegemaakt tijdens mijn eerste zwangerschap met mijn schoonouders en dat heeft me het plezier van de eerste 3 maanden gekost. Probeer dat te voorkomen, want de cliches zijn waar, het is zo voorbij en het is zo ontzettend speciaal. Denk er maar aan, dat wij op het forum wel heel blij voor jullie zijn. Veel sterkte en succes.
ik herken het heel erg. ik heb heel lang gewacht met het te vertellen. ik wilde namelijk niet dat ze alles zouden verpesten met hun gedrag ik wist ook van tevoren hoe er gereageerd zou worden. ik heb er in een eerder topic ook weleens in een reactie over geschreven. mijn moeder leeft niet meer, mijn vader heeft een nieuwe vriendin. maar zijn vreemde manier van denken is niet veranderd. ik deed ook nooit wat goed dus kan me heel goed voorstellen wat je angsten zijn. mijn vriend wilde het voor me oplossen door het zelf te gaan vertellen maar ik wil onderhand van mijn angst af en wilde dat niet. dus schoof ik het voor me uit en uit. uiteindelijk heb ik met 25 weken vlak voordat we en feestje hadden daar 2 heel grote kaarten gemaakt met de kinderen. de ene heb ik op het laatste moment zelf naar mijn broer gebracht en die waren beiden heel ontroerd en blij dat viel me al heel erg mee. ze hadden het niet meer verwacht maar waren erg lief. de andere heb ik op de bus gedaan en er gebeurde helemaal niks. na een week kwam er een kaartje met een bloemetje erop ( zo 1 van 13 in een dozijn ) met gefeliciteerd met jullie baby erop geschreven door de vriendin van mijn vader. ik heb van mijn vader zelfs nog geen reactie gekregen. ik heb hem inmiddels 2 keer gezien en 2 keer gesproken aan de telefoon maar hij zwijgt in alle toonaarden. aangezien ik dus ook geen woedetirade over me heen heb gekregen wat ik wel verwacht had kan ik hiermee wel leven. de vriendin vraagt wel als we elkaar zien ( die 2 keer dus ) hoe het gaat enzo. maar dat is dan ook alles. nu hadden we ook niet veel meer verwacht buiten een hoop problemen en woedeanvallen dan die uitbleven. hij verkiest het om het geheel te negeren. nouja dat is dan zijn probleem hij weet het nu en het is verder aan hem vind ik. misschien kun je het ook met een ( zelfgemaakte kaart melden ) dan ga je de eerste confrontatie waar je zo bang voor bent uit de weg. mensen die het niet kennen zullen het vreemd vinden misschien maar ik begrijp je angt heel goed. ik wil je wel heel erg feliciteren hoor meid want het si geweldig wat er nu gebeurd. wat anderen je ook proberen wijs te maken. het is jou keuze en jou kindje. ik hoop dat je er heel snel van kunt gaan genieten. liefs yinte
heb vandaag zelfs het eerste pakje van me moeder gekregen dus t komt allemaal weer goed heb vandaag iig lekker kunnen genieten !
Fijn om te horen! Hoplelijk reageert je stiefvader ook anders dan je had verwacht. Ze moest er dus echt even aan wennen.
nou mijn moeder had t aan hem verteld om mij de elende te besparen hij is wel echt boos en vind dat ik onveratwoord bezig ben nou ik vind van niet maar goed . mijn kind ! ene hij zal vast wel een keer bij draaien in die 9 maanden