Hallo allemaal, Ik moet even iets van me af schrijven.. In 2009 is onze geweldige dochter geboren met 42 weken. Na 72 uur van en naar het ziekenhuis gereden te zijn is ze dan eindelijk gezond en wel ter wereld gebracht door een keizersnede. In die 72 uur hebben ze mij aan de weeenopwekkers gezet en kreeg ik speciale gell om m'n baarmoedermond rijp te maken. Weeën had ik in overvloed maar de ontsluiting bleef uit, ik heb gehuild, gesmeekt en gebeden of de doktoren alsjeblieft wilde stoppen met de weeenopwekkers. Ik kon ze niet meer opvangen of weg puffen na al die uren. Ik bleef hangen op 3 centimeter ontsluiting. Na bijna 3 dagen kwam het verlossende woord ik kreeg een keizersnede, de gynaecoloog vertelde dat hij een ruggenprik wilde zetten, maar ik protesteerde... I Jaren geleden heb ik ontzettende rug klachten gekregen, ziekenhuis in ziekenhuis uit... MRI wees uit 2 flinke hernia's, vernauwingen en wat al niet meer. Ik weet niet eens meer wat er allemaal te zien was op de mri. Opereren was geen optie omdat dat alleen maar meer klachten zou veroorzaken. Dus al met al wilde ik persee geen ruggenprik, en al helemaal niet zonder er onderzoek of overleg te hebben gepleegd met mijn neuroloog. Het werd een spoedkeizersnee dus daar was ook helaas geen tijd voor. Afijn ik mocht onder al gehele narcose. Helemaal prima ik was allang blij dat ik mocht slapen Nu 4 jaar later willen we proberen om een tweede kindje op de wereld te zetten, maar ik ben doodsbang voor wat de gynaecoloog gaat zeggen. Hij heeft namelijk bij de nacontrolle van de eerste keizersnee gezegd dat als ik ooit voor een tweede kindje zou gaan hij het weer op de natuurlijke manier wilde proberen... Hebben jullie ervaring, advies over wat ik nu moet doen? Liefs Saar
Hij wil het op de natuurlijke manier proberen? Moet hij lekker doen dan, bij zijn eigen bevalling. Jij wilt een keizersnede met een hele goede reden. Ik zou dit met een verloskundige of een gynaecoloog bespreken. Eventueel een andere dan destijds.
Als je geen ruggeprik kunt hebben lijkt me inderdaad de natuurlijke manier de beste optie voor het kindje. De ene bevalling is de andere niet, en wie weet komt dit kindje wel spontaan...dat is echt niet te vergelijken met een gel inleiding. Maar wat ik zou doen is contact opnemen met de neurloog wat betreffende de mogelijkheden voor een epiduraal en spinaal. Als een epiduraal mogelijk is dan kun je tijdens de natuurlijke bevalling hiervan gebruik maken wat het natuurlijk een stuk makkelijker maakt. Mocht een keizersnede nodig of wenselijk zijn is het fijn om te weten hoe hij de risico's van een spinaal inschat. Echter ben ik het volkomen met de gyn eens dat algehele narcose indien mogelijk voorkomen moet worden. Ze zijn daar niet terughoudend in om patienten te pesten.
Ik heb voor deze bevalling een heel plan gemaakt samen met de vk en de gynaecoloog in het ziekenhuis voor het geval ik weer medisch word. Mijn ervaring is dat als je eerlijk je 'trauma's' op tafel legt ze bereid zijn mee te kijken en denken. Ik ben zenuwachtig, maar ben erg blij dat iedereen om mij heen zo zijn best doet deze bevalling te laten slagen. Wij hebben getwijfeld over überhaupt een tweede zwangerschap, maar als het je droom is vind ik dat je ervoor moet gaan. Uiteindelijk valt er echt wel veel te bespreken is mijn ervaring dan!
Hier sluit ik me compleet bij aan. Misschien kan je kijken voor een bad bevalling? Door het water komt de ontsluiting sneller op gang. Ook op bed vast liggen werkt niet echt mee aan ontsluiting krijgen.
Ik heb ook een spoedks gehad bij de eerste en moest het bij de tweede eerst zelf proberen (wilde ik ook). Helaas is dit wel weer een spoedks geworden. Zorg ervoor dat je op papier hebt staan dat alles vlot moet verlopen en zo niet, dat er direct wordt ingegrepen. Qua ruggeprik, die informatie kun je toch makkelijk nu al opvragen?