Maar meiden, hoe kan het dan dat mijn bevalling met 22+6 zo goed ging terwijl mijn dochter* er ook nog niet klaar voor zou zijn? Ik wil de volgende keer liever iets van een gel krijgen of weer pillen (hoewel abortuspillen kunnen ze denk ik ook voor een normale bevalling als je voldragen bent) en dan een paar dagen afwachten of de weeën op gang komen.
Ik denk dat het meer de vraag is of je LIJF er klaar voor is. Ik weet niet wat bij jullie de oorzaak is geweest dat jullie dochtertje zo vroeg is geboren, maar als je lijf al een tijdje bezig is om het af te stoten, zal een bevalling, op welk moment van de zwangerschap ook, gemakkelijker gaan dan wanneer je lijf nog heel hard bezig is de zwangerschap in stand te houden...
Mijn lijf was er ook nog niet klaar voor lijkt me. Het was een zwangerschapsafbreking ivm niet-levensvatbaarheid (ze leefde nog wel in mijn buik trouwens, dus mijn lijf was niet bezig met voorbereiden van de bevalling voor ik de pillen nam)
Het is natuurlijk ook niet gezegd dat als je lijf sowieso nog niet bezig was met het afbreken van een zwangerschap, dat het dan altijd zwaar zou moeten zijn. Maar de kans dat een bevalling zwaarder is als die ingeleid wordt, is logischerwijs wel groter natuurlijk dan als je lijf het op eigen kracht doet...
@babyengel: en jouw kindje was natuurlijk nog erg klein, dat speelt ook mee. Mijn kindjes waren destijds al 10 pond, ik denk dat je lichaam dat misschien er moeilijker uit werkt.
Dat moet alleen meetellen voor het persen, ik moest toch gewoon 10 cm ontsluiting krijgen. Lijkt me niet dat dat anders gaat voor het ontsluiten van de baarmoedermond. Maar denk dat het positiever is als je weeën van jezelf hebt.. ik vond het zo'n verschil in de opbouw. Zou er geestelijk ook ergens iets meetellen of je lichaam er klaar voor is?
Ik denk dat je geestelijk ook wel iets doet ja (hoewel dat geen oorzaak zal zijn van laat/moeilijk of makkelijk bevallen). Bij de eerste was ik ENORM ongeduldig. Zal al weken te wachten tot ze kwam. Bij de 2e was ik veel relaxter, genoot nog van de zwangerschap en zat goed in mijn vel. Toch had ik op een gegeven moment zoiets van: 't is goed als ze komt en prompt 2 dagen later was ze er. Zeg niet dat het daardoor komt, maar ik heb het 'zengevoel' van die laatste weken tijdens de bevalling ook ervaren en denk wel dat dat helpt.
En kleine of grote baby moet voor ontsluiting idd niet uitmaken denk ik. Daar wordt die eerste fase niet minder heftig van. Heel verdrietig overigens dat jullie je kindje verloren hebben. Dat lijkt me psychisch juist ook heel zwaar, zo'n bevalling.
Het onbewuste geestelijke he. Ik wilde ook graag dat mijn zoon kwam, was het zat, maar vond het ook eng, ook al wuifde ik dat gevoel weg. De tweede keer had ik dat niet, het was tijd dat ze kwam want het kon niet langer door misschien dat dat ergens meehielp.
bij 1e opening,verweekt etc weeen maar niet krachtig hebben ze opwekkers gegeven,water gebroken,2e net hetzelfde, 3e opening,verweekt etc alleen het water gebroken, in mijn ogen voelde de 3e zwangerschap het pijnlijkst aan maar die van nr 1 en 2 is dan ook al 8 en 6j geleden dus kan zijn dat ik me de pijn niet zo goed meer voor de geest kan halen...
Ik denk dat voor iedereen verschillend is, maar ik heb dus geen weeënstorm gehad bij mijn inleiding, en de weeën waren net zo pijnlijk en krachtig als bij de tweede keer en toen ben ik thuis bevallen. Inleiding duurde vanaf infuus ( gel deed niets ) 12 uur en mijn spontane bevalling vanaf eerste wee 36 uur. Geen pijnmedicatie. Ik vraag me dan ook af dat als je al 2 keer zonder pijnmedicatie bent bevallen wat je reden is dat je nu wel kiest voor pijnbestrijding? Verder prima hoor, ik had het niet nodig vond ik, al deed het zo ongelooflijk zeer.
Toch denk ik dat de grootte wel degelijk uitmaakt. Mijn kindjes zaten nog zo hoog, dat er geen "druk" stond en de ontsluiting daardoor niet kon vorderen. Hun hoofdjes waren zo groot dat ze niet verder konden indalen.
Ik ben bij allebei de bevallingen ingeleid, waren beide keren heftige bevallingen, de eerste met complicaties en de 2e met een weeenstorm. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal maar ik denk/gok dat inleiden over het algemeen best heftiger is omdat je bevalling sneller op gang komt door de toediening van hormonen.
Ik ben 4 keer ingeleid. De 1e keer was vreselijk.... De 2e keer zat alles nog potdicht, heb ik gel gekregen en ben op eigen kracht verder gegaan, dus zonder infuus. Bij de 3e ook een infuus, maar kwamen de weeen niet echt op gang. Op een gegeven moment wel en toen was ik binnen 35 minuten bevallen. Bij de 4e een ruggenprik gehad en toen infuus, van de hele bevalling niets gevoeld. Ben nu zwanger van de 5e en kan me niet voorstellen dat ik spontaan ga bevallen...