Dag dames, ik ben nog net geen 14 weken en als ik nu al aan de bevalling denk moet ik gewoon bijna huilen.. Ik ben echt onzettend bang voor de pijn! ik wil heel graag een ruggeprik maar aan de andere kant denk ik... als zoveel vrouwen het kunnen dan kan ik het ook wel... Wie denkt er ook zo over en is ontzettend bang?
Och meis die pijn komt niet in één keer. Je werkt je er langzaam naartoe zeg maar en je lichaam zorgt ervoor dat jij in een soort trance raakt waardoor je minder voelt (door bepaalde stofjes aan te maken die ook pijnstillend zijn). Het begint bij de meeste vrouwen met een soort menstruatiekrampen en die ben je vast wel gewend . Je kunt het! Misschien kun je je angsten met de verloskundige bespreken.
ja die menstruatiekrampen kan ik al niet tegen... daar heb ik pillen voor, zonder pillen ga ik al dood van de pijn ( lage pijngrens) Pfffff.... ik vind het gewoon zooooo eng en als ik dan zie dat er een hele baby van 3 kilo uit moet komen... pfffffffffff ik ben gewoon echt heel erg bang... krijg de rillingen als ik eraan denk.
De enige tip die ik je kan en wil geven, geniet lekker van je zwangerschap nu en concentreer je daar op! Op de één of andere manier komen er tegen het einde van je zwangerschap vanzelf hormonen die er voor zorgen dat jij denkt: prima, laat mij maar bevallen, want ik wil mijn kind, NU! Echt, vertrouw daar maar op en laat het lekker los. Met 14 weken kun je nog niks zeggen over ruggeprik of überhaupt hoe jij straks gaat bevallen, dat komt allemaal wel! Ik zeg: gewoon lekker babykleertjes gaan shoppen nu Mijn bevalling vond ik trouwens het aller mooiste dat ik in mijn leven heb meegemaakt (ondanks inleiden, inknippen, één uur hechten e.d.)
En het is ook zo dat de kleine toch komt, of jij je nu druk maakt of niet. Als je er echt zo bang voor bent dat het je hele zwangerschap gaat verpesten dan zou ik inderdaad mooi vast laten leggen dat jij een ruggenprik krijgt. Dan heb je vooraf zekerheid en houvast. Wanneer je weeën beginnen en het valt je mee dan kun je altijd nog weigeren.
Kan dat inderdaad? Als je al hebt afgesproken voor een ruggenprik dat je dan zegt dat het niet meer hoeft?
Natuurlijk kun je zeggen dat je bij nader inzien geen ruggeprik wilt... sterker nog, volgens mij als je gewoon bij de VK loopt, kun je de WENS kenbaar maken dat je er één wilt, maar garantie dat je hem krijgt heb je niet.....hangt van zoveel dingen af! Misschien gaat jouw bevalling wel super snel !
meid begrijp best dat je het spannend vind en ertegen op ziet. Ik kan zeggen het doet geen pijn maar dan lieg ik. Dat je een lage pijngrens hebt hoeft echt niks te zeggen hoor. Ik dacht ook dat ik de boel bij elkaar zou schreeuwen en schelden en dat is ook niet gebeurd. Ik had wel verwacht thuis te bevallen maar ik kon de weeen niet goed opvangen en ging naar het zh (was ik alsnog beland want Emma had in het vruchtwater gepoept). Maar daar kreeg ik pijnstilling wat echt geholpen heeft. Ik zou zeggen praat er goed over met je partner en de vk. Geef het aan. Schrijf een bevallingsplan hoe en waar je graag zou willen bevallen. Dan heb je in iedergeval het gevoel ws wat meer dat je het in de hand hebt. En pijnstilling kan tegenwoordig gewoon he ook bij een thuisbevalling met een tens apparaat. Probeer te genieten
ik kan je aanraden om een andere topic te lezen... genante en memorabele bevallingen... ik zag er ook mega tegenop om andere redenen dan wel maar toch... en na die gelezen te hebben en moeten huilen van het lachen zie ik er niet meer tegenop... er kan zoveel gebeuren en ze hebben alles al eens gezien en meegemaakt dus dat scheelt ook weer...
Komt echt wel goed! Op het einde van je zwangerschap ga je een hormoon aan maken dat er voor zorgt dat je er niet meer zo tegen op ziet en dat je wilt dat je kind komt. Ik geloofde er ook geen reet van en ik zag ook vreselijk tegen de bevalling op maar geloof mij, het is echt zo!
Tuurlijk, niemand die tegen jou gaat zeggen dat je verplicht bent een ruggenprik te nemen. Dat zou eruit zien: "Mevrouw, u gaat NU mee naar de operatiekamer want u krijgt een ruggenprik. Nee, ik duld geen tegenspraak, mee, NU!"
Je gevoel herken ik heel goed. Zo dacht ik er tot een week of 32 ook over. En toen was er ineens een soort keerpunt dat die angst omsloeg in het gevoel van "ik ben er klaar voor!" Bizar was het wel en natuurlijk blijft het spannend, maar velen zijn je voor gegaan. Probeer te genieten en je niet teveel zorgen te maken
Ik ben nog nooit bevallen en weet ook niet hoe het gaat/voelt. Het is dat onzekere dat je beangstigd. Bij mij wel in ieder geval. Het ene moment denk ik, kom maar op!, ik ga mijn baby op de wereld zetten en dan het andere moment breekt het angstzweet me uit. Zal allemaal wel bij de verwerking horen. Maar ik geniet nu wel echt van mijn zwangerschap want ja wie weet maak ik dit wel nooit meer mee. Ik denk ook na over een ruggenprik, kan het wel eens een x aankaarten bij de vk. En dan zie ik wel op het moment zelf of ik het nodig vindt.
Feit is dat die kleine er toch uit moet! Misschien een idee om een zwangerschapscursus te volgen. Je leert dan bv. technieken hoe je weeen enzo kan opvangen enzo. Dan ben je een beetje voorbereid en ga je misschien wat zekerder de bevalling in; ik althans wel. En het is echt zo, je gaat er straks echt minder tegenop zien, want dan ben je de zwangerschap echt BEU! En dan wil je gewoon bevallen
Aan de ene kant ben ik er echt aan toe. Alles is klaar en ik wil gewoon mijn baby in mijn armen hebben! Maar als ik nu weleens iets voel rommelen of krampjes heb denk ik ineens... Neeeee ik ben er nog niet klaar voor, wat officieel natuurlijk ook zo is.. Ben ook wel bang omdat ik niet weet wat ik moet verwachten maar denk aan de andere kant ook, het komt eruit, hoe dan ook!
Wat jammer dat je zo bang bent. Er zitten nog heel wat weken voor je en daar kan je op deze manier natuurlijk niet van genieten. En het is ook erg voorbarig. Ik ben bijvoorbeeld al twee keer bevallen en eigenlijk geen pijn gehad! (nee, ik lieg niet en nee, mijn pijngrens is ook niet enorm en nee, ik heb ook geen pijnstilling gehad) Wat ik je het beste kan aanraden is om dit te bespreken met je verloskundige en bij jezelf te rade te gaan 'waarom' je zo bang bent. Elke bevalling is anders en jij hebt het nog nooit mee gemaakt.. eigenlijk best een beetje vreemd om dan zo bang te zijn.. vind je ook niet? Praat er over en probeer afstand te nemen van je angst. Angst is een slecht raadgever!
Je zult zien dat je op een gegeven moment echt uit gaat kijken naar de bevalling. Natuurlijk is het spannend, omdat je geen idee hebt wat je te wachten staat. Ondanks het feit dat mijn bevalling ook niet bepaald zonder kleerscheuren verliep, vond ik het het ALLERmooiste wat ik in mijn leven meegemaakt heb. Zo mooi, dat ik me echt bevoorrecht voel dat ik het binnenkort nog een keer mee mag gaan maken! Laat je niet leiden door angst, want dat werkt absoluut averechts!
Toen ik zwanger was van de tweede was ik ook mega bang voor de bevalling, heb dat toen met de vk besproken en die kon mijn angst wel een beetje weg nemen. Tijdens de bevalling dacht ik ook echt, er is toch niks om bang voor te zijn, binnen 4 uur lag onze mooie meid op mij. Nu ben ik weer zwanger en ben niet bang. Iedere bevalling is anders en ik zie wel hoe het loopt. Je kindje komt er toch wel uit. Ga je vooral niet te druk maken en ga lekker genieten en shoppen voor je kleine kindje.
ik was ook een periode erg bang en angstig. bij mij is het vanzelf overgegaan! ik word nu best wel snel moe en kan niet zo heel veel meer, ook heb ik zo n vreselijke last van aambeien dat ik nu echt denk van babytje kom maar op! haha. het komt echt goed meid! geniet van je ukje.