Ik vind het zelf altijd erg leuk om bevallinsverhalen te lezen. Daarom zou ik het fijn vinden als nog meer meiden hier hun bevallingsverhaal neer willen zetten. Ik begin uiteraard en ik heb er 3, dus ik heb voorlopig wat te doen Op 19 april 2011, ik was toen 35,2 weken zwanger, braken S'avonds om 11 uur mijn vliezen, net toen ik wilde gaan slapen. Ik kon nog net de douche halen en daar kwam een hele vloedgolf. Vervolgens bijna een uur op de wc gezeten, want zodra ik ging staan liep het water eruit. Mijn man belde de vk en die zei dat we naar het ziekenhuis moesten gaan. Tegen half 1 waren we in het ziekenhuis. Ik werd aan de ctg gelegd en daarop was nog weinig activiteit te zien. Ik had, op af en toe een enkele harde buik na, ook nog nergens last van. Mijn man had die avond net 20 kilometer gefietst en de hele dag gewerkt, dus hij was behoorlijk moe. Om een bed voor hem gevraagd en hij heeft nog even naast mij geslapen. Ik deed uiteraard geen oog dicht, want ik vond het veel te spannend. Tegen half 2 begon ik iets te voelen. Flinke harde buiken, waarvan ik er sommige wel vervelend vond, maar absoluut goed te doen. Het leek meer op de voorweeen die ik weleens gehad had. Tot om kwart over vier ineens uit het niets de echte weeën kwamen. Jemig, dat was wel even wat anders zeg! En met elke wee leek het pijnlijker te worden. Tegen half 6 werd ik getoucheerd en zat ik op 3 cm. Manlief had ik direct na de eerste pijnlijke wee al wakker gemaakt. Tja, zei hij, nu lach je niet meer he. L*l! Nu kan ik er wel om lachen, maar toen kon ik hem wel wat doen grrr. Tegen half 8 kon ik de weeën bijna niet meer opvangen, er zat nauwelijks meer pauze tussen, een weeenstorm. Ik vroeg toen, geheel tegen mijn principes in, om pijnstilling. Maar ja, eerst moest de gynaecoloog nog toucheren en die kwam pas ruim een uur later. Het was natuurlijk ook ons eerste kindje dat gaat over het algemeen niet zo snel, dus ik had sterk de indruk dat ze dachten dat het wel meeviel. Om kwart voor negen eindelijk de gyn. Zat ik al op 9 cm! En ineens moest ik poepen, of nou ja, zo voelde het. En ik kon het bijna niet tegenhouden maar ik had nog geen volledige ontsluiting. Toen zei de gyn dat zij nog even ging voelen en toen hielp ze me even met de laatste cm, au! Toen kreeg ik meteen flinke persweeën en na 13 minuten persen was ons kleine mannetje er. Wauw, wat een apart iets om je eigen kindje voor het eerst op je borst te hebben! Ik vond het mooi en spannend tegelijk. Hij was 2650 gram en 47 cm. Maar hij was nog zo zwak, dat borstvoeding niet meteen goed lukte. We hebben hem vingervoeding gegeven, doen ze tegenwoordig niet meer. Melk in een spuitje met een slangetje eraan, het uiteinde vastgeplakt aan je pink en pink in zijn mondje. Na 2 dagen mochten we naar huis.
Ik heb genante en memorabele bevallingsverhalen helemaal gelezen, en dat enorme topic bevallingsverhalen van een paar jaar geleden ook. Maar het is nog niet genoeg hoor! Kom maar op met die verhalen!