Hallo allemaal, in mei schreef ik het volgende; Ik kom even mijn verhaal doen en ben erg benieuwd of er mensen zijn met dezelfde of bijna dezelfde ervaringen als mij. Op 15 december 2010 ben ik bevallen van een kerngezonde zoon Arjen. De bevalling zelf ging eigenlijk perfect. Om 11.45 uur begonnen met inleiden door infuus aantebrengenom 13.00 vliezen gebroken en om 14.49u was de kleine man er. erg vlot dus. Maar helaas meteen na de bevalling begon de ellende al. Ik had een fluxus en ben 2½ liter bloed verloren, om 15.30 lag ik op de ok om de placenta rest te verwijderen. met een hb van 4.1 terug gekomen, volgende dag was hb 3.6 dus toch 3 zakjes bloed toegedient gekregen.2 dagen na de bevalling mocht ik naar huis. Lekker kunnen genieten van de kraamweek, de laatste dag dat de kraamverzorgster er was kreeg ik last van mijn buik, vk langsgeweest niks aan de hand en ook urine was goed ( was ondertussen naar de ha gebracht.) 1 januari kreeg ik ineens bloedverlies, met stolsel dus ik schrok niet meteen ik dat dat kan klaar. Maar 2 dagen later toen bloedde ik toch even heviger en 1 dag later weer en toen meteen naar de gyn gebeld, echo gehad en ja hoor nog een placentarest.1 week later gecurreteerd ( 14 januari) tijdens de curretage zijn ze door de baarmoederwand heen geprikt, ik werd wakker met veel pijn ( had bij ons 1e kindje ook curretage gehad en totaal geen pijn na afloop) dus allerlei pijnbestrijdingsmiddeltjes en cocktailtjes tegen de misselijkheid. moest een nacht in het zh blijven en mocht zaterdag 15 januari weer nr huis. en 's avonds werd ik rillerig en had dikke koorts had last van de buik dus toen maar nr. het zh gebeld ( wat ook moest) die verpleegkundige daar verwees me naar de huisartsenpost, die vonden dit heel raar ik hoorde naar het zh te bellen ik verteld dat ik dat gedaan had uiteindelijk heeft de dienstdoende huisarts mij een a-kuur voorgeschreven, zondags was ik nog lang niet fit en maandag 17 januari weer naar de gyn gebeld en verhaal gedan hoe ik van het kastje naar de muur werd gestuurd en ondertussen nog steeds koorts had. moest 's middags meteen langskomen ze waren over de verpleegkundige niet te spreken die had met de gyn moeten overleggen i.p.v. mij afwimpelen. uit de echo bleek dat ik baarmoederontsteking had ik moest in het zh blijven en aan het infuus met ab-kuur.vervolgens 3 week later nog een chemische curretage gehad er zat nog steeds wat. Ondertussen zijn we bijna 5 maand verder ik benin maart goedgekeurd door de gyn, maar door het aanhoudende bloed/bruinverlies heb ik 1 april toch weer contact met ze opgenomen, 2 week geleden weer een echo gehad en nu zit er een holte in mijn baarmoeder en de plek van de perforatie zit littekenweefsel en ws is de wond niet goed genezen. De behandelende gyn is in overleg gegaan wat ze nog kunnen doen en nu moet ik binnenkort voor een mri-scan en dan 2 week later voor de uitslag. ( dus gaat al met al nog wel een maand duren ben ik bang.) Ik baal zo verschrikkelijk, even lekker zwemmen met de kleintjes zit er niet in eveneeens als gemeenschap niet. Ik baal best van dit alles ik hoop toch echt dat het gauw eens over mag zijn. Nu zijn we inmiddels bijna 7 maand verder en je raad het al..... het bloeden is nog steeds niet eg. Ik heb halverwege mei een mri-scan gehad, waariop te zien is dat er een ingekapseld hematoom zit. Ik moest direct stoppen met de cerazette dat gedaan op 25 mei en dan afwachten tot vandaag kijken of dat de boosdoener was. Maar nee dus, het bloedverlies is er nog altijd en af en toe forse pijn rechts onderin de buik. Vandaag een inwendige echo gehad. Daar op was te zien dat het rechts in de baarmoeder niet rustig is, erzit ''iets'' En tot mijn verbazing in tegenstelling van mijn vorige bezoek aan de gyn moet ik weer 2 maand de situatie aankijken, ik moet eerst weer 10 dagen aan de provera om vervolgens te starten met de standaard pil.Bij mijn vorige bezoek werd er gezegfd dat als het stoppen met de cerazette niet helpt ik een verwijzing naar het UMCG zou krijgen voor verder onderzoek. Ik ben overdonderd en huilend het ziekenhuis uitgelopen.Hoe kan dit!! Ik ben vervolgens naar mijn huisarts gereden en heb een afspraak voor een gesprek gemaakt voor a.s. woensdag. En vanmiddag toch besloten om de gyn te bellen met het verzoek voor een verwijzing naar het UMCG. Dit gaan ze overleggen en dan bellen ze volgende week weer terug.In dik 40 dagen tijd heb ik 13 dagen geen last van bloedverlies gehad. Is er misschien iemand die iets vergelijkends heeft mee gemaakt? Ik ben er zo ongelooflijk klaar mee en ik kan op het internet gewoon helemaal niets vinden wat er op mijn probleem lijkt.
Beste Mirrepir, zojuist heb ik met verbijstering je verhaal gelezen!! Wat een achtbaan heb je achter de rug en je word idd van het kastje naar muur gestuurd en het lijkt wel of niemand door wil pakken. Hopelijk heeft de gyn door dat je het niet langer trekt zo en dat je écht door wilt naar het UMCG, ik zou dat ook willen als ik jou was. Weten wat er nu aan de hand is, daarmee dealen en dan hopelijk weer een normaal leven verder kunnen leiden. Ik wens je hier veel kracht bij toe en energie!! Kom op voor jezelf, niemand anders doet het. Je kan het! Liefs Blue Eyes