Wij zijn in februari na een zware zwangerschap trotse ouders geworden van onze zoon. De zwangerschap was heel zwaar omdat ik met 22 weken last kreeg van harde buiken. Ik kreeg er zoveel dat ik ben gaan turven en zat toen makkelijk op 20 a 30 harde buiken op een dag. Ik moest rustig aan doen en dit hielp wel iets. Tot ik met 26 weken in het ziekenhuis kwam met weeën om de 3 minuten. Het bleek dat door de harde buiken mijn baarmoederhals al aan het verkorten was en op dat moment was hij nog maar 1.9cm. Ik kreeg gelijk weeënremmers (adalat) en spuiten voor de longrijping. Ook mocht ik alleen nog douchen en naar het toilet en verder mocht ik niks meer doen behalve liggen. We kregen natuurlijk alle informatie voor als de kleine geboren zou worden en wat er dan met hem aan de hand kon zijn. Dit was heel ingrijpend en emotioneel. Er gaat dan echt vanalles door je heen. De gynaecoloog kon geen verklaring vinden voor de harde buiken en de verkorting van de baarmoederhals. Ik vroeg of er geen oplossing voor was (bv een ring om de baarmoederhals) en het enige wat ik moest doen was hoop houden en stil liggen. Ik mocht wel naar huis en met 30 weken lag ik weer in het ziekenhuis met weeen tot 34 weken. Toen moest ik afbouwen met de weeënremmers en moest ik nog steeds rust houden. Ik heb me hieraan gehouden en onze zoon is met precies 37 weken in een thuisbevalling van 2 uur geboren! Ik viel vanaf die dag weer onder de verloskundige omdat het verder allemaal goed ging. Wat waren we blij dat we het nog zo lang volgehouden hebben. Maar nu mijn vraag: we zouden in de toekomst misschien toch een tweede kindje willen. Nu nog niet want we zijn echt aan het genieten van onze zoon, maar dan denken we over 1 1/2 jaar misschien. Het enige wat ik gewoon niet van me af kan zetten is dat ik dan misschien weer zo'n zwangerschap heb. Nu heb ik het weten te rekken tot 37 weken en is onze zoon redelijk gezond geboren (hij heeft zure reflux, een allergie en darmproblemen, maar verder is hij zo lief) maar stel je voor dat het bij een tweede zwangerschap anders af zou lopen. Mijn angst is niet dat ik weer plat zou moeten liggen, dit heb ik er graag voor over. Mijn angst is alleen dat ons kindje echt te vroeg komt en er iets aan over zou kunnen houden. Zou het dan egoïstisch zijn om het toch te proberen? Dus hier mijn vraag of de kans groot is op herhaling en of er eventueel iets aan te doen is nu we het goed in de gaten kunnen houden. Moet ik dan ook onder behandeling van een gynaecoloog komen te staan of mag ik wel gewoon onder de verloskundige komen te staan. Wat ik wel graag zou willen is dat vanaf het begin van de zwangerschap mijn baarmoederhals gemeten zou worden. Nu weten we niet hoe lang hij eigenlijk in het begin geweest is. Als de kans groot is dat dit zich weer voordoet en er is geen oplossing moet ik me er misschien bij neerleggen dat we maar 1 gezond kindje hebben waar ik ook dolgelukkig mee ben. Liefs Wen
hoi Wen, wat heb je veel meegemaakt zeg. Ik zou als ik jou was een afspraak maken bij de gynaecoloog om deze vragen te bespreken. Je hebt wel herhalingskans maar ze zullen je in de gaten houden. Je krijgt inderdaad zeer waarschijnlijk metingen van de baarmoedermond. Misschien is het plaatsen van een cerclage (een soort ring) een optie, maar ik weet niet of dat in jouw geval werkt. Ik zou echt adviseren om een afspraak met een arts te maken, dan weet je waar je aan moet denken en wat je kunt verwachten. Als ze het nu hebben kunnen rekken tot 37 weken zal dat een volgende keer ook wel moeten lukken, maar nogmaals een arts die jouw dossier kent kan daar een betere uitspraak over doen. Dus plan een consult en vraag om een half uur tijd en neem je lijstje met vragen mee. Succes! Mirjam
Hoi Mirjam, Dank je wel voor je snelle reactie. Misschien is het inderdaad handiger om tegen die tijd een afspraak te plannen met de gynaecoloog. Liefs Wen