Nu de bevalling dichterbij komt begin ik echt bang te worden! Ruim 6 jaar geleden bevallen van mijn (dysmature) zoon en dit verliep alles behalve vlekkenloos. alleen maar rugweeen en een kindje die eigenlijk met een keizersnede gehaald had moeten worden maar uiteindelijk met vaciumpomp is gehaald ( 1ste poging schoot los) Dezelfde dag kwamen we er ook ook achter dat ik slecht reageer op morfine en verwanten daaraan. Vergat te ademhalen, erg overgeven, druk op borst ect. Pijnstilling is nu dus ook geen optie meer een gedachte waar ik echt bang voor bent. Het begon volgens het boekje vliezen braken weeen kwamen in zh al 4cm onsluiting ( 10.00 in de ochtend) 15.05 10cm maar pas om 16.30 mogen persen ivm daling hartslag zoon en bloedafname zoon ( via mijn vagina).gyns in overleg wel of geen keizersnede ect Zoon 10 dagen in het zh gebleven 2375 gram. Glucose problemen en temp problemen. Ik kreeg zelf koorts ( waarschijnlijk ook door de morfine) had veel inwendige en uitwendige hechtingen gewoon een hele nare tijd! Mijn vlos is een vrouw van joh je heb het al eens gedaan dus je kan het wel. Maar ben serieus bang... Misschien zijn het me hormonen maar moet het gewoon even kwijt. Sorry voor het lange verhaal een vraag heb ik eigenlijk niet.
Goedenavond, ik kan voorstellen dat het erg spannend is, nu de bevalling dichterbij komt. Toch is het belangrijk dit bespreekbaar te maken en kijken welke mogelijkheden van pijnbestrijding mogelijk zijn. Je kan nog versteld komen te staan welke mogelijkheden er zijn, ondanks dat je zo'n nare reactie hebt gehad op de morfine. Ik zou je adviseren om een verwijzing te vragen aan je verloskundige voor consult bij de gynaecoloog om je angst voor de bevalling te bespreken en kijken wat de mogelijkheden zijn. Zonodig kan de gynaecoloog je doorsturen naar de anesthesioloog om pijnbestrijding te bespreken. Ik hoop dat je hier iets mee kan! Succes! Groetjes Monique