Dit weekend van 3 vriendinnen en mijn schoonzus te horen gekregen dat ze alle 4 zwanger zijn. Het voelde aan alsof er een bom op ons geopend is. Zoveel mogelijk deze berichten richting hen... Wat natuurlijk nergens op slaat..Mijn zus en andere schoonzus hadden het eind 2013 al verteld. Alle 6 zijn in de zomer uitgerekend. En wij.... Ik probeer elke maand weer mezelf stoer te houden, hoop te houden, positief te blijven. Maar ik weet inmiddels niet meer hoe. Elke keer weer die berichten: ik moet je iets vertellen, ik ben zwanger! En elke keer maar weer moet ik reageren: oh echt, wat leuk! Gefeliciteerd. Terwijl ik van binnen keihard begin te huilen. Het klinkt zo egoïstisch, maar waarom zij wel en ik niet? Wij wachten al zo lang.. Inmiddels merk ik dat ik steeds meer ten onder ga aan alles. In April gaan we trouwen en als ik nog een vrijgezellenfeestje krijg, zal er 1 vriendin bij zitten welke niet zwanger is en een dikke buik heeft samen met mij. De rest allemaal wel.. Heb het gevoel dat ik mijn verhaal niet meer echt kwijt kan aan de belangrijkste vrouwen om me heen. Zij zijn allemaal wel zwanger en ja..wat moet je dan met het 'gezeur' van iemand bij wie het niet lukt? Ik wil ook niet al die mooie verhalen horen en die zwangere buiken zien... Dat trek ik niet... Omdat ik deze maand verplicht moest overslaan vanwege een cyste hebben we ook meteen besloten om te stoppen bij het ziekenhuis en over te stappen naar een kliniek. Hier hoop ik over 2 weken te kunnen starten met Gonal F (ipv puregon wat ik nu gebruikte) en utrogestan. Utrogestan ben ik opzich niet nodig, maar ik wil er gewoon alles aan doen wat we kunnen. Nog 2 x iui en dan over naar IVF. Tsja....zou het ooit lukken? Kennen jullie het gevoel, dat je niet meer weet hoe je jezelf sterk moet houden en dat je bang bent er aan onder door te gaan?
Lieve Marie24, je verhaal is zo ontzettend herkenbaar! Je bent/denkt absoluut niet egoïstisch! Heb je je familie en vriendinnen verteld waar jullie tegenaan lopen? Ik wens je heel veel sterkte!! Hou vol! Liefs
Dank je wel Juudje, erg fijn en lief van je! Ja iedereen weet waar we in zitten en het was voor hen allemaal ook moeilijk om ons te vertellen dat ze zwanger waren. Heb ook aangegeven dat ik het niet kan om constant geïnteresseerd in hun zwangerschap te zijn. En dat accepteren ze ook wel, maar mijn gevoel veranderd er niet echt om.. Zit je zelf ook (nog) in een soortgelijke situatie? Bedankt voor je lieve berichtje. Doet me goed. liefs
Oh Marie24, wat ontzettend herkenbaar!!!! Ik zei gister nog tegen mijn man dat zwanger worden werkelijk het slechtste in mij naar boven haalt Ik merkte vooral dat ik erg slecht tegen mensen kon, die heel makkelijk zwanger raakte. Mensen van wie ik wist dat ze het ook moeilijk hadden gehad, trok ik veel beter. Ik heb helaas geen gouden tip voor je. Wat ik gedaan heb is veel weekendjes weg. Gewoon iets scoren op vakantieveiligingen.nl. Even eruit, weg van alle zwangeren. En er gewoon eerlijk over zijn. Ik heb trouwens de laatste IUI ook Utro gehad en die was succesvol... Dus ik duim voor je!!!!!!!!
Hier ook heel herkenbaar.. Bij ons wil het ook niet, maar om ons heen wel.. en bij ons was de klap met oud en nieuw toen onze beste vrienden kwamen vertellen dat ze zwanger zijn,... ja het had wel even geduurd want ze was toch al zeker 4 maanden met de pil gestopt!! Dus,... pff... dat was ook geen pretje,... maar toen ook maar open kaart over ons gespeeld en ze schrokken erg,.. maar veel geleerd ervan?Helaas.. krijg nu bijna dagelijks berichtjes met al haar klachten en of ik dat soms herken van toen ik zwanger was van onze eerste,... Pff... leven kan dan zo hard zijn! Tuurlijk zijn wij blij voor ze net als jij voor je vriendinnen, maar het komt wel hard aan... Sterkte meis... en ondanks alles.. probeer met je vrijgezellenfeest te genieten he.. Xx
Hoi Marie, ik ben vlak voor de start met IUI zwanger geworden en wil je graag even een hart onder de riem steken... Ik ken je gevoel ontzettend goed, wij waren ook al 1.5 jaar actief bezig dat mijn beste vriendin vertelde dat ze voor de 3e keer in 1 keer zwanger was. Ik heb toen ook gezegd dat ik niet continue enthousiat kon zijn (als ik dat probeerde voelde het nep). Voelde me ontzettend schuldig want ik had een hoop negatieve gevoelens, ik ben uiteindleijk door de gyn doorgestuurd naar de psycholoog... Dit heeft mij ontzettend goed geholpen! Daar heb ik geleerd dat het ok is om kwaad en teleugesteld te zijn, het is niet dat je het anderen misgunt... Je gunt het jezelf gewoon zoveel dat het pijn doet. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen!
Heel herkenbaar..... Ik vind het echt vreselijk dat ik zelf niets kan doen om het traject te beïnvloeden. Na het klussen of na de behandeling ben je overgeleverd aan de 'natuur'......Daar kan ik niet zo goed mee omgaan. 2 weken waarin je niets kunt doen als wachten.....om gek van te worden. Telkens als ik iets nieuws start ben ik heel positief en telkens als het misgaat krijg je weer een klap in je gezicht. Bij de 1e IUI had ik echt het gevoel dat het ging lukken. Maar toen het mis ging wist ik dat IUI het voor mij niet ging worden....Zo'n sterk gevoel, dat kan ik niet verklaren. Inmiddels alle behandelingen gehad en geen resultaat. Ik vraag me regelmatig af of het ooit nog zal lukken. We gaan binnenkort starten met IVF en klussen ondertussen gewoon door, want medisch is er geen reden dat het niet moet gaan lukken...... Maar heb af en toe ook echt geen hoop meer En dan is het ook nog vreselijk frustrerend als iedereen om je heen maar zwanger wordt en jij niet. En hoe meelevend iedereen ook is en zegt dat ze het begrijpen......er is niemand die het begrijpt zolang ze niet in hetzelfde schuitje zitten. Maanden of jaren lang op gezette tijden klussen, temperaturen, ovulatietesten doen, inwendige echo's, etc etc.....De romantiek is er wel af dan toch??
Zelf ben ik nu net zwanger. Na 4,5 jaar. 5x IUI; ivf en 2x icsi. Veel vrouwen om me heen hoefde er maar naar te kijken en waren zwanger (waaronder m'n eigen zusje in ronde 1 terwijl ik toen al 3,5 jaar bezig was...). Maar naar mate we meer er over gingen praten, bleek het gras niet overal groener te zijn... Maar goed, daar heb je niet zoveel aan. Je gunt het iedereen, maar jezelf net wat meer. Ik kan je ook geen advies geven, alleen goed naar je zelf luisteren, wat je voelt. Als het het niet trekt, dan niet. Dan ga je niet op bezoek, of zo. Als het echt goede vriendinnen zijn dan moeten ze dat maar begrijpen. Wij zijn uiteindelijk ook overgestapt naar een andere zkh/kliniek en daar hebben we ons ook laten verwijzen naar een psycholoog met ervaring op het gebied van vruchtbaarheidsproblemen (zij is onderdeel van het team, maar met haar eigen praktijk). Hier heb ik (en mijn man) heel veel aan gehad. Probeer ook wat afleiding te zoeken; niet dat je daar zwanger van wordt (hoor je vaak mensen zeggen "als je er niet mee bezig bent wordt je vanzelf zwanger"; stomste advies ever!!). Weekendje weg, sporten. Denk aan je relatie! En neem af en toe een maandje (of meer) pauze. Nu dan gedwongen door die cyste, maar kies er ook es bewust voor. Dat heeft mij erg goed gedaan. Ik ontdekte dat er meer was dan niet zwanger worden... Heel veel sterkte! I know how it feels
Ik herken me enorm in jouw verhaal. Eigenlijk iedereen die hier wat heeft geplaatst.. het is ergens wel fijn om te weten dat je niet 'gek' aan het worden bent maar dat het gevoel eigenlijk normaal is.. Al voelt het niet zo.. Ik weet dat mijn schoonzus ook bezig is en elk moment zwanger kan zijn. Ben er nu al bang voor.. Konden we met zn allen maar eens ergens elkaar een flinke knuffel geven. Het is wel zo als er gezegd wordt.. Niemand begrijpt je echt zolang ze er zelf niet in zitten of het hebben mee gemaakt... Ik wil jullie echt allemaal stuk voor stuk bedanken voor deze lieve berichtjes. Dat doet me wel erg goed. Knuffel aan jullie allemaal! liefs
Elke zwangerschap in je omgeving is een klap in je gezicht. Het wordt nog erger als de mensen dan zeggen; jouw tijd komt wel, je moet er gewoon niet zo mee bezig zijn. Ik kan die mensen ook wel wat doen op zo'n moment. Ook ik was erg jaloers en boos als ik dat soort dingen hoorde. Dat is NIET egoistisch meid! Het is niet dat je het ze misgunt; het is dat jij al zolang bezig bent en vindt dat het jouw beurt is en dat is het ook! Veel sterkte.
Mijn hemel! 6 zwangeren in je omgeving. En 4 pas verteld... ik heb zelf best veel moeite had met oud en nieuw. Ik heb het net ook bij iemand anders getypt, ik snap je zo goed. Ondanks ik eigenlijk niet zolang bezig ben en nog geen enkele kans heb gehad. Knuffel!
Hi Marie, veel sterkte de komende tijd. Het is geen leuk vooruitzicht ivf, maar de slagingskansen zijn wel veel hoger dan met iui. Bij mij is het nog niet gelukt, maar er zijn wel veel vrouwen die zwanger worden met ivf.
Vreselijk he en je voelt je idd erg eenzaam! Ook ons staat zeer waarschijnlijk icsi te wachten. Gister vertelde de enige vriendin uit onze gezamenlijke vriendengroep die nog niet zwanger was op (mij na dan) dat ze zwanger is van een tweeling! Dus nu gaan de gesprekken helemaal nergens anders meer over als we met de vriendengroep afspreken. Zo lastig je voelt je zo buitengesloten omdat jij nog niet mag ervaren wat zij ervaren. Logisch dat ze nergens anders over kunnen praten maar ook zo moeilijk. En waarom moet het bij jullie en ons via zo'n moeilijke en onzekere weg terwijl andere meiden binnen no time zwanger zijn. Op zulke vragen krijg je geen antwoord maar ze spoken wel door je hoofd. We moeten positief blijven en inderdaad afleiding zoeken maar toch word je er telkens mee geconfronteerd! Ik heb ook nog 1 vriendin ( buiten de vriendengroep )die niet zwanger is en merk dat ik juist nu heel erg naar haar toe trek en bij haar mij verhaal kwijt kan. Heb jij dat ook? Trouwen is ook een hele speciale gebeurtenis in je leven dus probeer ervan te genieten! Wie weet ben je over een jaar zwanger (al klinkt dat lang) maar dan wil ke niks liever dan terug kijken op een mooie bruiloft. Ik probeer het maar zo te benaderen dat iedereen zn eigen pad in dit leven moet bewandelen en dat dit pad het pad voor ons is. Je zult er een dankbaarder en krachtiger moeder/mens van worden. En je mag je zeker wel eens rot voelen maar probeer jezelf er niet in te verliezen. Je hebt verdriet maar bent je verdriet niet. Klinkt simpel en ik kan heb ook zeker mijn slechte momenten maar we moeten toch door... Het delen met meiden die hetzelfde meemaken zoals op dit forum geeft ook steun omdat je weet dat je niet de enige bent en veel van elkaar herkent vind je niet ....
En hier nog iemand met dezelfde gevoelens.. Iedereen lijkt ineens zwanger te worden en 'wij' idd niet. Maar ik zou je aanraden om toch proberen hoop te houden, ook al is dat soms verdraaid lastig, ik weet er alles van. Wij gaan morgen voor het eerst naar een maatschappelijk werkster, hoop dat het ons ook helpt. Kwaad kan het in ieder geval niet, misschien ook een idee voor jullie/jou? En natuurlijk hoef je niet elke keer blij en enthousiast te reageren, heel logisch dat je dat niet steeds kunt. Echte vriendinnen begrijpen dat idd. Van mij ook een hele dikke digitale knuffel en blijf hoop houden! Ooit zal het goedkomen!!
Je schrijft precies op hoe ik me (vrij vaak) voel Het is gewoon zo oneerlijk allemaal! Ik merk bij mezelf dat ik me terugtrek van vrienden die zwanger zijn/kindjes hebben, ik trek het maar heel moeilijk. Zeker als dat ook het enige is waar ze het over kunnen hebben. En dan zeggen 'ik begrijp je hoor!' NEE! Je begrijpt er geen snars van tenzij je zelf in de mmm hebt gezeten! Gelukkig veel lieve meiden hier op het forum die het WEL snappen en die gewoon luisteren als er iemand even helemaal doorheen zit. Toppertjes allemaal <3 KNUF!
Hele dikke knuffel! Niemand kan dit begrijpen als ze zelf niet in deze situatie gezeten hebben. Ik probeerde altijd blij te zijn voor anderen dat zij niet hoefden door te maken, waar ik doorheen moest. Maar het zal altijd oneerlijk blijven. Weet dat je hier een forumonderdeel vol met vrouwen hebt die wél weten hoe jij je voelt. Haal daar je heil, je hoop en je medeleven uit. Verschillende dames hier hebben mij door een rotperiode getrokken. Hoewel je elkaar niet persoonlijk hebt, kun je enorm veel aan elkaar hebben! Heel veel sterkte!! X
hoi hoi ik snap je gevoel volkomen hier in de omgeveing ook allemaal zwanger een vriendin oock .. over al zie je leuke babykleertjes etc zoals liefst koop ik alles maar iets in mij zegt ne niet doen eerst een positiefe test we zijn nu bijna 2 jaar bezig geen resultaat nu loop ik in het zh inmiddels kijkoperatie gehad niks aan de hand ik gezond me vriend gezond zijn zijn zaad perfect ieder maand is er een zei de dokter hoor het ze nog zeggen. middels wel gestart met iui spuit hormonen gonal-f 0.5 en op de dag van me ei pregnyl 5000 dat heb ik dus inmiddels gedaan gister wat een KUT spuit vandaag insiminatie gehad ( 22jan) dus nu afwachten zou het de 1te keer raak zijn? wordt duimem! hoeveelst iui heb je nu gehad? probeer positief te blijven snap dat dat moeilijk is.maar meer kan je niet doen. su6 met alles en sterkte kus
Hebben jullie ook niet dat je ineens alles wat met kinderen te maken heeft veel harder 'hoort' ? Op tv, in de reclamebladen, op de radio, om je heen in gesprekken. Als ik zoiets hoor dan verstijf ik van binnen. Ik hoor het zo goed de laatste tijd! RTL boulevard is wel het ergste van alles met de geboorte en zwangerschapsmeldingen. Tegenwoordig zap ik meteen. Oh ja en facebook.. vage kennissen verwijder ik meteen zodra ze hebben gemeld dat de kleine geboren is. Al dat geboortegeluk kan ik er echt niet bij hebben. Gister voeg een lieve supervruchtbare vriendin hoe het ging, wel lief. Maar het zinnetje- je weet waar je het voor doet kwam er toch in voor. Ze bedoeld het niet rot maar toch is het een k*t opmerking! Ik reageerde dat ik idd weet waar ik het voor doe maar waarom moet het bij ons zo moeilijk? Waarom moeten wij door zo'n moeilijke periode? Alsof ik in het verleden niets heb meegemaakt! Tja daar kon ze dan ook weer geen antwoord op geven.. tja..
Hoi, Ik herken je verhaal heel goed! Ben zelf 3 jaar bezig geweest om zwanger te worden. Heel mijn leven draaide voort om zwanger worden... Het leek wel of iedereen zwanger werd behalve ik... Er waren zelfs mensen in mijn omgeving waar het bij een 'foutje' was, nou dan zakte de grond onder mijn voeten vandaan... Het ergste van alles: er was niets mis, niet met mij niet met mijn vriend... En wat krijg je dan? 'Je zal er wel teveel mee bezig zijn!' Makkelijk praten is dat!!! Elke x naar het zkh kijken hoe het met de eitjes gaat, ooit 3x per maand. Dan de iui, dan de wachttijd en als klapper weer het verdriet Ik had van iemand hier op het forum de tip gekregen voor een antibiotica speciaal om eileiders en baarmoeder te reinigen, zij was net als ik al heel lang bezig en na de kuur direct zwanger!!! Mijn gyno vond het onzin, dat kon niet zei ze... 2 iui behandelingen verder had ik een afspraak bij mijn HA, ik vertelde het verhaal en kreeg meteen de kuur mee En wat denk je? Na 3 jaar proberen, 9 iui behandeling, depressief en hopeloos bleek ik zwanger!!! Ik, degene die de hoop had opgegeven, was zwanger! Dus ze had gelijk, ik had wel degelijk een bacterie in mijn eileiders! Iets waar niemand op kan controleren, zelfs niet zichtbaar op de hsg! Inmiddels alweer 39 weken zwanger van mijn manneke, mijn allesje. Ik geniet met volle teugen van mijn bewegende buik want het is een echte druktemaker!!! Heerlijk gevoel, en ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat jullie dit allemaal mee mogen maken! De kuur die ik heb gehad was: azitromycine een 5 daagde kuur! Ik heb dit gebruikt terwijl ik puregon spoot dus dat kan gewoon! Misschien een idee om te overleggen met jullie gyno of HA? Baat het niet dan schaadt het niet, en mij heeft het een wondertje opgeleverd! Alvast een hele dikke digi knuffel en heel heel erg veel succes!