Vriend/man en zwanger worden

Wuahahah mijn man liet het zich allemaal vertellen (het ene oor in en het andere oor uit)... Ik moest duidelijk zeggen hou je vanavond vrij voor babymaking time en elke maand kwam ik weer met ik ben ongesteld dan was het oke. Deze maand stuurde ik een foto van de positieve test en dat vond hij wel heel leuk, hij wil het het liefst aan iedereen vertellen geloof ik...

 

Hij vond het wel spannend maar liet het niet merken..

Bij onze 1e was die bij de 3e ronde dat ik ongesteld werd terleurgesteld net als ik en volgende ronde was het raak...maar ik was helemaal hyper en er elk moment van de dag mee bezig...hij totaal niet verder

En bij deze gelijk 1e ronde raak en nu was die geschrokken we dachten het duurt wel even maar 5 april besloten dat er ervoor gingen omdat dat dan mijn laatste ms was en daarna zouden we zonder cd "veilig" seks te hebben en 23 april had ik een positieve test in de handen Dus nu moest ie echt wel paar keer slikken...hij was er nog lang niet mee bezig

Maar verder is hij er niet mee bezig zoals ik en we hebben vaak ruzie/woorden met elkaar omdat ik juist vind dat hij me niet wil of kan begrijpen Mja kunnen ook hormonen zijn van mij

 

Mijn vriend is er net zo mee bezig als ik.
Hij is benieuwd naar mn ovulatie testjes en toen we dachten dat ik een antibiotica kuur moest doen waardoorwe misschien deze ronde mis liepen was hij enorm teleurgesteld.
De eerste paar rondes minder maar nu het langer duurt raakt hij steeds meer betrokken hij wilde zelfs de babykamer gaan verven enzo terwijl ik nog niet eens in verwachting ben

 

Bij ons wisselt het. Hij wil er niet te klinisch mee bezig zijn, dus ik vertel hem niet wanneer mijn ovulatietest positief is, maar zo richting eind van de cyclus wordt hij toch wel zenuwachtig en is hij wel teleurgesteld als ik ongesteld ben.

 

Mijn vriend is er niet echt mee bezig. Hij is er helemaal van overtuigd dat het vanzelf wel een keertje gaat lukken (we hebben ronde 7 net gehad). Ik heb er veel meer moeite mee als ik ongesteld ben of weer iemand in de omgeving heb die enthousiast meldt dat ze zwanger is. Ik praat er wel elke maand even met hem over en we hebben besloten er nu serieuzer voor te gaan. We deden het nu gewoon als we er zin in hadden, maar komende maand laat ik het weten wanneer mijn vruchtbare dagen zijn en dan gaan we het iets meer op commando doen. Ben benieuwd. Gelukkig zijn we beide vrij nuchter en er ook weer niet teveel mee bezig.

Ik ben trouwens wel benieuwd wat jullie vriend zelf doet om de kans groter te maken om gezond zwanger te worden? Zelf slik ik vitamines en drink een alcohol na de eisprong. Is het bij jullie zo dat hij daar zelf ook meer rekening mee houdt?

 

Mijn man is heel aanwezig
Bestudeerd alle tuurtestjes mee met me, is altijd super enthousiast als we een positieve ovulatietest hebben, wilt thermometer altijd bekijken, zo Was hij een enorme steun tijdens bbz en als test negatief is is hij echt teleurgesteld

 

Wij zijn nog niet bezig met zwanger worden maar het staat wel in de planning (september). Ik heb een poos gedacht dat mijn vriend er eigenlijk helemaal niet mee bezig was maar ik merk steeds meer door kleine opmerkingen (als hij de was opvouwt dat hij er tegenopziet hoe die kleine kleertjes opgevouwen moeten worden enzo) dat hij er op zijn manier toch wel echt mee bezig is en er echt wel "klaar" voor is en er op een bepaalde manier zin in heeft ofzo.
Ik wil zelf de eerste paar rondes (er vanuit gaande dat het niet direct zal lukken) gewoon proberen zonder ovu testen enzo, vooral omdat ik vind dat seks ook gewoon leuk moet blijven en het geen verplicht rondje moet worden hij is het hier ook mee eens. Ik kan me wel goed voorstellen dat als het lang duurt voor het lukt we wellicht toch testen zouden gaan gebruiken. helaas is mijn vriend niet zo'n prater dus ik moet het vaak uit kleine dingen aflezen hoe hij over dingen denkt dat vind ik nu soms wel moeilijk omdat het me soms het gevoel geeft dat ik er veel meer mee bezig ben dan hij.

 

Mijn vriend is er heel erg bij betrokken vooral we n u bijna 2 jaar bezig zijn en ik deze maand met hormonen begonnen ben voor een IUI behandeling. Erg spannend. Hij vraagt elke dag hoe het gaat en of ik me goedvoel.
Afgelopen 2 jaar vroeg hij elke maand hoopvol of ik al misselijk was of buikpijn had.

Elke keer na een zieknhuis bezoek bedankt hij mij dat ik dit allemaal wil doen om onze grootste wens uit te laten komen!

 

Mijn man was heel erg betrokken. Wist precies wat alles inhield, hoe een cyclus verloopt, alle afkortingen die hier gebruikt worden kende hij.

Dat verbaasde me echt, hij is nogal op zichzelf en absoluut geen prater, maar hij was er duidelijk veel mee bezig en helemaal klaar voor

 

Mijn vriend wilde absoluut niet weten als ik een positieve ovulatietest had. Omdat die dan het gevoel kreeg dat het te geforceerd werd.
Hij wilde ook niet weten wanneer ik testte vanwege de teleurstelling.
Hij dacht constant dat die niet vruchtbaar zou zijn of problemen zou hebben.
Het enige wat ik altijd riep als ik weer ongesteld was geworden was ; Vandaag is rood.... dan wist ie genoeg

 

Wij waren helemaal niet aan het plannen, ik was ineens zwanger. Maar we vinden het allebei heel mooi en kijken er naar uit.

 

Mijn vriend is er niet echt mee bezig en heeft zoiets van het komt wel. Ermee bezig zijn werkt niet zegt ie. Je focus je er dan teveel op.

Zelf ben ik er ook nie mee bezig probeer nu alleen het slijm in de gaten te houden zodat ik zelf een indicatie heb dat ongeveer week of 2/3 verder mijn NOD is. Natuurlijk geen garantie daarop.
Ik gebruik geen ovulatie testen en temp ook niet. Mocht het langer duren dan wel in iedergeval ovulatie testen

 

Hier zeker betrokken! In het begin dacht hij bij alle signalen die ik meldde, dat het zwangerschapssignaaltjes waren. Ik was daar veel te nuchter voor. Hij was ook degene die na verloop van tijd over ovulatietesten begon. Inmiddels in de mmm en nog steeds een erg betrokken man, die naar elk bezoekje mee gaat en er voor mij is in dit zware traject.

 

Wat bijzonder om te lezen dat zoveel mannen ook echt betrokken zijn. Ik hoor juist altijd andere verhalen. Dames met zo'n betrokken man wees maar heel zuinig op ze. Hier is manlief tegen de tijd dat mijn ongesteldheid er aan zit te komen erg betrokken dan vraagt hij bijna elke dag hoe het is (dit doet hij altijd). We zitten net weer in ronde 1 dus weet nog niet echt hoe het gaat lopen, maar laat hem nu nog niet weten wanneer ik een eisprong denk te hebben. Wil zo lang mogelijk proberen om er geen druk achter te zetten.

 

Wij zitten nu in ronde 1, zo spannend allemaal! Maar mijn man praat er niet veel over. Hij gaat er op zijn eigen manier mee om zegt hij. Hij is er wel helemaal klaar voor zegt hij, maar zelf begint hij er nooit een gesprek over. En doordat hij er niet veel over praat, word ik onzeker of hij er ook wel echt klaar voor is. Dat vind ik soms wel lastig, maar goed, ik moet er misschien niet zo onzeker van worden. Ik ben benieuwd hoe het de komende tijd zal gaan

 

Niet echt in het begin. Hij vond dat we het vanzelf wel zouden zien.

Maar toen ik na een jaar nog niet zwanger was en mij af en toe flink zag huilen is hij er meer naar gaan vragen enzo.

Nu na bijna twee jaar is hij compleet binnenstebuiten gekeerd voor de mmm en weet hij er een boel vanaf.

 

Mijn vriend was er niet mee bezig omdat hij er echt op vertrouwde dat het goed kwam en het komt zoals het komt. Ik hoefde ook echt niet te zeggen wanneer mijn vruchtbare periode was want dan voelde het te geforceerd voor hem, wat ik eigenlijk ook wel begrijp. Uiteindelijk was ik in ronde 2 al zwanger dus hij had gelijk; het komt zoals het komt 😀 hij is er super blij mee en vind het fijn dat het zo snel gelukt is omdat zwanger worden stiekem helemaal zo leuk niet is als vrouw zijnde (zo ervaar ik het persoonlijk). Elke keer die stress 😊

 

Mijn man is er bijna net zoveel mee bezig als dat ik ben. Vraagt altijd wanneer m'n vruchtbare periode is, en vervolgens wanneer ik ongesteld moet worden.