Soms word het allemaal eventjes te veel...... Dat punt heb ik nu bereikt. Ik zit stuk, ben kapot en weet het even niet meer..... Ik leerde mijn man kennen en hadden samen in de tijd van de verkering als over onze kinderwens gesproken. Maar ja we zeiden.... Eerst trouwen...Dan huisje kopen en dan zal ik stoppen met de pil. Zo gezegd zo gedaan.... 2012 huisje gekocht samen.... sept 2013 getrouwd en okt 2013 gestopt met de pil. Ik stopte met de pil en hoorde hier en daar verhalen dat het weleens een paar maanden kon duren voordat je zwanger raakte. Bij elke menstruatie dacht ik ''ach ik ben nog geen 6 tot 8 maand bezig dus het komt nog wel''. Elke keer teleurgesteld maar klampte mij vast aan de gedachte '' ben nog geen jaar bezig'' Vanaf maand 6 begonnen met ovu testen ( van de action). Maand 9 kwam in zicht.... Begonnen met temperaturen want ja mocht ik echt binenn het jaar niet zwanger worden dan heb ik in ieder geval 3 temperatuurkaartjes voor de huisarts. Ook deze 3 kaarten liggen inmiddels in de lade. Deze laatste ronde dacht ik '' ik gooi alles in de lade en doe niets meer'' Dit weekend weer ongi geworden... Gelukkig had manlief na ronde 12 besloten dat we er maar eens tussenuit moesten gaan.... We gaan naar de zon... relaxen en genieten.... samen..... maar toch..... ik heb geen puf meer... geen enthousiasme... heb maar 1 wens... Het gevoel dat het nooit gaat lukken komt steeds dichterbij... We durven niet naar de ha.... stel voor dat het echt nooit gaat lukken....ik wil dat niet horen..... Op mijn werk ook diverse dames zwanger... ik gun het iedereen hoor maar als ik nu hoor dat iemand zwanger is dan ben ik blij voor diegene maar van binnen barst ik in tranen uit. Ik kan er niet meer zo goed mee omgaan dat het maar niet wil lukken. Mijn verhaal zal wel warrig zijn maar ik ben zo kapot... heb heel het jaar altijd de hoop gehouden van het komt wel goed.... Wat nu?! ik weet het niet meer... zit stuk.... ben kapot!
Hoi Sunshine! Wat een herkenbaar verhaal zeg... Hier helemaal hetzelfde; huis gekocht, getrouwd... en zwanger worden, ho maar! Wij hebben na 12 maanden wel de stap naar de huisarts gemaakt, want dat knagende gevoel dat er misschien iets mis zou zijn bij één van ons (of allebei) kon ons niet los laten. We hebben inmiddels alle onderzoeken gehad en er blijkt niets mis te zijn en geloof me, dat lucht toch wel op. De kans dat je gaat horen dat het voor jullie nooit zal lukken is zo ongelooflijk klein! Zelfs al zouden ze iets vinden bij jou, of je man, dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent en kan je verder naar de volgende stap. Want een volgende stap is er bijna altijd! Ik herken ook helemaal het gevoel dat iedereen om je heen zomaar zwanger lijkt te worden... Je bent blij voor ze, maar zelf wil je ook zooooo graag! Het is inmiddels al zo ver bij ons dat één van de vrouwen die zwanger was toen wij ook net waren begonnen, inmiddels zwanger is van de tweede... Ik kon wel door de grond zakken toen ze me dat vertelde. Ik hoop dat het oplucht voor je dat je even je verhaal kwijt bent. Hier op het forum zijn veel vrouwen in dezelfde situatie, hopelijk kan je daar wat steun vinden. Liefs, Kniekie
Meis, wat is dit moeilijk.. Zelf hier geen ervaring mee.. Al kan ik me voorstellen dat de stap naar de ha lastig is, maar hij is ook de enige de je uiteindelijk verder kan helpen om stappen te ondernemen om jullie wens uiteindelijk wel in vervulling te laten gaan.. Sterkte en succes
Hi Sushine! Ik moest echt op je reageren. Ik begrijp hoe je je voelt! Wij zijn niet zo lang bezig als jij maar dat gevoel is voor iedereen hetzelfde. En sommige mensen gun ik het echt maar soms kan ik echt nijdig worden! Waarom zij wel????!!! Grrr:x Maargoed ga naar je huisarts! Gewoon doen! Erover praten lucht op en als je het aankan (denk het wel met die sterke kinderwens) de medische molen in. Wat kan jou het schelen, misschien heb je wel hulp nodig om een kindje te krijgen. Een vriendin van me heeft eierstok afwijkingen. Zou nooit natuurlijk zwanger zijn geworden maar wilde heel graag een kindje. Na de tweede ivf is ze zwanger geworden en nu trotse mama van een dochter Ik hoop dat jullie goede antwoorden krijgen of deze onduidelijke situatie! En wens je veel voorspoed toe!! Liefs!
Hey sunshine zelf zijn wij sinds december 2012 bezig ik ben eerder in het jaar pas naar de huisarts gegaan. door bloedonderzoeken is gebleken dat mijn progesteron waarde niet in orde is. Dit is gelukkig op te lossen. Het was een flinke stap om ineens naar de huisarts te gaan en daarna naar de fertiliteitskliniek. Maar wat lucht het op dat je weet waarom je nog altijd geen kleintje hebt. Zo kom je erachter of er iets aan de hand is of dat je gewoon elke ronde pech hebt gehad. Door de eerste stapnaar de huisarts te maken zijn wij dichterbij onze hartenwens. Eindelijk is een kindje krijgen dichterbij. De eerste stap zetten is spannend maar zelf had ik hem veel eerder moeten maken. Veel succes de komende tijd.
Hey, wat vervelend allemaal. Maar positief proberen te blijven. Is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Maar nog een tip: Misschien kun je ook accupunctuur proberen. Kan zelfs tegelijk als je naar de ha gaat. Een vriendin van me, lukte het ook niet om zwanger te worden. Ze is toen naar accupunctuur gegaan, en ze was binnen 1 maand zwanger. Je kan het altijd proberen.
Hoi Sunshine, ik snap je angst dat het misschien nooit lukt en ik snap ook dat je het vervelend vind om naar de huisarts te gaan. Maar tegelijkertijd kunnen er allemaal oplosbare zaken zijn waardoor je met (een beetje) hulp misschien wel zwanger kunt worden. In mijn geval bleek dat door een infectie mijn beide eileiders niet meer doorgankelijk zijn. Ik kan dus niet zwanger worden op de normale manier, maar ik moet IVF of ICSI doen. Als ik nou niet naar een arts was gegaan, dan had ik me dus neergelegd bij een kinderloos leven, terwijl er prima hulp beschikbaar is.
Voelt goed dat er mensen met je mee denken! Alle ideeën en tips en opbeurende berichten zijn welkom. Bedankt dames!
Meid, neem de stap naar de huisarts! De medische molen heeft 1 groot nadeel en dat is dat het lang duurt. Je zou willen dat je jaren eerder was begonnen. Ik begrijp je angst voor slecht nieuws maar onzekerheid is ook slopend.
Hai sunshine, Mijn tip is hier al menig keer voorbij gekomen... ga naar de ha! Wij zijn pas na jaren van maandelijkse teleurstellingen heen gegaan. Zijn nu alweer een jaartje bezig. En hiephoi, zijn al 3(!)x in het ziekenhuis geweest en 1 telefoongesprek gehad. Met andere woorden, als het een druk bezochte kliniek is, heb je maar een paar momenten per jaar bij de gyn. Wat ik wil zeggen, als je hier te lang mee wacht, en er zou iets zijn, duurt het erg lang. En zekerheid hebben dat alles goed is, kan ook helpen bij het zwanger worden.
Hier ook al een tijd bezig. Vanaf maart 2013. Ik begrijp je gevoel volkomen. Ook dat het spannend is om naar de ha te gaan. Maar zoals Catmommy zegt: Ga! Echt! Het kan allemaal zo lang duren, dat je inderdaad had gehoopt dat je eerder aan de bel had getrokken. Er zijn genoeg middelen waardoor je zwanger kunt raken als het zelf niet wil. Bel. Maak een afspraak. De drempel wordt anders steeds hoger. Wie weet is het iets heel kleins, wie weet is het iets anders waardoor je zelf anders nog jaren bezig was geweest. Ik heb makkelijk praten, want de stap is ook groot en het is ook onbekend en eng, de mmm.. Maar ik merk dat ik er ook veel rust in heb gevonden.
lieve Sunshine! geef de moed niet op! wij zitten hier nu in ronde 11 en ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Tijdens de wacht weken voel ik me altijd behoorlijk down. zal het wel of zal het natuurlijk zoals voorgaande keren weer niet. Kan me ook echt niet voorstellen dat wij eerdaags een keer een positieve test in onze handen zouden kunnen hebben! Mijn tip is net als de andere meiden ga naar de ha. bespreek dit. Zij kunnen je verder helpen. En verder.. hou moed. en geniet van de mooie dingen die jullie samen hebben!
Echt fijn jullie berichten!! Heb het weekend met manlief over gebabbeld... Bij manlief duurt het nog even voordat hij de stap wil nemen naar huisarts. Beslotwn om cb ovu test te doen 3 maand en dan gaan we! Voorheen had ik action test. Nou in ieder geval mede dankzij jullie een besluit kunnen nemen! Thanks dames!!
Meis doe wat goed voelt bij jullie. Zorg alvast voor temp kaartjes want die gaan ze vragen. Weet alles te vertellen over je cyclus; dagen, wanneer eisprong, hoe lang en hoe heftig ongesteld etc.. Ivj hebben allerlei onderzoeken en operaties gehad, laatste in augustus en het volgende gesprek staat pas gepland op de 28e november. Het kan echt lang duren, houd daar rekening mee. Succes en sterkte
Zo begrijpelijk je gevoel! Wij zijn vanaf dec 2012 bezig en inmiddels wel in behandeling in het ziekenhuis. Snap dat de stap eng is de uitkomst kan je verdriet doen veel verdriet het is een emotionele rollercoaster anders dan dat kan ik niet niet omschrijven van extreem geluk binnen 24u naar extreem verdriet ik weet het laatste jaar niet anders meer en geloof me ook dat kun je aan echt! Bij mij was de stap naar het ziekenhuis te stappen vooral het niet weten wat me opbrak, elke maand die negatieve test elke maand die hoop die uiteindelijk teleurstelling werd niet wetende of die hoop er überhaupt wel moest zijn. Toen eenmaal duidelijk was wat het "probleem" was kreeg ik weer rust elke maand en dat was ook wel fijn. Sterkte en hopelijk lukt het snel knuffel!