Goedemorgen iedereen! ik wil even mijn ei kwijt, in de hoop wat herkenning ervaring of steun te vinden. ik heb al twee prachtige geweldige lieve peuters waar ik helemaal weg van ben. Beide zwangerschappen waren er snel en verliepen zonder problemen. Afgelopen oktober raakte ik ‘per ongeluk’ zwanger (voor zo ver dat per ongeluk is natuurlijk). Ik en mijn man schrokken ons dood, maar het kindje was volkomen welkom. Een 3e zat op termijn wel al in de ‘planning’.Na een weekje schakelen was ik in de wolken. Helaas kwam de donder snel, want het is na 6 weken uitgedraaid op een miskraam. Ik was absoluut gebroken, en als ik eerlijk ben nog steeds een beetje. Mijn man zegt; ‘we gaan er nog een x voor en we zien waar het schip strand’. Hij vind mijn verdriet lastig, vind het ergens een beetje ondankbaar en zegt dat ik blij moet zijn met wat ik al heb. Ik ben het deels met hem eens, maar voel me niet gesteund en soms bijna de mond gesnoerd. natuurlijk ben ik dankbaar voor de prachtige gezonde kinderen die al in mijn leven zijn, en als het hier bij blijft is het leven hartstikke mooi. Dat neemt niet weg dat er een grote wens is, en die doet op het moment erg veel zeer. Ik ben méga bang dat ik zelf de schuld heb aan de miskraam (beetje overgewicht, niet genoeg bewogen, niet op tijd foliumzuur etc.) en bijna net zo bang dat het nooit meer gaat lukken voor me omdat ik niet gezond (genoeg meer) ben. Volkomen onrealistisch; ovuleer gewoon en ben nog jong zat. Voor mijn gevoel is heel Nederland zwanger en wil het mij niet lukken. Het neemt me echt over op het moment, terwijl ik het zo graag los wil laten omdat ik bang ben dat ik mijn eigen lijf tegen werk. Ik ben al gestopt met ovulatie testen e.d. bedankt dat je de tijd genomen hebt mijn geratel te lezen, hebben jullie misschien tips?
Allereerst heel veel sterkte met je verlies! Misschien helpt het je om de fases van rouw eens door te nemen. Ze worden vaak in een bepaalde volgorde genoemd, maar kunnen ook anders verlopen en soms komt een fase weer terug als je die niet goed hebt kunnen doorlopen. Je pijn en verdriet is heel terecht. Je bent een kindje kwijt geraakt dat je ongetwijfeld al voor je zag. Onbedoeld houdt je man je tegen in je rouwproces. Het kan hem misschien helpen om te weten dat het voor jullie beiden een heel andere ervaring is geweest. Jij was al gehecht aan dit kindje in wording. Hij waarschijnlijk nog niet. Hij hoeft eigenlijk alleen maar te accepteren dat je verdrietig bent. Je zult merken dat de pijn dan snel zal verminderen. Wij hebben 2 x een miskraam gehad met 6 weken. Je verhaal is herkenbaar. Je man bedoeld het niet verkeerd. Hij wil je hier zo snel mogelijk doorheen helpen. Hij gebruikt de mannen aanpak. Maar die werkt voor ons vrouwen niet. Sterkte lieverd! En er komt vast nog wel een kindje. Als je je zorgen maakt om je gewicht, is dat misschien een fijne nieuwe focus? Gezonder leven en meer bewegen? De miskraam heeft denk ik niets met je gewicht te maken trouwens. Blijkbaar ging het hartje niet kloppen met 6 weken. Meestal is er dan iets fout gegaan in de aanleg. Daarmee is het kindje, maar ook jullie hele gezin, veel leed bespaard gebleven. Die gedachte troostte mij destijds. Misschien heb jij er ook wat aan. Dikke knuffel!!!
Voor een man is het anders. Zodra wij zwanger zijn, zijn we er al bij wijze van moeder van. Dus als t misgaat is het voor een man toch anders. Mijn man zei t ook zo 't is niet anders, was pech'. Terwijl ik enorm aan het rouwen was en bleef doortellen met 'ik zou nu weten of t een jongen of meisje was' 'ik was nu uitgerekend' Het was bij mij wel achteraf goed dat het zwanger worden na de bbz langer duurde omdat de bbz extreem traumatisch was: je kind verliezen maar ook bijna zelf je leven verliezen is wel een dingetje. Ik heb wel hulp gehad ervoor en toen ik goed zwanger was van de jongste was t mentaal goed. Maar vergeten doe je nooit, je ziel blijft een kras hebben. Ik zie dat zelfs bij mijn schoonmoeder dat t zelfs na 37 jaar nog emotie oproept als je het gesprek erover aangaat. Zorg dat je eerst zelf weer in een happy place bent zodat je een eventuele volgende zwangerschap ook voor jezelf fijner start.