Beste meiden, dilemma hier. Mijn man en ik zijn sinds afgelopen januari bezig voor een broertje of zusje voor onze zoon. Echter, mijn man heeft sinds 2,5 jaar een rugprobleem. (hernia, mislukte operatie, nog een operatie) en hij is wel klaar met zijn revalidatie maar het blijft een zwakke plek. Hij heeft nog regelmatig pijn en niet alle bewegingen zijn even fijn: klussen is er helaas 1 van. We hebben verschillende standjes geprobeerd maar uiteindelijk is het allemaal vrij belastend voor zijn rug. Als hij niet op het moment zelf pijn heeft, dan is het wel erna. Heel vervelend dus en ik baal ervan. Voor hem, maar ook voor mezelf. Zit nu net in mn vruchtbare dagen, hij heeft last van zijn rug. Ik kan niet van hem verwachten dat hij het negeert maar ondertussen merk ik aan mezelf dat ik geïrriteerd naar hem doe en het hem toch kwalijk neem, wat de sfeer niet ten goede komt. Ik heb wel gelezen over zelfinseminatie maar ja, ik vind dat een heel gedoe en vooral ook ontzettend plastisch. Mss moet ik er toch eens aan denken
In jouw geval zou ik dat toch inderdaad heel serieus overwegen. Het haalt de druk van het vrijen af en dat komt je relatie denk ik alleen maar ten goede... Het is niet de meest romantische manier om een kindje te verwekken, nee, maar soms moet je denk ik ook gewoon praktisch zijn. Enige dat ik me wel afvraag, los van het hele zwanger willen worden: kun je uberhaupt ooit wel normaal vrijen nog? Want dat lijkt me toch ook wel fijn binnen een relatie. Succes in ieder geval!
Lees net je verhaal en ben er even stil van. Aan zoiets heb ik nog nooit gedacht. Kan me heel goed voorstellen dat dit een dilemma is, en dat het heel lastig is. Lijkt me echt frustrerend dat als je in je vruchtbare dagen zit en er kan niet of moeilijk geklust worden. Tijdens die dagen krijgen wij vrouwen toch een bepaalde drive in ons. Ik heb geen ervaring met zelf inseminatie dus kan je daarin helaas niet steunen. Wil je wel een hart onder de riem steken in deze situatie! Sterkte meid.
meiden bedankt voor jullie reacties, lief van jullie. MvS nou het vrijen op zich is geen probleem het is zeker niet zo dat man helemaal niks kan. Alleen het " naar binnen brengen" van het zaad (weet even niet hoe het anders te formuleren) is lastig omdat als ik bovenop zit, hij toch meegaat met de beweging en hij bovenop is de beweging maken moeilijk. Maar ja er zijn natuurlijk heel veel manieren om het te doen, alleen dat heen-en-weer is een punt. Haha wel heel plastisch als ik het zo omschrijf. Mss toch eens SI overwegen. Wat je zegt, soms moet je praktisch zijn. Ik zal me er nog eens in verdiepen. theebeeb ja vind het gewoon heel erg zonde als er maanden voorbij gaan dat we de dagen niet kunnen benutten. Ten tijde dat wij bezig waren voor zoon, waren die rugklachten er niet en was ik met een paar maanden zwanger. Natuurlijk geen garantie voor een 2e maar ja, zijn nu 11 rondes onderweg waarbij verschillende rondes gemist door de rugklachten.
gewoonlinda, SI kwam mijn man zelf mee, ik heb gezegt erover na te denken, maar toen ging het weer iets beter met zijn rug en is het naar de achtergrond geschoven. Nu gaat het weer iets minder dus tja, dan komt het toch weer boven drijven. Ik moet mij er emotioneel nog even toe zetten geloof ik. Je wilt uiteindelijk gewoon samen een kindje maken en nu wordt het zo plastich. Ik gok dat mensen die uiteindelijk IUI/IVF krijgen, deze gedachten ook wel hebben.
Ik snap wat je bedoelt. En ik snap dat het een drempel is waar je overheen moet. Ik heb ooit zelf aan zelfinseminatie gedaan. Het is natuurlijk niet het meest romantische, maar je doet het wel met een doel. Als je ervoor kiest om het niet te doen, kan het natuurlijk nog wel heel lang duren, voordat het raak is. Ik zou zelf toch gaan proberen om door zelfinseminatie zwanger te raken, als ik jou was. Je kunt het ook zonder 'het' te doen gezellig maken in bed.... Mocht je nog specifieke vragen hebben, PB me maar gerust... Succes met je keuze!