Ik moet ff wat kwijt.. en gelukkig bestaat dit forum want hier kan ik ff spuien Ik merk steeds vaker dat mensen zomaar 'kinderen willen' of zeggen dat ze 'kinderen nemen' omdat ze dat zo graag willen... zelfs wanneer ze geen stabiele relatie hebben... en het stomme is dat het dan vaak nog snel lukt ook.. Das toch oneerlijk!!! Een kindje is niet zo maar wat! je hele leven veranderd met een baby en volgens mij beseffen heel veel vrouwen dat niet! merken jullie dit ook? en daarbij ook nog.. wij zijn bezig voor een 2e kindje.. maar zie er eigenlijk best wel tegenop.. steeds weer die onzekerheid.. wel zwanger? niet zwanger? dat wachtbankje is echt killing.. en ik ben ook best wel bang dat ik net als voor mijn eerste zwangerschap we de mmm weer in moeten.. en dan zo'n figuur die 'ff een kind wil en wel nu' krijgt het ook nog... pfff.... hoe beleven jullie dit? en herkennen jullie het?
Voor mijn gevoel wordt iedereen die ik ken, aldanniet van hier, zo hoppa zwanger. En ik wil twee dikke strepen, een mooie buik en een gezonde baby! Iedereen lijkt die maar zo te krijgen behalve wij. Wat doe je eraan? Niks helaas. Ik vind mijn jaloerse gevoelens tegenwoordig normaal.. Dat scheelt al een hele hoop.
ja das ook zo.. maar ik vind het vaak ook zielig voor het kind... want als je geen stabiele relatie hebt gaat dat toch een keer mis.. en wie is er dan de dupe van? het kind.
Herkenbaar! Kan me er soms ook zo kwaad om maken maar dat heeft ook geen zin... Af en toe is het gewoon fijn om te lezen dat je niet de enige bent! "En we willen dat er twee jaar leeftijdsverschil is tussen de eerste en de tweede." En jahoor, kind 1 is 1,5 jaar en er is weer babynieuws. Grrrr denk ik dan. Was het maar allemaal zo makkelijk. En waar ik dan niet tegen kan is dat ze lopen te klagen dat de zwangerschap zo zwaar is en dat het kindje wel al mag komen met 35 weken :x
Ik snap je heel goed! Veel vrouwen beseffen inderdaad niet wat het inhoudt, wat er veranderd en vooral dat een kind géén "lijm-materiaal" is voor een onstabiele relatie.
Ik herken het enorm. Mijn vriend en ik hebben eind vorig jaar besloten om voor een kind te gaan en zijn gestopt met de pil in januari. We zijn nu een halfjaar verder en ik ben nog niet eens ongesteld geworden. Ik heb dan ook een diagnose gekregen van PCOS. Dat dan terzijde. Om me heen zijn er vrouwen die net een vriend hebben en een paar maanden later al melden dat ze zwanger zijn. Ongelofelijk frustrerend om te horen. Mijn vriend en ik hebben een zeer stabiele relatie en hebben over alles goed nagedacht. Helaas gaat het voor ons niet zo makkelijk. En ik kan het ook niet helpen dat ik toch stiekem elke week sowieso weer een momentje heb van, verdomme! Waarom gaat het bij ons zo moeilijk..
Och man, ik word daar ook af en toe door bevangen, door die boosheid en jaloezie... Als ik rokende zwangere vrouwen zie, of vrouwen die zeggen "dan neem ik een kind". Alsof je een brood gaat halen... Ik neem het mezelf niet kwalijk dat ik daar boos en/of verdrietig van wordt. Volgens mij is dat best wel logisch als je er al jaren enorm voor moet knokken in die vreselijke mmm.
Fijn om te lezen dat er meer mensen tegenaan lopen. Mijn man en ik zijn nog niet zolang aan het "proberen", maar we zien het wel als een groot geschenk als het uiteindelijk mag lukken. Sowieso kon ik al nooit tegen de uitdrukking 'kinderen nemen'. Dat klinkt zo egoïstisch
Ik herken het ook... Mensen met onstabiele relaties worden zwanger en ik zit te wachten tot mijn man eindelijk klaar is voor kinderen Vorig jaar juni miskraam gehad, waardoor ik het nu nog moeilijker vind om maar gewoon te wachten, terwijl me schoonzusje per ongeluk zwanger werd, en me zus (die even ver als mij was) een kind ter wereld brengt die even oud is als mijn kind zou zijn geweest, en vrienden met super slechte relatie aankondigen zwanger te zijn... Ben blij dat ik na deze cyclus weer met de pil mag stoppen. De neveneffecten zijn niet fijn, en als mijn man geen gedonder wil, dan mag hij na 7 jaar zelf ook wel voor bescherming zorgen... Hahahaha (soms ben ik een beetje recalcitrant, maar onze relatie zit wel goed hoor, hij weet dat ik dolgraag moeder wil worden en ik wacht op hem)
Ik heb nooit gezegd: ik neem een kindje. Heb altijd gezegd dat ik hoop een kindje te mogen krijgen. Bij ons was het gelukkig snel raak. Na 1,5 jaar wilde we gaan voor een brusje. Na 3 maanden weer zwanger wat eeen mk is geworden. Een maand later weer zwanger. En tweeling!!!. Kon er in het begin niet aan wennen en toen ik net aan de gedachtr gewent was bleek het niet goed te zijn met ons meisje. Nu heb ik 3 kindjes waarvan er 2 bij ons mogen wonen en 1 in de hemel woont. Dus nee een kindje neem je niet zomaar. Je mag van geluk spreken dat je zwanger raakt maar ook als je een kindje oo de wereld mag zetten en in je armen mag houden. Ik kan best goed tegen zwangere vrouwen maar niet tegen vrouwen die tweelingen hebben of krijgen. Dat vind ik zo oneerlijk net als sommigen van jullie het oneerlijk vinden als anderen zomaar zwanger zijn geworden door een zogenaamd "ongelukje". Denk dat dat gevoel altijd wel zo blijft. We twijfelen of we het nog een keer voor een brusje te gaan vanwege alles wat we hebben mee gemaakt. En tuurlijk zijn wij gezegend met een gezond meisje en jongetje maarons gezin lijkt zo niet compleet en als we een keuze hebben gemaakt en ervoor gaan dan hoop ik dat wij weer zwanger mogen worden... zwanger worden doe je niet zomaar en zwanger blijven ook niet maar een kindje op de wereld te zetten en in je armen mogrn houden en mee naar huis nemen is helemaal een wonder...
Wouw wat een reacties zeg! Wat 'fijn' om te lezen dat ik niet de enige ben die dit soort gevoelens heeft meiden.. Ik moet eerlijk zeggen dat ik op dit moment niet echt jaloerse gevoelens heb.. want ik heb ee prachtige dochter en voel me heel gezegend met dat we haar al hebben mogen krijgen! maar ik vind het wel echt oneerlijk en zielig als ik een stel zie die een slechte relatie hebben en inderdaad zoals Dniese zegt zwanger proberen te worden omdat ze dat kindje dan als 'lijm-materiaal" zien voor hun relatie.. en dat ze dan ook nog binnen no time zwanger zijn! Soms is het gewoon pijnlijk.. en da denk ik.. waar komt zo;n kindje is terecht! denk eens na voor je iets doet! Iemand die ik ken heeft een ik zal maar zeggen 'aparte' relatie.. en ik vroeg een tijdje terug aan haar 'hoe doe je dat nou als hij dan weg gaat en nooit meer terug komt?' Ach zei ze 'dat doe ik het toch ff alleen' FF ALLEEN? ow ik moest me echt inhouden!!! ben ook snel weg gegaan na die opmerking! een kind opvoeden doe je niet ff!!!!!! Wat kwebbel zegt vind ik zo waar!!: Dit moet op een tegeltje gezet worden!
Ik snap het helemaal dat er zo gedacht wordt. en zo denk ik nu ook. Heb er ook best een tijdje over gedaan voor ik mijn zoontje kreeg en heb een mk gehad. maar....... dit denk ik nu. Nu ik een mk heb meegemaakt en weet dat je niet zomaar even een kindje krijgt. En zo denken jullie ws ook. Omdat je al het een en ander hebt mee gemaakt. En we weten nu veel meer over wat er allemaal nog keer kan gebeuren. Dit ook mede door het delen van verhalen etc op de zp. toen ik zwanger wilde worden van mijn zoontje stond ik er heel anders in. je weet nog van niks, je weet niet hoe het gaat lopen. Op dat moment dacht ik idd van ik neem een kind en ik wordt zo zwanger. En dat was ook alleen maar goed want als je al alle verhalen en ervaringen van te voren weet dan maak je je meteen al overal druk om en ku je niet meer genieten van alles. dus ik snap reacties van meiden die voor de 1e gaa en die zeggen kinderen te nemen of dat ze 3 mnd al lang vinden of bij de 1e ronde al hulpmiddelen etc willen gebruiken. Of die voor n 2e gaan en bij de 1e alles va zo zelfsprekend ging. Want zo was ik ook. Pas als je anders ervaart denk je er anders over. wil niet zeggen dat ik me er soms niet aan stoor. Maar idd is het erg sneu voor het kindje als het komt om een relatie te lijmen etc.
Hey meiden ik wil hier toch graag op reageren zonder boze reacties graag... Ik was eind 19 en mijn kinderkans was nihil vanwege chemokuren etc... War was de schok groot dat ik zwanger bleek te zijn na een one night stand! Na veel nadenken en tegen elkaar opwegen toch besloten haar te houden en wat ben ik trots op mijn meisje!! Ja ik heb het alleen moeten doen en tuurlijk had ik graag een gezin gewild zoals de meeste het zouden willen... Bij mij kwam mijn vriend later, mijn dochter was 3 maanden oud toen wij een relatie kregen... En nu... Ik was 20 jaar dat ik beviel, 21 dat ik mijn huis kreeg, intussen weer ziek geworden aan mijn nieren, zo opvang gekregen en uiteindelijk weer aan een studie begonnen. Het gaat hier hartstikke goed en mijn meisje is het liefste en mooiste meisje wat ik mij maar kan wensen!! Maar wat ik hiermee wil zeggen, ik heb nooit gezegd ik wil of ik zal een kind hebben. Ik heb altijd na de uitspraak van de doktoren dat het nihil zou zijn om eenkind te krijgen gehoopt dat het me ooit zou lukken. En ondanks dat ik alleen was ben ik zo blij en gezegend met het feit dat ik mijn dochtertje heb mogen krijgen!! En ik herken zeker wel wat jullie allemaal zeggen. Ik vind het zelf ook niet sporen hoe mensen geobsedeerd zijn om een kind te krijgeb no mather what maar als ik naar mezelf kijk weet ik ook dat niet iedereen die geen relatie heeft meteen zo eeb persoon is
Goed dat je gereageerd hebt sadieraven! Want inderdaad zo kan het ook! maar we hebben het ook meer denk ik over mensen die al een relatie hebben waarbij het niet goed gaat en ze dan maar een kind nemen om die relatie te lijmen.. En dat mensen te licht denken over het zwanger worden, zwanger blijven, zwanger zijn, bevallen en opvoeden... Bij jou was het toch ff anders.. Wat goed trouwens dat je ondanks alles toch zwanger bent geraakt ook al was het ongepland.. ik lees aan alles dat je super blij en trots bent op je dochter! en dat is goed om te lezen.. je zal bijna denken dat het 'het lot' was dat je toch na die ene one night stand zwanger bent geraakt.. misschien moest het gewoon zo zijn?!
Ik snap wat je bedoelt! Zeker! Dankjewel ja ik ben zeker trots op mijn meisje, zij is mijn alles en hoop dat zij ooit nog een broertje of zusje mag krijgen we hebben al een giga drama achter de rug (lees mijn handtekening) dus zij verdient echt alles wat ik maar kan bieden! Ja de schok was echt mega groot! Zwanger van iemand die je nauwelijks kent?!?! Maar nu zoveel jaar later ga ik redelijk met haar vader om en hebben ik en mijn vriend alsnog de planning voor een volgende maar dat zal heeeeel erg moeilijk en angstig zijn. En idd ja ik hou ook niet van dat soort mensen... Kinderen neem je uit liefde en niet als chantage middel wat ik veel zie tegenwoordig Hoe zwaar kan dat zwanger zijn nou zijn? Of ja ik zei je toch dat het pijn ging doen! Grrrrr wat heb ik mensen willen slaaaan!! Ik verloor bijna me kind en mezelf en jij vertelt mij even na een keizersnee waar je geen reet van gevoelt heb dat het wel zeer ging doen.... Ja ik snap jullie helemaal!!
Ik kan me er ook ontzettend boos om maken! Of mensen die na een one night stand zwanger zijn. Denk even na! Een baby is niet zomaar iets. En dan nog die meiden die hun baby elk weekend bij opa en oma dumpen zodat ze kunnen stappen, grr!! Je kiest er toch zelf voor om een baby op de wereld te laten komen dus zorg er dan ook zelf voor! Ik was dan heel snel zwanger, maar ook ik irriteer me aan die simpele, hersenloze meiden die denken dat een baby een dingetje is wat je zomaar weer weg kan doen wanneer je er klaar mee bent.
@sadieraven, jij bent dan een uitzondering en je neemt je verantwoordelijkheid. In jouw geval is het 100% te begrijpen dat je je meisje gehouden hebt!