hallo, ik wil even mijn hart kunnen luchten. Ik kom net van een kraambezoek bij mijn vriendin, de zoveelste op een rij, iedereen rondom ons van ons kameraden, van familie is direkt zwanger, het is echt ongelooflijk. Wij zijn bijna een jaar bezig, ik gun het iedereen, maar begin nu wel schrik te krijgen dat het niet gaat lukken bij ons. Dan telkens de vraag ook: wanneer ga je eraan beginnen; ik krijg er de kriebels van, ik ontwijk het ook telkens, wat moet je anders doen? We overwegen nu om ons eens te laten testen, maar ik zie er zooooo tegenop, tegen de MMM, al die onderzoeken, de stress, je relatie die onder druk komt te staan, ik weet niet of we dat gaan aankunnen. Mijne man zit er wel mee in zegt hij, maar spreekt er totaal niet over, of het nu deze maand of volgende maand prijs kan hem blijkbaar niet zoveel schelen, wat ook frustrerend is voor mij natuurlijk, och ik zit even in een dipje omdat ik net op kraambezoek geweest ben en begin januari had ik ook een vriendin die beviel, volgende maand ook weer iemand, in maart ook weer iemand, april, mei, t is echt constant, en wij... niks.... k Zou zo een goed willen "bleiten", maar dat haalt ook niets uit en ik ben nu ook wat weemoederig omdat ik met mijn regels zit denk ik. Zo alvast bedankt aan iedereen die dit wou lezen. Groetjes. Katje
Hoi weemoedig katje, Terwijl ik zo je berichtje aan het lezen was, viel me eigenlijk iets te binnen.. Niet dat het voor jou een troost zal zijn, want wachten en geduld dat maar niet beloond lijkt te worden is nu eenmaal frustrerend, maar toch.. Je zegt dat iedereen in je omgeving direct zwanger is, maar wie zegt dat dat werkelijk zo is? Wie zegt dat die mensen rechtuit zijn geweest over het feit wanneer ze juist met voorbehoedsmiddelen gestopt zijn? Het is niet mijn bedoeling om hier te gaan beweren dat jouw vrienden en familie een bende leugenaars zijn hé of zo, maar kijk naar jezelf.. iedereen vraagt je wanneer jullie eraan beginnen, en je wimpelt de vraag af, terwijl jullie in werkelijkheid al wel bijna een jaar bezig zijn. Veel mensen doen dat zo volgens mij, ze beginnen eraan en houden het als een geheimpje tussen hun tweetjes, om vervelende vragen te vermijden als het wat lang duurt voor het gelukt is. Ik heb het ook zo gedaan.. Ben je dan eenmaal zwanger dan kun je moeilijk toch nog gaan zeggen dat je al veel langer gestopt was met anticonceptie, dus zeggen de meesten maar dat ze nog maar pas bezig waren. En zo lijkt het dat iedereen onmiddellijk zwanger is. Alé ja, dat is wat ik ervan denk he. Sterkte en ik hoop van harte dat ook jij nog dit jaar van de daken kan schreeuwen dat je zwanger bent ! Liefs, Gloria
Hoi Katje, Heel erg herkenbaar dit hoor... Wij zijn de enige in ons vriendenclubje zonder kinderen of die niet zwanger zijn. Ook al gun ik het m'n vriendinnen echt van harte... het steekt af en toe wel! En soms is het best moeilijk om mee om te gaan. Ook omdat niemand weet dat wij bezig zijn... En daar ben ik blij om ook eigenlijk, anders gaan ze straks nog medelijden krijgen ook en daar heb ik helemaal geen zin in. Maar ja, de vragen komen wel af en toe natuurlijk... en daar praat ik dan maar wat omheen. Ben ook hartstikke bang dat wij straks de enige zijn die geen kinderen kunnen krijgen. Ongegrond misschien die angst, maar toch... het is een gevoel! Vorige week weer een vriendin op bezoek gehad die vertelde dat ze zwanger was... je raakt er bijna aan gewend... zucht... En dan koop je weer een kaartje en een cadeautje etcetera. Lijkt me zo leuk om ook eens een keer aan iemand te kunnen vertellen dat ik zwanger ben. Gelukkig heb ik nog een aantal vriendinnen die nog geen kinderen hebben of zwanger zijn... dat is wel fijn moet ik zeggen, maar ik hou m'n hart vast... Zul je zien dat ze binnenkort ook langskomen... Het wordt steeds moeilijker. Klinkt heel raar zoals ik het schrijf... ik gun het ze echt hoor! Sterkte Katje!
Hier hetzelfde, als het ons nu gevraagd word dan zeggen we gewoon heel snel terug: "het lukt niet". Dan zijn ze meestal we stil, want daar schrikken ze dan toch wel een beetje van. Wij zijn komende maand 1,5 jaar bezig.
Hier ook hetzelfde bij ons in de vrienden groep hebben ze ook bijna allemaal kinderen. En nu zijn mijn zus en schoonzusje ook nog zwanger. En de broer van mijn man heeft ook nog 2 kinderen. Dus je bent er dan wel onbewust heel veel mee bezig.
He Katje, Begrijp je helemaal hoor! En ik denk dat heel veel meiden jou snappen. Mijn vriendin heeft ook een schat van een zoontje en is nu weer zwanger, echt super voor haar en gun het ze echt, maar soms is het best moeilijk, maar mijn vriendin begrijpt het heel goed dat ik dat voel, dus dat vind ik wel heel lief. Een vrouwtje bij mij op het zangkoor is ook net bevallen van een zoontje en die had ze laatst meegenomen echt heel leuk, maar ik moet dan wel even slikken hoor. Min zus heeft nu sinds kort ook een relatie, en ik zei voor de grap tegen haar: nou, zul je zien dat jij eerder zwanger bent dan mij! Zij zei: nee, echt niet ik wil voorlopig echt geen kinderen! En toen dacht ik heel gemeen: gelukkig maar, want ik zou het echt heel moeilijk vinden als mijn zus eerder zwanger is als ik (erg he dat ik dat denk). Kortom, ik kan helemaal in je verhaal komen, het lijkt net of het erger word als je zelf bezig gaat met zwanger worden. Dan zie je ineens overal zwangere vrouwen en ouders met kinderen. Soms echt frusterend. In het begin kon ik ook echt niet in de winkel op de afdeling kinderspullen komen, dat deed me gewoon teveel pijn. Nu is dat minder gelukkig. In ieder geval, veel succes meid! En hopen dat wij allemaal ooit eens een mooie positieve test in handen mogen hebben! Liefs Farfan
bedankt voor jullie reakties en steun, doet echt veel deugd te weten dat ik niet alleen ben, wat niet wil zeggen dat ik een ander geen zwangerschap gun natuurlijk. ik werk in een ziekenhuis en heb vandaag een afspraak gemaakt op fertiliteit voor een eerste gesprek met de prof en dan zien we wel verder, hopelijk geen al te slecht nieuws. voor idereen ook veel succes gewenst!
Hey katje, Ik begrijp wat je bedoeld, bij ons werd ook de een na de ander zwanger en bij ons na een jaar nog niets, ik dacht ook dat er vanalles mis zou zijn. Mijn man en ik besloten in december even niet bezig te zijn met kinderen krijgen en in januari om een doorverwijzing te vragen, nou dat is dus niet meer nodig, zie mijn banner! Geef de moed niet op, een jaar is heel normaal!