Goed allereerst hallo iedereen! Ik ben hier een paar maanden weggeweest maar omdat er nu wat ingrijpende veranderingen zijn kan ik het toch niet laten om hier een topic over te openen. Ik wil heel graag praten met mensen die hetzelfde (of vergelijkbaar) hebben meegemaakt.. ik hoop zo me wat minder alleen te voelen in de wereld waar iedereen zo zwanger lijkt te worden.. Goed.. dan even het verhaal, mijn man en ik zijn ondertussen bijna 1,5 jaar bezig met zwanger te worden. We wilden een tijdje er ons wat minder druk om maken een paar maanden geleden en dat ging eigenlijk best wel goed! Totdat.. mijn zus zwanger werdt.. het was voor ons echt een enorme dreun.. zeker om te horen dat het binnen 4 maanden gelukt was en dat wij dus nog steeds zonder zat.. ik heb het er echt een week ontzettend moeilijk mee gehad. Helaas heeft mijn zus op 7 weken een miskraam gekregen.. wat vresenlijk! net toen ik aan het idee gewend was en al cadeautjes aan het zoeken was geweest.. Maar toen we het hoorde dat mijn zus zwanger was zijn we toch maar een bezoekje aan de dokter gaan doen. En wat bleek na een sperma onderzoek: De kans is nagenoeg nihil dat wij ooit op de natuurlijke manier kinderen gaan krijgen Toen stortte de wereld wel even in.. het was zo'n dreun voor ons.. Volgende week hebben we onze eerste afspraak bij de fertiliteits poli om mij ook door te lichten (maar daar heb ik niet zoveel goeie verwachtingen in met cycli van +- 45 dagen..) en om nog wat meer testen te doen. Zucht.. het is allemaal zo moeilijk..
meid ik begrijp het helemaal lees mijn topic maar. ons 1e kindje is na 2 jaar gekomen. ik had geen ei sprong. nu zijn we voor het 2e kindje bezig en nu blijkt dat mijn man zijn zaad niet goed is. 3.1 miljoen zwemmers dus niet echt goed kun je wel zeggen. ik ben erg verdrietig en ik hoop dat het bij de 2e test beter zal zijn. maar ik ga van het ergste uit. dat de 2e test nog minders zwemmers heeft. meis sterkte met alles
ik las je bericht je ergens hier op het forum, wat erg.. ik ben ook erg bang dat het bij ons aan allebij ligt.. zo erg.. Het is ook zo frustrerend dat het bij anderen soms zo makkelijk gaat en dat ze er dan zo luchtig over doen..
Je bent niet de enige meis, Het zaad van manlief is ook niet goed. we gaan hopelijk in januari beginnen met icsi. onze wereld stortte ook even in, maar gaan nu met volle moed naar januari. ik heb het nog steeds moeilijk, mijn zus kan binnen nu en 3 weken gaan bevallen.. best zwaar maar tegelijktijd ook heel erg trots en blij. blijf erin geloven
Blackbird ik begrijp je heel goed iedereen lijkt maar in een zucht zwanger te raken en jij niet overal om je heen gaat het over baby's en lijkt het of het nergens anders meer over gaat. Hier een iets ander verhaal wij zijn nu iets langer dan vier jaar bezig om een kindje te krijgen, eerst was het miskraam op miskraam en nu het laatste jaar niet meer zwanger geweest. Wij zijn overgestapt van het ziekenhuis naar een kliniek en daar willen ze overstappen op ivf omdat mijn ei de neiging heeft om op dag 3 van mijn cyclus te springen. Ook vind onze fa mijn baarmoederslijmvlies te dun. Ik spuit nu gonal-f met pregnyl en slik ik ascal. Ook hier hadden we niet gedacht dat het zo'n lange verdrietige weg zou zijn om een kindje te krijgen. Maar we geven nog niet op.
Je bent zeker niet de enige hoor, maar houdt moed! Ik weet hoe verdrietig het is als het niet wil lukken. Ik en manlief zijn sinds juni 2008 bezig geweest met zwanger worden. Mijn man heeft ook trage zwemmers. (Met mij wel alles goed.) Ik ben nu zwanger via ICSI. Laat de moed niet zakken, meid. Soms geloof je er helemaal niet meer in, maar dat is de angst die spreekt. Heb vertrouwen! Ze kunnen zo veel tegenwoordig, het duurt alleen wel wat langer. Heel veel succes ermee!
Hey daar, Ik weet hoe je je voelt. Wij zijn exact 3 jaar bezig geweest (7 IUI pogingen gehad) en stonden op het punt om met ICSI te beginnen toen bleek dat we sprontaan zwanger waren geworden. De dokter had me van tevoren gezegd dat we minder dan 1 procent kans hadden, maar het was toch gelukt!! Dus het kan jullie ook lukken (al dan niet sprontaan maar hou moed!!) Bij mij lag het ook aan ons beiden (mijn eisprong is niet helemaal regelmatig maar wel een regelmatige cyclus (dit komt volgens de dokter niet zo heel vaak voor in de praktijk) en het zaad van mijn man was ook niet zo geweldig. Uiteindelijk hoeft er maar 1 de juiste weg te vinden! Ik kan me zo een verjaardag van mijzelf voor de geest halen waarin ik juist die dag ongesteld was geworden en s'avonds 2 nichtjes die op het punt stonden om te bevallen op bezoek kwamen en een ander nichtje en mijn schoonzusje ook leuk vertelden dat ze van nummertje 2 in verwachten waren. Ik wist niet meer hoe ik het had toen! Probeer positief te blijven en hoop te houden! Liefs
Heel herkenbaar meid! Het is soms so oneerlijk...heb daar ook heel wat traantjes om gelaten. Er is zoveel mogelijk, gelukkig reageren er al meer meiden die uiteindelijk na een lange weg toch zwanger zijn geraakt en gebleven. Veel sterkte en vooral succes!
ik wens het niemand toe om zo lang te moeten wachten of op deze manier een baby te moeten krijgen.. Maar toch wel fijn dat er meer meiden zijn die dit zo hebben.. bij ons in de familie lijkt alles zo vanzelfsprekend.. thanks voor de reacties.. geeft me echt hoop en moed..
Hoi Meid! Ik wil je heel graag even een hart onder de riem steken!!! Hier is onze situatie enigszins vergelijkbaar... Ik zie dat we zelfs op hetzelfde moment de pil de deur uit hebben gedaan!(aug 2009) In mei dit jaar zijn ook wij naar de arts gestapt, ik had ook een lange cyclus, en dacht in eerste instantie dat er bij mij iets mis was, achteraf bleek dit ook... Maar eerst kregen we de enorme klap dat het zaad van manlief echt heel zwak was, er zijn 3 onderzoeken geweest, waarvan de beste 11 miljoen was..... de andere waren allemaal nog slechter...als je de uitslagen een beetje kent, weet je dat een fertiliteitsarts dit donker inziet.... Na verdere onderzoeken, bleek dat ik PCOS heb....had dus al die maanden geen eisprong.... ja dan stort je wereld in.... ik ken je gevoel precies!! Wij zijn toen gestart met clomid, een hormoon wat bij mij voor een eisprong zorgt. Gelukkig werkte dit allemaal goed! we hebben een samenlevingstest gehad en die was goed! Na 4 maanden was ik zwanger!!!!! helaas is dit geëindigd in een miskraam, maar toch houden we heel erg vast aan de gedachte dat het dus wel KAN!!!! ondanks zijn slecht zaad, zijn we toch zwanger geraakt!!! Ik wil maar zeggen meid!! probeer sterk te blijven want wat de artsen ook soms voor onmogelijk houden, een wonder kan zomaar gebeuren!! dikke knuffel voor jou!
*Breekt even in* Poemelke!!! Wat erg!!! Ik weet nog dat we samen in mijn topic zaten over de vage testen en dat jij wel zwanger was en ik niet...en nu zie ik dit!!! Heel veel sterkte!!! *Breekt uit* ts: sorry geen ervaring, maar wil je veel sterkte wensenen hopelijk snel een wondertje voor jullie!
Hoi Blackbird, Ook ik wil je graag even een hart onder de riem steken! Wij hebben diverse iui-behandelingen gehad en uiteindelijk werden we doorverwezen voor icsi omdat het zaad van vriendlief van erg slechte kwaliteit was (weinig en weinig beweeglijk!). De professer van het AzM vertelde ons dat de kans op een spontane zwangerschap vrijwel nihil was. Hij zei letterlijk dat de kans op het winnen van de loterij vele malen groter was, dan spontaan zwanger te raken. Uiteindelijk ben ik wel spontaan zwanger geraakt, net voor de start van de icsi behandeling en hebben we nu een zoon van 1,5. Nu ben ik nu wéér spontaan zwanger geraakt; het kan dus toch! Weet je trouwens ook dat een man iedere 3 maanden nieuw sperma aanmaakt? En dat een griepje bijvoorbeeld al een flinke invloed kan hebben op de kwaliteit? Dus het wilt niet automatisch zeggen dat het sperma continu van slechte kwaliteit is, als je een keer een slechte uitslag hebt gekregen!! Ik hoop van harte voor jullie dat het toch helemaal goed komt en dat je snel zwanger zult zijn! Heel veel sterkte en succes.. x Roosje
Hoi Roosje, Onze situatie is dus ook erg vergelijkbaar, eerst tig iui pogingen, heel weinig kans op een sprontane zwangerschap, op het punt staan van ICSI en dan... YES. En nu bij jullie 2e weer... ik hoop dat we wat dat betreft ook op jullie mogen lijken hihi Maar aan de andere kant gun ik het hier iedereen ook zo enorm om in verwachting te raken van vaak hun eerste kindje. En dat het allemaal goed mag verlopen uiteraard! X
Dat zijn van die vreselijke boodschappen he!!! Alsof je een dreun voor je kop krijgt. Alsof je wereld instort. Nu zal als je kinderen wil, veel meer moeite moeten gaan doen om die kans te krijgen.. Geloof me, das zo zwaar!! Maar bekijk het positief, je weet nu in elk geval waar waarschijnlijk de problemen liggen, die deur heb je geopend, nu gaan er deuren open richting IVF-ICSI en komen er echt kansen op een kindje hoor... Probeer positief te blijven meis!! Ik had de eerste 3 ICSI pogingen ook zo zwaar, emotioneel gezien. Koste wat het kost wilde ik mama worden. En alles in het leven bestond hieruit. We zijn overgestapt op KID toen ze erachter kwamen dat ik HAshimoto heb, (google maar even als je wil weten wat het is) en ik was het spuugzat. En dat ben ik ook nog altijd. Ik heb nu medicijnen voor de ziekte, maar als dit weer op een miskraam uitloopt kappen we ermee. Ons leven is meer dan alleen kinderen krijgen. En ow wat doet die gedachte pijn, maar ik kan het niet meer aan!! Nu hopen dat die kleine frummel blijft plakken deze keer bij ons. Ik wil je heel veel sterkte wensen met deze boodschap en geloof me, je kan je doel echt bereiken, maar pas op je jezelf hoor!
@ Uksoldaatje Pff heftig hoor; Vond het zo moeilijk toendertijd om erover na te moeten denken dat het misschien niet weggelegd zou zijn voor ons. Achteraf ben je dat gevoel heel snel kwijt. Ik weet wat jullie meemaken, maar dan ook echt maar voor 10% of zo qua gevoel. Ik heb echter zo enorm veel respect voor jullie. Ik hoop dan ook echt dat het goed blijft gaan. Liefs, Hope