Ja eigenlijk wel, maar toch heb ik het niet gedaan. Hier werken ze niet met punten, maar kijken ze naar het aantal jaar dat je ingeschreven staat. De wachtlijst is hier ook 8 jaar of zo.
Ik heb me ook opnieuw ingeschreven bij een woningstichting toen wij gingen samenwonen (we huren nu particulier), daar sta ik nu 3jr ingeschreven alweer. Bij een andere stichting heb ik me nooit uitgeschreven en sta ik al 14jr ingeschreven. Inderdaad gewoon uit voorzorg, zeker nu we een kindje hebben samen.
Hier ook iemand die altijd blijft ingeschreven. Ben nu getrouwd en samen een kindje. Heb er wel van geleerd nadat mijn relatie na 15 jaar ineens over was. Ging ik ook niet vanuit. Wat zat ik in de zorgen toen. Uiteindelijk bij een particulier kunnen huren.
Ik verleng ook ieder jaar mijn inschrijving bij de woningbouwvereniging. Niet alleen omdat de relatie stuk zou kunnen lopen, maar wat nou als we de hypotheek niet meer kunnen betalen. Die 20 euro per jaar mis ik momenteel ook niet voor die inschrijving
Mee eens!! Ik moest ivm situatie thuis met mijn (inmiddels ex-) partner plotseling woonruimte hebben en wat baalde ik toen dat ik niet ingeschreven stond! Uiteindelijk heb ik urgentie gekregen en zat ik na 6 weken al met de sleutel van mijn nieuwe woning in mijn handen. Maar het heeft een boel grijze haren veroorzaakt 😅 ik ben nu ook gewoon opnieuw ingeschreven, mocht ik hier ooit uit gaan om weer te gaan samenwonen en er gaat iets mis, met de relatie of op financieel gebied, dan hoef je amper moeite te doen om een huis te krijgen door alle opgebouwde punten. Dat is die 10 euro per jaar inschrijfgeld mijns inziens meer dan waard.
Ben nog niet van plan om te gaan verhuizen en toch sta ik wel ingeschreven en regelmatig reageer ik op huizen die ooit wel zou willen hebben. reageer nu voornamelijk op huizen waar bij je een langere inschrijf duur nodig hebt. Ooit zou ik hier wel weg willen op zich woon ik prima en toch zou een klein tuintje leuk zijn. Of in elk geval zo dat dochter makkelijker kan buiten spelen dan nu het geval is dat kan hier gewoon weg niet.
Helemaal mee eens om uit voorzorg in te schrijven, zo gaat het nu eenmaal. Ik ging het huis uit en ging me inschrijven, na 3 jaar had ik heel veel punten, rond de 40. Toen ik na een half jaar nog niet de hoogste punten had gevraagd hoeveel degene had die voor mij de woning kreeg: 70 punten. Toe ben ik na gaan denken, je kan uit loyaliteit en principe netjes pas inschrijven als je het nodig hebt, maar een ander houdt echt geen rekening met jou en je snijd jezelf alleen maar in de vingers....
Een huurhuis is ook niet goedkoop. Wij betalen 675 euro hypotheek netto. Alleen mensen met een mega hypo zou ik het aanraden.
heb mezelf ook 4 jaar terug ingeschreven. ga nu mijn 5e jaar in. heb een koophuis en ben niet van plan te huren of te scheiden maar indd uit voorzorg. kost me 11 euro per jaar en kan later veel gezeik voorkomen hier kijken ze niet naar punten maar na aantal inschijfjaren. urgentie betekend hier ook geen voorrang maar bijv 2 jaar extra inschrijftijd. als je dan al wat jaren heb staan kan die 2 jaar veel uitmaken. anders heb je met 2 jaar weinig kans op woning. hooguit klein appartementje of flat
Persoonlijk vind ik het erg dat als je maar lang genoeg ingeschreven staat je zo een huis hebt. Hier in onze woonplaats maakt het niets uit hoelang je staat ingeschreven. De ene woonvereniging doet het doormiddel van loten (iedereen heeft elke keer even veel kans) De andere woonvereniging doet het doormiddel van: hoe actief ben je op zoek. Voor elke keer dat je op een woning reageert krijg je een punt. Dus ook al sta ik 25 jaar ingeschreven maar ik reageer nooit dan krijg ik nog niet meteen een huis. Maar iemand die elke dag op meerdere huizen reageerde krijgt wel snel een huis (bijvoorbeeld) Persoonlijk vind ik dit de eerlijkste manier. Maar goed wie ben ik. Wij staan dus ook niet ingeschreven.
Hier ook al vanaf mn 18e ingeschreven. Ondanks dat we huis aan het kopen zijn blijft het gewoon staan
Ik sta ondertussen ook al langer dan 10 jaar ingeschreven en dat blijf ik gewoon netjes verlengen. Zonde van mijn inschrijftijd om dat te laten verlopen. Je weet inderdaad nooit wat er kan gebeuren. En ik vind het helemaal niet zo gek dat vrouwen een back-up plan willen. Zeker als er kinderen in het spel zijn. Ik vind het juist een beetje naïef om er helemaal geen rekening mee te houden dat dingen in de werkelijkheid anders kunnen lopen dan gepland.
Zo doen wij het dus ook. Ik ben absoluut geen romanticus maar wat ik en mijn man al 16 jaar delen is echte pure liefde. Hij is super loyaal en mocht er ooit toch iets tussen ons verkeerd gaan, zal hij ons echt niet laten stikken, zo is hij niet. Bovendien hebben wij een super lage hypotheek en lossen jaarlijks zoveel af dat wij snel hypotheek-vrij zullen zijn. Ook bij het overlijden van mijn man kan ik in dit huis blijven wonen zonder te moeten werken. Noem mij naief, maar ik heb echt geen back-up plan nodig.
Hier ook al 13 jaar ingeschreven. Niet alleen vanwege het stel dat mijn huwelijk stuk loopt maar ook voor de andere situaties, stel dat we door omstandigheden de hypotheek niet meer kunnen opbrengen oid.
Ik sta niet ingeschreven. Met mijn inkomen kom ik niet eens in aanmerking, en als ik mijn baan zou verliezen (zit nu in een opleidingstraject tot 2020 waarna het idee is dat ik een inkomenssprong maak) is de kans groot dat ik zou moeten verhuizen voor een nieuwe baan. Dus dan kan ik me overal wel inschrijven. Ik kan de kosten van ons huis in principe zelf dragen, en als een van ons zou komen te overlijden lost de overlijdensrisicoverzekering het nog openstaande stuk hypotheek af.
Ik sta ook al 11 jaar ingeschreven, maar toen ik twee jaar terug op een woning reageerde stond ik alsnog 22e op de lijst. Dus 21 mensen voor mij moesten de woning niet accepteren, kansloos dus. Maar ik hou mijn inschrijving gewoon, die 25 euro per jaar kan er wel vanaf. Mijn vriend weet dit ook gewoon en vind het prima.
Dat is toch al een back-up plan op zich? Mijn vriend (binnenkort man) is ook heel erg loyaal en zou mij (en zijn toekomstige kind) ook absoluut nooit laten stikken. Maar dit neemt niet weg dat ik op alles voorbereid wil zijn. Bijvoorbeeld als er sprake is van onvoorziene omstandigheden (overlijden, depressie, verslaving, ziekte) of misschien krijg ik op een gegeven moment wel de kolder in de kop en wil ik bij hem weg. (En dan nog zou hij braaf voor me betalen hoor, zo'n goedzak is het wel, maar op zo'n moment wil ik gewoon niet langer van hem afhankelijk zijn.) Wij hebben (nog) geen huis gekocht, maar huren in het buitenland. Maar als ik een huis zou hebben, wat bijna aflossingsvrij is, dan had ik dat ook zekerheid genoeg gevonden. Maar dan nog... Eén keer in mijn omgeving meegemaakt dat een vrouw getrouwd was met een vent die op een gegeven moment een gokverslaving ontwikkelde. Vent was op een gegeven moment nergens meer te bekennen, maar de deurwaarder kwam daar gewoon keer op keer vrolijk het huis leegtrekken. Twee anderen die, om wat voor een reden dan ook, failliet verklaard waren en de benen genomen hadden. Ook daar kwamen ze bij de vrouw en kinderen thuis om te kijken wat er te halen viel. En een vierde die al jaren met een depressie op de bank zit en gewoon lijdzaam toekijkt hoe het huis van onder z'n kont vandaan geveild wordt. Dat zullen ook allemaal hele liefhebbende en loyale echtgenoten zijn geweest in het begin. En nee, een inschrijving bij woningnet kan dat niet voorkomen, maar het is wel zo fijn om in ieder geval een dak boven je hoofd te hebben als je op zo'n verschrikkelijke manier je huis en al je bezittingen kwijt raakt. Nou zie ik mijn vriend daar absoluut niet voor aan hoor, die vriest nog liever dood buiten in de kou als dat zou betekenen dat zijn vrouw en kind te eten hebben, maar zeg nooit nooit.
Nee, volgens mij is huren duurder dan kopen. Ik verdien genoeg om een tussenwoning te kunnen kopen en ik heb familie waar we mogen logeren. Dus waarom?
Ik vind het erg verstandig van de meiden hier die zich wel ingeschreven hebben voor een huurwoning. Ik zelf speel de laatste tijd ook wel eens met de gedachte. Mijn man is de kostwinner en ik ben volledig afhankelijk van hem. Ik heb wel een baantje, maar daar zou ik nooit van kunnen rondkomen laat staan een particuliere woning van huren. Eigenlijk zou ik mij ook wel in willen laten schrijven bij de woningbouw, maar hoe zeg ik dit tegen mijn man? Het komt dan over alsof ik van plan ben om binnen nu en een paar jaar bij hem weg te gaan terwijl dat helemaal niet mijn bedoeling is