Hoi allemaal, Ons zoontje van 4,5 jaar gaat er goed op school en heeft ook wel wat vriendjes gelukkig. Met 3 daarvan spreekt hij weleens af en met 1tje eigenlijk het vaakst. Nou hoor ik van die moeder altijd (waar ik erg blij mee ben) dat ons zoontje altijd zo goed luistert, lief is, kan delen etc. Echter, als hij een vriendje mee naar zijn huis meeneemt vind ik zijn gedrag helemaal niet zo lief/netjes. Vandaag had hij "dat" vriendje mee en ze konden alleen beneden spelen omdat papa boven lag te slapen van zijn nachtdienst en dit soort dingen gebeurde er wat mij stoorde: - Hij speelde op een aardige maar VOORAL dominante manier. Het moest allemaal gebeuren op zijn manier, hoe hij het wilde etc. Stopte vriendje met spelen of wilde hij ergens anders mee spelen werd zoonlief boos en verdrietig - heeft (soms) moeite met speelgoed te delen wat zijn eigendom is ik denk ook dat daar het probleem ligt?! Hij wil die auto die zijn vriendje dan net heeft etc. Is dit herkenbaar/normaal dat je eigen kind thuis als ze kindje mee van school meenemen lastiger met spelen dat als ze ergens anders spelen? Is dit normaal gedrag en moet ik me er misschien minder mee bemoeien. Hij zei ook op een aardige manier "we zijn nu in mijn huis dus ik bepaal het wat we doen" Een zin wat hij misschien ook wel bij een ander gehoord heeft en niet zelf verzonnen heeft...... Hoor graag ervaringen? Gr. vruchtje
Herkenbaar hoor! Veel kinderen hebben dat: mijn huis, mijn regels. Misschien dat mede daardoor jouw zoontje zo "geweldig" is bij een ander. Zij zien op dat moment misschien wel hun eigen kind in de rol van: mijn huis, mijn regels.
Mijn dochter luistert ook wel beter bij een ander. Eerste weken op de BSO hoorde ik constant dat ze haar zo'n makkelijk kind vonden dat goed luistert.. (ehh ja?) Ondertussen ook wel wat drakeriger geloof ik hoor Maar ja, gelukkig maar, beter dan andersom toch! Hier trouwens ook wel vriendinnetjes die, als ze hier spelen, wel weten wat ze willen of perse de roze beker moeten, als eerste naar de wc etc (dat is niet eerlijk, BOEHOEEEE ) Ik denk dat dochter dat ook wel een beetje doet bij anderen. Maar ik merk vooral dat ze naar mij toe een stuk meer uitdaagt en stout doet als er een vriendinnetje komt spelen.
Nou, ik kan er over mee praten. Mijn jongste zoontje zit sinds twee weken op school en nam vandaag voor het eerst een vriendje mee naar huis. Wat een ideaal kereltje, zeg. Netjes blijven zitten, koekjes die we gebakken hadden wilde hij graag ruilen (ééntje dan) met het koekje van mijn zoon, volgens mij voor de gezelligheid. Hij heeft zich keurig gedragen. Geen kind aan gehad... Toen ik zijn moeder dat vertelde ging ze er niet heel erg op in (ze had ook haast, moest nog een broertje ophalen, maar het kan ook zijn dat het jongetje thuis anders is). Mijn zoontje echter brak de boel af, bleef niet zitten, trok mijn bril van mijn hoofd, sloeg me, gaf zijn broer een duw en maakte één groot circus?! Na 20 minuten gelukkig toch nog goed gekomen, maar ik zag de bui wel even hangen... Het zal de leeftijd wel zijn?
Hier ook hoor. Ik vind mijn zoon ook echt bazig, alsof hij zijn territorium moet afbakenen. Ik hoor van moeders van vriendjes, dat hij bij hun lief speelt. Dat hun eigen kind thuis ook wat bazig is.
Het spelen met andere vriendjes in eigen huis vind ik heel herkenbaar. Ons zoontje van 4,5 speelt ook op een manier waarbij ik wel eens denk 'als je zo door gaat wil er over een poosje niemand meer met je spelen'. Hoe hij bij anderen is weet ik eigenlijk niet goed.
Dit gevoel heb ik ook.... Ons binkie is hier huis zo druk en luistert erg slecht als er anderen komen spelen, hij zit pas net op school, maar ben ook bang dat de kindjes afhaken.... Ot nu toe zijn er hier twee meisjes geweest om te spelen. Hij zegt dat dat zijn beste vriendinnen zijn, hij is echter niet uitgenodigd op het verjaardagsfeest van een van de meisjes... Dat breekt mijn moederhart dan weer. Ik weet de reden niet trouwens, zou het wek willen weten, dan kan ik het hem Misschien uitleggen ( misschien een feest voor alleen meisjes oid)