Hoi meiden, Begin vorig jaar 5 iui pogingen gedaan die niet zijn gelukt. In september begonnen met spuiten voor ivf maar dit afgebroken omdat ik al een paar maanden niet lekker in mijn vel zat en dit zich ook uitte in veel lichamelijke klachten. Omdat ik me zo ontzettend somber begon te voelen en ik geen raad meer wist met mezelf ben ik gestart met AD. Dit neem ik sinds oktober. Sinds een paar weken gaat het stukken beter en willen wij heel erg graag weer proberen zwanger te worden. Ik heb over twee weken een afspraak bij de huisarts om het afbouwen te bespreken. Mijn vraag is eigenlijk of iemand hier enige ervaring mee heeft? Liefs Chantal
Ervaring zeker.. Maar wat is je reden om te stoppen met AD? Vanwege een evt zwangerschap? Ik ben 1,5 jaar geleden begonnen met AD, ik kreeg paniekaanvallen en had het allemaal niet meer onder controle. Ik zat al gauw aan 20 mg maar mijn huisarts en fertiliteitsarts hebben er geen problemen mee als ik zwanger zou worden. Eind 2017 ben ik gaan afbouwen, het was de bedoeling om te halveren maar dat ging echt niet. De paniekaanvallen kwamen een soort van terug (absoluut niet zo heftig als eind 2016) maar dat was absoluut niet de bedoeling. Toen ben ik per 5 mg gaan halveren en nu zit ik nog steeds op 10 mg maar dat ging echt in stappen. Ik heb nog niet de behoefte om verder af te bouwen, dat komt vanzelf wel denk ik. Goed van je dat je met je arts wilt praten hierover! Weten ze er in het ziekenhuis van dat je AD slikt? Hoeveel slik je? Voel jij je nu weer iets beter? Sterkte met alles!
Sommige Ad mag je blijven slikken. Met al die hormonen die je moet spuiten en alle spanning zou ik liever niet afbouwen.
Bedankt voor je reactie! Ja mijn gevoel zegt dat ik het fijner vind om zonder medicatie het traject en eventuele zwangerschap in te gaan. Er is iets gebeurd waardoor ik paniekaanvallen en sombere gevoelens heb gekregen. Het gaat nu gelukkig een stuk beter mede dankzij emdr therapie. Ik slik 20mg citalepram en 7,5 mg mirtazepine (om beter te slapen) Ook neem ik (bijna) elke dag een halve tot een hele lorazepam om rustiger te worden en zo beter te slapen. Ik heb over twee weken een afspraak met mijn huisarts over de medicatie en een dag later afspraak in het ziekenhuis met de ivf arts. Ze weten nog niet dat ik AD slik vandaar ook de afspraak. Hebben jouw artsen iets gezegd over invloed van AD op de hormonen/kans van slagen etc. Wat zeggen ze over zwangerschap en AD? Ik zie dat je al flink wat heb meegemaakt wat vreselijk hoop dat het snel weer mag lukken voor je en je een blijvende zwangerschap mag meemaken! Liefs
Klopt daar heb ik ook over gelezen. Het liefste doe ik het juist zonder omdat je al zoveel ‘troep’ binnen krijgt. Maar dit zal ik met de artsen moeten bespreken. Dank voor je reactie!
Ik schrik een beetje dat je mirtazipine erbij slikt om te kunnen slapen en elke dag lorazepam nodig hebt. Als je alles wil gaan afbouwen en start met IVF lijkt me dat erg pittig. Heb je naast medicatie ook therapie gehad?
Ik slaap al een tijd weer goed heb ook geen idee wat het gaat doen als ik de mirtazepine afbouw. Heb nog wel snel last van spanning, last van misselijkheid en soms bonzend hart. Ik probeer hieraan te werken dmv mindfulness. Ik ga elke week naar de psycholoog en sinds 3 weken doe ik emdr. Dit laatste heeft voor enorme verbetering gezorgd!
Ik heb ook AD geslikt en nog wat andere kalmerende middelen en middelen om te slapen. Ik heb toen ook een gesprek gehad op de POP poli, zij zijn gespecialiseerd in psychische problematiek en zwangerschap. Heel interessant. Wij hebben echter besloten dat het beter zou zijn om het zonder medicatie te doen. Ik ben daardoor gaan afbouwen (na therapie) en dit is gelukt. Na ruim een half jaar stabiliteit zijn we ICSI gaan doen. Ik heb geen last gehad van angst/paniek of somberheid. Ik vond het 1 jaar geleden ook stom als mensen dit zeiden, maar; probeer eerst te zorgen dat je zelf zo stabiel mogelijk bent en je therapie is afgerond. Bouw de medicatie af zover als haalbaar natuurlijk en wat niet lukt goed bespreken. Nog iets anders; toen het ziekenhuis eenmaal wist van mijn probleem (ptss) wilden ze me niet behandelen voordat de psychiater een positief advies gaf, dit heeft voor mij nog voor heel veel gedoe gezorgd, maar uiteindelijk gelukt. Mits verantwoord zou ik het ziekenhuis niet meer inlichten in de toekomst.. zeker niet omdat ik er toentertijd dus al vanaf was.
Bedankt voor je uitgebreide reactie! Klopt wat je zegt dat het niet leuk is om te horen eerst zelf helemaal stabiel te zijn vooral omdat de wens er al zoveel jaren is. Maar je hebt wel gelijk en ik wil ook zeker stabiel zijn voor een tijdje. Ook wil ik wel proberen om de medicatie af te bouwen en zonder het traject ingaan. Wij gaan wel eea bespreken in het ziekenhuis omdat ik toen met de iui gewoon echt niet mezelf was door de hormonen en we daar wel wat vragen over hebben. Ik vind het allemaal wel erg spannend en de wens is zoooo groot dat maalt het wel lastig. Liefs