Je hoort vaak dat je moet loslaten, maar ik vind het zo moeilijk. Vooral de kinderen loslaten vind ik moeilijk. Ik ben eigenlijk altijd bezorgd als ze buitenspeler, zelf ergens heen gaan ed. Als ze op school zitten en bij iemand spelen heb ik dat gelukkig niet, maar als ze thuis zijn wel. Ik doe mn best om ze dit niet te laten merken en laat ze (voor mijn gevoel) best vrij. Als ik om me heen kijk is het niet zo dat mijn kinderen niks mogen en nergens alleen heen mogen, maar ik merk dat ik het moeilijk vind. Mijn oudste 2 zijn 8,5 en ruim 6 en willen steeds meer vrijheid. Hoever en wat mogen jullie kinderen op die leeftijd? Ik kom regelmatig vriendinnen van mn oudste tegen bij het winkelcentrum, maar om daar te komen moeten ze wel een drukke weg oversteken. Is het raar dat mijn dochter dat nog niet mag of moet ik me er gewoon overheen zetten en het haar laten doen? (Is ongeveer 10minuten lopen) Ik ben met name bang dat ze aangereden worden of met de fiets vallen oid. (Dus niet zozeer voor de "enge mannen")
Met 8,5 jaar zou dat gevoel wel al minder moeten zijn, maar naast jouw gevoel laat je haar gaan? Dus mag ze buiten spelen met vriendinnen? Daar zit een verschil in. Als jij haar wel laat gaan, dan groeit er vanzelf een vertrouwen dat ze het ook zelf kan. Als jij haar niet laat gaan, zal ze zich nooit kunnen laten zien dat ze het kan. Het gaat in kleine stapjes en zolang zij geen stampij maakt is het toch goed. Mijn zoon van 7 zie ik soms uren niet, dan loop ik even een rondje en speelt hij met andere jongens voetbal verderop. Ik check het van een afstandje en ga weer weg. Ongelukken krijgen ze overal, daarvoor hoeven ze de weg niet over te steken. Dat zou ik echt loslaten. Een jongen bij mijn zoon in de klas rendde heel hard en viel, had ook een zware hersenschudding. Het zit in een klein hoekje. Zoals jij de basis leert, moeten zij dit verder uitbouwen.
Ik laat ze zeker wel gaan. Het is niet dat als mijn kinderen buiten willen spelen ik met ze mee ga. Het komt denk ik ook vanuit mijn eigen opvoeding, mijn moeder zat er ook heel erg bovenop en dat wil ik bij mijn kinderen anders doen. Nu werkt het ook niet mee dat mijn dochter zich nog wel eens mee laat slepen Door andere kinderen en mn zoon een ontzettende enthousiaste stuiterballetje is. En dat een ongeluk in een klein hoekje zit weet ik want mn zoon heeft op school met buiten spelen een hersenschudding opgelopen en schrammen, blauwe plekken en dat soort dingen zijn me ook niet vreemd.
Het is ook net waar jullie grenzen als ouder liggen. Zo vind ik niet dat onze oudste (9) zelf bij een winkelcentrum hoeft rond te hangen of iets. Gericht iets kopen in een bepaalde winkel dat mag zij wel zelf. Maar zij fietst ook zelf een kleine 4km naar haar sport toe (ze kan mij contacten met haar gps-telefoon en ik haar direct ook zien fietsen). Ik haal haar wel weer op bijvoorbeeld, maar ik weet dat ze het prima kan, wij hebben duidelijke afspraken, ze kan mij bereiken e.d. dus het is dan ook inderdaad een stukje loslaten. Best lastig in het begin, maar zij groeit zelf ook heel erg van die zelfstandigheid en het vertrouwen dat wij als ouders in haar hebben hierin.
Wij hebben nu alles wat de kinderen nodig hebben dicht in de buurt. Onze oudste mag zelf naar turnen toe want dat is super dichtbij. School zit tegenover ons huis. Speeltuinen ook allemaal heel dichtbij. Dus ze hoeft ook niet ver weg. Nu gaan we binnenkort verhuizen en dan ligt alles wel iets verder weg, maar het is een rustig dorp dus zou ze ook wel meer zelfstandig kunnen. Gericht een boodschap doen doet ze nu ook wel eens, maar dan meer als we naar meerdere winkels moeten, dan verdelen we het. De bieb net zo. De oudste 2 gaan naar de bieb en ik ga naar de supermarkt en kom daarna naar hun toe. Misschien dat het na de verhuizing wat makkelijker wordt omdat we dan in een rustig dorp wonen en ze eigenlijk geen drukke weg over hoeven te steken om overal te komen ondanks dat het allemaal net wat verder weg is. Zo'n gps telefoon lijkt me ook wel wat. Op de camping van de zomer liepen er ook een aantal kinderen met een gps horloge, lijkt me ook wel handig. Maar aan de andere kant laat je ze dan nog steeds niet los.
Wat mij betreft wel. Zonder dat horloge had ze niet alleen naar haar sport mogen fietsen bijv., nu wel. Ik hoef haar niet te controleren, maar in het geval dat ik mij zorgen maak zou ik dat eventueel wel kunnen doen. Maar het allerbelangrijkste zij krijgt zo de mogelijkheid mij te kunnen bellen in geval van nood. Waar zij anders samen met mij had moeten gaan, gaat ze nu zelf en kan zij als het nodig is actie ondernemen. Juist wel meer zelfstandigheid dus in mijn ogen
Tja, het hangt ook helemaal van de leefomgeving af. Als jij een veldje achter het huis hebt, kunnen je kinderen daar eerder zelfstandig spelen dan als ze eerst een paar straten moeten oversteken. En met zelf fietsen is het net zo: hoe geconcentreerd is je kind, hoeveel straten moet het oversteken of moet het langs drukke straten? Hier in Nederland worden kinderen er vrij vroeg zelf op uit gestuurd met de fiets, terwijl het echte verkeersinzicht pas rond een jaar of 11, 12 (als ik me niet vergis) zodanig is dat ze ook snelheden van andere voertuigen en afstanden e.d. kunnen inschatten. Wij hebben hier echt een aantal wegen waar veel zwaar verkeer overheen komt met alleen een rode fietsbaan op de weg (geen gescheiden fietspad dus), het duurt echt nog wel even voordat onze oudste dochter daar zelfstandig langs mag fietsen bijvoorbeeld.