Onverwacht zwanger

Als jij de baby wil houden dan zou ik dat doen. Heb geen ervaring ermee, maar weet wel dat je reuze spijt krijgt als je een kindje weg laat halen terwijl je daar niet achter staat, heb t bij mensen in mn omgeving gezien.
Ik kan me voorstellen dat je vriend er aan moet wennen en dat het een schok is, maar dat je er samen best wel uit kan komen.
Succes gewenst! En veel praten met je vriend lijkt me goed!

 

Wat lijkt me dit moeilijk zeg! Wel heel fijn dat jullie het goed hebben en goed kunnen praten. Ik kan me inleven in zijn wens om even zonder zorgen te zijn maar als moeder kan ik me nog veel beter inleven in jouw kant van het verhaal. Sommige dingen plan je niet. Ik kan me voorstellen dat je vriend even van jullie tweetjes wil genieten. Als hij daarna toch wel een kind wil, hoe staat hij er dan tegenover dat jullie al een kindje hebben laten weghalen? Je zou ook kunnen zeggen: het gaat eindelijk weer goed met jou, je bent zelfs zwanger! Ga vooral veel leuke dingen doen samen het komende half jaar, want gelukkig duurt een zwangerschap 9 maanden.

 

Als jij er niet achter staat moet je het zeker niet doen,daar krijg je spijt van en zal niet ten goede zijn in jullie relatie.
Ik heb ook in die situatie gestaan en grote ruzie gehad met m'n man.
Er hebben al 2 kinderen.
Ik heb volgehouden geen abortus te doen en uiteindelijk heeft hij zich erbij neergelegd.
Helaas werd dit later een miskraam en zijn er uiteindelijk toch voor gaan en zie mijn banner

Gefeliciteerd en sterkte!

 

Goed over nadenken meid als je het voor hem weghaalt terwijl je er niet achterstaat ga je het hem heel kwalijk nemen en dan bestaat de kans ook dat de relatie stuk kan gaan. Want zoiets kan je beschadigen voor het leven. Heel veel sterkte en succes bij de beslissing en natuurlijk gefeliciteerd!

 

Heel goed nadenken. Jij moet het ook eens zijn met je eigen beslissing en je nooit laten dwingen

Als jij het kindje wil houden dan moet je dat doen.Praat eens goed met je partner

 

Als je er ook maar een seconde over twijfelt zou ik nooit voor een abortus kiezen. Je hebt het over een kadootje, dus ik zou niet eens twijfelen als ik jou was.
Dan kan het twee kanten op gaan; hij moet even aan het idee wennen en trekt wel bij, of hij went er niet aan en je staat er straks alleen voor.
Welk voorbehoedsmiddel je ook gebruikt, niks is 100% veilig en ik kan me niet voorstellen dat een man van zijn leeftijd niet zijn verantwoordelijkheid neemt voor het kindje dat hij heeft gemaakt.
Als je boor een abortus kiest kan dat psychisch grote gevolgen hebben als je er niet 10000% achterstaat, en als je het eigenlijk doet omdat hij niet wil kan ik me voorstellen dat je relatie uiteindelijk strand omdat je het hem toch echt kwalijk gaat nemen!

 

Ik kan een beetje mee delen in jou verhaal. Alleen had ik niet zoon hele lange relatie. Ik was onverwacht zwanger. In eerste instantie wilde ik het kindje houden. Maar hij wou het echt niet ! Ik ben na een abortus kliniek gegaan, en daar ben ik weg gerent ik wilde het echt niet, uit eindelijk veel gepraat en hij zag het niet zitten nu een kindje. Omdat ik er niet alleen voor wilde staan heb ik het uiteindelijk toch weg laten halen in het ziekenhuis. Hij wilde daarna verder met onze relatie ! Maar voor mij was het echt over. Als hij dit niet samen met mij wilde doen waarom zou ik dan nog bij hem blijven ! Ik was er ook nog niet klaar voor, maar wilde het wel graag samen met hem doen. Omdat ik jong was, geen geld, geen werk en ik er alleen voorstond. Nooit spijt van gehad maar denk er nog wel vaak aan. Hij kreeg na mij een relatie en 3 maanden later was zij zwanger van hem. Sommige mannen. Ik heb nu de liefde van mijn leven gevonden, en na 4 jaar samen ben ik nu zwanger. Maar de gedachten zullen er altijd blijven. Denk goed na en volg je hart anders krijg je spijt. Maar laat je het wel weg halen wacht niet te lang, want het mensje in je buik groeit.

 

Zo zie je maar weer dat het leven zich niet laat plannen
Ik ga verder mee met mijn voorgangsters, nooit een kindje weg laten halen als je dat zelf niet wilt. Dat kost je toch uiteindelijk ook je relatie?
Ik zou daar zelf iig niet mee kunnen leven... ik zou het denk ik mijn partner (on)bewust toch kwalijk nemen.
Wat is het worst case scenario? Dat is dat je er alleen voor komt te staan....
Ik werd 3,5 jaar geleden zwanger en de verwekker van mijn kind kon dit niet accepteren en ik wilde echt geen abortus dus stond ik er ineens alleen voor. Nu terugkijkende ben ik zó blij dat ik mijn eigen hart gevolgd heb en niet voor een abortus gekozen heb.
Natuurlijk stort je toekomstdroom dan in, maar zo vreselijk is het niet hoor. Wij hebben het iig erg leuk met z'n tweeën
Maar voor nu hoop ik natuurlijk voor je dat je partner bijdraait en jullie er samen voor kunnen gaan. Heel veel succes!!

 

Ik ben absoluut tegen abortus (uitzonderingen als verkrachting daargelaten)! Redenen als ik heb geen geld en bla bla kan er bij mij niet in. Een kind heeft liefde nodig en dat is gratis. Zo te lezen wil je het zelf graag houden, dit zou ik dan ook zeker doen. Wie weet trekt je vriend bij en is dit nu even de schrik, zo niet... Dan niet. Ik ken mensen die in soortgelijke situaties wel hebben besloten abortus te plegen en zij hebben hier nog last van. Denk goed na!

 

Ik sluit me voor 100% aan bij mijn voorgangsters. Fijn dat je verder alles goed voor elkaar hebt! Denk er heel erg goed over na en luister naar je gevoel!

Verder wil ik je even een dikke digitale knuffel geven, wat moet jij in een lastige en moeilijke situatie zitten!

 

als je er niet achter staat absoluut niet doen. dan vergeef je t jezelf nooit. als je al nadenkt over de babykamer is een teken dat je er dus echt niet achter staat.
succes

 

Dit is jullie cadeautje na een zware periode.
Het moment van genieten gaat nu pas echt beginnen!
Kinderen verreiken je leven.
En het is in ieder geval al met liefde gemaakt als ik het zo lees.

Komt vast helemaal goed!

 

Inderdaad....je denkt al na over het vertellen aan anderen en de babykamer. Je hebt je besluit dan al genomen lijkt me.
Fijn dat jullie er al zo open over kunnen praten samen.
Jullie leven samen is echt niet voorbij als hij daar bang voor is. Het heeft gewoon zo moeten zijn.

Voor mij zou abortus nooit een optie zijn. Zeker niet met de reden dat het de juiste timing niet zou hebben. Het is echt een wondertje en wie weet lukt het ook nooit meer om samen zwanger te raken. Het is in ieder geval niet vanzelfsprekend.

Maar "gefeliciteerd"

 

Wat iedereen al heeft gezegd, alleen doen als je er zelf ook 100% achter staat. Vind vooral de woorden van Maartt erg mooi geschreven, zo zijn wij ook na een jaar van schulden en zorgen zwanger geworden. Ik kan me geen mooiere manier bedenken om deze periode echt af te sluiten!

Hele veel sterkte met deze beslissing, ik hoop dat jullie tot een oplossing komen waar jullie samen achter staan. En alvast een stiekeme gefeliciteerd, want je mag er best een beetje blij mee zijn!

 

Mijn tip:

Wacht tot na de eerste echo!!
Bij ons was het ook volledig onverwachts, mijn vriend zij in eerste instantie ook dat hij absoluut (nog?) geen kindje wilde.
Ik kon daarentegen niet voorstellen dat ik het over mijn hart zou kunnen krijgen om 'het' weg te laten halen.

Na de eerste echo (partner moest mee van mij) was het compleet anders. Hij moest nog wennen aan het idee, maar ondertussen vindt hij het geweldig.

En als er ook maar een heeeeeel klein beetje twijfel is aan een van beide kanten: GEEN abortus! Pas als je 300% zeker weet dat JULLIE BEIDEN geen kindje willen, kun je daar over na gaan denken.
In ieder geval succes de komende tijd, wat jullie besluit ook mag worden.

 

Ik zou ook aanraden wat mijn Maranne zegt. Wacht tot de eerste echo en neem je vriend/man mee. Ik denk dat jij er erg veel spijt van gaat krijgen als je uiteindelijk toch die abortus gaat doen aangezien je al nadenkt over de babykamer en de naam enz.

Pas als jullie allebei 100% zeker weten dat jullie het echt niet willen dan pas doen. Ik heb er geen ervaring mee, maar ik denk dat je dat lang emotioneel met je mee draagt.

 

uit ervaring, als jij het wilt houden dan houd je het..... ik heb hetzelfde gehad, maar wij hadden al twee kindjes......waren compleet. hij wilde niet ik wel. zie onderschrift. hij is er nu wel tevreden mee. Al zal het altijd wel een beetje een issue blijven dat ik toch mijn zin heb gekregen... maar denk je andersom in. wat als je later wel kinderen krijgt samen, dan blijft er altijd maar waarom die ene niet en wat als ik toch....
mijn huisarts gaf aan dat wat jij niet wilt moet je niet doen, dat gat je meer van jezelf kosten dan het houden en dan mss wel alleen moeten doen.

 

Ik heb niet alles gelezen maar wil even zeggen dat als jij niet achter een abortus staat je dit niet voor je vriend moet doen.al helemaal aangezien je al over de babykamer enz mee bezig bent.
Verder is het prettig om eerst een echo te hebben gehad voor je een beslissing maakt.neem je vriend hier mee naar toe!
Denk er rustig over na en maak een beslissing wanneer je er 100% achter staat.

 

inderdaad bij twijfel niet weg laten halen!!
daar krijg je eeuwig spijt van.en niet alleen jij maar ook je man voelt zich mischien wel schuldig achteraf.

het is juist ontzettend mooi dat er een wondertje in je buik groeit.
en ik geloof erin dat alles met een reden gebeurt.
het is een geschenk een kindje.
ik weet zeker dat jullie er beide gelukkig van worden als het kindje geboren word. het is zo intens intiem speciaal.

wat mensen al zeggen de eerste echto en de eerste x het hartje horen
mannen vinden dat toch ook heel speciaal en bijzonder .
( teriwjl ze normaal ontzettend nuchter zijn )

probeer het als een kadootje te zien na een moeilijke periode bloeit er iets moois in je buik dat zal toch vast met een reden gebeurt zijn
ik zeg altijd alles wat niet gepland is en toch perongelijk gebeurt. is voorbestemd