Ons zoontje heeft een behoorlijk pittige start gehad. Daardoor gaat hij pas sinds twee weken wennen bij mijn ouders. Maar, mijn moeders woorden, hij vindt het helemaal niet leuk. De eerste keer ben ik meegeweest zodat mijn ouders konden zien hoe ik het doe. Daarna hebben we hem een middag alleen bij mijn ouders gelaten. Maar hij ging in zijn bed helemaal overstuur. Dus mijn moeder geeft hem maar in de wagen gelegd en is gaan wandelen. Na de fles heeft ze hem weer in bed gedaan. Weer krijsen maar uiteindelijk wel in slaap gevallen. Afgelopen zaterdag hebben we hem weer een middag gebracht. Toen ik hem aan mijn moeder gaf trok hij gelijk een pruillip en zette het op een krijsen. Wilde weer niet slapen. Ik ken dit dus helemaal niet van de oudste. Die vond het vanaf het begin prima bij opa en oma. Het lijkt soms wel of hij nu al eenkennig is, kan dat al zo vroeg? Hij kan soms zelfs huilen bij z'n vader en als ik hem dan overpak is hij gelijk stil. Hoe kunnen we het nou voor hem zo aangenaam mogelijk maken? Ik zal straks toch weer moeten gaan werken. Vrijdag moet hij ook voor het eerst wennen op het kdv. Ik heb er nu al buikpijn van.
Lastig zeg! Maar t kan wel al hoor, dat ze eenkennig zijn. Onze dochter was dat ook ineens, met een maand of vier! Daarvoor vond ze opa en oma geweldig. Maar nu, als ze bij mij zit dan lacht ze lief naar iedereen. Raken ze dr aan, nou dan is het brullen! Moet zeggen dat het laatste week iets beter lijkt te gaan... Heb ook geen tips voor je, gezien mijn dochter niet naar kdv moet of bij opa en oma als oppas. Succes ermee!
Kinderen die pijnklachten hebben, hebben een groot deel van hun energie nodig om die pijn te handelen en hebben daardoor minder energie over om het hechtingsproces goed door te maken. Normaal gesproken hecht een jonge baby zich aan 2-3 vaste verzorgers, terwijl kinderen met pijn vaak maar ruimte hebben voor hechting aan 1 vaste verzorger. Dat betekent op latere termijn dat het idd lastiger is om te wennen en te hechten aan een nieuwe vaste persoon. Het kan wel, maar duurt wat langer en zal meer energie kosten. Je zou dat een soort van eenkennig kunnen noemen. Om toch naar een goede hechting met je ouders te komen, kun je eigenlijk twee manieren kiezen: cold turkey gewoon zien dat oma het rooit met de kleine man, of kijken of je stapsgewijs kunt wennen. In het laatste geval zou je eerst oma bij je thuis meer uit moeten nodigen. In eerste instantie niet de zorg laten nemen, gewoon aanwezig zijn, en dan merk je vanzelf aan je zoontje wanneer het OK wordt dat hij eens bij haar op schoot zit, enz enz. Je kunt dan stapsgewijs uitbreiden. Ik ben meest voorstander van de laatste manier, maar dat moet natuurlijk wel praktisch haalbaar zijn. Als je moet werken, zal dat niet gaan en is het goed om te weten dat het doorgaans echt in orde komt op de oppasplek. Goed dat hij daarbij een vast gezicht heeft: een KDV met wisselende gezichten zou veel lastiger voor hem zijn en veel meer energie en stress kosten.