Hoi meiden, Ik ben heel erg benieuwd of jullie een voorgevoel hadden of het een jongen of een meisje zou zijn? En of dat voorgevoel ook klopte? Nou ik ben benieuwd. Zelf willen we graag het geslacht weten. Heb wel een gevoel dat wij een jongetje krijgen maar vraag me af ook vaak dat gevoel eigenlijk klopt of dat het helemaal niets zegt. We houden we de rest wel geheim gr vruchtje
Ik dacht eerst dat het een meid zou zijn, toen een jongen, en net voor de 20 weken echo dacht ik nee, tis toch een meid. En het is een meid. Dus ik kan niet echt zeggen dat ik het van te voren wist haha
Nee ik had het absoluut fout. Ik dacht echt dat het deze keer een jongentje was. Niet omdat ik dat perse wou..maar ik had een heel sterk voorgevoel. Wat dus ook heel sterk FOUT was
bij mij bij allebei niet. Bij mert dacht ik voor 100% een meisje, werd een jongen. Ben er maanden van slag van geweest, ik had me helemaal ingesteld op een meisje, jongen was net zo goed hoor, maar mijn gevoel was meid. Bij Helin, 100% jongen, maar werd een meisje.
Op 25 december 1999 leerde ik mijn man kennen en ik voelde gelijk dat ik van hem een dochter zou krijgen, 7,5 jaar later werd Annika geboren. Ik heb daar nooit aan getwijfeld, we hadden voor een jongen ook geen naam bedacht.
Mooi verhaal. Zo was ik er altijd van overtuigd dat ik een jongen zou krijgen met de naam Joshua. Is ook gelukt.
ik wist zeker dat ik een zoontje zou krijgen. Had er vanaf het begin al een aantal keer van gedroomd en in mijn droom was ie steeds een beetje ouder. Iedereen omme heen riep een meisje, zeker lettende op de bakerpraatjes (chinese geslachtskalender, hoe dragen van je buik, de hartslag, enz). Toch heb ik gelijk gehad. Het is een mooi kereltje geworden. Deze keer denk ik weer een jongetje, maar of dat zo is weet ik pas ergens eind mei
Ja de naam Annika hadden we in 2000 of 2001 al vast staan. Ik wilde bij de 20-weken-echo ook beslist weten wat het zou worden, want ik zou echt moeten wennen aan het idee dat we een zoontje zouden krijgen. Nu heb ik bijna een even sterk gevoel dat we nog een zoontje krijgen, maar het is (nog) niet zo sterk als de eerste keer, misschien ook omdat ik nog niet zo zeker ben van een tweede.
Bij mijn oudste wist ik zeker dat het een jongetje was (terwijl ik eigenlijk 'liever' een meisje wilde). Mijn voorgevoel klopte. Nu ben ik weer zwanger en ik wist 100% zeker dat het een meisje was. Ik had er letterlijk mijn hand voor in het vuur durven steken. Ik was stomverbaasd toen we tijdens de echo zagen dat het overduidelijk een jongetje was. En nu, een week later, kan ik het nog haast niet geloven en onthouden. Ik moet echt helemaal omschakelen, van roze naar blauw en van staartjes naar stekels, haha. Ik denk ook nog steeds aan het kindje met de meisjesnaam die ik al in gedachten had en zie nog steeds de leuke roze vlinders voor me die ik op de muur van de babykamer wilde maken. Tot zover mijn moederinstincten...... Maar ik ben wel net zo blij met mijn tweede jochie hoor. Vind het geweldig voor mijn zoontje dat hij een broertje krijgt, want in onze vriendenkring en omgeving zijn verder erg weinig kinderen van zijn leeftijd. Zo heeft ie over een paar jaar toch een vriendje (hoop ik)
Ik wist ook zeker dat we een meid kregen. Hadden binnen 5 min al een naam, zag alleen maar roze en barbies. Bij 14 weken begon ik over een jongen te dromen en neigde ik meer naar de lego Was echt in de war toen en wist het echt niet meer. Nu blijkt dat mn eerste ingeving toch gelijk had
wist eerst zeker dat het een meisje zou worden, wat ik zelf eigelijk al niet vond kloppen want ik heb altijd "geweten" dat ik als eerste een jongetje krijg. dat zei ik ook altijd voordat ik zwanger raakte. vanaf 14 weken begon ik te twijfelen of het wel een meisje zou zijn en durfde ik eigelijk niets zeker te denken, ik liet het gewoon open terwijl ik onbewust heel goed wist dat het een jochie zou zijn en met de 20 weken echo kon je daar ook niet omheen haha
Ja ik heb ook altijd gezegd dat ik als eerste een dochtertje zou krijgen, al jaren voordat ik zwanger raakte, misschien zelfs al voor ik mijn man leerde kennen.
Mijn voorgevoel zij jongen. Dat van vriend ook. En alle bakerpraatjes ook. En alle sommetjes en voortekenen en geslachtskalender ook. Maar ons voorgevoel was zo sterk, het was gewoon een knulletje. We hebben ook niet gekeken bij de 20 weken echo. Ik ben blij dat we drie weken voor de geboorte van onze dochter toch nog een naam bedachten (Toen ze op mijn buik lag en een meisje bleek vroeg de verloskundige hoe ze zou heten. Ik was zo ontdaan dat het een meid was dat ik er niet meer op kwam. Waar was mijn zoon nou? Ben blij dat vriend helder genoeg was om die vraag te beantwoorden Ben trouwens dolgelukkig met mijn meissie hoor, 't was een voorgevoel, geen voorkeur)