Ik deed daarnet de deur open omdat ze een (zwaar) pakketje kwamen brengen voor mijn vriend. Aardige mannen hoor, maar zegt die ene; ik til het wel naar boven voor je want jij bent uuh.. zwanger. Bedankt! Haha Moest ff kwijt, best wel erg, oké, ik had een slobberjurkje aan en mijn buik is best bol nog en het lijkt ook soms of ik nog 6 maanden zwanger ben.. Verder ben ik niet heel dik, gewoon stevig, maatje 42. Maar leuk is anders! Herkenning?
autsj! agh ja lekker laten lullen haha.. weet niet wat ik er anders op moet zeggen Ik heb het zelf niet meegemaakt, wel een keer een snuggere opmerking gemaakt.. Dame tegenover ons WAS zwanger van een tweeling, ik zag dr lopen.. keek naar dr buik.. en zei: zozo het gaat al opschieten he!!! uhm ja, vorige week zijn ze geboren...
Haha oh god, dat zou echt mijn humeur verpesten geloof ik... Gelukkig kun je er om lachen Heb het zelf niet meegemaakt. Wel feliciteerde mijn werkgever laatst iemand met haar zwangerschap, en je raad het al... ze was helemaal niet zwanger Ik zeg echt nooit iets tegen een vrouw over een zwangerschap als ik niet 200% zeker ben dat ze ook echt zwanger is hoor.
Ook wel eens gehad, vond ik niet leuk. Maar ik werd wel zodanig met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik toen ben begonnen met afvallen! Was in mijn geval ook echt wel nodig.
Hier was ik net terug van verlof en had een jurkje aan boven een skinny en die combi had ik tijdens m'n zwangerschap ook vaak aan. Zegt er een collega (een oudere man) heel hard op de gang: "Zo, wat zie ik? Ben je weer in blijde verwachting?" Dus ik zei: "Euh nee, het is gewoon nog niet helemaal teruggeveerd hoe het zat, haha" (als een boer met kiespijn) Maar ik heb die kledingcombi pas weer aangetrokken toen ik opnieuw zwanger was!
Vervelend! Ik heb juist dat mensen me heel raar aankeken toen ik pas net 2 maanden geleden bevallen was. Zo van jij net een kind van 2 maanden? Alsof ik dan stond te liegen of iets. Ook heuuuul irritant.
Ik een keer tegen een kennis die wat dikker was geworden: goh, wat leuk dat je zwanger bent, wanneer komt de kleine? en het antwoord: ik ben niet zwanger, wij kunnen geen kinderen krijgen. Echt ik kon wel door de grond zakken, vond het zo erg dat ik dat gezegd had, gelukkig was ze totaal niet boos op me, ik heb wel 5 x mijn excuses gemaakt! Dus je begrijpt dat ik dit dus nooit meer tegen iemand durf te zeggen, tenzij ze er zelf mee komt.
Ja, toen ik nog in de kapsalon werkte had ik dat. Ik heb alleen een buik, (echt frustrerend) Door zoveel klanten gefeliciteerd... Kon er wel om janken.
Ja het was best wel erg, hij zei het woordje zwanger nog niet, maar keek naar mn buik en mocht niet tillen van hem. Ik zei er niks op trouwens, haha.. Ik moet ook een beetje afvallen ja, het lukt gewoon niet, heb enorme honger hele dag, ik eet gewoon bruin brood en fruit en groente. En snoep nou niet overdreven veel
Het lag trouwens ook wel echt aan dit jurkje, in andere kleding zie je dat niet zo. Ik draag dit jurkje overigens alleen binnen en niet buiten probeer het zoveel mogelijk te verbergen als ik buiten ben, maar binnen.. boeit het me niet veel
Ik had gebaald maar die mannen mooi dat zware pakket omhoog laten slepen inclusief evt. alle andere zware dingen die ik op dat moment had kunnen bedenken die nog omhoog moesten
Zou dat ook niet zo leuk gevonden hebben. Maar zou er niks van zeggen en die man lekker dat zware pakket laten tillen. Scheelt mij dan weer hihi
Toen ik het ziekenhuis verliet na de geboorte van onze dochter liep ik een vage kennis tegen het lijf die mij vroeg ' De baby nog niet geboren? :x Hij had mijn man met de maxi-cosi zeker niet gezien... Hij had wel wel gelijk hoor, had ook nog een enorm lijf en vond het eigenlijk lulliger voor hem dan voor mezelf, want hij keek zo raar toen ik naar de maxi-cosi wees met de baby erin. Is gelukkig wel allemaal weer goed gekomen.
Voorheen wel ja, toen ik 115kg woog. Vroegen ze elke x of de 2e al op komst was.. Euhmm... nee het vet vd eerste zit er gewoon nog aan! Dat gaf ik dan vaak als reactie. En dan stonden hun juist met een kop als een boei!
Ik heb zoiets gehad na mijn miskraam. Ging weer aan het werk en client zei "je begint al goed te groeien he" mevr wist niet dat het fout was gegaan. Was wel even pijnlijk. Ben overigens stevig van mezelf.
Ik ging naar een crematie en ging de weduwe condoleren, waarop zij heel enthousiast een hand op mijn buik legde en zei: ohh wat leuk het groeit al goed hè! Heb maar gezegd dat het de oorzaak is van een Bourgondisch leven en wij voorlopig nog niet aan kindjes dachten. Klein detail was dat er een hele hoop bekende op de crematie waren en ik dus weken nadien nog de vraag kreeg of ik zwanger was