Tja hoe te beginnen.. Mijn dochter is de oudste van mijn 4 kinderen. Ze woont bij mijn zus, die ook het wettelijk gezag over haar heeft. Gisteren vertelde ze aan de telefoon dat ze een navelpiercing wil en dat mijn zus daar toestemming voor wou geven. Ik kon mijn oren niet geloven maar ben wel even verhaal bij mijn zus gaan halen. Die vertelde dat het idd waar was en dat ze wilden gaan kijken bij de piercer (noem je dat zo) of het eigenlijk wel kon. Maar meisjes uit haar klas hadden er al 1, dus waarschijnlijk wel. Ik heb aangegeven dat ik haar toch echt te jong vind en 16 jaar al heel anders vond klinken. Ook heb ik gezegd dat ik maar hoopte dat ze te jong was en de piercer niet akkoord zou gaan. `s Avonds belt mijn dochter om te vertellen dat ze langs waren geweest en dat ze hem ook al heeft ook! Ik heb met een smoesje opgehangen want ik kon nog maar nauwelijks mijn tranen binnen houden. Mijn kleine meisje van 13 jaar heeft een navelpiercing... ik ben er stuk van. Ik heb nu de halve nacht wakker gelegen en veel gehuild. Ik ben haar moeder maar ik heb geen enkele recht van spreken, helaas want ik zou hier nooit toestemming voor hebben gegeven. Ik heb het zo kort mogelijk opgeschreven. En dan nu mijn vraag aan jullie, hoe ga ik hiermee om? Het is al een feit, hij zit er al in. En ik heb wettelijk gezien ook geen recht van spreken. Dus ik moet mij hierbij neer leggen.. maar hoe?
Vind het wel raar, want je zus waar ze bij woont zou dan toch wel een beetje jouw mening kunnen aanhouden ook al heb jij het ouderlijk gezag niet! Het is wel een piercing dus als hij eruit is groeit het gaatje ook weer dicht, maar toch. Ik zit me dan te bedenken, stel mijn zus zou geen gezag meer hebben over haar kind, dan zou ik het wel overleggen van joh x wil een piercing ik vind het goed maar hoe denk jij erover. Hoe je er mee om moet gaan meid ik kan je dat helaas niet vertellen. Liefs Que
Tja.. Ik werk met pubers en zie niet anders.. Vind het niet mooi, maar ja, is persoonlijk he.. Vind 13 wel jong. Misschien vind je het ook gewoon moeilijk dat je haar niet voor die beslissing hebt kunnen behoeden, ze wordt groot, misschien associeer e het ook met wat seksueels en dat wil je niet bij je meissie van 13, kan ik me voorstellen.. Ik las ook ergens dat ze liever geen piercings zetten onder de 16 en echt niet onder de 14.. Maar ja, hoe er mee om gaan? Je hebt geen keuze... Ik weet niet of je je dochter regelmatig ziet, maar ik zou er geen groot drama van maken, heeft weinig nut. Hopelijk heeft ze er snel genoeg van.. Succes meid..
Bedankt voor je reactie. Ik snap ook niet dat mijn zus het toch doorgezet heeft. Ze deed net alsof ze er zelf ook niet achter stond. Anders had ik misschien nog wel iets harder mijn standpunt duidelijk gemaakt. Ik kon ook niet geloven dat het echt zou gaan gebeuren. Maar helaas wel dus. Over het dicht groeien, ik heb zelf ook een navelpiercing en bij mij groeit het niet meer dicht hoor. En zelfs al zou het dicht groeien, je blijft het wel zien.
Die van mij is wel dicht gegroeid dus ging er vanuit dat dat eigelijk bij iedereen zo was. Het klopt je blijft het idd wel zien HELAAS
Ik zie en spreek haar regelmatig, wonen ook vlak bij elkaar. Ik heb aan haar niet laten blijken hoe ik er werkelijk over denk. Ik snap van haar uit gezien ook wel hoor dat ze zoiets graag wil. Zeker als vriendinnetjes dat ook hebben. Maarja ik blijf erbij 13 is gewoon te jong, tot voor kort mocht het woord bh nog niet eens genoemd worden maar nu wel opeens een piercing.. Ik ga er zeker geen drama van maken en al helemaal niet waar zij bij is. Ik weet alleen niet hoe ik dit voor mijzelf moet verwerken.
Ik zou gewoon nog een keer met je zus gaan praten hierover en je gevoelens duidelijk maken. Eventueel voorstellen om bij je dochter aan te geven dat ze nu toch echt de navelpiercing eruit moet halen en over 3 jaar weer verder kijken. Je wordt er niet geliefd door en je dochter kan zelfs rebels erdoor worden... het is immers de pubertijd, maar als moeder mag je toch echt wel grenzen aangeven en van een 13 jarige kan je dat nog niet verwachten. (edit: weet natuurlijk niet wat de afspraken zijn in de gezagsrelatie)
Wordt het niet verwarrend voor het meisje als de een zegt dat het wel mag en de ander niet en dat ze hem dan eruit moet halen?
Ik stelde het voor als eventueel en dan is het dus in overleg met de zus, aangezien die het gezag heeft. Samen uitleggen dat dit toch niet een goed idee is dus. Denk dat je dat een 13 jarige best kan uitleggen. Mijn dochter van bijna 2, nee die begrijpt het zeker niet... maar die begint ook niet zelf over een navelpiercing.
Ik denk ook dat het geen zin heeft om te eisen dat die piercing er weer uit moet. Komt alleen maar ruzie van en ik wil ook niet steeds controleren of ze hem er niet weer stiekem in doet ofzo. Daar heb ik vannacht ook over nagedacht. En ik denk dat ik haar er alleen maar verdriet mee doe om tegen hun in te gaan. Daarom heb ik gisteren ook met een smoesje opgehangen. Ik wou niet laten merken aan haar hoe verdrietig ik hierdoor ben. In haar ogen is dit normaal en zij is er heel blij mee.
Nou, ik zie dit toch anders. Kinderen rond die leeftijd kunnen zich over het algemeen heel slecht inleven in een ander, spreek er dagelijk mee en kom dit soort dingen vaker tegen, maar we mogen verschillen in mening?
ik zou me zelf niet te druk maken om die navelpiercing, maarja ik had dan ook al een navelpiercing op mijn 14e, ik heb hem nu alleen maar niet meer in omdat ik een flubberbuik heb gekregen van de bevallingen en hij verdwijnt tussen de blubbers navelpiercing zou ik dus niet snel een probleem vinden, wat ik wel een probleem zou vinden is dat mijn zus mijn wensen aan de kant schuift, dit is nu gebeurd en niet meer terug te draaien, ik zou met je zus gaan praten en ook zeggen : dit is niet meer terug te draaien, ik ga hier nu dus ook geen probleem van maken, maar ik vind wel dat je mijn wensen hierin moet respecteren ondanks dat ik het gezag niet heb is en blijft het mijn dochter, je zou op zijn minst kunnen overleggen met mij,
Ik zou verder geen problemen meer maken om de navelpiercing, hij zit er helaas al in. Ik zou wel even nog goed met je zus praten, want ook al heb jij geen gezag meer ik vind wel dat jij hier je stem in mag hebben. Het is en blijft jouw dochter. En ik vind dat jouw zus dan ook jouw mening had kunnen accepteren.
Oh wat moeilijk... Mijn dochter van bijna 5 heeft oorbellen maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om later een navelpiercing te laten zetten. Ik was 19 toen ik er een liet zetten, het was drama, ontsteking na ontsteking en spijt dat ik had! en je blijft het idd. altijd zien. Ik vind echt dat het verboden mag worden bij mensen onder de 16, en van 16 tot 18 of tot 21 met toestemming van ouders (piercen en tattoo's). Soms moeten die kinderen ook gewoon beschermd worden tegen bepaalde dingen, hersens zijn pas volgroeid met 25 jaar, pas dan kunnen ze de consequenties van hun daden overzien. Dus 13? ik weet eerlijk gezegd niet wat je zus bezielde. Was ze bang dat ze niet meer leuk gevonden zou worden als ze nee zou zeggen? is het onzekerheid van je zus haar kant of wilde ze je gewoon 'pesten' omdat ze ws. wel weet hoe jije rover dacht? Al met al, vervelend. Ik zou niet dwingen hem eruit te laten halen. Jij hebt het gezag niet, en je zus heeft besloten, anders ben jij straks de boeman, en meisjes van 13...(ze zitten er net tussen in is toch de uitspraak?) dat gaat dan niet makkelijk worden. He bah, wat vind ik dit naar van je zus zeg...
even helemaal offtopic, maar je dochter van 13 is de oudste, maar je hebt geen gezag over haar. Mag ik vragen hoe dat kan? Ben je jong moeder geworden en dat je zus de taak op zich heeft genomen? Sorry voor de directe vraag, als je niet wil antwoorden of het wil doen via pb is het prima
Ik denk wel dat je duidelijker had kunnen zijn naar je zus toe. Nu lijkt het alsof jullie beiden hoopten dat de piercer het niet zou doen. Lekker makkelijk is dat, jullie zijn toch verantwoordelijk? Het komt op mij over alsof je zus haar niet boos wilde maken (dus niet de boeman wilde zijn) en haar daarom maar haar zin gaf. Alles wat jij er nu in negatieve zin over zegt, maakt jou de boeman. Dus ik denk dat je er nu niets meer aan kunt doen. Ik zou wel een goed gesprek met je zus aan gaan, want ze is nu pas 13 maar er zullen de komende jaren nog wel meer van zulk soort situaties komen en je kunt een puber nu eenmaal niet altijd haar zin geven. En mocht ik een dochter hebben die op dr 13e een navelpiercing zou willen.. NO WAY!
Als mijn emoties wat gezakt zijn ga ik zeker nog een keer met mijn zus een gesprek aan over dit hele gebeuren. Nu lijkt mij dat niet zo´n goed idee want ik wil zeker geen ruzies oid. Maar ik wil dit zeker nog eens bespreken. Ik zoek alleen een manier om hier vrede mee te krijgen en mij hierin te berusten.. of tja hoe zeg je dat..
Toen mijn dochter geboren is, was dat vlak voor mijn 17e verjaardag. Ikzelf stond ook nog eens onder toezichtstelling en kon dus niet het gezag zelf krijgen. Ik kon toen kiezen tussen jeugdzorg of mijn zus. Ik heb toen voor mijn zus gekozen.
Kan me voorstellen dat het moelijk voor je is. Ik zou er alleen geen probleem meer van maken,ze heeft hem,vaak is het best mooi om te zien en hem er nu uithalen daar krijg je alleen ruzie van. wees blij dat ze geen neuspiercing heeft Verder zou ik wel afspreken dat dit het nu even was,geen tattoages en andere piercings meer tot ze 18 is. Daarnaast zien meiden van 13 er tegenwoordig sneller uit als 16 vind ik,ze zijn nu veel sneller dan vroeger.
Lastig!! Ik was zelf ook zo´n puber die piercings wilde. Mijn moeder liet mij weten het niet te willen, maar ik mocht het wel laten doen. De piercings waren binnen 3 maanden weer uit omdart het irritant was en ging ontsteken. Mijn moeder zegt achteraf dat ze wel wist dat het `tijdelijk`zou zijn. Maar goed misschien kun je met haar praten en je zorgen bespreken? En dan op een manier zonder het haar te verbieden.