Ben ik niet met je eens, je maakt nu een hoop aannames op basis van 1 opmerking. Ik zou eerst in gesprek gaan om te kijken of we echt zover uiteen liggen of er sprake is van bijvoorbeeld ongelukkig uitdrukken, of misplaatste humor, etc.
Door 1 opmerking? Die wellicht anders bedoelt was dan het overkwam. Daarom moet ze ook een gesprek aanvragen met deze leidster.
Mijn dochter heeft een favoriete knuffel: hamster. Lange tijd ging hamster overal mee naartoe. En als ik zeg overal, bedoel ik ook echt overal. Ze ging mee naar de supermarkt,naar de bibliotheek, op visite, naar het bos, enz. Mijn dochter is trouwens niet opvallend introvert of verlegen, maar voelt gewoon veel veiligheid bij haar hamster. Toen ze vier werd, mocht hamster van de juf de eerste tijd gewoon mee naar school. Dat dat bij een peuterspeelzaal al gezien wordt als een teken dat een kind te verlegen is, vind ik echt belachelijk. Kom op zeg, kinderen van drie zijn toch nog hartstikke klein?! En dan moeten ze ineens in een groep met kinderen en volwassenen die ze nauwelijks kennen achterblijven, zonder een ouder waarop ze terug kunnen vallen. Het is toch helemaal niet raar dat kinderen dan behoefte hebben aan iets dat hen een gevoel van veiligheid geeft? En dan even over het introvert zijn: dat is een karaktereigenschap. Als daar iets mis mee is, is er iets mis met ongeveer de helft van de wereldbevolking. En heb je enig idee hoe vermoeiend het zou zijn als iedereen extravert zou zijn?! Assertief zijn en voor jezelf op komen zijn niet per se dingen die introverte mensen automatisch niet kunnen. Er zijn er genoeg die introvert zijn prima kunnen combineren met assertiviteit en mondigheid. Net zoals er extraverte mensen zijn die dat niet kunnen.
Ik kijk het inderdaad gewoon even aan. Mijn dochter vindt de peuterspeelzaal echt heel leuk zegt ze. De andere leidster vind ik prima en juist heel lief, maar bij die ene heb ik inderdaad een heel slecht gevoel over gehouden. Maar goed, dat was één ontmoeting... Als ik het gevoel blijf houden wordt het een ander verhaal. Maar wat bij mij nu ook een beetje blijft hangen is, moet iedereen maar extravert en spontaan zijn. Met introvert en rustig is toch niets mis. In ieder geval dank voor al jullie reacties! En dat ik het niet helemaal verkeerd zie...
Mijn man heeft de leidster al aangesproken. Ik ga onze dochter volgende week weer brengen en zal ik het ook nog ter sprake brengen.
Wat een onzin. Dl (3) heeft ook nog steeds haar knuffel mee naar peuterschool. Volgens mijn vriend is ze de enige aan de 3+ tafel, maar dat boeit niemand voor zover ik weet. Ik heb met dl afgesproken dat ze naar de basisschool een miniversie aan haar rugzak mag. Kan wel een kleine 2 maanden duren voor je dochter helemaal gewend is daar/vertrouwen voelt. Dit negeert die leidster dus, of ze weet het niet. Ik ben het met Carino eens dat ik daar ook geen goed gevoel van zou krijgen. Misschien kan je die leidster daar nog even op aanspreken. Dl was trouwens ook heel stil en afwachtend, maar is verre van introvert (weet ik). Toen ze aan een grotere tafel zit kwam ze meteen los. Sommige kinderen zijn gevoelig, en dan komt alles er niet meteen uit.
Daar ben ik het mee eens. De kleuterjuf waar mijn dochter vorig jaar bij in de klas kwam zei eens tegen mij: "... en sommige kinderen zijn gewoon introvert en daar is niks mis mee. Die vinden vanzelf ook hun plekje in de klas wel."
Persoonlijk snap ik de reactie niet van de leidster. Ze kent je kindje niet en niet iedereen is het zelfde. Ik snap dat ze niet allemaal knuffels willen maar ze had kunnen zeggen de knuffel mag mee tot.... In de klas en na die periode blijft die in de tas. Heb je ook al eens gekeken naar hooggevoelig? Misschien dat ze het niet is maar kun je wel tips vinden hoe er mee om te gaan. ( Misschien wel wat voor de leidster)
Wow, ik ben flabbergasted!! Vooral over de opmerking van de juf dat ze het "niet zou redden met haar introverte houding" . Lekkere leken psychologen praat, waarmee ze ouders alleen maar bang maakt. Slaat werkelijk nergens op! (zeg ik als ouder en psycholoog). Natuurlijk heeft deze dame recht op een mening, maar in de context van haar werk dient ze dit soort meningen voor zich te houden. Ik zou haar hierop aanspreken en desnoods haar leidinggevende ook. Wat betreft het knuffeltje, tja hoe erg is dat nou helemaal zeg... Ik snap dat je het niet wilt aanmoedigen dat alle kids hun speelgoed meenemen, maar 1 kindje dat er duidelijk steunt van ondervindt . Ik zou er toch voor pleiten dat ze de knuffel erbij mag houden. Maar eerlijk gezegd zou ik een ander psz overwegen. Tot slot, je dochter is nog hartstikke jong, het belangrijkste is dat ze nu leert dat ze mag zijn wie ze is! Mocht ze later problemen ondervinden van haar verlegenheid dan kun je haar natuurlijk altijd steunen in het vinden van oplossingen en het kan natuurlijk totaal geen kwaad om haar nu op een leuke en natuurlijke manier te leren dat het veilig en leuk kan zijn om sociaal initiatief te nemen, maar op deze leeftijd moet je haar echt niet gaan pushen. Daar wordt nieman blij van, nu niet en later ook niet, trust me.
Met introvert en rustig is niets mis! Dat zou wat zijn zeg! En extravert en spontaan zijn, betekent niet dat je meteen heel mondig bent. Onze oudste zoon is heel open en enthousiast, maar ook kwetsbaar en gevoelig. Dat is gewoon zijn karakter.
Bedoelt de leidster niet gewoon dat ze meer voor zichzelf moet leren opkomen? Introvertie is prima natuurlijk, maar als ze daarnaast ook heel onzeker is en bv niet aangeeft wat ze wel of juist niet wil, begrijp ik wel waarom de leidster vindt dat er iets moet veranderen... dat ze het dan zo super ongelukkig en overdreven verwoordt, tja, dat is idd erg onhandig... Qua knuffels meenemen; hier was op de psz de afspraak dat speelgoed en knuffels van thuis in de tas bleven, dit ivm kwijt raken van dingen of het per ongeluk vies maken etc. Dat werkte prima... Ik was zelf als kind heel verlegen en heb hier járen last van gehad, het werd afgedaan als 'zo is ze nu eenmaal', maar achteraf had ik liever veel eerder actief ermee aan de slag gegaan dan maar 'doorbikkelen'. Ik was vreselijk onzeker, en daar kun je wel echt mee aan de slag bij jonge kinderen. Het heeft voor mij veel te veel bepaald in mijn leven, als een van mijn dochters ook zo belemmerd zou worden door hun verlegenheid, zou ik er ect mee aan de slag gaan om te voorkomen dat ze op latere leeftijd vastlopen.
Bijzonder ... ik zou idd even een gesprek met de leidster aangaan om te vragen wat ze er nou precies mee bedoelde. Niemand heeft er wat aan om aannames te doen en dingen in te vullen die misschien niet zo zijn. Mijn dochter doet ook 3+ en heeft ook een knuffel hoor. Die gaat soms mee, soms niet. Vandaag ging Beer mee ... en dan gaat hij in haar laatje en mag ze 'm eruit halen als ze 'm wilt (lees: als ze moe is). En dan heb ik een heel extrovert kind Overigens was ik dus wel een introvert kind, en daar heb ik ook last van gehad op latere leeftijd. Mijn moeder heeft mij uiteindelijk op assertiviteitstraining gedaan (tot mijn horror destijds ... ) maar ik ben haar eeuwig dankbaar. Ik kijk nog steeds de kat uit de boom hoor, en ik zal bij een groep mensen me wat meer afzijdig houden omdat ik daar best onzeker over ben, maar als ik mensen ken, dan komt dat wel. En over de jaren heen ben ik een stuk gegroeid daarin, maar het heeft me echt parten gespeeld toen ik jong was. Ik zou dus met de leidster overleggen en kijken hoe je je kind kunt ondersteunen toch wat extroverter te worden. Het hoeft natuurlijk niet 180 graden de andere kant op, want wij moeten onze dochter ook wat gaan afremmen in sommige dingen hoor Wij zitten weer aan het andere spectrum ..
Hmm. Je hebt introverte en extraverte mensen. En het een is niet beter of slechter dan het ander. Het is een eigenschap die je in meer of mindere mate bezit. Elk met eigen kwaliteiten. Introvert zijn hoeft je dus op geen enkele manier in de weg te staan. En het idee dat een introvert mens meer extravert zou moeten worden om vooruit te komen is belachelijk. Laat je kind maar zijn wie het is. Verlegenheid kan je wel in de weg staan. Dus als je merkt dat dat erg speelt zou je daar iets mee kunnen doen. En het knuffeltje-verhaal. Onze zoon (bijna 3) heeft ook vaak knuffeltje mee. Die leggen we dan samen in zijn bakje. Daarna kiezen we samen iets te spelen, en meestal is hij daarna zo druk dat hij me niet meer ziet staan. Ik vind het dus heel normaal dat je dochter graag het knuffeltje nog even heeft. Als het maar duidelijk is tot welk moment, en ze daarna lekker mee kan doen.
Ik heb er maar een woord voor en dat is walgelijk, hoe die leidster omgaat met jullie kind. Je kind mag van haar niet zijn wie ze is en dat zal zich extra vertalen naar introvert gedrag. Zeg haar dat maar eens.... Onze maatschappij is erg gericht op extravert zijn en introvert is al snel niet OK. Ik zou daar HEEEEL snel verandering in willen en deze leidster zal zich aan moeten passen, niet jullie dochter. "het niet redden in deze maatschappij": onze derde is ook nogal introvert. Ik heb me wel eens zorgen gemaakt, maar inmiddels gaat ze steeds beter en leert ze steeds meer trucjes om op haar manier toch goed voor zichzelf op te komen en haar grenzen te bewaken. We hebben haar altijd de boodschap gegeven dat haar grenzen OK waren, ook al was voor haar veel eerder de grens bereikt dan voor andere kinderen. Ik ben ervan overtuigd dat juist dat haar nu helpt om lekker assertief te worden. Verder vind ik een knuffel als steun op deze leeftijd meer dan normaal. Pas vanaf groep 1 zou ik dat wat meer begrenzen, maar vanaf groep 3 echt niet meer mee de klas in.
Misschien probeerde ze extra daadkrachtig over te komen ofzo Ze bracht het in ieder geval niet heel subtiel. En je kunt je dochter gewoon vertellen dat het op psz eigenlijk net zo gaat met knuffeltjes als op kdv. Dat gaat ze wel snappen als ze echt zo lekker vlot van begrip is Hier ook een "voorlijk" meisje dat altijd erg gehecht was aan dr knuf. Moet kunnen hoor. Voordeel is wel dat je dan dingen kunt uitleggen... Dat scheelt een hoop. En knuf in de tas... kan ze hem altijd nog pakken als het echt nodig is.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Wat betreft de knuffels vind ik dat de juf ook helemaal gelijk heeft. Als ze thuis overdag nooit een knuffel heeft waarom zou die dan ineens mee moeten?? Maar goed dat ben ik dan. Ik denk dat ze het verkeerd verwoord met haar: "niet redden in de maatschappij". Maar dat introvert icm onzekerheid wel iets is waar ze tegenaan kan gaan lopen en dat het goed is om daar iets mee te doen. De psz is er niet alleen voor om cognitief voor te bereiden op de basisschool maar ook op sociaal emotioneel gebied. Dus ik vind het heel positief dat ze ermee aan de slag gaan. Het is idd belangrijk dat een kindje voor zich op kan komen.
Dit blijkt het dus een beetje te zijn. Die leidster heeft een ongelukkige manier van uitdrukken. Mijn man heeft gisteren met haar gesproken en wij hebben er gisteravond over door gepraat. Zij merkt dat onze dochter zich uit onzekerheid of niet durven verschuilt achter haar knuffel. Ze praat via de knuffel omdat ze zich geen houding weet te geven. De leidster gaf aan dat ze dat gedrag niet vindt passen bij een kind van 3 en dat wanneer ze zo verlegen is ze het op de basisschool moeilijk zou kunnen krijgen. ( nogmaals, tijdens het gesprek dat ik met die leidster had was mijn kind pas 2 keer geweest). Uiteindelijk blijkt ze bedoelt te hebben dat de knuffel in de tas moet ( vinden wij geen probleem, dat is thuis en op kdv ook al zo) en ze wil wat meer aandacht aan haar besteden. Gisteren heeft ze een half uurtje spelletjes met haar gedaan en ze zei dat ze vond dat onze dochter nu wel veel meer op haar gemak was. Knuffel lag boven op de plank, ze praatte voorzichtig en zong de liedjes mee (dl zei: ze zongen Sinterklaasliedjes mama en die ken ik. De andere liedjes op de peuterspeelzaal ken ik niet"). Met deze aanpak zijn we wel blij en zijn we het ook wel eens. Wij zien ook wel dat ze verlegen en gevoelig is en maken ons soms zorgen. Alleen de leidster maakte gisteren bij mij de indruk dat ze zoveel eiste van mijn dochter dat ik het geen veilige omgeving meer vond. Bovendien is ze echt niet meer verlegen als ze mensen eenmaal kent. Eerlijk gezegd was ik er van uit gegaan dat de peuterleidster sowieso wat extra aandacht aan mijn dochter had gegeven omdat ze nieuw was. Overigens begin ik nu wel weer een beetje te twijfelen over onze basisschoolkeuze. Zie ook dit topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/630142-ingeschreven-basisschool-twijfels.html#post19996926 Zelf heb ik veel last gehad van mijn verlegenheid en wil ik er wel alles aan doen om het voor haar makkelijker te maken. Toch denk ik dat ze, net als ik, zelf sommige dingen zal moeten overwinnen. En ik wil wel stimuleren, maar ook niet te veel druk er op zetten...
Onze gup deed op kdv ook veel kringspelletjes. En ze lieten haar altijd wat extra mee doen... gewoon om dr te laten wennen aan het idee dat ze gewoon mee mag doen en dat het ook leuk is om mee te doen. In begin durfde ze nauwelijks... tegen de tijd ze naar school ging ging het prima. Op school dus ook
Hier mag de knuffel zelfs nog mee naar school, dus wat een onzin dat het niet meer mag op de 3+ groep. Man en ik zijn beiden introvert, man vooral en we redden het meer dan prima in de maatschappij. Onze kinderen zijn ook alledrie introvert, niks aan de hand. We kunnen niet allemaal haantje de voorste zijn.
Maar je hebt introvert en je hebt introvert + onzeker. Uit het verhaal van TS haal ik ook veel onzekerheid. En onzekerheid mag er zeker ook zijn, maar leren zekerder te worden is dan wel belangrijk. Ook als 3-jarige. Zoals TS aangeeft vind ik ook dat ze té gericht is op het knuffeltje, zich erachter verschuilt, ipv het bv te gebruiken als steun om zekerder te zijn. Het klinkt alsof het knuffeltje haar juist onzekerder houdt. Ik zou daar wel op letten. Je hebt overigens ook hele extraverte mensen die onzeker zijn; dat uit zich weer anders, maar ook daar is het wel verstandig er aan te werken. Sommige peuters gaan uit onzekerheid bv heel opstandig en rebels doen.