....Inval....

Hoi Meiden,

Ik schrijf dit even op , niet om zielig te doen en medelijden te wekken , maar gewoon omdat het mij fijn lijkt dit even neer te zetten.
Ook een beetje n.a.v wat ik in het GTST topic las.
" In 2 dagen afkicken zonder hulp".
Hoe ik het ervaren heb en hoe ik zo'n 2 jaar na data er nog steeds dingen aan heb overgehouden.

Ik leerde S kennen op 15 jarige leeftijd en we konden eigenlijk niet met maar ook niet zonder elkaar.
We vonden het leuk om elkaar op die leeftijd te bespelen.
Het was een stoplichtrelatie maar we kwamen altijd weer bij elkaar.

Op 24 jarige leeftijd besloten we dan ook om samen te gaan wonen.
Een leuk huisje , alles erop en eraan en hij was mijn alles.
Al snel haalde wij de kat van mijn ouders in huis , omdat deze daar zo erg getreiterd werd door de kater des huizes.
We hadden een heerlijk leventje.

Toen begon hij op den duur vreemde kuren te vertonen.
Hij had zijn broertje in huis gehaald omdat deze door zijn ouders uit huis was gezet en hij lag dus bij ons midden in de woonkamer op een slaapbank.
Had schijt aan alles en ik zag zo langzamerhand ons huis veranderen in een vuilnisbelt.

De avond dat broertje op stap ging dacht ik , eindelijk even rust.
Mijn vriend zou voor een uurtje of 2 met de overbuurjongen weggaan en ik zou lekker thuisblijven.
Hij vertrok om een uur of 8 en de uren gingen voorbij.
De telefoon werd genegeerd en ik begon me zorgen te maken!
Om 01.00 in de nacht keek ik uit het raam en zag ik de buurjongen aan komen rijden.
"Daar is hij eindelijk ,dacht ik" maar deze stapte alleen uit en liep richting huis.
Allerlei dingen schoten door mijn hoofd en ik ben maar op de bank proberen te gaan slapen.
Zijn broertje kwam thuis en die vond het allemaal ook wat vreemd maar ja je kunt niks dus maar gaan slapen.
De volgende middag om 13.00 werd hij afgezet door 2 andere vrienden.
Hij keek raar uit zijn ogen , had witte randen om zijn neus en vertoonde maar vreemd gedrag.
Ik wilde weten waar hij was geweest maar hij vond het nodig om mij van de trap te duwen.
Daar lag ik dan , onderaan de trap in de kreukels!
Met zijn broertje nog in huis riep hij mij na " Ik woon liever met mijn broertje in huis dan met jou".
Ik was zo erg toegetakeld dat ik de badkamer in ben gestrompeld om foto's te maken en deze bij mijn zusje in haar telefoon in bewaring te stellen.
Mijn neus was scheef geslagen , ik was bont en blauw en door de klappen had ik bloeddoorlopen ogen.
Mogelijk elke ader in mijn ogen waren gesprongen.
Toch was dit voor mij geen rede om bij hem weg te gaan *dom*.
Maar mijn liefde voor hem maakte mij blind.

Ik werd op een gegeven moment zo geestelijk en lichamelijk mishandeld dat ik naar de drugs greep.
Met geestelijk bedoel ik een rollenspel en op den duur geloofde ik dat ikzelf gek werd.
Hij deed foute dingen maar praatte mij aan dat ik het verkeerd in zag en dit geloofde ik , terwijl ik toch echt gelijk had.

Met mij ging het die periode helemaal bergafwaarts.
Ik ging van een blowtje naar de speed , van de speed naar de coke en van de coke naar de crack.
Begon er uit te zien als een zombie maar verzorgde mezelf perfect dus niemand die het aan mij zag.
Als mijn ouders kwamen zorgde ik ervoor dat ik nuchter was.
Overigens moet ik mededelen dat de verslaving die ik had mede door hem is gekomen.
Tuurlijk heb ik ja gezegd maar hij kwam ermee aan.
Een keer proberen kon geen kwaad , dacht ik...Naief!

In die tijd kwamen er ook veel mensen aan de deur.
Of wij soms rommel verkochten en hij leende blijkbaar geld.
Mensen wilde hun geld terug en ik moest deze mensen elke keer te woord staan.
Uiteraard durfde hij dit zelf niet.

Achter mijn rug om , ik wist helaas van niets handelde hij in wapens.
Achteraf bleek er 1 wapen in huis te liggen , onder de kast incl kogels.

En toen op een avond , kwam mijn bevrijding..
En God wat ben ik hier nog steeds dankbaar voor!!

De kat zat in het raamkozijn en ik zat op de stoel.
Hij met een vriend op de bank.
Helaas was ik toen onder invloed.
Mijn vriend ging veel naar buiten , weer terug naar binnen enz enz.
Het was avond , en donker buiten!
Ik liep net naar de keuken toen ik buiten 2 man hoorde roepen :
"Politie Politie"
Het huis was rood opgelicht van lampjes.
Ik dacht nog , omdat er zoveel werd aangebeld dat er 2 grappenmakers bezig waren.
Ik wierp een blik naar buiten en zag beneden een arrestatieteam.
Deze trapte beneden de deur in en kwamen naar boven gestormd.
Natuurlijk bleven ze roepen "politie , politie...geen beweging"
Omdat ik onderweg was naar de keuken en boven in de deuropening stond zagen hun mij als eerst en ik hun.
Achter schermen , met 8 man op de trap!

Er werd tegen mij gegild dat ik op de grond op mijn knieen moest gaan zitten.
Wapens op mij gericht en ik keek naar mijn eigen lichaam terwijl ik op mijn knieen ging zitten.
Over mijn hele lichaam had ik "rode lampjes" van hun wapens.
Ik wierp een blik naar links , het raamkozijn , de rest kon mij eigenlijk niets meer schelen : MIJN KAT!

De ene helft van de mannen doorzocht het huis terwijl 1 man zich met mij bezig hield en de overige met de 2 in de huiskamer.
De mannen droegen allen een bivakmuts waardoor ik eerst nog dacht dat die 2 gekidnapt werden ofzo.
Ik moest gaan zitten met mijn hoofd tussen mijn benen maar ik was ondertussen alleen met mijn kat bezig.
Mijn vriend en de ander werden ieder in een hoek gedrukt en kregen een blinddoek om , hierna werden ze hardhandig afgevoerd.
Ondertussen was 1 van de mannen mijn kat aan het zoeken omdat ik hier heel de tijd om vroeg maar uiteraard was ze spoorloos.
Al snel kwamen er andere mensen die mij gingen ondervragen en ze vroegen mij of er wapens in huis waren.
" Ja in de vitrinekast was mijn antwoord" want daar lagen siermessen.
Ik mocht mijn tas pakken en vertrekken want hun zouden onderzoek gaan doen.
Helaas zonder kat en al jankend ben ik naar het huis van mijn ouders gegaan.
Ik was , hoe vreemd ook , pats boem in 1 klap nuchter !!!
Ik kwam bij mijn ouders aan en vertelde het aan mijn zusje.
Wat moest ik doen ? Vertellen of niet.
Ik vertelde het ze en barstte in tranen uit.
Mijn vader is in de auto gestapt en gelukkig was de kat tevoorschijn gekomen.
Deze kreeg hij mee , incl rondleiding in het huis en daarna ging er een slot op de deur.
Het huis mocht niet meer betreden worden!

De dag erna , ik sliep bij mijn ouders stond er politie voor de deur.
Ik werd voor 2 dagen meegenomen en ondervraagd.
Ze hebben toen ik in bewaring zat het huis en de schuur van mijn ouders doorzocht want mogelijk was ik betrokken bij wapenhandel.
Ik wist echter niets van wapens af en bleek al snel onschuldig.
Als een dooie mus weer op naar het huis van mijn ouders.
Het huis was vrijgegeven , spullen mochten eruit gehaald worden maar eenmaal daar waren zijn ouders er ook.
Hier had hij nauwelijks contact mee en ik kon het niet met hun vinden dus ik heb 3 tassen belangrijke spullen gepakt en ben er vertrokken , om er nooit meer terug te keren.

Zelfs ondanks dit hield ik contact met hem vanuit de gevangenis en daarna ben ik zelfs nog bij hem gebleven.
Tot hij mij anderhalf jaar geleden bedonderde met iemand anders.
Ik kon het niet geloven , en heb hem uiteindelijk laten gaan.

Dag vriend , dag mijn persoonlijke spullen want mijn hele leven lag in dat huis.
Maar Hee : Welkom nieuwe vriend - Nieuw leven en wat ben ik nu gelukkig.
Zelfs 6 maanden in verwachting van een prachtig meisje.
Wonende 100 km verderop van alle ellende

Ik las in het GTST topic dat het vreemd gevonden werd dat je zo nel af kon kicken.
Maar ik was gelijk zo goed als nuchter , en heb nooit meer aan drugs gedacht en walg er van.

Heeeel soms denk ik er savonds aan en schiet ik snachts wakker , dan zit ik weer op mijn knieen met de rode lampjes en hoor ik mannenstemmen "politie politie" krijsen.

Ik heb nog steeds , als de deurbel gaat , dat ik verstijf en
ik mezelf bij elkaar moet rapen om de deur open te doen.

Maar wat ben ik blij met mijn leven nu en de mannen die mij toen van deze ellende verlost hebben.

Sorry voor het lange verhaal.
Maar het heeft mij goed gedaan dit even op te schrijven.
Ik heb nooit hulp gehad en er enkel met mijn ouders over gesproken.
Mij is wel hulp aangeboden maar na er 2 keer te zijn geweest besloot ik om dit alleen te doen.

Dit is mij gelukt , Ik ben er trots op

Bedankt voor het lezen
xxx
Jacq

 

Tijdens het typen wel een paar keer kippenvel momentje.
En net tijdens het nalezen toch een paar keer moeten slikken met betraande ogen.
Want het lijkt wel een horrorfilm als ik het zo nalees.

Ondanks dat ben ik blij dat ik het opgeschreven heb en er zo uitgekomen ben.
De dagen erna zag ik grauw en levensloos en ik besef heel goed dat als ik zo door was gegaan het misschien niet meer had na kunnen vertellen.
Dan was er vast iets met huiselijk geweld gebeurd of ik was bezweken aan de drugs.

Ik heb enorm veel verdriet gehad , dat na alles wat ik heb doorstaan voor hem , hij me zo in de steek heeft gelaten na een enorm lange relatie.
Maar nu enige tijd later ben ik dankbaar , want het was gewoon een kl**tzak die nooit zijn leven zal beteren.
Hij heeft zijn leven nog steeds niet op orde en ik kan me geen beter leven wensen.