Het zal vast wel een lang verhaal worden maar ik ben helemaal klaar met mijn vriend. En dan met name het drink gedrag van hem waar ik niet meer tegen kan. Eind deze maand zijn we 9 jaar samen. Ik leerde hem kennen en toen dronk hij al best veel en hij gebruikte ook coke. Eerst wist ik niet dat hij drugs gebruikte en kwam daar later achter en ik was best naíf hierin en vond het toen ook wel goed. Waarom weet ik eigenlijk niet maar ik was toen ook pas 20 en was m'n eerste echte vriendje dus ja. We wilden snel samen wonen en dat gebeurde ook binnen 5 maanden. In het begin dat we samen woonden vond ik alles prima. Ieder weekend hadden we veel vrienden van hem over de vloer en was het veel feesten. Terwijl ik daar helemaal niet van hou maar goed ik deed maar mee. Overigens drink ik nooit en heb dit ook nooit gedaan buiten een paar slokjes om dan om te proberen. De jaren die volgenden waren best heftig als ik het zo achteraf bekijk. Uiteindelijk heb ik hem na een paar jaar duidelijk gemaakt dat hij moest stoppen met drugs anders ging ik weg en dat deed hij uiteindelijk ook. Wat wel moeilijk was maar we hadden het gered samen. We hebben veel financiele tegenslagen gehad maar zijn overal sterk uit gekomen. We hebben veel ruzies gehad en hij was best veel agressief als hij gedronken had. Niet dat hij mij sloeg maar meer met dingen kapot maken. Zolang hij maar zijn zin krijgt is het goed maar als hij gedronken heeft en hij krijgt zijn zin niet dan is het bonje in de tent en goed ook. We hebben toen gekozen voor kinderen en misschien ook heel dom van mijn kant uit als je zo al in een relatie zit maar ik wou het heel graag en dacht dat hij wel zou veranderen. Hij beloofde minder te zullen gaan drinken na de geboorte van onze eerste maar nu we de tweede hebben is het eigenlijk alleen maar meer geworden lijkt het. Hij drinkt nu eindelijk door de weeks niet meer maar in het weekend drinkt hij per avond zo 20 flesjes bier en nog vind hij dat niet veel. De ene keer zegt hij zelf dat hij weet dat hij een drank probleem heeft en te willen stoppen dan vervolgens een kwartier later heeft hij dat niet gezegd volgens hem en wilt hij wel minderen maar als het dan weer weekend is dan is het weer zover en al helemaal als hij gedronken heeft dan kan het hem allemaalniks meer schelen. Vanavond had hij 19 flesjes bier en straks had hij er nog maar 9 over en moest dus weer bij halen omdat hij bang is dat hij niet genoeg heeft. Waarschijnlijk krijgt hij het niet eens op want hij valt straks wel weer op de bank in slaap. Ik durf ook niet met hem naar een bbq in de zomer of naar een verjaardag in de avond en hou me hart al vast voor de feestdagen want ik weet wat hij kan aanrichten en er hoeft maar één verkeerd woord te vallen als hij gedronken heeft en het is raak. Hij drinkt de laatste maanden zoveel dat hij uiteindelijk op de bank in slaap valt en dan moet ik al de laptop en afstandsbediening verstoppen want als hij wakker word gaat hij rustig verder met drinken wat ook vaak gebeurd is dus verstop ik de boel maar en kan rustig naar bed gaan en uiteindelijk komt hij ook een keer naar bed. De avonden hier bestaan voor hem uit achter de laptop of tv en bier drinken in het weekend om vervolgens dan op de band in slaap te vallen en ik zorg voor het huishouden, kinderen eten enz. Hij klaagt de veel over dat ik een luizenleven heb een prinsessenleven omdat ik thuis kan blijven en voor de kinderen kan zorgen. En dat hij een zware baan heeft omdat hij voor het geld moet zorgen om de boel hier draaiende te houden. Hij heeft mij meerdere keren uitgescholden voor van alles en nog wat als hij zijn zin niet kreeg als hij gedronken had en nu ben ik er echt klaar mee. Eigenlijk al wel langer maar durf niet weg te gaan want kan nergens heen met de kinderen. Heb geen baan dus geen inkomen geen woning en hij heeft al gezegd dat hij hier nooit uit zal gaan. Ik zou hier ook niet willen blijven wonen want zou me nooit prettig voelen hier als ik zorg dat hij eruit moet. Maar ik moet ook voor de kinderen want die maken alle spanningen en ruzies hier mee. Ik zou graag willen weten wat ik kan doen en moet doen om in actie te komen. Het is inderdaad een lang verhaal geworden waar ik niet eens alles in heb kunnen vertellen maar het lucht wel al iets op. In elk geval bedankt voor het lezen!!!
Jeetje zeg...wat een verhaal.. Ik denk dat jij heel erg op je strepen moet gaan staan. Of hij gaat zich normaal gedragen of je gaat weg. Met andere woorden, een stevig gesprek met hem aangaan! Sterkte..
Jeetje heftig zeg. Kun je bij familie of vrienden tijdelijk terecht? Vanuit daar kun je ms kijken wat er nog te redden valt aan jullie relatie, of hoe je je eigen leven weer op kan pakken. Kun je bij iemand jouw verhaal kwijt?
Meid, wat een ellendig verhaal! Moeilijk om hier neer te zetten wat je moet doen. Allereerst moet je de keuze voor jezelf maken of je met hem door wilt gaan of niet... En ik zou sowieso je in laten schrijven bij de woningbouwvereniging. Dat kan nooit geen kwaad. Ik zou proberen om wat minder "afhankelijk" van hem te worden. Laat zien dat je het zonder hem ook wel af kan zeg maar. Misschien opent hem dat de ogen wel! Probeer toch werk te zoeken...het zal jouw een beter gevoel geven denk ik. Wat zelfverzekerder wat betreft de toekomst. Moeilijk hoor, probeer vooruit te kijken! Sterkte meid!
Ga naar een blijf van me lijf huis met je kinderen. Daar kunnen ze helpen je leven op te bouwen zonder deze lamzak (sorry op een andere manier kan ik er niet tegenaan kijken). Eens blijft het niet bij schelden en gebeurd er iets ergs met jou of je kinderen. Je kinderen zijn het allerbelangrijkst en kunnen in deze situatie niet voor zichzelf opkomen, dat moet jij voor ze doen. Wees niet bang voor de toekomst, het zal niet altijd makkelijk zijn als alleenstaande moeder, maar je hebt tenminste geen last meer van geestelijke mishandeling. En je hebt altijd nog recht op een bijstandsuitkering. Je zult het waarschijnlijk met minder moeten doen dan nu, maar je zult wel gelukkiger zijn en je kinderen ook.
Inderdaad vrienden of familie? Laat hem maar voelen hoe is het is als zijn 'prinsesje' en kindjes er even niet zijn. Maatschappelijk werk? Of een soort van beknopte interventie met familieleden? Hulp aanbieden want misschien is hij zonder die alcohol een heel fijn persoon
Het is of je mijn ex beschrijft. Ook altijd dronken (vooral savonds) en op een avond ging het fout en hoewel hij mij eerder nog nooit geslagen had moest ik er toen aan geloven. Dat was voor mij de druppel maar achteraf gezien had ik hem al veel eerder moeten verlaten. Ik had geen kinderen met hem maar toch was ik bang dat ik 'niet bij hem weg kon'. Ik heb het gewoon gedaan, weggegaan. De tijd daarna moest ik mijn eigen veiligheid erg in de gaten houden want hij was niet voor rede vatbaar en dronk en snoof alleen maar meer. Als ik jouw verhaal hoor, vind ik dat je het tot je kinderen haast verplicht bent om hen een veilig thuis te bieden en dat is het nu niet. Dit klinkt misschien overdreven maar het is echt zo. Er hoeft maar iets mis te gaan en je kunt het dan niet meer terugdraaien. Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik hem samen met je kinderen verlaten. Als hij niet erkent dat hij verslaafd is kom je namelijk niet verder. Ook zou ik zorgen voor een veilige omgeving zoals bijvoorbeeld een blijf van mijn lijf huis. Laat geld in ieder geval nooit een reden zijn om bij hem te blijven.
Heel veel kracht toe gewenst ook ik ga je niet vertellen wat je moet doen. Vind het advies van Lionesse wel een goede. Hou je kinderen en je zelf in het oog en word wat. Zelfredzaam. Kijk idd ook of maatschappelijk werk wat voor jullie kan betekenen.
Ik zou dan weer beginnen met naar werk te zoeken. Dan heb je tenminste iets om op terug te vallen als je er alleen voor komt te staan. En inderdaad jouw familie beginnen in te lichten en proberen erachter te komen of je op hen kan rekenen als je bij hem vertrekt. Financieel of helpen met jou en de kinderen een dak boven je hoofd te geven tijdelijk. Ik zou dus niet van vandaag op morgen vertrekken, maar wel stilaan beginnen met te zorgen dat je sterker staat voor als je effectief vertrekt.
Ik sluit me hier helemaal bij aan. En zoals lioness ook zegt: misschien opent hem dat de ogen wel. Ziet hij jou dan als gelijkwaardiger, en neemt hij je ook meer serieus. En wordt hij misschien ook wel bang je kwijt te raken. Anderszijds: wil je hem nog wel een nieuwe kans geven? Daar moet je goed over nadenken, denk ik. Een veilige toekomst voor je kinderen is natuurlijk het belangrijkst. Dokter Phil zegt altijd: the best predictor of future behavior is past behavior. En hoewel ik het verder een blaaskaak vind, geloof ik daar wel in. Heb je vrienden of familie, die je in vertrouwen kunt nemen? Want helemaal alleen dit soort zaken beslissen lijkt me nogal moeilijk.
Net een gesprek gehad met hem nou ja wat je een gesprek noemt maar hij noemt mij nu een tiran omdat hij van mij zogenaamd niks mag en hij zegt nu dat hij al een langere tijd niet meer van mij houd. Hij zei ook dat hij onze tweede kindje nooit had gewild en dit voor mij heeft gedaan. Later zei hij dat hij toch wel van me houd maar de tweede niet wilde maar het voor mij deed maar als hij groter is dan is het wel goed maar hij houd niet van baby's. Hij is nu weer bier halen want hij denkt nog niet genoeg te hebben hoewel er nu nog 3 flesjes bier en 3 halve liters in de koelkast staan maar het is nog niet genoeg.
ik zou me ook wel al laten inschrijven bij een woning bouw vereniging, aangezien het meestal nog een tijdje duurt voordat je een woning aangeboden krijgt, ik heb er toen voor gekozen om niet te gaan vluchten, of naar een blijf van me lijf huis te gaan omdat mijn oudste zoon 9 was en ik het idee had dat hij in een crisis opvang nog meer ellende zou zien dan thuis, en was ook bang dat de meeste mensen daar een nog heftigere achtergrond zouden hebben dan wij. dus ik heb mijn tijd uitgezeten en heb nu een heel leuk huisje samen met mijn kinderen. ik wens je veel sterkte toe met het maken van een beslissing.
Hij is nu dronken en is waarschijnlijk het beetje intelligentie wat hij nog heeft kapot aan het drinken. Alles wat hij uitkraampt is dus complete onzin. Ik zou echt aan jezelf en de kinderen denken. Neem het heft in eigen handen.
Maar je hebt dan ook een "gesprek" gehad met een ladderzatte man! Ze zeggen wel altijd dat kleine kinderen en dronken mensen de waarheid spreken.... Je weet nu dus hoe het er voor staat wat hem betreft. Kan jij niet wegwezen daar? Ik heb het serieus met je te doen in die grimmige sfeer. Ik zou geen minuut langer meer willen blijven. Dit kan zo toch niet?
20 flesjes bier?!? Dat is 6,5 liter bier op een avond als het kleine flesjes zijn! Ik ben even sprakeloos.... Ik denk dat hij beter naar een goede afkickkliniek kan gaan, want jouw vriend is alcoholist. En hij zal het ontkennen tot in den treure... maar hij is het wel. Actie ondernemen, want zoals je al gezien en ervaren hebt... drank maakt meer kapot dan je lief is. Sterkte voor jou, want het is niet makkelijk om zo aan de zijlijn te staan met iemand die duidelijk in ontkenning is...
waar wil hij dit dan vandaan halen? alles is dicht op dit tijdstip ja ok een kroeg of patatzaak maar dan betaal je het dubbele!
Het erge is, dat dit gedrag van hem een reden moet hebben. Dat hij een alcoholist is, is wel duidelijk. Maar jullie moeten erachter zien te komen waar dit vandaan komt. En daar heb je professionele hulp bij nodig. Iemand drinkt niet voor zijn plezier 6,5 liter bier elke avond weg... dat is echt niet normaal. Nog erger wordt het als er nog bier in huis is, en er moet op stel en sprong meer bier gehaald worden. Wakker worden. Hij is verslaafd en heeft dringend hulp nodig. Dit kunnen jullie niet alleen.
Ik zou beginnen en gesprek met hen aan te gaan als hij nuchter is. Ik ben aan dat je wel van hem houdt aangezien jullie jongste pas en paar maanden is. Meteen bij hem weg gaan lijkt mij dan ook wel erg kort door de bocht. Zoek werk, schrijf je in bij de woningbouw en ga na of je ergens terecht zou kunnen. Wanneer je die dingen helder hebt zou ik het gesprek met hem aan gaan op de dag, wanneer hij nuchter is anders heeft het geen zin. Stel hem de keuze, hulp zoeken en zeggen dat je anders vertrekt. Je zou ook met de huisarts kunnen gaan praten, wellicht kan hij je een beetje op weg helpen.