Dames ik moet het even kwijt.. Wij hebben 1,5 jaar een relatie en ik was direct zwanger waardoor we gingen samenwonen. Financien hebben we gestrikt gescheiden gehouden, wat ik prima vond want ik kwam uit een relatie met een gokverslaafde. Deze man had alles op orde! Vaste baan, een mooi koophuis. Een paar maanden geleden bleek ineens waarom hij steeds Nee zei als ik vroeg iets te kopen: meneer heeft een gokprobleem. Hij was gestopt tijdens de zwangerschap maar opnieuw begonnen en teveel geld verspild in gokkasten (waaronder gestolen geld van mij o wat was ik boos) Hij loopt achter met energie, zorgverzekering... Maar koopt vandaag bijv wel een nieuwe fiets. Maw met geld omgaan kan hij niet. Hij was ervan overtuigd nu echt te stoppen en alles kreeg hij wel weer op de rit. Nou ok. Hij leek ook wat relaxter, kocht weer wat dingetjes. Ik vertrouwde hem. Maar vandaag heeft zijn zus (die een tijd lang om deze reden zijn financien heeft gedaan) op zijn rekening, daar schrok ze van want er werd bijv ineens 200eu gepint. Hij is een uur geleden vertrokken dat zn zus "iets belangrijks wilde zeggen". Heb direct zn moeder geappt en daardoor weet ik dat t over het gokken gaat. Zijn familie staat gelukkig aan mijn kant. Maar wat ben ik boos nu, en verdrietig. Stomme gokverslaving, wat is er toch mis met mannen? Hij komt straks thuis natuurlijk en ik ga er vanuit dat er weer een half verhaal komt, dat ie opnieuw geen open kaart speelt. Ik wil gewoon alles zien, alle rekeningen, geef je pinpassen maar!!!:x maar tegelijkertijd wil ik dat helemaal niet. Het is te genant voor woorden!! Ik raak van de zomer mn baan kwijt en ik ben bang dat ik met de kleine moet verhuizen want hij kan ons niet onderhouden. Dan liever nog de bijstand in. Wat moet ik nou straks zeggen? En doen? Zijn familie heeft hem toegesproken geloof ik maar of dat helpt... Ik weet t echt niet meer...
Oo Hoor nu via zijn moeder ( die voorgesteld had dat ik alles zou gaan beheren) dat hij wil dat zn zus een oogje in t zeil blijft houden. Ik ben zijn vriendin en weet van niks! Ik woon hier! We hebben verdomme een kind. Ligt t nou aan mij ofwat?
Jeetje zeg heftig! Ik zelf zou hem laten kiezen of jij volledig beheer over zijn financiën of je gaat onderdak voor jezelf zoeken. ( niet per se einde relatie maar wel ff afstand van elkaar) Maar ja ik sta er buiten dus dat is makkelijk praten.
Wat je sowieso moet doen is zorgen dat je zelf wat hebt om op terug te vallen. Woonpas regelen etc. Zorgen dat hij je niet leeg zou kunnen trekken. En dat je op eigen benen zou kunnen staan mocht dat nodig zijn. Denk daarin puur aan jezelf en de kleine. Laat geen dingen op je naam zetten/bestaan die hij zou betalen. Verder zou ik hem direct aanspreken. Wetende dat verslaving ervoor zorgt dat wat eruit komt bewezen moet worden. Dat je iemand dan niet op zijn woord zal kunnen geloven. Omdat dit een relaps is zou ik hem ook overtuigen om naar de hulpverlening te gaan. Als jij zijn hulpverlener moet gaan spelen dan gaan de verhoudingen tussen jullie schever worden. Dat is ook niet bevorderlijk voor een goede relatie.
Pff jeetje zeg Waarom zou je zijn moeder laten beheren en doe jij dat niet? En hoe komt het dat jij niet door had dat hij achterloopt met vele rekeningen?
Ja. Gelukkig hebben wij nog steeds alles gescheiden. Ik heb er in die zin geen last van, al krijgt ie 10000 euro schuld. Maargoed heb maar een mager baantje, geen opleiding. Ik zou dan met financiele steun van mijn ouders in de bijstand komen. Kan wel heel goed met geld omgaan dus het is mogelijk maar wat een ellende om de domme fouten van een ander. Dat ons meisje strx moet verhuizen daardoor. Ik denk er al heel lang over na om iets voor onszelf te huren, vrees dat er weinig anders opzit aangezien ie dus niet wil dat ik het ga beheren
Ik zou hard zijn en hem de keus geven. Hulpverlening in gaan en door met de relatie of kop in het zand steken en einde relatie. Je kunt dit niet hebben met een kleine, dat is een heel ongezonde situatie.
Neem in ieder geval de tijd om de voorwaarden te bedenken waaronder jij in deze situatie zou willen blijven. Je bent ongetwijfeld geschrokken en boos. Ga bijvoorbeeld lopen, of iets anders doen waarmee je het even op een rijtje kan zetten. En kijk daarna of wat je wilt haalbaar zal zijn. Het is allemaal heel snel gegaan zo te lezen. Neem hier de tijd voor.
Oei dit is heel moeilijk. Heb jarenlang met gokkers gewerkt en ben er nog geen 1 tegen gekomen die na zijn besluit te stoppen, ook echt is gestopt. Soms zag ik na 7 jaar weer terug..weer diep in het gok gebeuren. Ik heb ze zien aftakelen, eentje is ook echt op straat beland. Hard om te zeggen maar er valt niks mee op te bouwen. Het is een vreselijke hardnekkige verslaving
Hij heeft een verslaving. Hier zal hij hulp voor moeten gaan zoeken. Sterker nog ik zou eisen dat hij hulp zoekt. Verder zou ik een goed gesprek aangaan en hem voorstellen dat zolang hij niet geholpen is jij de financiën beheert en de rekeningen betaald. Jullie wonen samen dus ik vind het eigenlijk vreemd dat hij z'n zus de financiën wil laten beheren.
Ik vind t ook onbegrijpelijk dat ik erbuiten wordt gehouden. Zijn zus heeft me gebeld en blijkt dat ie vorige maand nog na zn werk (12u s avonds) voor 200 euro pint.. voel me echt bedrogen. En meneer komt ff met een nonchalante houding thuis.. "Jullie hebben alles al besproken toch" schouders ophalen... OMG
vanachter een scherm is natuurlijk makkelijk praten want je weet naar mijn mening nou eenmaal niet wat je in een bepaalde situatie zou doen tot je er zelf in zit. al denk ik wel zeker te weten dat ik de financien per direct over zou willen nemen want hij kan dat blijkbaar niet. op zich is het prima dat je zaken gescheiden houdt maar inzicht en weten waar al het geld heen gaat aan beide kanten is wel heel belangrijk. zijn zus heeft niks met de financien te maken.. zij woont niet in het huis en woont niet met hem samen. misschien dat hij graag zijn zus als beheerder wil zodat hij af en toe wat geld van haar kan los peuteren? vreemd vind ik dat iig wel... liever zijn zus dan zijn vriendin.. pasjes inleveren en hulp zoeken of afstand nemen en weg gaan. dat is wat ik nu zou adviseren
Nou, dit is weer 1 van die zeldzame momenten dat ik het wel met je eens ben @TS; 1,5 jaar samen is drie keer niks. Als het nou 15 jaar was, oké, maar weg ermee. Door het gootsteenputje spoelen en iemand zoeken waar je wel een stabiele toekomst mee op kunt bouwen. Hier heb je echt helemaal niks aan. In een relatie hoor je een team te hebben en geen twee fronten. Zodra je dat hebt, loopt het gewoon niet (meer).
Na dit en het topic over het eten van jullie dochter zou ik mij als ik jou was eens flink achter de oren krabben of je hier nog toekomst in ziet.
Ben ik het eigenlijk wel mee eens. Heel naar deze situatie, maar hoe zie je jullie toekomst als stel en gezin? Wil je daar op deze manier tijd en energie insteken? Is hij dat waard? Is de liefde groot genoeg van jou uit om dit op deze manier aan te gaan? Maar misschien wel belangrijker vind hij jullie wel belangrijk genoeg om zijn leven te veranderen? Want met dit gedrag en zo'n houding.. Jeetje
Dankje voor de reacties dames. Hij stuurde mij vanaf de wc een "sorry spijt me" appje. Heel volwassen. Hij ging naar bed en ik ben op de bank gaan liggen. Wil er niet naast slapen vannacht. Ik ben kwaad, gewoon voor de zoveelste keer voorgelogen terwijl mijn vertrouwen al zo goed als weg was. Ik twijfel ook echt wel of ik dit nog wel wil en kan. Zeker omdat ik geen enkele actie zie van zijn kant om dit op te lossen. Maar het is moeilijk. Het leek echt goed te gaan met ons en met hem. Net onze kamer opgeknapt, dochtertje doet t super. maar het blijkt allemaal schijn, ik ben naief geweest en dat moet nog doordringen denk ik. Hij heeft een serieuzer probleem dan ik dacht
Kies voor jezelf. Zolang hij geen open kaart wil spelen en niet aan zijn probleem wil werken dmv proffesionele hulp.... Gaat dit niet opgelost worden. Maar hou wel voet bij stuk. Met dreigen en geen actie ondernemen zal hij door blijven gaan.
Wat een vervelende situatie, ik zou zeggen ga met elkaar om de tafel want volgens mij is er echt wel het e.e.a. te bespreken met elkaar. Ik zou het gesprek aangaan over wat er anders zou kunnen en hoe jij je partner daarbij zou kunnen helpen. Een verslaving is erg heftig en daar moet je zeker wat meegaan doen, helaas is het soms erg moeilijk voor een verslaafde om dat in te zien. Het zou ook een optie zijn om zelf hulp te gaan zoeken bij een professional en de situatie in kaart te brengen. Ik las over dat jij het financieel ook krap hebt, dan zou je evt. bij een maatschappelijk werker aan kunnen kloppen van het contactcentrum in je wijk (kun je wel via de huisarts mee in contact komen). Met oprechte belangstelling trouwens is er een reden voor om jullie financiën zo gescheiden te houden? Het lijkt mij toch dat je in een relatie alles deelt?! Maar m'n mond valt open bij het zien van de adviezen van mede-forummers hier over het uit elkaar gaan. In voor en tegenspoed beloof je trouw toch?! Ik vind het erg kort door de bocht om hiervoor je biezen te pakken hoor!