die is volop in beraad met zichzelf. Natuurlijk is dit alles (icsi) voor zijn mannelijkheid een deuk!!
UIteraard is dat moeilijk voor hem... Ondanks dat mijn vriend zijn zaad in orde is maar dat er bij mij het een en het ander aan schort, was de gedachte van mijn vriend dat hij 'het niet zelf kon doen' ook erg moeilijk en ook een aanslag op zijn mannelijkheid. Maar ik weet wel zeker dat als zijn zaad niet goed zou zijn, zijn mannelijke gevoel meer aangetast zou worden als ik 'voor het gemak' (vergeef mn woordkeuze, maar je snapt vast wat ik bedoel) voor een ander zn zaad zou gaan ipv een behandeling zou ondergaan om echt samen een biologisch eigen kindje te kunnen krijgen...
Toevallig hebben we het er laatst nog over gehad, mijn man en ik. Na 6x een mislukte ICSI spookte ook hier "donor" door het huis... Het was een ontzettend gevoelig onderwerp maar we hebben het er toen wel eens over gehad...of het een optie zou zijn. Daar zijn we (gelukkig) nooit over uit gekomen. Nu zeiden we afgelopen weekend tegen elkaar: Kan je nagaan...zo overweeg je een donor en over 4 wk hebben we twee biologische kindjes! Wie had dat gedacht! Het heeft bloed, zweet en tranen gekost...maar ze zijn beide 100% van ons. Niks ten nadelen van een donor (neem bijv. de vrouw die een collum schrijft op dit forum: BELLE)..alle respect voor hun in hun situatie (ook hier hebben we het uitvoerig over gehad samen). Toch was voor ons de kans er op een kindje van ons...die kans hebben we met vier handen aangegrepen. Misschien is het verstandig dat jullie eens op intake gaan in je ziekenhuis (of daar waar je de behandelingen zou overwegen). Je kunt zo een hoop vragen kwijt (schrijf deze vooraf op) en misverstanden over behandelingen uit de weg ruimen. Misschien kunnen ze je zelfs wat gerust stellen. Die narcose, daar zou ik me niet blind op staren. Er zijn echt gevallen genoeg (neem mijzelf) die een narcose erger vinden dan een punctie. Elmo
Poeh elmo van je woorden , kijk nu hebben we 2 biologische kinderen daar schiet ik helemaal van vol. Sandra ik wil je niets verwijten ofzo, maar ik denk dat je het impact nog niet helemaal door hebt als je ineens ECHT alleen maar voor kid kunt gaan. Wij hebben er ALLES voor gedaan een eigen kindje te mogen krijgen. Mijn arme man heeft charm 2 keer een tese ondergaan in de hoop dat het deze keer keer wel goed genoeg zou zijn. * tranen lopen weer over mijn wangen* Maar helaas nee alle pijn , alle stress, alle hoop voor niks! Wij hebben er nooit een probleem over gehad dat het via icsi moest, want we waren al blij omdat we hoopten dat deze keer het wel zou lukken. Ik kan je met geen pen beschrijven het gevoel wat je krijgt , als er een dokter komt zeggen: Het spijt me ik heb slecht nieuws voor jullie. De wereld vervalt onder je voeten! En alhoewel wij het erover eens waren voor kid dan te gaan, het doet toch nog ongelooflijk pijn. Want ik wilde een kind van die ontzettend lieve man van mij! Ik vind het raar dat het zh zegt je hebt kans op kinderen met een afwijking dat kunnen ze toch wel vrij goed ziet aan de zaadcellen, dat kunnen ze zelfs bij tese. Dus of ze je dit helemaal goed hebben uitgelegd. Ik hoop dat je me niet verkeerd begrijpt. Maar als ik nu in je positie zat wist ik wat ik ging doen! Want kid is de laatste optie! Elif
Heb hier ook even het e.e.a. gelezen, en wil graag ook even reageren. Sandra, inderdaad wat andere ook al hebben geschreven, je hebt alleen kans op een zoontje dat verminderd vruchtbaar-onvruchtbaar is als er een chromosoonafwijking bij je man-vriend wordt gevonden. Het is zeker ontzettend zwaar om alle behandelingen te ondergaan maar uiteindelijk weet je achteraf wel dat je er alles aan gedaan hebt. En kan je jezelf nooit iets kwalijk nemen. Denk er eens over na en ga eens met een arts praten misschien kan die al heel wat angst van je wegnemen. Ik heb 3 puncties gehad en vond ze alle 3 echt onzettend meevallen. Als je de kans krijgt en het zaad is goed genoeg voor ICSI dan zou ik wellicht ICSI overwegen en die kans met beide handen aangrijpen!!!!! Het KID/traject ingaan kan dan altijd nog. Elmo, met tranen in mijn ogen heb ik jouw laatste berichtje gelezen. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost maar ze zijn beide 100% van ons. Zeker is dat wat iedereen wilt maar als je er alles aan gedaan hebt om zwanger te raken met en van je partner en het lukt niet dan ben je blij dat je de optie KID nog hebt. En als je dan zwanger bent van een KID-kindje dan zul je dat kindje ook opvoeden en liefhebben alsof het kindje 100% van beide is en niet minder. Ik ben heel erg blij voor jullie dat jullie tot 2 maal toe het grootste geluk en wonder hebben mogen meemaken en ik hoop dat alles voorspoedig verloopt met je bevalling. Succes nog met de laatste loodjes!!! Gr. Sabrien
sandra pgd doen ze in maastricht nadat de eitjes zijn bevrucht d.m.v icsi word er een cel van het embryo naar maastricht gestuurd hier word het onderzocht op afwijkingen als er geen afwijkingen gevonden worden kunnen ze teruggeplaatst worden bij een afwijking worden ze vernietigd. gr regi
Sabrien: Oh, ik bedoelde ook helemaal niet dat "iedereen" wordt beloond na ICSI (of welke andere behandeling dan ook). Neem het ook zeker niet voor normaal aan dat wij 2x de loterij hebben gewonnen, want zo zien wij het echt. Ook vind ik helemaal niet dat een kindje ontstaan na KID minder van beide ouders is dan een volledig biologisch kind (ik haalde niet voor niks het verhaal van meneer en mevrouw Belle aan). Het enige wat ik bedoel is dat je gevoelsmatig, in mijn ogen, alle kansen wilt en zult benutten om een kindje van je twee te krijgen. Als je met lege handen blijft en KID is een optie...ja, dan begrijp ik dat je deze mogelijkheid nog aangrijpt (wat ik al schreef...we hebben zelf ook al met de gedachte gespeeld en zagen het zeker nog open, als een plan B). Ik veroordeel niemand die het pad KID bewandeld, zelfs niet als je ICSI overslaat. Denk er alleen heeeeeel goed over na, that's it. Chromosomenonderzoek wordt vooraf standaard gedaan bij ICSI en als daar geen gekke dingen uitkomen, heb je volgens mij niet meer kans op afwijkingen dan ieder ander. Elmo
Weeg alles goed tegen elkaar af. Niemand anders dan jij en je partner kunnen hier een beslissing over nemen. Als IVF voor jou een stap te ver is, dan houdt het daar gewoon op. Als je partner dan open staat voor KID, dan kan dat de weg zijn voor jullie. Ik ben van mening dat je niet alles over hoeft te hebben om een kindje uit eigen dna te kunnen krijgen. Je moet ook je eigen grenzen in de gaten houden en niet aan jezelf voorbij lopen. Maar bedenk je wel heel goed wat voor een gevolgen de keuze voor KID zal hebben. Voor jezelf, voor je partner, voor jullie relatie en vooral voor jullie kind. Sterkte met alles!
voor mij doorslaggevend is denk ik de chromosonenuitslag,maar mijn vriend zijn probleem is aangeboren, dus ergens vrees ik. Als een punctie bij aanprikken elke x voelt als het plaatsen van een spiraaltje pfffffffffff schrijf me dan maar even af. Ik had nog niet eens nagedacht over het voortraject jezelf hormonen toedienen schijnt ook geen pretje te zijn volgens collega. Maar ik moet ook rekening houden met het feit dat ik al 35 ben, dus mss moet ik het sowieso wel doorstaan. Jammer hoor dat ze in nl niet op voorhand aan narcose doen!Mijn partner begint open te staan voor mijn overwegingen.Nogmaals doorslaggevend voor mij is de uitslag van chromosonenonderzoek. Als je je kind leed kunt besparen altijd doen. Ik ben jullie allen erg dankbaar voor de reacties, ik heb ook bedoeld open gesprek!!
Sandra, wilde nog even reageren over de pijn van een punctie...dat is echt maar 10 minuten...Ja, het is even pijnlijk, maar wie weet wat je er ooit voor terug krijgt! En wat is nou 10 minuten op een mensenleven...Ik kijk er altijd ontzettend tegenop, maar goed in de hand van vriendje knijpen en het zit er weer op! Ik snap je overweging als het een chromosoomkwestie is! Dan zou ik het ook overwegen... sterkte! Liefs
ik geloof dat ik het niet helemaal meer begrijp, als het een chromosomen afwijking is dan kom je toch in aanmerking voor pgd
Dames, mag ik jullie ook vragen bij welk ziekenfonds ziekenhuis leeuwarden zit? Die een beetje goed vergoed? Op de afdeling wezen ze me door naar een website waar ik nog niet vond wat ik nodig heb!
ohw ok dan heb ik niet goed opgelet, ik dacht dat jullie al wat meer informatie hadden, als ik heel eerlijk ben denk ik dan dat je wel hel erg voorop loopt met hetgeen je wel en niet zou willen, ik denk dat je in dit traject erg weinig te willen hebt en de kansen die aangeboden worden met 4 handen aan moet pakken. maar ik denk dat je daar vanzelf achter komt naarmate de onderzoeken en gesprekken in het ziekenhuis. gr regi
Ik denk dat je wel wat te willen mag hebben hoor. Maar het evt kind staat voorop wat mij betreft!!Hoop dat je mij begrijpt??
begrip is een groot woord in dit, maar wat ik bedoel is dat als je in aanmerking komt voor icsi/pgd weet ik niet of je zomaar kid kunt gaan doen ik heb geen idee hoe ziekenhuizen daar in zijn daar heb ik geen ervaring mee.
Ondanks dat ik niet weet waar we op uit komen, moet het toch mogelijk zijn er voor te gaan wat je wilt??
De vergoedingen zijn landelijk bepaald volgens mij, maakt niet uit bij welk ziekenhuis je zit. Als KID medisch gezien niet de enige / laatste optie is weet ik niet hoe het staat met wachtlijsten. Kan me zo voorstellen dat het nog heel lang kan gaan duren (wil je de put niet inpraten). Puncties en hormonen spuiten. Nee, leuk is het niet nee...das een feit. Maar wat ik al zei: een narcose is voor mij vervelender geweest dan de 8 puncties (in totaal). Ook is het plaatsen van een spiraal niet te vergelijken (was hier in 1 woord HEL)...maar lijkt dus niet op puncties. Nog een kleine toevoeging: Een punctie is procentueel gezien ook niks (in mijn geval!) in vergelijking tot een bevalling! Klinkt cru misschien...maar de kleine moet er ook uit. Erin was hier een probleem...maar eruit was een NOG groter probleem. Ik bespaar je het verhaal. Dit alles heeft mij toch niet kunnen weerhouden voor een tweede kindje te gaan. NIets is zo grensverleggend als de MMM. Ik hoop dat, wat de beslissing ook mogen zijn, er samen voor kunnen gaan en samen papa en mama van dat kindje zullen worden! Ongetwijfeld, hoe ook ontstaan, wordt het met alle liefde ontvangen. Daar gaat het uiteindelijk natuurlijk ook om! Elmo