Hier schoonouders lieve mensen niets van te zeggen. 5 kleinkinderen. Ze zijn helemaal leip van de kids van mijn man zijn jongste zusje. deze zijn er ook minimaal 3 dagen in de week plus wat nachten enzo terwijl de afstand 50 km enkele reis is. Maakt verder niet uit, hetgeen wat mij boos maakt is dat het altijd over die kids gaat. Ik wil er niet over praten waar onze kleine bij is. Ik ben erg recht voor zijn raap, maar dat wordt niet gewaardeerd afgelopen jaar heb ik wel een keer mijn mond open getrokken en daar is echt flinke heibel over geweest. Ik ben al het buitenbeentje van de familie maakt me geen bal uit, maar ik wil niet dat het over de rug van onze kleine gaat en dat gebeurd nu wel. Ik zal de details verder achterwege laten, maar hier is er 1 heel erg bezig met lief niet lief en dat soort dingen. Vanmorgen ging ik wandelen naar opa en oma die de kids weer hadden we stonden op 10 meter afstand en onze kleine allemaal roepen geen reactie ze reden weg en hebben me 200%zeker gezien . De kleine begint enorm te huilen en zegt letterlijk mama opa en oma vinden mij niet lief. Ik wil ook pelen (spelen) bij opa en oma en ook lapen (slapen) maar ikke mag niet. Al een jaar lang wordt beloofd dat die mag logeren de laatste maanden ook aan hem hij is in het afgelopen jaar 1x daar alleen geweest om te spelen, en verder 1 x als de andere er ook zijn. Ik probeer zelf iedere week langs te gaan ze wonen hier 300 meter vandaan. Maar nooit is de aandacht voor hem er, altijd gaat het over de andere. Mijn man en ik zitten hier na de vorige 'ruzie" in de familie totaal niet over op 1 lijn waardoor het niet alleen ruzie in de familie is maar ook thuis als ik mijn mond open trek. Nu moet ik wel zeggen dat de laatste maand het kwartje begint te vallen en hij het wel gaat beseffen, maar goed. Dit deed me zoveel pijn, ik weet ook niet wat ik ermee aan moet behalve zeggen dat die heel lief is en hem troosten.
Wat vreselijk sneu zeg.. Ik zou nog 1 gesprek proberen aan te gaan met die mensen, al is het maar vanwege je man, en als zij dan niet anders reageren zou het voor mij gewoon afgelopen zijn..
Ik zou het denk ik ook nog een keer goed duidelijk maken. Dat ze meer kleinkinderen hebben en dat jullie kindje ook wil genieten van opa en oma. Ik zou het voorval van het wegrijden ook benoemen met daarbij de reactie van jullie kindje. Vind het echt heel sneu voor de kleine. Ik hoop voor je dat het positief uit gaat pakken.
Eens met Shaddix. Mijn oma was ook zo. Alle aandacht ging altijd richting haar andere kleinkinderen. Wij kregen ook nooit wat. En als ik mijn moeder goed begrijp doet dat een moederhart verschrikkelijk veel pijn. Mij heeft het nooit heel veel uitgemaakt. Had toch al niet veel op met mijn oma maar jammer is he wel natuurlijk. Mijn moeder doet het na die ervaring anders. Ok, ze overcompenseert een beetje maar lief is het wel. Ze heeft ook bij mij en mijn broer altijd alles gelijk gehouden. Op verjaardagen na natuurlijk. Maar op kerst, altijd voor hetzelfde bedrag, kreeg ik iets dan kreeg hij ook iets en anders om. Jouw schoonouders? Die zouden zich echt heel diep moeten schamen. Dit doe je een kind gewoon niet aan
Oh ja, hoe aan te pakken. Omwille van je man zou ik nog eenmaal een gesprek hierover aangaan. Zou het dan niet veranderen dan zou ik er persoonlijk helemaal wegblijven.
Ach mijn hart breekt bij het lezen van het huilen van je zoontje...wat erg! Hoe kunnen ze dat doen ...andere kleinkinderen voortrekken? Ik ben ook niet op mijn mondje gevallen en merkte ook altijd dat dit niet zo fijn aankwam bij sommige mensen...nu heb ik wel geleerd wat meer te denken dan te zeggen hahahaha...al mag je best voor jezelf en je kids opkomen ... Maar wat erg dat je schoonouders dit doen......ik zou toch eens een gesprek aangaan hoor.
wat zielig voor je zoontje ik zou ook nog 1x een goed gesprek met ze hebben en doen ze daar niks mee dan zou het voor mij klaar zijn. hoop dat je samen met je man een beslissing kan nemen,want jullie moeten er wel samen achterstaan.
Hier exact de zelfde situatie. Het kleinkind van haar oudste zoon is dr alles, ook haar oudste zoon is dr oogappeltje. Mijn man en mijn zoon ach het is dat ze er zijn en dat ze eens in de 4 weken eens langs komt, terwijl we 5 min bij elkaar vandaan komen. Haar oudste zoon en s-dochter wonen 50km van ons vandaan en daar zijn ze 1 a 2 keer per week. Jou zoontje gaat t nu begrijpen natuurlijk, die van mij is gelukkig nog jong, maar ik zie er nu al tegen op als hij straks ouder is. Er iets over zeggen heeft geen zin, want ze erkent het niet. Of het gaat 2 weken goed en dan is het weer het zelfde liedje. Ik ben nu op t punt dat ik er geen energie meer in stop en t laat voor wat het is. Reden dat we amper bij hun komen, is omdat het daar werkelijk een zwijnen stal is. Overal ligt puin, eten (wat ondertussen onder schimmel zit en bijna wegloopt) de stofzuiger weet van angst niet wat die moet doen, zolang is die al niet aangeraakt. Je begrijpt dat ik me daar niet op mn gemak voel. Wat vind je man er van?
ow bah, wat een hatelijk gedrag van je schoonouders zeg! ik ben ook totaal niet op mijn mondje gevallen, maar gelukkig staat mijn man wel altijd achter me.. ik ken dit geval gelukkig niet van mijn schoonouders, maar van mijn oma.. (dat is stukke makkelijker aangezien het mijn eigen familie is) ik ben met haar in gesprek gegaan over wat mij zeer deed en wat zij er aan kon doen als ze dat wilde.. ze zei dat ze dat wilde, maar deed er dus geen drol mee. toen was de keuze voor mij heel simpel ik ga er niet meer heen!!! sterkte met de situatie!
ach zo zielig voor je kleine man hopelijk breekt er ook iets bij je Man na het horen van je verhaal zodat jullie weer op 1 lijn komen! En als dat zo is zal ik toch echt weer een keer een gesprek aangaan!! Ach zo erg dat hij het voelt...!
Ik denk dat hier echt over gepraat moet worden. Als eerste met je man. Hoe ligt de verhouding met je schoonouders tussen je man en zijn jongste zusje (is er verschil in omgang met hun kinderen en heeft dat een oorsprong van vroeger?). Vervolgens denk ik echt dat jullie om de tafel moeten gaan zitten. desnoods met een onafhankelijk persoon erbij (kennis?) zodat het gesprek een beetje geleid kan worden en niet uit de hand loopt. Je kind lijd hieronder en daarom is het misschien beter om een beetje afstand te bewaren. Ga dus niet meer zo vaak langs en misschien kan je dit aan je schoonouders uitleggen (anders krijg je daar weer verwijten over). In ieder geval geeft dat misschien wat rust bij je kind en vanuit die rust kun je langzaam aan weer wat opbouwen. Heel vervelend, oneerlijk ook van je schoonouders!
meiden bedankt voor de reacties, ik wil eigenlijk niet te veel details vertellen. Man en zusje hebben nooit een mega goede band gehad het is een gezin van 4 en eigenlijk zoals ik het van mijn man begrijp. is hij nooit hecht geweest met de rest van zussen en broer, daarentegen de andere kinderen zijn wel hecht met elkaar. Dit uit zich ook in het niet uitnodigen van mijn man en mij voor een verjaardag en de rest wel. Mijn man is dan nog zo gek om 40 euro aan een cadeau te spenderen en krijg je via de intercom te horen dat je wel even boven mag komen maar gelijk weer weg moet want ze willen rustig aandoen? Ik voel me dan redelijkopgelaten als je vervolgens langs loopt en de hele familie zite zitten want ze gaan daar eten. ook mijn man doet dit pijn en ik merk dat hij er steeds minder energie insteekt. Dit is eigenlijk al heel lang aan de gang we waren tegelijkertijd zwanger zij 4 maanden eerder bevallen en ook toen ging alle aandacht daarheen maakt niet uit. heb ik geen moeite mee maar man wel, met 5-12 deden we cadeautjes en op het moment dat de kleine van ons er was en het de eerste keer 5-12 was werd het te duur met al die kleinkinderen wat maakt 1 meer of minder nu uit denk ik dan? Mijn man is toen ook boos geworden maar wel pas 1jaar later en heeft toen ook gezegd het voelt alsof ik en vooral mijn kind er niet toe doet. Het enige wat je te horen krijgt is nee dat is niet zo maar het gaat opdezelfde voet verder. Het doet mij zeer dat mijn zoontje "onrecht" aangedaan wordt maar het doet mij nog meer zeer dat mijn man zo te kakken gezet wordt. Ik ben de fase van de schijn ophouden ook voorbij we wonen in hetzelfde dorp vlakbij elkaar maar wij zien ze verreweg het minste van allemaal. hier komen doen zo ook bijna nooit. ik heb geteld vanaf januari en dan zitten er 2 verjaardagen tussen en zijn ze 6 keer geweest hier!
Komt in de beste familie.s voor. Mijn oma het is altijd mijn neefje nichtje nichtje en hun kinderen na. Terwijl ik en mijn zusje de oudste kleinkinderen zijn. Je zou zeggen dat meestal de oudste een speciaal plekje hebben. NIET DUS. En mij heeft het nooit geboeid maar mijn moeder heeft het ook altijd als storend ervaren. Toegeven de band tussen mij oma en mijn moeder is ook niet 100 mijn moeder is haar zwarte schaap. En haar kinderen komen daar achter aan. En nu mijn kinderen. De achterkleinkinderen. Ze heeft het altijd over de achterkleinkinderen van mijn nichtje. En nooit over mijn spruitjes of die van mijn zoon. Als of ze voor het eerst overgrootoma was geworden. Dat is ze al dik 18 jaar. Je leert er mee omgaan. Persoonlijk zou ik er niet te veel meer van zeggen. Jij weet het je zoon weet het nu. Je zult er een weg in zien moeten vinden. En niet meer zo vaak langs gaan laat maar voelen waar de schoen wringt. Van waarom komen jullie niet meer zo vaak. Dan kan je zeggen nou wat denk je zelf dat de reden zou kunnen zijn. En je zoon nu lekker verwennen hoor meis hij is het waard. Ga naar de ikea ect of ballenbak en maak er een leuke dag van met hem. Als zij het niet willen dan doen wij moeders het toch.
Dit vermoede ik al. Hij is dus een soort van het zwarte schaap. En ik denk dat dat niet meer zal veranderen. Wel zal je man altijd die liefde blijven zoeken bij zijn ouders. Omdat het zijn ouders zijn. Want het doet pijn en het zal altijd pijn blijven doen.
Dit vermoede ik al. Hij is dus een soort van het zwarte schaap. En ik denk dat dat niet meer zal veranderen. Wel zal je man altijd die liefde blijven zoeken bij zijn ouders. Omdat het zijn ouders zijn. Want het doet pijn en het zal altijd pijn blijven doen. Probeer hem er in te steunen. Kritiek naar je man toe is al pijnlijk genoeg toch. Omdat het zo overduidelijk is. Wees er voor hem. Maar dat doe je al merk ik dus. Knuffel je man ook maar eens extra goed.
Sorry zie dat er dubbel geplaatst is. Was zeer zeker niet de bedoeling maar verbinding deed raar of zwangerschapspagina. Lade al zo ontzettend lang.
Jeetje wat een verhaal......nou ik zou me niet inlaten met dit soort mensen...je hebt er helemaal niks aan ...alleen een hoop stress en je man zla zich echt wel alleen gelaten voelen door hun. Maar als ze dit al bij hun eigen broer en zoon doen...dan sta ik er ook niet meer van te kijken dat ze julie kinderen ook zo links laten liggen. Misschien moet je man zich afvragen of hij wel hetzelfde voor zijn kinderen wilt wat zij hem al hebben aangedaan?
Wat een nare situatie en familie. Als ik je verhaal zo lees snap ik niet zo goed waarom je hier ruzie met je man over hebt. Hij voelt zich duidelijk buitengesloten van zijn familie en jij ziet dit nu ook met jullie zoontje gebeuren. Dan zouden jullie toch juist op 1 lijn moeten liggen? Hopelijk dat je man de ernst van dit probleem snel gaat inzien en jullie er samen uitkomen. Ik weet niet of je je schoonouders al gesproken hebt, maar ik zou ze zeker even vertellen over het laatste voorval waarbij je zoontje ontroostbaar was. En wat er ook gezegd is; daarna even afstand nemen! laat ze maar even in hun sop gaarkoken. Als je ze nog zo regelmatig bezoekt met je kind erbij dan raakt hij elke keer over zijn toeren omdat oma en opa hem geen aandacht geven en hem "niet lief" vinden.
Geeft niet. Vorige week heb ik al heel lang zitten praten met mijn man en mijn moeder over dit alles ik was het zo zat en merkte dat het tussen ons in kwam te staan. Mijn moeder heeft net zoiets meegemaakt bij haar schoonmoeder dus lang gesprek hij snapt het hij voelt het idd wat jij zegt het zijn zijn ouders hij wil die aandacht dat respect dat begrip. Maar hoe goed hij zijn best ook doet hij krijgt het niet nu niet nooit niet. Alleen als er iets nodig is dan kunnen we springen en rennen. (dat heeft die zelf al gezegd doet die niet meer) Ik hoef er niet langs te lopen en doe dat voorlopig ook zeker niet meer. De afgelopen weken ben ik zelf als steeds meer afstand gaan nemen en heb de mannen al alleen laten gaan. ik heb er geen zin meer in. Kleine ligt nu op bed vanmiddag gaan we naar de kinderboerderij!
Wat ontzettend sneu zeg. Het patroon bij je man herhalen ze gewoon bij hun kleinzoon. Echt heel zielig dat je zoontje het nu gaat beseffen. Terwijl je soms ziet dat ouders heel andere grootouders worden en de band met hun kind ook weer aangehaald wordt! Hier lijkt me dat niet het geval. Ik zou er heel goed met je man over praten, zodat hij gaat inzien dat ze het patroon herhalen bij hun kleinkind en dat hij als vader er nu is om dat te voorkomen. Wat zal hij ook een verdriet ervan hebben. Het blijft pijn doen, het zijn zijn ouders. Ik denk dat je beter alles op een laag pitje zet, even geen contact meer ook al wonen ze zo dichtbij, ik zou gewoon even helemaal niet meer langsgaan, niet bellen, etc. Krijg je daar vragen of opmerkingen over kun je het gesprek aangaan. Maar nu zien ze het helemaal niet in, volgens hun is 'het allemaal niet zo'. Op basis daarvan kan je geen gesprek voeren, ze hebben hun eigen gedachten al klaar en zijn zo te horen niet van plan om daarvan af te wijken.