Er is niks gezegd over observeren.. Alleen dat hij erg verlegen was en afwachtend.. Hij had die vrouw ook nog nooit gezien.. En alleen de scores van de testen staan erop.. Verder niks en zwart gedruk op het einde licht verstandelijk beperkt ..
Hij zit al op speciaal onderwijs .. Maar over dit licht verstandelijk beperkt is er nog nooit 1 woord gepraat .. Het kwam echt Koud op mijn dak zo ineens.. 1,5 jaar geleden is er ook een iq test geweest .. Daar kwam dit toen niet uit ..
Dan zou je misschien het beste nog een keer een gesprekje kunnen doen. Mét de juf erbij. Vraag welke test is gedaan en wat de scores waren waarbinnen je kind valt. Je kind krijgt namelijk nooit een score zoals "IQ van 80", maar altijd "tussen de 70 en 90" bijvoorbeeld. En dan is er 95% kans dat zijn IQ in werkelijkheid overeenkomt met een getal binnen die kaders. Dus nog steeds 5% van de kindjes hebben in werkelijkheid een hoger of lager IQ dan de test aangeeft.
Waar zal ik beginnen. Ik ben de gene geweest die een test heb laten afdwingen bij het ggz voor zoon lief. Hij kon niet mee komen geen letter lezen en schrijven. Onderwijs advies gehad. Daar in kon hij wel mee komen. En zat iets boven de leeftijd. / Bij het ggz getest daar was het 78/78. Totaal score ook 78. Ik was juist blij dat hij getest werd. Nu jaren later blijkt hij toch dyslexie te hebben. Vorig jaar met 11 jaar en een paar maanden opnieuw getest van wegen het naar de grote school gaan geen cito hij zat al op het speciaal onderwijs. Daar kwam wat anders naar voren. Verbaal 91 performaal 110. Daarna is hij weer eens getest. En daar in waren zijn score.s weer lager. Nu had hij een totaal iq van 83. Eerst 78 daarna 91 toen weer 83, Ik zelf heb een iq kloof. ( voor de volgers volgende week heb ik mijn uitslag van mijn tweede iq test). Licht verstandelijk beperkt kan je ook anders uit leggen Ik bijvoorbeeld laag gemiddeld( al hoop ik volgende week iets beter uit de verf te komen) Het kan zijn dat jou zoontje ( overschat woord of onderschat) Of er woord te veel van hem gevraagd of hij presteert onder zijn kunnen. Ik wil je een ding mee geven. Want dit proef ik uit jou reacties. Het is geen schande om een kindje te hebben dat misschien licht verstandelijk beperkt is. Een iq test zal veel kunnen verklaren. En kan een wat beter beeld geven van je kind. Ik zal de laatste zijn die zegt dat ze het allemaal beter weten maar ik ben wel de eerste die vind als er een probleem is je tot de bodem moet uit zoeken wat er met je kind is Of het nu goed of slecht nieuws is. Vorige week topic van die andere moeder. Daarin schreef je ook over je kindje. Het is geen schande als er wat met je kindje is. En ik snap je gevoelens van het kan niet waar zijn het is niet zo echt niet. Ik weet 75 procent een moeder voelt meestal haar kinderen goed aan. Jij ook waarschijnlijk. Je weet diep van binnen wel of niet dat je verder moe gaan kijken. Het is in het belang van zijn toekomst. En ja ik ben het met je eens het zijn allemaal moment opnamen. Maar om ergens te beginnen moet je ook iets hebben onderzocht. Als je er niet voor open staat. Zal je er toch opener voor open moeten gaan staan. Je kindje heeft een ( probleem) en door afwijzend te zijn naar de hulpverlening werk je niet alleen je zelf tegen maar vooral je kind. Succes ermee en nee het is niet makkelijk ( i now)
Hier krijgt zoon echt wel een exact IQ op papier. Zijn IQ is 72. Er staat dan bij: " 80% betrouwbaarheidsinterval 67-83" Maar hier werd álle 3 de keren een IQ cijfer berekend, maar wel altijd rekening houdend met de 80% betrouwbaarheidsinterval Mijn zoon word trouwens ALTIJD overschat. Hij lult als brugman en ziet er pienter uit en praat heel wijs maar is toch verstandelijk beperkt.. Moraal van het verhaal: ook al denk je soms dat alles koek en ei is en je kind slim lijkt, dat hoef niet te betekenen dat dat ook zo is Waarvoor zit hij op speciaal onderwijs? Autisme misschien? Kinderen/mensen met autisme staan erom bekend heel slim over te komen met pedant en apart taalgebruik en slim over te komen, terwijl de werkelijkheid vaak anders is. Hier merkten de leerkrachten er ook niks van tot zijn IQ tot 3 maal toe zo laag uitviel en de aap dus uit de mouw kwam. Hier is het heel erg opletten dat ze hem niet overschatten met zijn "grote mensen" taalgebruik" maar laag IQ wat niemand aan hem ziet/merkt die hem niet goed kennen.
Geloof mij het wend nooit. Nu ik zelf bezig ben met mijn zelf en mijn problemen en ik onderzocht ben en nu dus in de herhaling. Begrijp ik zeker wat dit voor donderslag dit is. Jou zoon klinkt zoals mijn zoon. Hij is niet de vlotste maar hij groeit langzaam ben er nog niet en makkelijk nee. Is het ook niet. Maar ik begrijp hem zo goed. Omdat ik zelf ook z.n kind was. Kan ik niets doe ik niet. Zie het hier hij groeit toch zoonlief. en stap voor stap komt hij verder zit zelfs op het vmbo. Ja hij blijft dit jaar zitten. Of ik dat erg vind nee helemaal niet zelfs kan hij verder rijpen. Weet ik snap je wel echt wel. Het kan alle kanten op gaan.
Hai .. Best een verschik dus in scores.. Ik wist dat er wat met mijn kind was.. Geen enkel probleem het is mijn kindje .. Met of zonder beperkingen .. Maar het ging er meer om dat de juf zegt dat het juist beter ging buiten het lezen om dan en de rest wijst dit uit.. Het kwam een beetje koud op mijn dak.. Nooit verwacht .. Ik was altijd degene die zei van ' was er maar een diagnose ' en nu heb ik die totaal onverwachts .. Uit de test blijkt hij niet dyslecties te zijn.. Daar dacht ik aan toen de juf alleen dat aankaarte .. Ook dat hij verlegen en wat faal angstig is komt echter door zijn eerste school.. Hij moest dit en hij moest dat maar kon het niet.. Zijn zelf vertrouwen heeft een deuk opgelopen.. Ik heb er 1,5 jaar over gedaan om hem naar een goed passende school te krijgen.. Naar het duurde gewoon lang.. Onderzoeken hier en daar indicatie van leerlingzorg.. Ik wist het al vanaf zijn 3e jaar.. Hij was 'anders' dan andere kindjes.. Maar als moeder heb je daar geen verstand van denken ze.. Dus werd er niet naar mij geluisterd .. Op de nieuwe school ging het beter.. Dat beaamde zijn meester en nu ook zijn juf.. De juf zei ik wil een iq test afnemen omdat ik denk en het vermoede heeft dat hij hoger zal score .. Dus ik gaf natuurlijk meteen toestemming en het werd gedaan.. Dus je kan je voorstellen dat het ff schrikken was .. Niet voor mij (nou ja beetje) eerste wat er in me op ging en zijn toekomst ? De naschoolse dagopvang vind ik erg moeilijk het is zoveel en zo lang.. Elke dag gewoon naar school van 8:30 uur tor 15:00 uur dan meteen naar naschoolse dagopvang tot 17:30 uur dus 18:00 uur pas thuis.. Kind speelt ook zo graag hier buiten.. Daarbij komt mijn ex ook nog vanavond om te bespreken en zal de omgang verandert moeten worden .. Hun brengen kind niet naar papa en is op vrijdag pas 18:00 uur hier.. Gaat hij nooit mee akkoord .. Maar ben echt bang dat het te veel word ( ik heb al toestemming gegeven voor de indicatie die aangevraagd moest worden) Maar wat een kind ook heeft moet zijn leven echt alleen naar bestaan uit therapieën ? Of ben ik gek dat ik zo denk.. Ja ik wil het aller beste voor mijn kind , maar ik wil dat mijn kind ook vrijheid heeft om te leven op sociaal gebied hier thuis ... Vind het zo moeilijk .. Overige is die opvang via vitree ?? Is dat een goede stichting ? Over stichting MEE ben ik erg positief te spreken ..en Trappenberg als je dat kent.. En de opvoeding thuis.. Doe ik het zo wel goed ? Dat zijn dingen waar ik meteen aan dacht .. Moet het hier anders thuis.. Het is toch meer een zorg kindje .. Maar ben voorstander om al mijn Kids tegelijk te behandelen.. School gaf aan (staat ook op papier) dat papa de zelfde regels moet hanteren dan hier thuis .. Moeilijk moeilijk
Wat goed dat hij op het vmbo zit zeg.. Mag je zeker trots op zijn of hij nu blijft zitten of niet.. Hij heeft het even geflikt toch .. Ja zo is mijn zoon.. Langzaam neemt hij de lesstof in zich op.. Wat ze zich vaak af vragen is het nu luiheid of kan hij het echt niet .. Dat is nog steeds de vraag.. Vaak doet hij het gewoon niet gewoon weg omdat hij geen zin heeft.. Maar heeft die geen zin omdat het moeilijk is en bang is in het fout te doen.. Of echt geen interesse in de lesstof.. Ze vroegen aan het 'welk vak vind je het leukst op school ' antwoord was buiten spelen .. Tja dat zegt misschien ook iets geen idee .. Zou graag in zijn hoofd willen kijken hoor.. Maar jou verhaal dat je kind toch op vmbo zit doet mijn wel goed en kijk ik wat positiever naar zijn toekomst .. Hij is pas 7 jaar en hoop voor hem dat hij er wel komt .. Ik kan er wel mee leven.. Hij hoeft geen advocaat te worden.. Maar kan hij er later mee leven ? Dat hij misschien vakkenvuller word ( ik noem maar ff snel iets hoor) overigs heb ik zelf ook op speciaal onderwijs gezeten en heb nu mijn mbo 4 pw jeugdzorg opzak
Speciaal onderwijs omdat hij dus niet mee kwam op regulier onderwijs.. Hij was ook niet toetsbaar op dat moment in groep 1.. Cito toetsen deed hij niet .. Autisme is zover ik weet niet aan de orde .. Zoals school zegt is daar geen aanleiding voor .. Ja dat overvragen ken ik ..
@ Monique 1985. Ik snap je wel. Zijn vader moet ook gewoon mee werken het zelfde zal het helaas niet woorden. Dat kan ook niet ieder mens heet zo zijn of haar eigen gedachten. Hier is zoon naar jgz geweest drie dagen in de week toen hij 8 was ook van wegen het gedrag wat hij lied zien. Daar kwam verder niks uit daar deed hij het niet. Veel rust en rust helpt mijn kind het beste en veel praten van dat ik dingen snap of juist niet hij is nu wat ouder en kan wel eens gek reageren( appel valt echt niet ver van de boom) Jou kind zit nog in de jongere fase ja toch is jonger. Als je het te veel vind kijk het dan eerst een half jaartje aan. Want hoe meer therapieën een kind kan krijgen, de.s te meer handvaten de kinderen mee krijgen. Het zijn de kleine tips. Je haalt hem idd dan uit de dagelijkse dingen zo als buiten spelen met vriendjes. Vaak zitten daar ook veel kinderen en daar spelen ze ook buiten. Sport spel gezamelijk eten ? Nu is hij nog klein en kneedbaar. Als ze groter worden gaan ze zich meer afzetten als ze 12 geweest zijn en ze willen iets niet meer dan hoeven ze het meer ( wel leren school dat is verplicht) Ik geloof ook dat jij het beste met je kind voor hebt. Maar ik snap en begrijp je gevoelens er om heen. Hoe we het ook wenden of keren we zouden niet willen dat onze kinderen( speciaal zijn of iets hebben) dat ze normaal naar school kunnen en een gelukkige schoolloopbaan hebben. En die juffen en meesters de meeste bedoelen het zeker wel goed. Maar ze maken ook daar fouten. Zoon zat op speciaal onderwijs. Als er iets is wat mij nu echt nog stoort is het wel dat hij nu als nog dyslectisch blijkt te zijn.. Je zou zeggen dat hebben ze daar sneller door( dus niet) Ook ik heb wel eens het gevoel het licht aan thuis ik doe de opvoeding niet goed. Gelukkig vele gesprekken gehad met mijn psygiatries verpleegkundige. Dat het hier gewoon weg wel allemaal mee valt en ik een ( goede moeder bent) Heb heel even jeugdzorg in huis gehad tijdens mijn depressie. En zelf zij zegt jij hebt wat maar zorgt heel goed dat je kinderen niet leiden onder jou ( ziek zijn ) je probeert hun niet te belasten met jou problemen en geeft hen ook dat gevoel niet. De letterlijke woorden waren dat doet ..... helemaal niet! Bij eens een overleg van jeugdzorg.( vrijwillige indicatie gehad niet gedwongen en alles stond op veilig) Voor dat daar weer praatjes en gedachten van anderen door gaan ontstaan. Soms heb je ze nodig ik laat ze binnen en ga aan de slag en laat zien wie en wat ik ben. En neem de tips te harten maar vooral ik vertrouw nu vaker op mijn intuïtie wat betreft zoonlief. En schipper met wat hun willen en wat kind wil en wat ik er van vind. Zo gaat het redelijk. Komt goed goed opletten en goed luisteren en zelf alternatieven aan dragen. In dien mogelijk.
Ja en dit snap ik ook ik ga er nu eerst voor dat zoon school afmaakt ik puche hem helemaal niet! Wel zeg ik dat hij zijn huiswerk moet doen ect ect. Ik heb gewoon al helemaal in mijn achter hoofd dat hij lekker lang bij zijn moeder blijft wonen. Rustig kan beginnen met werken wat hij ook doet of wilt doen. En hem veel uit handen blijft nemen zo lang als het nodig is. Ik zie hem denk daar in groeien. Zo dat hij als hij 25 is misschien wel kan zeggen mama ik wil mijn eigen huisje. Kijk woord hij vreselijk opstandig en wil hij met 16/17 het huis uit. Dat kan gebeuren. Maar tot hij hier wil blijven probeer ik het voor hem haalbaar te houden. En hem het gevoel te geven doe maar rustig aan volwassen worden. Denk dat dit veel kinderen kan helpen. Je bent wat langer ouder. Ouder ben je heel je leven op een gegeven moment woorden ze zelfstandig. Ik moest te snel zelfstandig woorden en denk dat daar een veel groter probleem is ontstaan volwassen worden terwijl je daar geestelijk helemaal nog niet aan toe bent dat moet groeien. Zo lang ik dit in het oog houd denk ik dat het met mijn zoon ook goed gaat komen. En of hij nu op een vrachtwagen gaat rijden in de tuinbouw te recht komt of via gemeentelijke sociale voorzieningen dat maakt niet uit als hij maar zijn centjes kan verdienen en er van rond kan komen wie weet dat hij nog een lief leuk meisje tegen komt en dat hij daar mee gelukkig gaat worden. vermoed wel dat hij een laatbloeier gaat worden wat betreft meisjes. Hij is te verlegen daar voor nog maar eens zal hij zijn weg gaan bewandelen en is het een weg die langer betekend bij mama te zijn is het prima. Zit toch nog de komende jaren in de kinderen dochter is net 4. Mijn tante heeft twee volwassen kinderen nog in huis zoon is 30 en daar gaat het prima neefje werkt( 30) moeder zorgt nog gedeeltelijk voor hem. .En als een kind zo gelukkig kan zijn Scheelt dat al de hele wereld. En te gelijk moeten we ( speciale kinderen los laten) ja doen we maar op hun eigen manier en tempo. Dan denk ik dat het met minder begaafde kinderen ook wel goed komt En sommige zijn op sociaal gebied juist sterker. Het is waar kleine kinderen kleine zorgen grote kinderen grote zorgen. Zo dra je een kindje in je handen hebt zijn we denk nooit meer zorgen vrij.
Dankje wel voor je reactie.. Hier ook jeugdzorg geweest 2 jaar geleden .. Ex dacht dat ik slecht was dus had een onderzoek aangevraagd om het op papier te krijgen.. Er waren al zorgen om zoon.. Met school enzo. En is alleen maar positief gelukkig en stond in het rapport dat zoon veilig is bij moeder.. Gelukkig maar al wist ik dat wel hoor.. Maar het te horen van jeugdzorg vond ik wel heerlijk hoor.. Ja de indicatie is aangevraagd ( is hij eerder voor afgewezen zoonlief was niet gehandicapt genoeg) maar toen stond dit ook niet zwart op wit.. Dus misschien nu wel ? Toen was er geen sprake van dagbehandeling hoor .. Maar wilde ze die therapieën toepassen op school.. Afgewezen dus .. Want ook daar moest indicatie voor komen.. Nu heb ik gezegd van ik ga het proberen en kijk goed naar mijn zoon.. Als ik merk dat het echt teveel is vraag ik opnieuw een gesprek aan.. Ik stop dus niet meteen maar probeer een oplossing te zoeken voor ik nee zou zeggen.. Ik werk overal aan mee .. Ook natuurlijk omdat ik er allemaal minder verstand van heb.. Maar alsnog ga ik niet blindelings overal op hun.. Ik vraag altijd bedenk tijd.. Breng voor mezelf alles op een rijtje met positieve en negatieve punten.. Ik heb zelfs vanuit mijn ziekenhuis bed nog van alles geregeld voor mijn zoon.. Toen was er al sprake van de dagbehandeling .. Ja ex kan het niet accepteren dat zijn zoon 'anders ' en legt zoveel de nadruk op wat hij NIET kan inplaats van wat hij WEL kan.. Zoonlief mag bijna afzwemmen voor zijn A .. Zoonlief mist zijn rechterhandje ( aangeboren afwijking ) ik ben super trots natuurlijk hij heeft er iets langer dan 1 jaar over gedaan.. 3,5 jaar kon hij al fietsen zonder zijwieltjes en 3 jaar was hij al compleet zindelijk .. Dat zijn de kleine dingen waar je toch trots op kan zijn ? Veel benoemen wat hij kan en laat wat hij niet kan achterwege.. Dat komt wel.. Ik ben benieuwd vanavond.. Heb mijn ego op zij gezet om een plan van aanpak te maken voor zoonlief .. Hij wilde niet komen..
Als ik aan mijn zoon vraag tot wanneer blijf je bij mama wonen zegt hij tot 30 jaar daarna ga ik in een huisje wonen.. Van mij hoeft hij ook niet groter te worden.. Ook ik zit voorlopig nog in de kids.. Mijn jongste is pas 7 weekjes dus ben nog wel onder de pannen.. Groot worden op eigen tempo is zo belangrijk .. Zelfstandig is hij gelukkig wel.. Maar heeft met sommige dingen nog aansturing nodig.. En dat mag nog met zijn 7 jaar .. En tuurlijk zou ik zijn leven liever zien zonder zorgen .. Het is niet anders.. We moeten verder en zorgen dat onze kinderen zich goed voelen.. Dat ze gewaardeerd worden en geaccepteerd worden zoals ze zijn.. Vooral bij ouders.. Bij vader is dat helaas nog ver te zoeken .. Kinderen horen perfect te zijn.. Nou voor mij zijn mijn kinderen perfect voor mij.. Met of zonder beperking.. Het zijn mijn kinderen en zou echt niet zonder de oudste boef kunnen hoor.. En MET zijn beperkingen want zo is hij..
Op basis van enkel een iq-test kun je niet zeggen dat er sprake is van een licht verstandelijke beperking. Wel dat het zeer moeilijk lerend is. Om de diagnose licht verstandelijk beperkt te kunnen stellen, moet er ook onderzoek gedaan worden naar de mate van redzaamheid. Hoe redt je kind zich in het dagelijks leven. Deze orthopedagoog moet zich schamen. Deze fout komt echt zo vaak voor en vind ik echt schandalig. Weet je misschien welke iq-test er is afgenomen? Er is een verschil in betrouwbaarheid tussen de verschillende testen.
Mijn dochter is getest omdat ze er zeker van waren dat ze aan het onderpresteren was. Zij blijkt een hele lastige combinatie te hebben. Een IQ van 128 (meerbegaafd) en hooggevoelig. En het vervelende van hoog en meerbegaafde kinderen is, dat er altijd van ze verwacht wordt dat ze het wel zelf kunnen en dat ze het toch wel weten. Dat vind ik echt een onbegrijpelijk iets. Ook zo,n kind zit op school om iets te leren, en als dat op een hoger niveau is moet dat aangepast worden, net als bij kinderen die moeilijk leren. Maar in de praktijk is dit heel lastig want alle tijd en energie wordt gestoken in kinderen die moeilijk mee komen. Bij mijn dochter is dit dus veel te laat ontdekt, met het gevolg dat ze op een aantal gebieden erg vastloopt. Maar nog verwachten ze enorm veel van haar. En door haar hooggevoelige kant krijgt ze het idee dat ze het nooit goed doet. Tja als iets niet uitgelegd wordt, en ze leert het zich verkeerd aan, snap ik het commentaar van de juf dat ze zich er niet voor inzet niet zo goed Als ze straks op het voortgezet onderwijs zit, zal ze waarschijnlijk ook tegen allerlei dingen aanlopen, maar het niveau van de klassen zal daar gelijkwaardiger zijn. En zal ze zelf het gevoel hebben dat de anderen zich net zo veel en vaak moeten bewijzen. Wat nu op school niet het geval is, dat maakt dat ze zich vaak een buitenbeentje voelt....