Ff van me afschrijven: Vanmorgen bonje met mijn moeder gehad, We wonen tijdelijk bij ze in huis tot ons huis klaar is en Dat gaat op zich prima, alleen mijn moeder zit volop in de overgang en lijkt soms een beetje een omgekeerde puber. Ze gaan volgende week op vakantie en wij passen dan op de hond, hier was ik in eerste instantie al niet zo happig op omdat een jonge hond gewoon een hele hoop aandacht nodig heeft en dat moeilijk te combineren is met werk, school en de zorg voor onze 20 maanden oude dochter die motorisch gehandicapt is. Maar dat hadden we gezien zij vaak op onze dochter passen, toch afgesproken. Nu zegt mijn moeder vanmorgen dat ze denkt dat die hond loops wordt. Dus ik baalde natuurlijk als een stekker, het hele huis vol met bloed vlekken en de vorige keer stonk het verschrikkelijk en zijn we letterlijk het huis uitgevlucht na een dineetje. Dus ik vroeg of we niet een pil of iets kunnen geven, was het huis meteen te klein en ging ze boos naar boven. Na een half uurtje toch maar naar boven gegaan om met d'r te praten en uit te leggen dat ik er gewoon een beetje van baal, maar dat het op zich geen probleem is en dat we toch wel op die hond gaan passen. Nu zou je denken: niks meer aan de hand, uitgepraat etc? Nee, dan ken je mijn moeder niet, die blijft vervolgens boos doen, dus ik zei: je kan nu toch weer normaal doen? Het is toch goed zo? Toen zei ze dat ze zwaar teleurgesteld is in mij doordat ik ervan baal? Toen ben ik even helemaal uit m'n panty gegaan, want dit flikt ze al mijn hele leven, nooit gewoon een ruzie uitpraten maar meteen 3 dagen gepikeerd en zielig doen totdat ik me uiteindelijk ontzettend schuldig voel. Dit dus ook gezegd: slaat ze vervolgens de deur dicht met de mededeling: misschien moet ik maar verdwijnen van deze aardbodem??? Waarmee ze mijn 'verwijt' eigenlijk alleen onderstreept. Afijn, nu is ze naar haar werk, en zit ik alsnog weer met een schuldgevoel. Man zegt dat het goed is dat ik gewoon heb gezegd wat ik van dat zielig/gepikeerd doen vind en dat zij daar maar eens over na moet denken. Enerzijds voelt dat ook goed, maar het schuldgevoel blijft knagen het is denk ik maar goed dat ons huis bijna klaar is... Ben even benieuwd wat jullie denken: moet ik nu weer de eerste stap zetten om het uit te praten? Of moet ik nu eens wachten op haar verontschuldiging? Bedankt voor het lezen iig!
Klinkt een beetje als een stemmingswisseling of in de overgang. Je zou naar je moeder kunnen uitleggen dat je niet iedere keer je excuses gaat aanbieden alleen maar omdat jij je schuldig voelt. Uitgepraat = klaar en dan hoeft ze er geen bijzaken te noemen waardoor jij geneigd ben je excuses te maken. Ik ken je moeder natuurlijk verder niet, is er misschien recentelijk iets gebeurd waardoor ze een kort(er) lontje heeft?
Je zegt het zelf al ze zit in de overgang. Misschien kwam jou opmerking toch ook anders binnen dan jij bedoelde. Jij baalt met die hond dat ziet ze niet alleen aan jou. Ze hoort het ook nog eens. Als ze vanmiddag terug komt heb je een pakje koekjes en thee of koffie en vraag je even of je met haar kunt praten. En leg het dan bij. Jullie wonen bij haar even tijdelijk ze is in de overgang en tja misschien is het allemaal wel wat te veel. Als ze altijd al zo gedaan heeft weet je ook dat het van zelf weer overgaat toch? Mijn moeder kan ook zo reageren niet leuk. En ging er vroeger ook nog wel eens op in. Dat werkt bij haar avenrechts. als ze z.n bui had kan ik beter even weg gaan uit de situatie. Ik verwende haar daarna altijd om het goed te maken. Maakte ik bijvoorbeeld een witlofschotel een favoriete maaltijd van mijn moeder en ging het daarna weer beter. En ja dat met die hond leuk is anders. Deze week moet ik ook op de twee katten van mijn zusje passen omdat ze op vakantie is. Erg vind ik het niet behalve de kattenbak verschonen haha.
Hmz....mam in overgang.....geen excuus natuurlijk om te ploffen over de hond en haar loopsheid. En zo raar was de vraag niet immers. Ik zou der even laten, jij hebt je zegje gedaan en nu kan zij er hopelijk wat mee doen. Sterkte ermee in elk geval!
Als eerste kun je proberen om niet meegetrokken te worden in dit soort ruzie's. Ga je niet schuldig voelen want dat heeft geen zin. Het is lastig dat je moeder op dit moment zo is. Geef je moeder gewoon een dikke knuffel en niet als excuses, maar gewoon als zand erover. Als ze er dan opnieuw over begint negeer het en ga over op een ander onderwerp. Misschien werkt het. Hopelijk komt ze heerlijk uitgerust van haar vakantie terug.
Hebben wij dezelfde moeder misschien?? Hier ook altijd zo. Ze manipuleert alles en iedereen op zo'n manier dat een ander altijd de schuldige is. Ze mankeert altijd van alles en is altijd de meest zieligste persoon. Klinkt allemaal heel hard maar mijn man en ik zijn er ook behoorlijk klaar mee. We zeggen in een discussie waar het op staat. Als ze dan boos is prima, zoek het maar uit. Maar wij laten ons niet meer dwingen tot dingen die wij niet willen. Niet schuldig voelen. Als zij niet te veel tegen jou zegt, zeg jij niet te veel tegen haar. Ze draait wel bij dan.
Thanks voor jullie reacties! @Kwebbel: Nee er is niks gebeurd wat ik kan bedenken waarom ze zo doet, denk echt dat die overgang in de weg zit... @knap: ja dat had ik ook moeten doen even weglopen, maar dat doe ik eigenlijk altijd en vandaag was gewoon even de maat vol denk ik @tikigo: haha ja klinkt best herkenbaar! Die van mij is ook nog eens Spaans dus ook nog redelijk wat temperament... Ik snap het ook gewoon niet, als ik ruzie heb met mijn man dan is het even ruziën, en als een van de twee het even later goed komt maken en toenadering zoekt praten we het uit en dan is het ook klaar. Ik kan hier dus niks mee...
Klinkt als de overgang, maar dan nog hoef je nog niet alles te pikken en je daar schuldig over te voelen. Als je het het uitgepraat hebt moet het ook klaar zijn. Zeg haar dan dat je het al hebt uitgepraat en dat het voor jou klaar is. Als het voor haar nog niet klaar is moet ze de volgende keer langer in gesprek gaan tot zij ook het gevoel heeft dat het is uitgepraat, maar niet weglopen om er vervolgens dagen boos over te blijven. Wbt de hond en loopsheid, een tip! Wij hebben onze hond binnenshuis luierbroekjes aangedaan! Gat erin knippen voor de staart en klaar. Geen bloed en geen gelik. Ze was zichzelf continu aan het poetsen tot het schraal werd, heel zielig. Af en toe de luier uit zodat ze zichzelf kan wassen. We hadden al een speciaal hondenbroekje gekocht met een soort inlegkruisje erin, maar dat ding viel steeds uit en was ook binnen no time vol. Heel smerig. Dus een luierbroekje aangedaan Succes met je moeder, ik ken het probleem.
Jullie wonen bij haar in huis maar je vindt het eigenlijk teveel werk om dan voor hun hond te zorgen. Ik kan begrijpen dat ze daar boos om wordt, het lijkt alsof je wel de lusten maar niet de lasten wilt. Hoe ze verder met haar boosheid omgaat is altijd al zo geweest begrijp ik uit je verhaal dus heeft het niets met de overgang te maken. Misschien op een rustig moment nog eens aankaarten dat je haar reactie niet zo leuk vind en hopen dat je snel weer op je eigen plekje kan wonen. Sterkte!
Maar ik zie ook de andere kant, jullie wonen met je dochter die speciale zorg nodig heeft bij je moeder in en geeft zelf al aan dat de zorg voor de hond er bij je eigenlijk wat teveel is. Denk je niet dat het feit dat jullie nu bij ze wonen je moeder wat teveel en te druk is en dat ze daarom op haar tenen loopt en misschien wat feller reageert. Daarnaast snap ik ook erg goed dat het gewoon niet leuk over komt naar haar toe, jullie mogen daar wonen totdat jullie huis klaar is en de hond woont daar ook dan is het toch raar dat de hond weg zou moeten naar een pension voor een week vakantie terwijl jullie daar zitten, dus kan me voorstellen dta het haar zwaar tegen valt dat je er zo moeilijk over doet aangezien zij wel haar hele huishouding en leven overhoop gooit om jullie op te vangen. En wta betreft loopsheid doe de hond een broekje aan scheelt dweilen en als ze gaat stinken even sprayen met ene lekker hondenverfrissingsluchtje en klaar.
Ik denk idd dat het feit dat hun zoveel voor jullie doen maar een weekje voor dr hond zorgen er net vanaf kan met gemopper e.d. bij je moeder in het verkeerde keelgat is geschoten. .. Beetje flauw om het direct allemaal bij haar en de overgang te leggen zonder een beetje zelfreflectie
Ik denk niet dat het aan de overgang ligt. Je zegt zelf dat ze dit al jouw hele leven doet, na een ruzie drie dagen gepikeerd zijn. En jij gaat je steeds schuldiger voelen. Dit is een patroon dat nog nooit doorbroken is en dus zal voortduren tot in bejaardentijd (moet je toch niet aan denken). Mijn 'beste' advies zou zijn om niet te reageren zoals je gewend bent maar proberen het te doorbreken. Dus bied dit keer niet je excuses aan omdat je je zo schuldig voelt, maar vecht tegen dat schuldgevoel en blijf je vasthouden aan de gedachte dat je het al had uitgepraat en dat ZIJ weigert om het van zich af te zetten. Kortom, probeer niet weer erin te trappen. En met 'erin trappen' bedoel ik: met open ogen in het oude patroon stappen. Het heeft allemaal niks met de hond etc te maken, dit is hoe jullie op elkaar reageren. En dat zal zo blijven als niemand daadwerkelijk iets in gedrag verandert. Succes, ik denk dat het niet makkelijk voor je is.
Bedankt meiden voor de reacties! Ik snap wel wat er bedoelt wordt met dat het een beetje flauw is in het op de overgang te gooien, is mis ook wel zo. Ook kan ik begrijpen dat mijn moeder denkt dat ik haar niet uit de brand wil helpen terwijl ze dat bij ons meerdere malen hebben gedaan! Daar heb ik dan ook sorry voor gezegd en ben ik vanmorgen met haar gaan praten. Waar ik zo boos over ben/was is dat het altijd op dezelfde manier gaat. Ik probeer het goed te maken en dat zij na het 'uitpraten' dan nog steeds boos is. Dat vind ik gewoon raar en ga me daar dan echt super schuldig over voelen. Zo als nu ook weer. Ik wacht wel tot ze thuis komt en dan ga ik er wel even over babbelen weer, ik ben alleen bang dat het weinig zin heeft en dat ze dan toch weer boos blijft. Vind het echt moeilijk. Bedankt voor jullie reacties iig!
Kijk, en dat moet je haar zeggen, alleen dat. Dat als het uitgepraat is zij nog 3 dagen boos blijft en dat je dat heel moeilijk vindt en dat jij daar dan een schuldgevoel van krijgt. Verder niets erbij halen waarom/wanneer enz. (en als ze boos wordt en blijft heb jij het wel gezegd wat je lastig vindt, dan moet je er mee leren leven dat ze 3 dagen boos blijft maar dan is dat NIET jouw schuld ) Sterkte meid, je kan het.