Gisteren is er bij mij PCO vastgesteld. Dus bijna eigenlijk geen eisprong. Hebben jullie dan ook veel slijmverlies tijdens de cyclus? Ik heb reeds sinds CD 31 enorm veel slijmverlies Zit nu op CD 36 en het wordt er niet minder op. Ist dit normaal?
hoi hoi ik weet al jaren dat ik PCO heb, maar het verschilt per cyclus eigenlijk qua hoeveelheid slijm. maar bedoel je vruchtbaar slijm of meer de witvloed?
ik zou het niet weten. maar vind wel dat je een mooie cyclus hebt.....ben ik jaloers op. krijg je nu ook medicijnen?
Nee, krijg nog niks... het is te zeggen: ik wil nog niks... Mocht direkt verder behandelt worden als ik wou, maar wou zelf eerst eens starten met temperaturen want had het nog niet gedaan. Ben op mijn duivels aan het wachten. Maar stilletjes aan begin ik toch even aan een zwangerschapstest te denken. Sinds deze middag branden mijn borsten geweldig. Ga ik net naar het toilet en veeg ik weer een hoop slijm weg. Ik stel mij erop in dat mijn cyclus van slag is, maar toch... Als de test negatief is, dan is het zo. Zal er niet van teleurgesteld worden want ik hou er rekening mee dat ik binnenkort wel eens met clomid zal kunnen beginnen
voor iemand met PCO heb je een mooie cyclussen gehad, zonder medicatie..... bij mij wordt de witvloed altijd meer rond mijn NOD, en dan daarna vind ik er meestal wat bruin of roze doorgemengd bij..... maar ja, bij anderen duid het op een zwangerschap
Dat is het hem nu juist, ik had nooooooooit verwacht pco te hebben aangezien mijn cyclussen er niet slecht uitzagen. Dus daarom kwam de klap nogal hard aan in het begin. Omdat er inderdaad gezegd wordt dat dit verlies een teken van zwangerschap kan zijn, heb ik een test gedaan deze ochtend, maar was negatief. Ondertussen al 8 dagen dit water/slijm verlies. Ik wacht op de duivels...
Ik heb PCOS en ik heb eigenlijk altijd last van afscheiding. Volgens de gyn komt dit door de verstoorde hormoonwaardes.
idd je lichaam is wat van slag..... wat betreft je cyclussen, hebben ze een echo gemaakt? bij mij was duidelijk een kralenkrans te zien, en ik heb nooit een eigen ongi gehad na het stoppen met de pil (6-7 jaar geleden). maar ik had idd wel alle symptomen.....
Sorry voor het late antwoord, maar was er een paar dagen tussenuit. Ze hebben inderdaad een echo gemaakt. En er was geen twijfel mogelijk... een heeeeeeeeele duidelijke kralenkrans, langs elke kant minimaal 12 "kraaltjes" Ik wacht nog steeds op mijn ongi. Net of mijn lichaam nu zegt van "sieso, je hebt gehoord dat je PCO hebt, dus nu doe ik lekker mijn eigen ding" Echt om te balen...
vervelend meis dat je lichaam van streek is.... zoals gezegd, ik werd op een gegeven moment helemaal niet meer ongi, en dan ga je toch denken.... weet dus inmiddels al een aantal jaren (5-6 j) dat ik PCO heb, en ik heb een gezonde knul van 4, dus alles kan, we moeten alleen wat meer geduld hebben!
nu ik heb ook PCO...en best wel erg. Maar ik werd wel netjes iedere maand ongesteld hoor...had enkel geen eisprong... En het witverlies...ja altijd hier na 30 dagen zo ongeveer dan werd het erger...je baarmoederslijmvlies groeit namelijk vaak nog wel door en je lichaam probeerd het af te stoten....mijn gyn zei dat idd dat en de samenvoeging van de vele hormonen die niet goed zijn...kan leiden tot heel veel kwaaltjes en witverlies....soms lijkt het op zwangerschap! Succes met zwanger worden!
Dank voor je antwoord! Ondertussen is het slijmverlies weg en zit ik ondertussen op dag 49. Nog niks dat lijkt op een aankomende ongi... Ik zit nu te hopen dat dit slijmverlies een teken was van een eisprong en dat ik deze keer gewoon een laat ei had. Ik wil zo graag starten met temperaturen, dan weet ik meer hoe het met mijn lichaam zit, maar daarvoor moet ik eerst mijn duivels op bezoek krijgen om te starten. Het slijm startte op dag 31 en hield op op dag 37. Als ik 14 dagen tel sinds stop van het slijmverlies, dan kom ik uit op nu aankomende woensdag/donderdag. Ik hoop dat ik dan mijn ongi krijg. Dan zit er wel ergens een systeem in en kan ik verder. Als dit jaar geen duivels meer zijn geweest, dan ga ik toch terug naar de gyn en laat ik me doorverwijzen.
@clapat, idd als je ongi te lang uitblijft fijn bij de arts aankloppen! hoop voor je dat het een verlate eisprong is geweest(zijn verschillende meiden met PCO toch in zwanger geraakt!). duim duim duim
Dat ik geen korte cyclus heb, daar heb ik mee leren leven. En oorspronkelijk wou ik nog niet direkt gaan paniekeren en me onmiddellijk laten behandelen. Maar dit stelt mijn geduld toch een beetje teveel op de proef. Hoe jij al zoveel geduld kon opbrengen! Een dikke pluim voor jou! Dan heb ik maar een beetje hulp nodig van buitenaf!
Hoi Clapat, ik heb ook pco en na het stoppen met de pil had ik nog 5/6 maanden een enigszins regelmatige cyclus van tussen de 34 en 42 dagen (alles tot 6 weken schijnt normaal te zijn). Daarna werden m'n cyclussen ineens veel langer, 68 dagen en op een gegeven moment zelfs ruim 90 dagen. Toen ben ik naar de huisarts gestapt en via de f.a. erachter gekomen dat ik pco heb. Ik had gedurende m'n cyclus vaak meerdere periodes van extra slijmverlies, idd ook door verstoorde hormonen. Hoop voor je dat je ongi snel komt en anders vraag je aan de gyn medicijnen om dit op te wekken. Dan kun je weer verder. Succes!
Toen ik ruim 90 dagen niet ongesteld was geworden heb ik van de huisarts medicijnen gekregen om ongi op te wekken. Had n.l. erg buikpijn en was ook al een paar kilo aangekomen en was het echt beu! Ze heeft ook bloedonderzoek gedaan en gelijk voorgesteld om het zaad van mijn man te onderzoeken. Helaas was dit ook niet goed en zijn we gelijk doorgestuurd naar de fertiliteitspoli. Wij hadden dus niet alleen pco om te overwinnen. Al met al ben ik na 2 lange cyclussen dus al doorgestuurd, maar ja 68 dagen en ik geloof iets van 93 dagen is ook al bijna een half jaar aanklooien! In het zkh deden ze niet gelijk iets, omdat ze eerst van alles wilden onderzoeken. Het was bij mij trouwens niet nodig om te temperaturen. Had dit al wel een half jaar gedaan, maar ze hebben hier niets mee gedaan. Heb in het zkh weer medicijnen gehad om ongi op te wekken, zodat ze aan het begin van mijn cyclus ook bloedonderzoek wilden doen. Uiteindelijk zijn wij op de wachtlijst gezet voor icsi omdat zaad niet goed was. In de tussenliggende maanden kreeg ik clomid, om nog een klein kansje te hebben op een natuurlijke zwangerschap. Gelukkig hadden wij een f.a. die heel erg met ons meeleefde wat dat betreft. Toen we een keer op controle moesten bij andere arts zei ze dat ze het maar gerommel in de marge vond. Nou en? Ik was al lang opgelucht om eens een normale cyclus te hebben van ongeveer 5 weken. Erg fijn! Moet ook zeggen dat ik niet zo goed reageerde op medicijnen om ongi op te wekken (word er nogal depressief van, maar dat schijnt niet zo vaak voor te komen hoor!) En van de clomid had ik eigenlijk nauwelijks bijwerkingen (wat opvliegers... maar het was ook midden in de zomer dus ja.) Voor iedereen loopt het natuurlijk anders. Was er zelf nog helemaal niet aan toe om de MMM in te gaan, maar als blijkt dat het zaad niet goed is en er geen eisprong is, dan moet je wel. Wanneer jij er aan toe bent, is helemaal aan jou. Veel succes!
Verdorie... ook ik ben reeds 4kg aangekomen en doe volop mijn best om ze er terug af te krijgen. Mijn gyn had het me reeds verteld dat er eerst bloedonderzoek e.d. zou komen. Maar omdat ik vond dat mijn cyclus nog ok was (tot deze dan) wou ik eerst afwachten en vertelde haar dat ik eerst wou temperaturen. Dat vond ze ok en vertelde me, als ik wou, dat ik altijd mocht terug komen voor een verwijzing voor bloedonderzoek. Mijn gyn hoopt nog met het temperaturen toch een kleine kans op een natuurlijke eisprong te vinden. Eigenlijk wou mijn gyn reeds onmiddellijk een onderzoek doen, ik heb namelijk een achtergrond met suikerresistentie gehad. Dat kan een grote invloed hebben. Stilletjes aan begin ik meer en meer aan de MMM te denken en kan er mee omgaan. Ben eigenlijk nogal vrij hard geworden. Ik verzwijg het niet dat de kans om op een natuurlijke manier zwanger geraken, heel klein is. Zoals vorige week, toen de collega´s (we zijn maar met twee vrouwen op kantoor) aan het grappen waren en aan het wedden waren wie van ons 2 als allereerste mama zou worden. Ik heb kort geantwoord dat ik het in ieder geval niet zal zijn, want dat het op een natuurlijke wijze niet zal lukken. De eerste seconde stonden ze paf en wisten niet wat te zeggen, maar nadien kreeg ik een schouderklopje en het medeleven van alle collega´s. Er stonden geen tranen in mijn ogen, eerder een tinteling van opluchting. De collega´s houden er nu rekening mee en weten het te apprecieren wanneer ik een dag met mijn hoofd er niet bij ben.