Herkenbaar. Kon me enorm ergeren aan het zinnetje: geniet er lekker van! Ja hoor, heerlijk genieten, een huilbaby en een refluxbaby die alllebei het eerste jaar geen nacht doorsliepen. Het is een periode en het gaat voorbij, hoe ouder je kind wordt hoe makkelijker het wordt. Reflux groeien ze uiteindelijk overheen, en een huilbaby zal zich uiteindelijk op een andere manier kunnen uiten waardoor het huilen afneemt. Maar ik kan nog steeds verdriet hebben over het missen van onbezorgde babytijd. Geen enkele nieuwbakken moeder is alleen maar aan het genieten en iedereen heeft weleens een donderwolk. Maar vooral bij de eerste was het een voortdurende donderwolk, en dat is verdrietig. Je stelt het je toch iets anders voor...
Nou inderdaad, ik heb het eerste jaar niet van mijn zoon kunnen genieten en dat hakt er diep in. Mensen begrepen niet hoe erg het was en dat het wel één grote nachtmerrie leek. En dan die goed bedoelde adviezen die mij, labiel als ik al was, zo onzeker maakten. "Fijn" om hier de herkenning te lezen. TS, heel erg veel sterkte. Ik hoop dat je steun hebt of kunt vinden in je omgeving. En als het oplucht hier van je af te schrijven, blijf dat dan zeker doen.
Maar bij gewone reflux hebben ze ook pijn... Oudste had reflux en spuugde ons meerdere malen per dag helemaal onder. Jongste verborgen reflux en dat scheelde toch wel een hoop wassen en omkleden...
Knuffel! Heel herkenbaar allemaal. En dan is het bij jou waarschijnlijk net een tandje erger aangezien die twee van ons enkel zeer onrustig waren. Nu nog zeggen ze: "maar het was toch niet zo erg" en "jij was behoorlijk negatief". Ja het was wel zo erg en zo voelt het nu eenmaal als je er met je hormonen middenin zit en je de hele dag met je uk bezig bent!!!:x Maar goed lekker vertroetelen dat ukkie!
Hier ook heel herkenbaar! Dl had ook verborgen reflux (nadien veranderd naar gewone reflux) en een lichte vorm van kma. En ook ik kon haar niet neerleggen, want dan was het huilen (logisch). Ook ik kreeg reacties van 'je verwent haar veel te veel', 'straks wil ze nooit meer alleen slapen', ... enz. Was ook mijn eerste kindje dus heel onzeker door die commentaren! Uiteindelijk toch gewoon m'n moederinstinct gevolgd en iedereen laten zeuren! En is nu de beste slaper dat er is, dus iedereen krijgt lik op stuk nah !! Sterkte, want is heel vermoeiend en ouders die het niet herkennen kunnen echt lastig zijn met hun 'goedbedoelde' advies!