Ik snap wat je noemt. Alleen....wat wil je nou precies? Je zegt al dat je het hebt aangegeven maar dit voor je gevoel niet helpt. Meer kun je dus niet! Nogmaals: je kunt alleen jezelf veranderen, en niet een ander. Dus trek je eigen conclusies, neem zelf het heft in handen en dus kom uit die slachtofferrol! Nu kom je over als een achtegesteld, mopperend kind, maar daar kom je niet verder mee. Ik zeg dit niet om je aan te vallen maar om te proberen je er anders naar te laten kijken....
Je hebt gewoon helemaal gelijk. Ik kan hier alleen vanaf komen door eerlijk te zijn. Ik ha morgen langs en doe mn verhaal. En ze zien maar wat ze ermee doen. Weg met de slachtofferrol, weg met die verspilde energie
Tja, je zus is geworden zoals je ouders haar hebben opgevoed....(ik neem aan trouwens dat je ouders en haar man niet weten dat ze vreemdgaat of wel?) En waarschijnlijk "hang jij er maar een beetje bij" omdat je ouders het gevoel hebben dat jij jezelf toch wel red, veel sterker en zelfstandiger bent enz. Al zullen ze dat zelf nooit zo zien. Ik zou er ook ff genoeg van hebben denk ik. Keer op keer zo gekwetst worden, houdt natuurlijk een keer op. Neem afstand, vooradt het uit de hand loopt. Over het oppassen: slaap er nog eens 1 of 2 nachtjes over, neem geen overhaaste beslissingen. Als je gevoel zo negatief blijft, zou ik het niet doen, anders barst de bom zeker. Maar geef hun dan wel de kans om een andere oplossing te zoeken. Succes!
Maar waarom ga je in gesprek als je toch niets ermee wilt bereiken? Dan kun je je die moeite wel besparen en meteen het contact verbreken! Mocht je een gesprek aangaan om toch te proberen iets te veranderen aan de situatie dan is het belangrijk om als je dit bespreekt niet alleen allerlei verwijten te maken en te noemen wat jij vindt wat er allemaal niet deugt aan de ander. Benoem wat voor gevoel iets jou geeft, dus niet verwijtend. Begin bv een zin met "ik vind het jammer dat ....." ipv "jij doet alleen maar...." Dat is meteen aanvallend en zul je zeker weten niets bereiken! En probeer ondanks je boosheid toch oprecht te luisteren naar de ander! Anders kun je geen gesprek voeren maar wordt het een monoloog. Ik weet zeker dat jouw zus een hele andere variant van het verhaal heeft dus wees bewust van het feit dat een situatie meestal drie kanten heeft: jouw kant, haar kant en de waarheid!
. Oke, maar spreek dat dan ook uit en verwacht dan niets van de ander. Dit om te voorkomen dat jij zelf toch teleurgesteld bent na het gesprek omdat je van de ander bv een soort inkeer verwacht. Ik vind het heel vervelend voor je dat je de situatie zo naar ervaart en wens je daar veel sterkte mee!
Als ik je berichten lees gaat het vooral om de vergelijkingen tussen jou en je zus. Je praat vooral over wat zij niet goed doet (in jouw ogen) Vind je het zo erg dat zij een totaal andere levens en denkwijze heeft dan jij? net als wat iedereen zegt, laat het los en probeer jezelf niet zo met haar te vergelijken, dat is duidelijk onmogelijk. Wat betreft de verdeling van aandacht van je ouders: alleen jij kan door nog eens flink de wind te laten waaien en laten merken dat het nu echt menes is (vuist op tafel!) goed tot ze doordringen. Werkt het niet of doen ze net of hun neus bloed? weet je ook genoeg. Een goede ouder zou zijn/haar aandacht niet hoeven te verdelen, er zou voor iedereen meer dan genoeg moeten zijn. maargoed, kies dan lekker voor je eigen gezin! Wat betreft het oppassen op je neefje: Ik vind dat je het kan maken om je zus te vertellen dat je dit niet meer ziet zitten, zij heeft jou ook vaker laten zitten met het oppassen van je kids. en nooit naar ze omgekeken Dit zou ongeacht haar impulsieve gedrag voor mij een reden zijn.
Snap wel een beetje wat je bedoelt hoor. Hier heeft mn moeder ook ooit eens gezegd dat ze net iets meer voor zusje voelt dan voor mij en de rest. Omdat zusje in het begin even ziek is geweest. Met mij heeft ze blijkbaar niet zo'n band op gebouwd omdat ik veel huilde en ze toen ook nog een eigen zaak had waar ze fulltime werkte. Bij zusje zat ze thuis. Zusje heeft ook nog eens dezelfde intresses dus ik val er voor mn gevoel dan buiten. Zie ook veel dingen waarbij ik denk..:x Ik vraag 10x o 0f moeder mee naar stad ga. Nee, is onzin, geen tijd, bla bla. Kom je er paar dagen daarna achter dat ze wel met zusje is gegaan. Als ik wat vraag moet er 10x na gedacht worden. Zusje vraagt wat en ze springen in de auto. Als zusje er is dan llopt oma haar kleinkind te verschonen of naar bed te brengen, mn vader laat dr hondjes uit. Ik mag mn eigen kind alleen doen. En kan ik prima hoor, maar komt gewoon raar over als je daar bij zit. Als zusje komt dan moet er speciaal drinken gehaald worden voor mw. Ice thea. Van een bepaald merk. Is het er niet dan springt moeders in de auto om het te halen en mij wordt echt niet gevraagd wat ik wil drinken hoor. Ik heb maar te doen wat er staat. Zusje kan haar mening geven maar niemand die daar tegenin gaat hoor. Owee als ik wat zeg.. Kind wordt door oma 30 km verderop gehaald om op te passen en s avonds weer terug gebracht. Wordt gewoon vanuit gegaan. Owee als ik netjes aan mn moeder vraagt of ze me binnenkort ergens mee wilt helpe (ben alleen), dan krijg ik opmerkingen van zusje lief dat moeders het al druk genoeg heeft. En wat me nog het meeste pijn gedaan heeft, huis van zusje moest en zou helemaal versierd worden door mn moeder. Voor de geboorte van dr kleinkind. Speciaal en uur voor gereden. Ik woon 5 min van mn moeder en kom thuis na de bevalling. Wat denk je? helemaal NIETS van versiering. En hun vinden het maar raar dat dit me zeer deed en nog doet. Ik heb uren staan te strijken aan babykleertjes en mn huis geprobeerd schoon te houden voordat de kraam kwam. Madam kon dit prima zelf, maar mn moeder heeft uren voor haar staan te strijken. Toen madam bevallen was, heeft mn moede haar huis toonbaar gemaakt voor de kraam omdat madam daar geen zin in had. En zoiets doet zeer. Eingelijk moet je hier ver, ver boven staan. Jij bent tevredn hoe je leven eruit ziet en je het prima red, ik ben tevreden. En echt, mn moeder past bijna dagelijk op mn kleine. Kan dr altijd brengen. Maar toch doet dit alles pijn. Ik probeer er ook geen ruzie om te maken en er ver boven te staan. Zo, ik heb ook even mogen spuien Ik zou trouwens niet op gaan passen. En mn kleertjes zou ze ook niet meer krijgen. Maar, grote kans dat je moeder dan op gaat passen en kleertjes koopt. Of niet?
Sta er boven en hou het contact oppervakkig als je het niet wilt verbreken. Helaas ken ik deze situatie maar al te goed. Mijn schoonmoeder maakt vreselijke onderscheid tussen haar twee kinderen. Mijn man heeft vanaf zn 8e geen echt huis meer gehad. Hij ging van internaat, naar pleeggezinnen, heeft gezworven op straat ed. Een antwoord heeft hij nog nooit gehad. Familie wilde hem opvangen, maar dat wilde SM niet. Vader wilde dit, ook dit liet ze niet toe (zijn gescheiden). Tot op de dag van vandaag wordt haar eerste (en gezin) op nummer één gezet. Wat ze vroeger (en nu nog) deed bij haar twee kinderen. Doet ze nu ook met haar kleinkinderen. Eens per 6 weken komt ze eens hier. We wonen 5 min verderop. En dr andere kind woont 45 min verder en daar komt ze elke week. Als wij aan de deur staan wordt er niet open gemaakt. Na drie jaar, en vele gesprekken, ben ik nu op het punt om de boel te laten. Een hoi, alles goed en doei contact. Contact verbreken kan mn man (nog) niet. Hij hoopt nog steeds op antwoorden.