Hmmm. Er is niet een weg die naar Rome leidt. Zelf heb ik zoiets van: eerst maar eens een partner en als dat goed gaat kinderen. Het zou niet in me opkomen om kinderen te willen zonder partner. Maar niet iedereen is hetzelfde. Ze klinkt zo op het eerste gezicht niet echt als materiaal om een serieuze relatie mee te beginnen. Kan nog komen maar als ze foute kerels blijft willen voorzie ik niet echt een oplossing. Ik zie wel vaker dat vrouwen op die leeftijd settelen voor iemand die ze eigenlijk niet echt willen. Oude afdankertjes die ze weer tegenkomen. Mannen die betrouwbaar zijn maar die ze ook saai vinden. Dat schiet ook niet op.
De discussie lijkt hier wel een kip of ei verhaal te zijn, wat komt er eerst, de man of het kindje? Persoonlijk lijken me beiden op dit moment geen goed idee. Als ik hou verhaal zo lees hoe ze naar jouw leven opkijkt, en tegelijkertijd de verhalen over mannen in haar leven denk ik dat er veel meer achter zit dan alleen een kinderwens. Ik ben zelf een groot gelover van de uitspraak 'you accept the love you think you deserve', en het probleem lijkt me niet zo zeer hoe mannen haar behandelen, maar waarom staat ze dat toe, waarom laat ze zich zo behandelen? Het komt op mij over alsof ze zelf denkt niet beter lijkt te verdienen, ook in haar jaloezie naar jouw leven toe. Ik zou dan ook niet focussen op het vinden van de juiste man/donor, maar op het vinden van haar eigenwaarde. Wanneer zij beter in haar vel komt te zitten, is het aantrekken van een fatsoenlijke man die wel goed is voor haar ook een stuk makkelijker. Veroordelen of wijzen op haar fouten werkt dan ook averechts. Laat haar zien waarom ze zo geweldig is, wat ze goed doet en ze een betere man waard is. Misschien is therapie een optie, een cursus, of een hobby waarin haar sterkere kanten naar voren komen en haar zelfvertrouwen kan groeien. Op die manier leert ze eerder dat ze zelf ook de moeite waard is en een succesvolle relatie of een stabiele situatie als bam-moeder kan krijgen, zonder afhankelijk te zijn van een scharrel of jaloers te zijn op jou.
Toen ik nog op zoek was naar een man. Heb ik wel eens het advies gekregen van als je op zoek gaat vind je nooit wat je wilt vinden. Ze is 33 heeft een sterkte kinderen wens letterlijk gaan haar eierstokken klapperen! Wat je ook als advies kunt geven de perfecte man bestaat niet. En wie weet wil wel liever een bam mama woorden. Haar wens kan ze vervullen ligt er aan welke keuze.s ze verder gaat maken.
Waarom ze toestaat dat mannen haar zo behandelen.. als ik denk aan de gesprekken met haar komt heel duidelijk naar voren dat zij bij elke man hoop heeft, ze is ook heel goed in het bagatelliseren van problemen. Dus alles is niet zo erg..terwijl ze heel goed weet dat het wel erg is en het niet zo hoort. Verder is ze ook heel onzeker over haar lichaam. Ze heeft een maatje meer maar het is echt niet lelijk, ze is een hele mooie meid. Het probleem bij haar is denk ik ook dat ze heel snel haar toekomst plannen vrij geeft..en ergens is dat wel goed denk ik want als je iemand ontmoet die geen kindjes wilt dan houdt het verhaal al gauw op. Maar het lijkt wel alsof die jongens daar misbruik van maken..zolang ik haar laat geloven dat we kindjes gaan maken dan kan ik hier wonen, wordt alles voor me betaald en kan ik doen en laten wat ik wil. Ik heb haar heel vaak gewezen op haar sterke punten en dat ze inderdaad echt veel meer waard is en dan barst ze in tranen uit en op zo een moment ziet ze ook echt in van jeetje waar ben ik mee bezig maar ja..helaas belandt ze toch elke keer weer in dezelfde situaties.
Nee klopt.. de perfecte man bestaat niet dat ga ik haar ook niet wijsmaken. Het is zo lastig allemaal. Ik heb zoveel gesprekken met haar gehad en nu belandt ik wel een beetje op het punt dat ik geen idee heb wat ik nog meer kan doen of zegge tegen haar maar ik wil ook echt niet opgeven
Zij kan wel aan een serieuze relatie beginnen en zou daar ook voor 100 procent voor gaan alleen die jongens die ze ontmoet...daar valt er niks mee te beginnen.
Tja.. Ik ben ook zo naïef geweest, en van zo'n typetje als haar vriendjes zwanger geworden. Ik kan het haar zeker niet aanraden. Alleenstaande moeder zijn daarentegen is heerlijk. Dus dat kan ik haar wel aanraden. Persoonlijk, als ik het opnieuw had mogen doen had ik voor een donor gegaan. Niemand om strijd mee te maken, stress om te hebben want tja het is toch haar vader. Geen verdriet om haar zoveel mogelijk te beschermen en constant in een strijd staan tussen veiligheid en het feit dat ik oprecht, 100% vind dat ieder kind recht heeft op zijn ouders. En zo nog voorbeelden tot morgenvroeg. Donor dus. Absoluut. En je mag haar dit ook benoemen hoor, wat de gevolgen zijn als ze zwanger word van zo'n type. Maar vertel er ook bij dat wat ze ook doet, jij haar zal proberen te helpen (maar haar wel op haar verantwoordelijkheden blijft wijzen). Succes!
Ikzelf ben 9 jaar geleden zwanger geworden van een donor. Daarvoor was ik ook best met foute types in de weer (drugsgebruikers etc) waar ik dan verliefd op werd. Ik was er opeens helemaal klaar mee en heb uiteindelijk de moed gehad om voor mijzelf en mijn kinderwens te kiezen. Sinds dat ik een kindje heb, is de innerlijke rust wedergekeerd, ben ik nooit meer "op zoek" gegaan naar die ene man, en heb menig "foute" man ook zo door..... Het boeit me niks meer. Alles voor mijn kind. Gelukkig is dit met mij zo gelopen, ik zeg absoluut niet dat dat met andere vrouwen ook zo loopt als zij het alleen gaan doen. Maar je verandert wel als je moeder bent (ik wilde dit heel graag) en al het andere is dan minder belangrijk.
Zo ging het bij mij inderdaad ook, alleen had ik dan geen donor. Als ik nu een "foute" man tegenkom, denk ik eigenlijk meteen Nee! Daar waar ik eerst dacht "maar misschien kan het toch..." soms ook misschien te snel dat ik afhaak, en een saaie, burgerlijke man is het ook niet voor mij. Maar ik ben gelukkig alleen, en als er een man komt is het een toevoeging, niet iets om mijn wereld omheen te bouwen zoals vroeger. Die bouw ik om mijn kind heen.
Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ze is zwanger. Voor diegene die het vorige topic hebben gelezen zullen wel denken nou prima dat is wat ze wilde toch? Klopt..dat is haar grootste wens en toch gaat ze hoogstwaarschijnlijk voor een abortus. Ik heb uren met haar zitten praten en ik ben op sommige momenten ook echt keihard geweest want dit gaat er bij mij gewoon niet in. Ja diegene met wie ze het kindje krijgt is een ongelooflijke lul, relatie was ook maar heel kort maar dan nog vind ik dat dat geen reden is voor een abortus. (Ja vind ik...wat heb ik te vinden..) ze heeft eerdere miskramen gehad en daar was ze kapot van en nu dit??!!! Nu kies je ervoor?!!! Ik weet niet wat ik nog tegen haar moet zeggen, het liefst schudt ik haar goed door elkaar en verkoop ik haar nog een mep tegen de harses.
Waarom wil ze nu voor een abortus kiezen dan? Verder, wat een ontzettend onvolwassen iemand. Kan me voorstellen dat je dr graag even door elkaar wil schudde
Diegene met wie ze het kindje heeft gemaakt is echt een ontzettende l.l. de relatie was al voorbij al voor ze wist dat ze zwanger was. Hij is echt geen lieverdje maar ja... Ik heb zoiets van, wat heeft dat kindje daarmee te maken. In mijn ogen echt een hele zwakke reden
Pppffff adem in en pffff adem uit... ik heb je andere topic niet gelezen, maar ik zou lekker een punt achter de vriendschap zetten. Zo'n energieslurpende vriendschap is nu het laatste wat je kunt gebruiken! En als zij voor abortus wil gaan, is dat haar keuze toch... misschien wil ze alleen maar aandacht, door dát te zeggen.
Eerlijk gezegd wordt het me nu inderdaad ook echt te veel. Dit is zo een beetje het druppeltje. Misschien moet ik ook wel door elkaar geschuwd worden van hey!!! Weet waar je grenzen liggen
Ik snap je dilemma. Ik vind het ook echt heel moeilijk om hier wat zinnigs op te zeggen, zeker omdat in het vorige topic (en bij haar) de nadruk er op lag dat ze juist wel een kind wilde, ongeacht van wie. Als jij denkt dat je hier niet mee kan leven, moet je afstand gaan nemen. Anderzijds is zij je vriendin, en ben ik zelf iemand die vind dat de vriendschap niet afhankelijk is van de keuze die iemand maakt. Lastig joh, want ik zou ook zo m'n grenzen hebben. Jeetje.
Ja ik wil haar niet pushen te kiezen voor mij of de zwangerschap. Het gaat ook totaal niet om mij. En net wat je zegt inderdaad. .je moet je vriendschap niet laten afhangen van de keuzes die er gemaakt worden maar de reden voor die keuze dat is een punt waarvan ik denk neeee kom op zeg!!
Even advocaat van de duivel: misschien is het voor het kindje beter om niet bij zo'n moeder op te groeien Heel triest dat ze zo is en zich zo gedraagt, bah. Heel onvolwassen en egoistisch. Voor mij zou de vriendschap wel exit zijn. Ik heb ook zo'n vriendin gehad, ze had in eerste instantie de morning after pil gehaald, maar toch weggegooid. Zwanger natuurlijk, dus even een abortus. Twee maanden later was ze weer zwanger en dat kindje mocht wel komen. Maar de situatie is niet echt ideaal en dat is een understatement
Dat laatste zou ik ook zeker hebben. Zeker omdat ze zooo graag een kind wilde. Ik zou het denk ik bij jezelf houden. Uitleggen dat je haar hier niet om wil laten vallen of haar wil dwingen om een keuze te maken, maar dat het compleet tegen je gevoel in gaat en je niet weet of je nog op dezelfde manier met haar om kan blijven gaan. Dat je dat wel zou willen, maar je eigen gevoel ook niet kan negeren. Zo iets?
Ik kan mij je vorige topic niet herinneren. Maar dat jij je vriendin nu zo loopt te veroordelen om een keuze die ZIJ maakt (en misschien zelfs wel in het belang van het ongeboren kindje, ik weet niet hoe ze er verder bvb emotioneel en financieel voor staat) vind ik nou ook niet bepaald getuigen van een fijne vriendschap. Je kan haar toch wel steunen en er voor haar zijn, ook al ben je het niet eens met haar keuzes?! 😳😏
Hihi ik snap je reactie (ik bent ts niet) maar zou even dr vorige topic lezen. Dat maakt een boel duidelijk