Postnatale angsstoornis

Discussie in 'De lounge' gestart door sejh1988, 29 aug 2021.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. sejh1988

    sejh1988 Bekend lid

    28 jun 2016
    763
    458
    63
    Taalvrijwilliger, activiteitenbegeleider (vrijwill
    Vanochtend heb ik een ontdekking gedaan die mijn wereld een beetje op zijn kop gezet heeft. Ik merk een enorme behoefte om het van me af te schrijven en hoop dat dat hier kan en mag bij mensen die het misschien herkennen maar sowieso snappen.
    Waarschuwing vooraf, het word een lang verhaal…

    Ik kamp al sinds jong af aan met psychische problematiek. De grootste veroorzaker daarvan is seksueel misbruik. Maar ook een onveilige hechting en gebrek aan basisveiligheid. Het is een eeuwige zoektocht met vele verschillende behandelingen/behandelaars geweest. Alle diagnoses uit de DSM5 zijn de revue wel gepasseerd.

    Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik enorme depressie- en angstklachten. Een heel leger hulpverleners werd erop los gelaten. Helaas is mijn sterkte coping dissociatie en verbaal erg sterk zijn waardoor het voor hulpverleners moeilijk was bij mij tot de kern te komen. Ik liet dus zelden zien hoe ernstig ik eraan toe was.
    Na een zware bevalling met complicaties volgden al gauw weer de ernstige angstklachten. Het zo zorgvuldig gemaakte plan werkte niet en ik werd helaas ook veel afgescheept met het ‘het hoort erbij’. Ik verkeerde maanden in een ernstige staat van wisselende dissociatie en complete paniek. Dwanggedachtes, handelingen en paniekaanvallen domineerden mijn dagen.

    Uiteindelijk heeft dit grote gevolgen met bijna een scheiding tot gevolg gehad. Gelukkig heb ik een dijk van een man die is blijven knokken en samen zijn we eruit gekomen. Ik kreeg de diagnose postnatale depressie maar ik heb hier nooit achter gestaan, ik heb me namelijk vrijwel niet depressief gevoeld.

    Vrij snel na de geboorte van zoon raakte ik in verwachting van dochter, niet geheel gepland maar wel gewenst. Tijdens de zwangerschap ben ik eindelijk aan de slag gegaan met mijn trauma nav het seksueel misbruik en alle puzzel stukjes vielen op hun plek. Dankzij een ontzettend fijne lotgenoten groep leerde ik dat er qua diagnosis nooit iets geweest is maar dat het in de basis gewoon gruwelijk mis is gegaan.

    Helaas was ook de bevalling van dochter met hevige complicaties. We waren voorbereid door de ervaringen uit het verleden. De eerste 6 maanden ging het goed, met laagdrempelige begeleiding (in de vorm van thuishulp). Echter kwamen daarna de donkere wolken opzetten en raakte ik in een depressie. Een echte depressie dit keer. Ik trok aan de bel en kreeg hulp. Ook begon ik aan een nieuwe therapie (acceptence and commitment therapie) die voor het eerst in mijn leven aansloeg. Een nieuw tijdperk brak aan, ik was stabiel en oprecht gelukkig.

    Ik werd opnieuw zwanger. Een hele zware zwangerschap zowel fysiek als mentaal. Maar ik stond er dit keer zo anders in dat ik het allemaal goed aan kon. Ik beviel middels keizersnede, een heftige ervaring. Wederom met complicaties en geen baby op mijn borst. Ook de kraamtijd was heftig door het herstel, veel ziekte en gewoon de drukte met 3 jonge kinderen.

    Al gauw herkende ik dat ik vaak in dissociatie schoot. Ik raakte steeds sneller overprikkeld, kon geen geluid of aanraking meer verdragen, schoot continue uit mijn slof en huilde veel. Dr dissociatie was mijn coping om toch enigszins rustig te blijven. De klachten werden erger en erger. Ik probeerde me eraan over te geven, te kijken naar wat wel goed ging, me vast te houden aan het feit dat er weer een nieuwe dag kwam. Telkens als ik dacht dat ik niet meer kon takelde ik mezelf weer overeind en ging door. Met alles wat ik in me had bleef ik doorgaan, voor mezelf zorgen (en oprecht goed voor mezelf te zorgen en me time te maken omdat ik de gevolgen van gebrek hieraan ken) en routine te creëren.

    Helaas hebben we het weer niet getroffen met een (ontzettend lieve, zoete) baby die flinke verborgen reflux heeft, KMA en niet goed aankomt. Dit resulteert in een baby die alleen maar rechtop bij ons slaapt en vaak moet drinken. Dit icm met een ontzettend gevoelige 4 jarige en een ontzettend baldadige 2,5 jarige in de peuterpuberteit is zwaar. Dus in eerste instantie weet ik de klachten daar aan, want de newborn fase is gewoon zwaar.

    Maar inmiddels voelt het als de kraamtijd van onze zoon, zij het iets milder omdat ik goeie behandeling tussendoor hebt gehad. De paniekaanvallen zijn weer continue aanwezig. Ik word overweldigd door dwang gedachten- en handelingen. Ik ben continue overprikkeld en loop soms zo vast dat ik letterlijk niet kan bewegen. Mijn hoofd is geen moment stil en tegelijkertijd compleet leeg (kan me zaken niet herinneren of op woorden komen). Ben continue bang de kinderen te kort te doen of te beschadigen. Ik wil constant controle hebben en houden. Het lijstje is eigenlijk te lang om hier op te noemen.

    En dan kom ik stomtoevallig vanochtend de term postnatale angststoornis tegen en alle puzzel stukjes vallen op hun plek. Ik heb gejankt…. Daarom voelde de diagnose postnatale depressie niet passend. Dit is was en is een postnatale angststoornis.
    Schokkend was het om te lezen dat postnatale angststoornis nagenoeg nog onbekender is dan een postnatale depressie. Postnatale angststoornis staat dan ook niet in de DSM5. Echter wijst een nieuwe studie uit postnatale angst 3x zo vaak voorkomt dan een pnd. Waar 5% van moeders lijd aan een pnd lijd 17% aan postnatale angst. En toch word het vaak pas heel laat (soms pas na jaren) herkent en gediagnosticeerd.

    Enerzijds voel ik me opgelucht, anderzijds zo intens verdrietig. Dat ik hier weer doorheen moet. Dat ik weer alles op alles moet gaan zetten om mentaal weer stabiel en gezond te worden. Ik vind het afschuwelijk dat ik me nu weer zo voel. Zo angstig, continue op mijn hoede, continue aan het piekeren. Het put me zo verschrikkelijk uit. Ik zie er vaak tegenop dat onze práchtige dochter weer wakker word en moet drinken omdat ik het gefriemel aan mijn lijf niet meer trek en ik de aandacht weer over drie moet verdelen.

    Gelukkig heb ik korte lijntjes met hulpverlening en zal ik dan ook zsm aan de bel gaan trekken. Alleen ga ik hier niet uitkomen. Ik weet dat ik hier weer uit ga komen, dat doe ik altijd. Maar tot die tijd…. Word het weer knokken.

    Bedankt dat ik hier mijn ellendig lang verhaal kwijt mocht. Respect als je het gelezen hebt. Als je er niet doorheen kwam, snap ik volkomen!
    Als er dames zijn die zich hierin herkennen, voel je vrij om je ervaring te delen of je hart te luchten!
     
  2. Mammavantwee

    Mammavantwee VIP lid

    4 feb 2019
    5.318
    4.699
    113
    Vrouw
    Geen herkenning, maar wat enorm zwaar voor je. 3 kleine kids is al enorm pittig en zeker als je je zoveel voelt. Vind het moedig en goed van je dat je hier je verhaal deelt.

    Hopelijk krijg je snel weer de juiste hulp en mag je, je wat beter voelen! Sterkte!!
     
  3. Berte

    Berte VIP lid

    24 feb 2011
    6.848
    3.612
    113
    Vrouw
    Thuis
    Ik wilde niet zomaar wegklikken, heel veel sterkte.

    Één ding herken ik aan je verhaal, van mijn moeder. Het komt helaas vaker voor dat slachtoffers van seksueel misbruik moeite hebben met de lichamelijke afhankelijkheid van een newborn. Mijn moeder is om die reden heel snel gestopt met borstvoeding, ze kon het emotioneel niet aan. Ze heeft zich daar altijd schuldig over gevoeld, totdat mijn zus, toen zelf zwanger, van haar verloskundige hoorde dat dit helaas veel vaker voorkomt.
     
  4. Huismuisie

    Huismuisie VIP lid

    10 aug 2016
    9.537
    11.096
    113
    Vrouw
    Noord Brabant
    Ik wil je gewoon even heel veel sterkte wensen ❤️
     
  5. Glitterhartje

    Glitterhartje Fanatiek lid

    30 jan 2021
    2.047
    1.745
    113
    Zo te horen ben je een echte strijder, jij kan dit! 3 kleine kinderen is gewoon zwaar en vooral als je zelf dan ook niet helemaal lekker loopt komen dingen extra binnen. Vindt het heel dapper dat je dit hebt neergezet hier en hopelijk zijn er dames die jou verder kunnen helpen of die wellicht hetzelfde ervaren. En wat fijn dat je eindelijk herkenning vindt in de postnatale angststoornis nu kan je hiermee aan de slag en eindelijk alles goed op een rijtje zetten en er sterker uit komen dan ooit! heel veel sterkte ❤️
     
  6. JupitR

    JupitR VIP lid

    13 mei 2020
    6.120
    6.659
    113
    Vrouw
    Wat vind ik dit intens verdrietig om te lezen. Ik herken de zwaarte van een kind met kma, slecht aankomen en dan ook nog de combinatie van de oudste twee erbij, dat is zonder traumatisch verleden al heftig. De angst na de bevalling herken ik niet. Hier is dat alleen tijdens de zwangerschap een issue.

    Ik hoop dat je eigen succeservaring uit het verleden je gaat helpen in deze. Heel veel sterkte en schrijf hier vooral van je af ♡
     
  7. Indiana

    Indiana Fanatiek lid

    3 mei 2015
    1.036
    1.271
    113
    Vrouw
    Flevoland
    Wat een heftig verhaal!

    Ik weet niet of je er voor open staat om te stoppen met borstvoeding, maar er schijnen ook vrouwen te zijn die een stofje aanmaken waardoor borstvoeding als (zeer) onprettig word ervaren. Dat neemt zeker totaal niet alles weg, maar zou je misschien wel net een beetje kunnen helpen.

    Heel veel sterkte
     
  8. LesGra

    LesGra Bekend lid

    2 jun 2017
    529
    350
    63
    Vrouw
    Ik kon niet alleen lezen zonder je heel veel sterkte te wensen. Het zal geen makkelijke weg worden, maar uit jouw verhaal blijkt hoe ontzettend sterk jij bent!
    Hopelijk krijg je snel de juiste hulp. Want het is zwaar als je je niet goed voelt, maar ook nog eens als je 3 jonge kinderen hebt.
    Zet hem op!
     
  9. NiVa0230

    NiVa0230 Fanatiek lid

    14 dec 2018
    1.541
    3.560
    113
    Wat ontzettend zwaar moet het voor je zijn dit voor de derde keer te doorstaan. Maar wat klink je desondanks sterk en vol zelfinzicht. Fijn dat er korte lijntjes naar de hulpverlening bestaan, maak er zeker gebruik van. Je komt er vast weer en nog sterker uit. Tot die tijd is het overleven maar ik hoop dat de tijd dat je je weer oprecht gelukkig voelt, zo snel mogelijk mag aanbreken.
     
  10. Mississippi

    Mississippi VIP lid

    10 feb 2012
    10.511
    4.634
    113
    Heel veel sterkte. Ik heb geen ervaring oid maar wilde ook niet zomaar doorklikken.
     
  11. Paardenbloem

    Paardenbloem Niet meer actief

    Ik herken me er deels wel in. Ik was als kind al wat angstig en doordat mijn vader voor mijn ogen verongelukt is en ik daarna nog een keer een hele heftige inbraak in huis meegemaakt heb, was er denk ik achteraf gezien bij mij al wel een soort angststoornis of misschien wel PTSS aanwezig, ik had toen ook regelmatig paniekaanvallen.

    Wat ik vooral herken is dat de periode na de geboorte van een kindje weer leidt tot flink ergere klachten van angst, en bij mij toch ook wel somberheid.
    Maar ergens is het ook heel logisch, je hormoonhuishouding ligt overhoop, je hebt slaaptekort, er heeft een enorme verandering in je leven/je gezin plaatsgevonden.
    Bij mij zorgt dat voor een gevoel van controleverlies. En daarnaast wordt je gedwongen in het ritme van een baby en die doet door zijn/haar afhankelijkheid een enorm beroep op je..

    Maar wat knap dat je zoveel inzicht hebt en ik snap in elk geval heel erg hoe het voelt dat je enerzijds weet dat je je er wel weer doorheen worstelt, maar dat je anderzijds ook wel kunt janken dat je dit wéér moet doorstaan..
    Heel veel sterkte!
     
  12. chrystel73

    chrystel73 VIP lid

    9 jan 2009
    6.180
    2.374
    113

    Ik had het juist andersom Werd depressief toen ik stopte met borstvoeding.
     
  13. Indiana

    Indiana Fanatiek lid

    3 mei 2015
    1.036
    1.271
    113
    Vrouw
    Flevoland
    Maar to geeft aan er tegen op te zien als dochter wakker word, vanwege het gefriemel omdat dochter weer moet drinken :)
    Dus dan zou het het wellicht het proberen waard kunnen zijn.
     
  14. Zonnebloem1987

    Zonnebloem1987 Fanatiek lid

    9 jan 2009
    1.327
    21
    38
    Ow ja.
    Herkenning alom hier.
    Misbruik, postnatale angststoornis.
    Meid, ik weet hoe je je voelt.
    Het is enorm heftig.
    Mijn jongste is al bijna 2 en ik zit nu weer in een terugval.
    Ga volgende week beginnen met MBT.
    Het moeilijkste vind ik dat het telkens terugkomt en zo hevig soms.
    Ik kan je niet heel veel positiefs brengen op 't moment, maar wil je wel sterkte wensen.
    En je mag me altijd berichten.
    Ik heb ook dwanggedachten.
    En die vind ik 't aller allerergste.

    Hou vol!
     
  15. Loesje1988

    Loesje1988 Fanatiek lid

    24 nov 2019
    1.525
    1.563
    113
    Vrouw
    Wat heftig!
    En wat ontzettend knap dat je dit durft te vertellen en hulp ervoor hebt.

    Ik heb zelf door de bevalling en de maanden erna ptss en een burn out opgelopen.
    Ben gewoon gaan werken,in december ziekgemeld en sinds 3 weken ben ik rustig aan het opbouwen op het werk,en dan nog niet eens in mijn huidige functie. Dat kan ik nog lang niet aan.
     
  16. sejh1988

    sejh1988 Bekend lid

    28 jun 2016
    763
    458
    63
    Taalvrijwilliger, activiteitenbegeleider (vrijwill
    Wat een ontzettend lieve reacties! Het doet me veel dat jullie de moeite nemen om door het verhaal heen te worstelen!

    @Berte Dar heb ik ook vaak gehoord. Snap het ook wel, lichaamsbeleving is na zulk trauma heel anders.

    Ik ben bij de oudste vrij snel gestopt met de bv (met 6 weken live en 8 volledig) dochter heb ik daarentegen 1 jaar en 2 maanden gevoed. Denk dat het voordeel bij haar was dat de bv al vloeiend liep toen ik depressief werd.
    Ik vind het moeilijk om nu te stoppen omdat ik weet dat ik me niet altijd zo zal blijven voelen. Ben bang later spijt te krijgen. Op de goeie dagen vind ik het ook fijn en troostend.

    Wat heftig @Paardenbloem ! Klopt dat heftige gebeurtenissen zoals een bevalling de boel weer flink kunnen aanwakkeren. De hormonen niet uitvlakkend, dat kunnen echte b*tches zijn.

    Wat naar @Zonnebloem1987 dat je er ook weer middenin zit. Zo’n rot gevoel als je weer een paar stappen achteruit gaat. Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen met MBT en hopelijk gaat voor jou de zon ook gauw weer schijnen! Dankjewel dat je het wilde delen!

    @Loesje1988 Oh bah dat is ook een hele nare combinatie zeg! Nee je tijd om rustig op te bouwen, veel sterkte en beterschap!
     

Deel Deze Pagina