Waar ik dit natuurlijk al mijlenver aan zag komen valt het toch weer keihard op je dak als iemand anders het benoemt. Na de vakantie een gesprek met ib'er en juf van de jongste. Steeds hoopte ik dat het bij hem onbesuisd kleutergedrag was en het vanzelf minder wordt. Maar diep van binnen wist ik ook dat dat onzin is. Zoveel herkenbare dingen van de oudste. Ib'er heeft in de klas geobserveerd een aantal keer om te kijken waar we hem mee kunnen helpen en hij viel wel meteen op. Thuis gaat het best goed omdat hij mee vaart op het strakke ritme en gewoonten die we al aan houden voor onze oudste. Maar op school lijkt het steeds lastiger voor hem te worden, ondanks dat hij een kei van een juf heeft die hem heel goed inschat en overal mee probeert te helpen. Na de vakantie maar eens horen wat volgens de ib'er de beste stap is nu. Maar er zijn inmiddels al weer wat traantjes gevloeid hier, je wil zo graag dat het je kinderen allemaal makkelijk af gaat
Sterkte! Vooral je laatste zin raakt me Sorry geen nuttige bijdrage, maar weet wat voor strijd het kan zijn.
Ach, dat is altijd rot. Sorry, ik heb geen nuttige bijdrage. Wat ik alleen kwijt wil is dat ik het knap vind dat jullie weer een traject in gaan om het uiteindelijk voor jullie kinderen gemakkelijker te maken waar mogelijk. Neemt niet weg dat je je kinderen het gunt dat het ze makkelijk af gaat.
Weet je het is een rouwproces om de toekomst die je voor je kind droomde en waar je afscheid van moet nemen. Heel veel logisch dat daar tranen bij horen. Heel veel succes in het traject!
Sterkte. Natuurlijk wil je dat je kinderen gewoon allemaal vleiend en soepel door het leven gaan. Soms is daar net wat extra’s voor nodig. En dat is niet erg maar wel even slikken. Dat is gewoon ook een proces en heeft tijd nodig.
Heel herkenbaar, sterkte! En weet dat jullie je kind hiermee juist helpen om het hem zo makkelijk mogelijk te maken in zijn leven.
Sterkte, het valt niet mee! Ligt het initiatief bij school of bij jou (om de ib-er mee te laten kijken etc)?
Beiden eigenlijk. Ik heb een heel goed contact met de juf van zoon. Vorig jaar hadden we een heel moeilijk jaar met de oudste en zij vroeg ook heel vaak hoe het met haar ging en met mij. Dus ze wist al van die situatie af. En ze benoemt ook heel goed wat haar opviel aan onze zoon en welke situatie heel moeilijk voor hem zijn. Door overleg besloten om toch eens iemand mee te laten kijken.
Bedankt voor jullie reacties! Doet me goed. Het is idd absoluut om hem te helpen, maar ik vind het zo sneu voor hem. Bijvoorbeeld vrijdag: 3 kwartier spelletjesochtend gehad in de klas en hij is helemaal op daarna. Eigenlijk zo moe dat tie mee naar huis kan. Gelukkig mag hij dan op schoot bijkomen bij de juf en gaat het daarna enigzins. Maar de rest van de vrijdag is er helemaal niks meer mee te beginnen, dat koppie helemaal overbelast.
Ik kan mij voorstellen dat het je verdriet doet want je wil toch dat je kinderen “easy” door het leven rollen. Dus daar mag je best verdrietig om zijn. Maar jullie klinken als liefdevolle ouders met ook een fijne die alles er aan zullen doen om het makkelijk voor hem te maken! Sterkte in elk geval!
Sterkte! Is het geen optie om hem wat minder uren te laten draaien? Hier in de klas ook een jongen die het soms niet trekt. Hij mag in overleg met school en leerplicht wekelijks een middag thuis blijven (Of vaker indien nodig). Een ander kind krijgt werkbladen mee naar huis om het thuis in alle rust te doen.
Sterkte @tuc Ik lees je topic nu pas. Wat ontzettend klote dat je weer een traject in moet. Ook al zie je het zelf, het moment dat een ander dit benoemd is en blijft heftig. Ik hoop voor je dat je snel meer duidelijkheid krijgt en dit geen ellenlange weg wordt.
Wat heftig voor hem en voor jullie, knuffel! Hopelijk krijgen jullie en de school goede handvaten om de prikkels te verminderen, en hem toch voldoende te blijven uitdagen
Bedankt allemaal! @Amberxx geen idee of dat een optie is eigenlijk. @amdaa ja dat is nu ook precies waar het enorm botst. Prikkels te veel en uitdaging is ook nodig. Heel lastig allemaal.