Waarom zielig? Ik vond het zelf juist heerlijk enigs kind te zijn. Heb vroeger wel geroepen dat ik er 2 wilde, maar nu deze dame er is voel ook ik dat het genoeg is zo voor nu. Want ondanks dat zij een makkelijke baby was en een schat van een dametje nu, de zwangerschap, bevalling en eerste paar maanden hebben me echt gebroken toen. Dus doe wat goed voelt voor jou, niet wat anderen van je 'verwachten'.
Je omschrijft precies hoe ik me voel. Het ene moment denk ik wel "oh zo'n klein hummeltje, heerlijk" maar het volgende moment vind ik het goedzo. Mijn man wil graag een tweede, maar ik zie dat (nog) niet zitten. Ik zegt nooit, nooit maar de eerste 3-4 jaar niet.
Je moet gewoon doen wat je zelf en je man natuurlijk zelf willen en wat de rest vindt... interesseert geen hol!
Ik houd ook niet zo van de babytijd hoor, het eerste jaar.. of in ieder geval de eerste paar maanden. Maar goed, dat is zo'n kort tijdsbestek, daar zou ik mijn kinderwens niet van af laten hangen. Ben wel blij dat ik ze alle 3 vrij vlot achter elkaar heb gehad en dat het voor mij nu wel gewoon 'klaar' is met de babytijd.
Oh dat kan ik me voorstellen ja. Ik zie bij een eventuele 2 e echt wel op tegen de eerste zes maanden. Maar idd, daarom zou ik het niet laten.
Ik vind de babytijd ook minder, ik vind het leuk als ze peuteren en lekker babbelen en ouder natuurlijk, wat niet wil zeggen dat ik niet genoten heb van mijn dochter toen ze baby was, brabbelen, omrollen, zitten, staan, echt super. Maar 1 kind zielig vind ik niet, mijn dochter is lekker spontaan, vriendelijk en vrolijk dat ze veel vriendjes en vriendinnetjes heeft, in de buurt waar ik woon komen ze bijna elke dag vragen of ze wil spelen en ze heeft gister en vandaag gespeeld met schoolvrienden, maandag weer een speelafspraak. dus aanspraak genoeg!
Hier een bewuste keuze om het bij 1 kindje te laten dus nee ik vind het helemaal niet zielig. Ik heb een broer maar ik heb zelf het gevoel dat ik enig kind ben omdat ik totaal geen band met mijn broer heb. Ik weet ook dat het anders kan want mijn vriend heeft een super band mijn zijn zus.
Moet stiekem een beetje lachen als ik lees over 'later wanneer de ouders er niet meer zijn en dan moet dat enige kind alles regelen'. Mijn vader komt uit een gezin van 8 en die sloegen elkaar zo'n beetje de hersens in toen de erfenis verdeeld moest worden. Kan je maar beter in je eentje alles doen. Nu vele jaren later is het contact met sommigen nog steeds niet optimaal. Er wordt wat geroddeld zeg in die kant van de familie. Heb enkele ooms en tantes ook niet uitgenodigd op mijn bruiloft. Zie ze niet eens als echte familie. Best erg eigenlijk. Om maar even aan te geven dat familie niet altijd zo leuk en handig is. De neef van mijn man is ook enig kind en mocht er wat met zijn ouders gebeuren en hij heeft hulp nodig dan is zijn vrouw er nog, ooms en tantes en wij natuurlijk. Alleen staat ie sowieso niet!
Hij heeft nog familie. Ik heb 1 nicht waar ik geen contact mee heb, geen opas en omas, alleen mn moeder. Mijn moeder is ziek en het lijkt me echt erg vervelend om alles alleem te doen. Maar goed, een broer of zus hebben is iid geen garantie dat je het samen knt doen. (Uitvaart ed)
Ik vind het niet zielig. Maar ik merk wel dat mijn nichtje van tien er wel eens moeite mee heeft dat andere kinderen 'niet alleen' zijn en zij wel. Het is jullie keuze en als jullie gezin compleet is nu, dan is het prima zo.
Zielig vind ik niet het juiste woord. Ik ken 2 aparte gezinnen die maar 1 kind hebben en ook heel bewust. 1 kind ( is inmiddels volwassen ) is zon moeders kindje niet sociaal en verwend nest.. En het andere gezin die is dan ook inmiddels volwassen die is gewoon heel normaal sociaal maar hij zegt dat hij het wel heel jammer vond geen broers of zussen te hebben, hij kwam dan ook altijd veel bij ons omdat wij een groot gezin zijn Als jullie gewoon maar 1 kindje willen wie ben ik om er dan over te oordelen ieder zijn keus.. Misschien vind jij het " zielig " voor onze kids omdat wij er drie hebben snap je ?!?...
zielig absoluut niet! mijn man is eenigskind en nooit wat te kort gekomen hoor. ik ben er zelf 1 van de 4 (2 zusjes en 1 broertje) gaan allemaal goed met elkaar om...ik zou het niet willen missen!! We hadden zelf ook besloten om het bij 1 te houden maar toch twijffelen we beide zo nu en dan dus misschien als we verhuist zijn dat we toch voor een 2de gaan. Tja je weet nooit of ze later wat aan elkaar zullen hebben, dus dat zal niet helemaal een reden zijn voor een 2de en ergens toch ook weer wel. Sinds mijn moeder in Juni overleden is hebben we als broers/zussen veel steun aan elkaar en toen dacht ik opeens wie heeft mijn dochter als wij er niet meer zijn? ja ooms/tantes/nichtje maarja.......
nee zielig zeker niet!!! Maar tis niet mijn keuze, al heb ik niet veel met of aan mijn broer... ben er toch blij mee. Maar vooral doen waar je je goed bij voelt, dát is belangrijk!
Hier blijft Chloe ook enigstkind, en ze is totaal niet verwent en een heel sociaal meisje die zich echt bekommert om andere kindjes! Ben zelf ook alleen en er werd altijd al heel snel gezegd oh dan zul je wel heel verwent zijn of niet, nou ik zei dan altijd nee helemaal niet het enige verschil is dat ik niets hoef te delen met broertjes of zusjes, en zo vind ik het ook! Het ligt heel erg aan opvoeding en karakter
Ik heb 2 vriendinnen die enig kind zijn, net als ik uit de eerste helft van de jaren 80. Die zijn allebei lief, sociaal en absoluut niet verwend. Dus wat jij in je omgeving ziet hoeft gelukkig niet altijd op te gaan. Mijn dochter is enig kind, maar ik ga er vanuit dat zij op de crèche en in sociale interactie met neefjes en nichtjes echt wel leert om te delen, komt echt wel goed. Als ze een ijsje eet geeft ze al graag iedereen een hapje
Ik en mijn vriend zijn allebei enigst kind. Hij vondt het fantastisch, zijn beste vriend kent hij al 25 jaar en ze noemen elkaar broer dus hij had geen gemis. Ik aan de andere kant wel, ik had zo graag een broertje of zusje gehad. Maar dit lag meer aan hoe mijn ouders met mij om gingen, ik was behoorlijk eenzaam als kind. Ik ben absoluut niet verwend geweest. Er is een grote kans dat onze zoon ook enigst kind blijft en ik vind dat niet zielig maar ik wil ervoor waken dat hij de soort jeugd krijgt die ik heb mee moeten maken... Maar hij is een enorm sociaal beestje en heeft nu al een maatje bij zijn onthaalmoeder dus zielig? Totaal niet. Liever bewust 1 kind dan geforceerd nog een kind erbij omdat het anders zogenaamd zo zielig is.
Trouwens iedereen redeneert weer vanuit z'n eigen referentiekader. Mijn moeder was 1 van de 9 kids. Vond ze vreselijk, nooit aandacht, manden vol was/strijk, kamer delen met 5 anderen, etc. Zij dacht toen altijd: ws ik maar enig kind.... en voila, ze heeft er dus zelf maar 1 Maar eigenlijk is het topic zelf een beetje verwend enig kind zielig.... arme kinderkes in Afrika zonder eten en speelgoed en kleren, die zijn zielig!!
Ik vind het juist zielig als je een 2e neemt, om dat je het zielig vind voor de 1e.. en ze dan bepaalde dingen niet kunt bieden.. Ik heb altijd gezegd ik wil er maar 1.. maar ik ben terug gekrabbeld.. ik sluit een 2e niet uit.. maar met 1 ben ik ook zielsgelukkig.. het blijft een geschenk uit de hemel..