1 kind hebben is niet zielig. Ik was zelf ook altijd vanaf kinds af aan stellig overtuigd 1 kindje te willen. Onze 2e was een onverwacht kadootje zeg maar Ben van mening dat het wel gezelliger is met 2 kinderen en dat meen ik echt. De oudste is ook echt dol op zijn broertje. Nu achteraf denk ik : Waarom heb ik altijd zoveel beren op de weg gezien?
ik vind dat zeker niet zielig waarom moet dat zielig zijn heb er dan wel 3 en heb voor de 2e heel veel moeite gedaan om zwanger te worden en besloten toen om het zo te laten dat er nog 2 bij kwamen waren toen kadotjes en ben er blij mee maar zou als dat niet geweest zijn ook heerlijk gevonden alleen met mijn zoon ieder zijn keus en vind als iemand het bij 1 kind houdt echt niet zielig ze worden toch ook groot en groeien ook op met familie en papa en mama met veel liefde en aandacht
Ik vind 'zielig' niet op zijn plaats als het om enig kind zijn gaat. Ik vind wel, dat kinderen anders opgroeien als ze alleen zijn, vergeleken met wanneer er ook nog een broertje en/of zusje (of meerdere ) is. Mijn man is enig kind, ik heb een zus. Wij hebben zelf nu twee jongens. Ik heb ook ervaren, dat wij toch anders met onze kinderen omgaan vanaf het moment dat de tweede kwam. De eerste was, tot zijn broertje kwam, echt het prinsje van de familie. Hij kreeg alle aandacht en verwachtte uiteindelijk ook niet anders. Hij hoefde minder te knokken voor vanalles, omdat het toch grotendeels om hem draaide allemaal. Toen zijn broertje kwam, moest hij leren dat onze aandacht verdeeld moest worden en dat er ook andere dingen belangrijk waren behalve zijn behoeften. Met andere woorden: hij moet leren delen. Hij was wel al op het KDV, maar dat is toch ECHT anders dan een broer of zus thuis hebben. De mooie kant ervan, is dat hij hij niet alleen moet delen, maar ook de leuke kanten leert kennen van een broertje hebben . Hij vindt het delen niet altijd even leuk (de tweede heeft er een stuk minder moeite mee), maar ze kunnen elkaar absoluut niet missen en ze leren ook een heleboel van elkaar. Dat essentiële verschil in hoe je opgroeit staat voor mij los van het feit of ze als volwassenen nog veel met elkaar omgaan. In het geval van mij en mijn zus is dat zo, en mijn onbescheiden mening is ook, dat dat voor een deel ook aan de opvoeding ligt. Het is ons met de paplepel ingegoten, dat zussen/familieleden belangrijk zijn en je ook als zodanig met elkaar omgaat.
Maar elk volgend kind in een gezin moet vanaf zijn eerste levensdag aandacht delen, waarom zou dat zielig zijn? ER kunnen echt wel meerdere kinderen per gezin afhankelijk zijn van de ouders, het is niet zo dat je kaar 1 per keer aan kunt. Als ouder heb je het dan drukker, maar het kind lijdt echt niet onder gedeelde aandacht, er zijn namelijk meerdere personen per gezin waarvan het kind dan aandacht krijgt.
Het verschilt gewoon per kind/gezin. Het is natuurlijk niet altijd zo dat er een ander gezinslid is dat het kind dan aandacht geeft en niet ieder kind heeft even veel aandacht nodig. Als een kind erg jaloers is, of een van de kinderen bijv erg ziek, zodat de ouders vaak naar het ziekenhuis moeten oid. Tja, dan kan een kind wel voelen dat het te weinig aandacht krijgt (van de ouders). Maar anderzijds weten ze vaak natuurlijk ook niet beter, zeker als ze vroeg een broer of zusje hebben gekregen. Ik heb als middelste nooit het gevoel gehad aandacht tekort te zijn gekomen. Maar mijn broer voelde zich altijd achtergesteld. Het schijnt dat jaloezie minder vaak voor komt als het volgende kind wordt geboren voor het eerste kind 1 jaar is. Of na de 4 jaar, omdat ze het dan beter begrijpen.
Ik vind het zielig als mensen een tweede kind nemen om het eerste kind te kunnen "vermaken" .... Ik ben als enig kind opgegroeid en heb nooit wat gemist. Daarbij is onze dochter nu enigst kind en vermaakt zich opperbest!!!!
Zielig? Weet ik niet, het is maar net uit wat voor nest je komt hoe je er dan tegenaan kijkt. Ik kom uit een gezin met 3 kids en wij trokken vroeger enorm veel met elkaar op. Mijn vriend heeft 5 broertjes en zusjes en ook zij zijn vrij close met elkaar. Als je wat ouder wordt, wordt het contact sowieso anders, dus dat vind ik niet te vergelijken. Ik had persoonlijk mijn broertje en zusje voor geen goud willen missen en zo denkt mijn vriend er ook over. Lekker gezellig altijd. Wij kiezen dus bewust voor meerdere kinderen, maar dat mag iedereen lekker voor zichzelf bepalen. Of zo'n kind dan iets mist weet ik niet, volgens mij kan je niet missen wat je nooit gehad hebt en kan je er alleen maar over fantaseren.
True. Een kind uit een gezin van vier kinderen denkt wellicht: had ik maar een stuk minder broers/zusters gehad, dan was er meer aandacht geweest voor mij. Et cetera. Allemaal heel persoonlijk, maar het een is echt niet per se beter dan het ander. Het leven is zoals het zich aan je presenteert, nietwaar?
ik ben het eens met Adi hoor! Het is ook niet zielig als kinderen dicht op elkaar geboren worden, dat kan voor de kindjes ook heel leuk zijn. Het is maar net wat je wil en wat je gewend bent.
Zielig? Nee vind ik niet. Hier is de 2e onderweg. Maar omdat wij da zelf graag wilden, niet voor onze zoon.
Wat heeft in hemelsnaam die ene mijlpaal ermee te maken? Zag de eerste verjaardag sowieso niet als eerste mijlpaal. Ik weet niet wat wel eigenlijk.. misschien de eerste keer dat ik mijn zoontje duidelijk zag slikken aan de borst, of misschien nog wel eerder, het doorknippen van de navelstreng.. Maar om niet alleen over het woordje "eerste" te vallen... Ik lees jouw mening als dat meer dan een kind in een gezin altijd zielig is. Een kind is namelijk veel langer dan het eerste levensjaar afhankelijk van zijn ouders en ook langer dan twee of drie jaar, in mijn ogen. En ja, het verdient al die tijd aandacht! En er is mij verteld (door een voor mij betrouwbare bron, mijn moeder) dat dat allemaal goed gaat komen. Dat je van je tweede of volgende kindje namelijk weer net zoveel houdt als van die eerste.. al heb ik soms ook moeite dat te geloven NB: on topic, nee ik vind het niet zielig.. lijkt me heel verstandig dat als de wens voor een tweede er niet is, er niet aan te "beginnen". En zoals door de meesten al gezegd, een sociaal kind krijgen hangt van heel wat meer zaken af!