Beste Adriënne, Onze zoon is een moeilijke slaper overdag, altijd geweest. Altijd maar huilen huilen huilen. In het begin bakerde ik Tycho in en paste ik de de 10minuten regel toe en dat werkte op een gegeven moment goed. Ik liet hem even gaan, ging daarna naar hem toe, aaide over zn hoofdje en dan was het goed en ging hij slapen. Toen wij eind december op vakantie gingen had hij ineens de smaak te pakken door gewoon ineens vanzelf te gaan slapen om 10uur tot een uur of 12. De middagen waren nog steeds een drama. Dan gingen we meestal wandelen en dan viel hij in de kinderwagen in slaap. Dit vanzelf in slaap vallen heeft hij tot 2 dagen geleden gedaan. Ik dacht dat hij zich eindelijk op zn gemak voelde en dat het huilen niet meer nodig was. Sinds 2 dagen dus..... Het is nu erger dan ooit: Zodra ik weg ga, gaat hij ontzettend huilen. Ik vind het dan al zielig om weg te gaan, maar probeer het dan toch. Als ik hem laat gaan 10minuten wordt hij helemaal overstuur en huilt hij zo dat ik denk dat hij erin blijft. Als ik dan na 10minuten weer naar hem toe ga, lukt het me niet om hem in zn bed te troosten. Ik moet hem er dan echt uithalen en met hem gaan zitten tot hij rustig is. Maar zodra ik hem dan weer in zn bed probeer te leggen begint het opnieuw. Opnieuw 10minuten weg gaan is geen optie want hij gaat helemaal over de rooie. Ik moet hem dus echt bij me nemen tot hij in slaap valt en als hij diep genoeg slaapt kan ik hem wel wegleggen. Dat op mn arm in slaap vallen gaat ook gepaard met echt huilen met hoge uithalen. Uiteindelijk wordt hij rustig en slaapt hij toch in. Owk overdag problemen met inslapen hebben, dat is dan tot daar aan toe. Maar nu begint het ook 's avonds en 's nachts. Soms wordt hij wakker, piept en murmelt een beetje en slaapt dan weer in. Maar gisteravond werd hij wakker om 22:30. Ik laat hem even gaan om te kijken of hij vanzelf in slaap valt maar dat was niet zo. Dus ik naar boven, legde hem weer even goed, speentje erin, aai over zn bol en hij sliep weer. Maar om 23:45 werd hij weer wakker en behoorlijk overstuur. Toen is hij uiteindelijk om 00:45 weer in slaap gevallen maar in zn eigen bedje wilde hij dus niet. Dus heeft hij naast mij geslapen. Om 5:40 werd hij echetr weer wakker en heeft daarna niet meer geslapen. Nu ben ik net terug van het Cb en heb het daar ook uitgelegd. Zij zeggen dat het een fase is waarbij ze gaan snappen dat ik weg kan gaan terwijl hij niet mee kan. Nu hebben ze wel wat dingen gezegd over wat te doen maar het is zo tegestrijdig met wat ze eerder gezegd hebben. Zoals bijvoorbeeld dat het geen nut heeft om hem een uur te laten huilen (dat deed ik toch al niet) terwijl ze 2maanden geleden zeiden: hij mag best een uurtje huilen. Dus daar kan ik niet heel veel mee. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik wil hem ook niet laten gewennen om elke keer maar bij mij in mn armen in slaap te vallen of bij mij in bed te nemen... En ik wil absoluut niet the hard way gaan door hem gewoon maar laten huilen zo van je moet slapen zoek het maar uit. Overigens heb ik net geprobeerd om hem te laten weten dat ik er ben door dingen te doen op dezelfde verdieping maar dit werkte niet, ook niet naast zn bedje zitten en zachtjes neurien zodat hij me hoort en ziet (dat was het advies van het CB). Die zeiden dat ik dat ''s nachts ook moet gaan doen: even de wc doortrekken zodat hij weet dat we er wel zijn. Ik weet het niet zo goed meer en wordt onzeker over wat het CB zegt. Ook dat slaaptekort doet me niet veel goeds.... Groetjes Saskia
Hoi hoi, Toch hebben ze op het CB wel gelijk hoor. Het is echt die fase waarin hij eenkennig wordt. Hij moet het vertrouwen weer terug krijgen in je, en dat gaat met kleine stapjes. Probeer die stapjes wel te zetten. Grote stappen werkt niet echt, ook voor jezelf niet. Daarvoor ben je te emotioneel betrokken bij je eigen kindje. Vergeet niet dat ook dit weer een fase is, waar een einde aan komt. Succes groetjes Adrienne